Ανθρώπινα Δικαιώματα

η αμερικλανική προπαγάνδα ομως δε λειπει απο το αρθρο...
Φοβάμαι τη μερα που αυτη η κοπελα θα γνωρίσει τη σαρα πειλιν απ την αναποδη....

 

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΚΑΚΑΟ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ ΕΛΕΦΑΝΤΟΣΤΟΥ

Η πικρή γεύση της σοκολάτας

Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ

Περίπου 109.000 παιδιά 7 έως 14 ετών απάγονται από τις οικογένειές τους ή αγοράζονται για 230 ευρώ για να δουλέψουν σκληρά και να υφίστανται ξυλοδαρμούς και σεξουαλική κακοποίηση στις φυτείες του κακάο, όπως καταγράφεται τραγικά στο ντοκιμαντέρ «Η σκοτεινή πλευρά της σοκολάτας»

Η σοκολάτα είναι η πιο βελούδινη απόλαυση, αλλά την ώρα που πασαλείβει εκατομμύρια προσωπάκια, την ίδια ώρα καταδικάζει σε απελπισία τα «παιδιά του κακάο» στην Ακτή Ελεφαντοστού που εργάζονται για την παραγωγή της. Εκεί κρύβεται η πιο δυστυχισμένη πλευρά της πιο χαρούμενης βιομηχανίας του κόσμου!

Εδώ και μερικούς μήνες σε 17 χώρες του κόσμου προβάλλεται το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ δύο δανών δημοσιογράφων, των Μ. Mistrati και R. Romano, «Η σκοτεινή πλευρά της σοκολάτας», στο οποίο αποκαλύπτονται τα εργατικά χέρια όπου βασίζονται οι καλλιεργητές κακάο στην Ακτή Ελεφαντοστού (ο μεγαλύτερος παραγωγός κακάο διεθνώς). Εκεί όπου πρόσφατα ο διεθνώς αμφισβητούμενος πρόεδρος Λόραν Γκμπάγκμπο εθνικοποίησε τις τοπικές αγορές και τις εξαγωγές του κακάο με στόχο την προστασία των εσόδων από φόρους και δασμούς. Εσοδα που μοιράζονται εκτός των άλλων και στη συντήρηση των μισθοφόρων!

Οταν πριν από δύο χρόνια ο Mistrati θέλησε να φάει μια σοκολάτα, πήγε σε ένα σουπερμάρκετ και άρχισε να ψάχνει: «Παρατήρησα ότι από τις επτά διαφορετικές σοκολάτες που είχα στα χέρια μου, μόνον μία ακολουθούσε τις αρχές του fair trade. Αναρωτήθηκα τι να συμβαίνει με τις υπόλοιπες», περιγράφει στην «Κ.Ε».

Απλώς, οι υπόλοιπες προμηθεύονταν την πρώτη ύλη από την Ακτή Ελεφαντοστού όπου βρίσκεται σε εξέλιξη το πλέον απροκάλυπτο δουλεμπόριο παιδιών 7 έως 14 ετών. Γι' αυτά τα παιδιά σοκολάτα σημαίνει αρπαγή από τις οικογένειές τους, σκληρή δουλειά, ξύλο, σεξουαλική κακοποίηση και επικίνδυνες χαντζάρες. Αυτή είναι η πραγματικότητα που χρηματοδοτεί η πανίσχυρη βιομηχανία που γλυκαίνει τις αισθήσεις...

Το State Department εκτιμά πως περισσότεροι από 109.000 ανήλικοι εργάζονται εκεί «υπό τις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας».

Οι Mistrati και Romano ξεκινούν την έρευνα από την Ευρώπη με εκπροσώπους των μεγαλύτερων εταιρειών να δηλώνουν άγνοια για τις «φήμες», όπως τις χαρακτήρισαν. Το ταξίδι τους στην Αφρική καλείται να επιβεβαιώσει τις... «φήμες».

«Είχα πολλές δυσκολίες καθώς έπρεπε να δουλέψω με απόλυτη κάλυψη στην Ακτή Ελεφαντοστού, το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο. Οι κυβερνήσεις εκεί δεν επιθυμούν δημοσιογράφους που ερευνούν ζητήματα δουλεμπορίου παιδιών» λέει ο Mistrati και επισημαίνει: «Βεβαίως είχα κατά νου και την περίπτωση ένος άλλου συναδέλφου, του Guy-Andre Kieffer, ο οποίος σε ανάλογη έρευνα το 2004 είχε απαχθεί και δεν επέστρεψε ποτέ».

Πρώτος σταθμός η φτωχή περιφέρεια του Μάλι. Ο 50χρονος οδηγός των Δανών κατάγεται από εκεί και βιώνει την πραγματικότητα των «παιδιών του κακάο» καθημερινά.

Τα παιδιά μεταφέρονται από διάφορα χωριά στους σταθμούς των λεωφορείων που φεύγουν για τα σύνορα. Για άλλα έχει προηγηθεί συμφωνία του δουλέμπορου με τους γονείς (ένα παιδί μπορεί να πουληθεί ακόμη και 230 ευρώ), για άλλα όμως όχι. Απλώς, τα απάγουν...

«Φοβόμουν να δουλέψω χωρίς κρυφή κάμερα. Οι traffickers είναι αδίστακτοι εγκληματίες και κάνουν τα πάντα για το χρήμα. Κατάφερα όμως να ακολουθήσω όλη τη διαδρομή» περιγράφει ο Mistrati.

Σταθμός Sikasso: Ο Idrissa Kante, γενικός γραμματέας του σωματείου οδηγών, περιγράφει πώς οι traffickers μεταφέρουν κάθε φορά 10 με 15 παιδιά. Μόλις το λεωφορείο πλησιάζει στα σύνορα, ανεβαίνουν σε μοτοσικλέτες με τις οποίες μέλη του κυκλώματος ακολουθούν το λεωφορείο. Τα περνάνε από τα σύνορα. Στην άλλη πλευρά, οι ιδιοκτήτες φυτειών τα παραλαμβάνουν.

Την ώρα που οι Δανοί βρίσκονται στο Sikasso, ένας άντρας φωνάζει: «Παίρνουν ένα κορίτσι»!

Πλησιάζουν το λεωφορείο, αλλά η «συνοδός» του έχει γίνει καπνός. Η 12χρονη Mariam Marico περιγράφει λίγο μετά: «Μου είπε ότι θα έβγαζα χρήματα». Τα γόνατά της, όμως, είναι ματωμένα. Είναι φανερό ότι το παιδί είχε συρθεί με τη βία.

- Φύγε και μην ξαναγυρίσεις εδώ, να τους πεις ότι εδώ δεν υπάρχουν χρήματα, της φωνάζει ένας άντρας που ανήκει σε εθελοντική οργάνωση και λίγο αργότερα τη μεταφέρει πίσω στο χωριό της.

Βλέποντάς την, ο οδηγός των δημοσιογράφων ξεσπά σε κλάματα γιατί είναι σίγουρος ότι θα την ξαναδεί να επιστρέφει: «Η καρδιά μου έχει τσακίσει, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο»...

Επόμενος σταθμός το χωριό Zegua. Ο αρχηγός των 500 κατοίκων, Diamoutenne Bakary, περιγράφει τις απαγωγές παιδιών.

Ακολουθεί η SAF CACAO, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας κακάο με κορυφαίους πελάτες ανά τον κόσμο. Ο γενικός διευθυντής Ali Lakiss δεν ξέρει τίποτα: «Γεννήθηκα στη βιομηχανία του κακάο και δεν έχω συναντήσει ποτέ παιδιά από 10 έως 16 ετών να δουλεύουν στις φυτείες». Σπεύδει να υπενθυμίσει πως: «Είμαστε ο μεγαλύτερος παραγωγός κακάο παγκοσμίως. Φαντάζεστε τι είδους καταστροφή θα συνέβαινε αν οι άνθρωποι έπαυαν να αγοράζουν κακάο;»

Μάλλον ο Lakiss είχε πολλά χρόνια να... επισκεφθεί τις φυτείες. Το 'καναν αντ' αυτού οι Δανοί και φυσικά συνάντησαν αρκετά παιδιά την ώρα της δουλειάς.

Για τον κυβερνητικό Tohe Adam Malick, το θέμα έχει πάρει υπερβολικές διαστάσεις. Αποδίδει τη μεταφορά παιδιών στην Ακτή Ελεφαντοστού σε τουρισμό: «Πώς είναι να πηγαίνεις στο Παρίσι»!

Και η έρευνα συνεχίζεται σε μία ακόμη φυτεία. Αυτή τη φορά ο οδηγός τους υποδύεται τον παραγωγό.

- Θα χρειαστούμε πολλά παιδιά να δουλέψουν για μας, μπορείς να βοηθήσεις; ρωτά τον ιδιοκτήτη της φυτείας.

«Εδώ είναι ο μεγάλος μου αδελφός, πείτε του πόσα θέλετε και θα τα φέρει κατευθείαν σε σας», του απαντά.

- Πόσο κοστίζει;

«Υπολόγισε 230 ευρώ»...

Στη χώρα μας καταναλώνονται κάθε χρόνο 22.000 τόνοι σοκολάτας, με τη μία στις τρεις να είναι εισαγόμενη. Ομως η αγορά είναι κατακλυσμένη από προϊόντα που το ταξίδι τους έχει ξεκινήσει από την Ακτή Ελεφαντοστού. Η Ελλάδα ανήκει στις χώρες που δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον για το ντοκιμαντέρ. Αναρωτιέται ο Mistrati: «Δεν ενδιαφέρει τους Ελληνες να μάθουν πώς παράγεται η σοκολάτα που τρώνε;». Το άφησα αναπάντητο, όπως κι εκείνος μία από τις ερωτήσεις μου:

- Μετά από τα όσα έζησες, απολαμβάνεις το ίδιο μία σοκολάτα;

«...»

 

Ελευθεροτυπία, Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ROLLING STONE ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΕ ΩΜΟΤΗΤΕΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΣΕ ΑΜΑΧΟΥΣ ΑΦΓΑΝΟΥΣ

Bravo στα κτήνη σας κ. Ομπάμα

Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ

Οι Αμερικανοί πεζοναύτες της διμοιρίας Bravo περιφέρονταν βαριεστημένοι και συχνά έδειχναν θυμωμένοι. Για εβδομάδες περιπολούσαν άπραγοι στην επαρχία Κανταχάρ, προπύργιο των Ταλιμπάν, χωρίς να καταφέρουν να έρθουν αντιμέτωποι ούτε μια φορά με τον εχθρό, ο οποίος κρυβόταν επιδέξια από τους κατακτητές.

Η ιδέα να σκοτώσουν έναν Αφγανό πολίτη ήταν συχνά, μεταξύ των μελών της διμοιρίας, αντικείμενο ατελείωτων συζητήσεων κατά τη διάρκεια των γευμάτων και της νύχτας. Υστερα από έξι μήνες θητείας στο «καταραμένο» Αφγανιστάν, πήραν τελικά την απόφαση: ήρθε επιτέλους η ώρα να σκοτώσουν έναν μουσουλμάνο.

Θήραμα ένας 15χρονος

Το πρωινό της 15ης Ιανουαρίου 2010, η διμοιρία Bravo με 8 θωρακισμένα οχήματα μάχης έφτασε στην περιοχή La Mohammad Kalay, όπου βρισκόταν ένα μικρό χωριό, κρυμμένο πίσω από κάτι φυτείες παπαρούνας. Οι πεζοναύτες Τζέρεμι Μόρλοκ, 22 ετών και Αντριου Χολμς, 19 ετών, έψαξαν να βρουν το θήραμά τους. Το ανακάλυψαν εύκολα στο πρόσωπο ενός 15χρονου αγοριού, του Γκουλ Μουντίν. Μόλις τον αντίκρισαν, τον διέταξαν να έρθει προς το μέρος τους. Ανύποπτος εκείνος, υπάκουσε. Τον έστησαν στον τοίχο για να εκμεταλλευθούν το ωστικό κύμα και χωρίς δεύτερη κουβέντα τού πέταξαν μια χειροβομβίδα. Το σώμα του διαμελίστηκε και το κεφάλι αποκόπηκε. «Δεν αποτελούσε απειλή», ομολόγησε κυνικά προς τους ανακριτές του αργότερα ο Μόρλοκ. «Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να ξεχωρίσω τους Ταλιμπάν από τους ντόπιους».

Την περασμένη εβδομάδα ο Μόρλοκ καταδικάστηκε σε 24 χρόνια φυλάκιση -αντί για ισόβια, γιατί συμφώνησε να καταθέσει εναντίον 4 συναδέλφων του- έχοντας παραδεχτεί την ενοχή του για δολοφονίες αθώων Αφγανών χωρικών στην επαρχία Κανταχάρ ενώπιον του στρατιωτικού δικαστηρίου. Σύμφωνα με την κατάθεση του ιδίου, οι δολοφονίες ήταν προμελετημένες και «το σχέδιο ήταν να σκοτώνουμε ανθρώπους». Τις περισσότερες φορές η διμοιρία Bravo φρόντιζε, εκ των υστέρων, να σκηνοθετεί τις δολοφονίες με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι είχαν δεχτεί επίθεση για να δικαιολογήσουν έτσι με τον τρόπο αυτό τις ενέργειές τους.

Τις ανατριχιαστικές ωμότητες της «Ομάδας Θανάτου» αποκάλυψε το περιοδικό Rolling Stone, φέρνοντας στη δημοσιότητα σκληρές φωτογραφίες και δύο 30λεπτα βίντεο. Το κείμενο στο περιοδικό υπογράφει ο σεναριογράφος και παραγωγός της βραβευμένης με Οσκαρ ταινίας «The Hurt Locker», Μαρκ Μπολ. Η ιστορία του είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από χιλιάδες φωτογραφίες και βίντεο που τράβηξαν Αμερικανοί στρατιώτες και σήμερα βρίσκονται στην κατοχή του Πενταγώνου. Αρχικά, ο πρόεδρος του Αφγανιστάν Χαμίντ Καρζάι και ο επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων στη χώρα, Στάνλεϊ ΜακΚρίσταλ, κατέβαλαν από κοινού προσπάθειες να συγκαλύψουν το θέμα ώστε να μην εξελιχθεί σε ένα σκάνδαλο τύπου Αμπού Γκράιμπ. Το μήνυμά τους ήταν καθαρό: οτιδήποτε γίνεται στο Αφγανιστάν μένει στο Αφγανιστάν.

Με ...χέβι μέταλ

Στις φωτογραφίες παρουσιάζονται Αμερικανοί στρατιώτες να φέρονται βάναυσα κατά αμάχων, ακόμη και νεκρών. Πτώματα δεμένα μεταξύ τους, κομμένα κεφάλια, χέρια και πόδια, αναμνηστικές πόζες με χαμόγελα από ένστολους, οι οποίοι φωτογραφίζονται περήφανοι δίπλα σε Αφγανούς τους οποίους σκότωσαν. Το συγκλονιστικό υλικό συνοδεύουν μονταρισμένα βίντεο με τίτλους «Death Zone» και «Motorcycle Kill», τα οποία εμπεριέχουν δολοφονίες αμάχων από το 2009, έχοντας υπόκρουση μουσική χέβι μέταλ.

Πριν ο αμερικανικός στρατός αντιμετωπίσει ελλείψεις σε επίπεδο προσωπικού, χαρακτήρες σαν τον Μόρλοκ οι στρατολόγοι συνήθως τους απορρίπτουν. Μεγαλώντας στην ίδια γειτονιά όπου ζει σήμερα η Σάρα Πέιλιν, στην Ουασίλα της Αλάσκας, ο Μόρλοκ είχε τη φήμη ενός εφήβου που καταναλώνει αλκοόλ, κάνει χρήση ναρκωτικών, οδηγεί χωρίς δίπλωμα και ψάχνει για φασαρίες. Πριν μετατεθεί στο Αφγανιστάν έκαψε τη γυναίκα του με ένα τσιγάρο. Προς το τέλος των ερευνών, οι ανακριτές τού ζήτησαν να εξηγήσει το σκεπτικό των δολοφονιών. Εκείνος έγειρε πίσω στην καρέκλα, χασμουρήθηκε και τους είπε: «Κανένας στη διμοιρία -ούτε ο επικεφαλής ούτε οι ανώτεροι- δεν δίνει δεκάρα γι' αυτούς τους ανθρώπους. Για τους ανώτερους αξιωματικούς κάποια πράγματα δεν πρέπει να αποκαλύπτονται. Σου χτυπούν χαϊδευτικά την πλάτη και σου λένε: "Καλή προσπάθεια. Γαμ...τους"».

***

Νέες φωτογραφίες αποκαλύπτουν ωμότητες Αμερικανών στρατιωτών στο Αφγανιστάν
Δολοφονίες εν ψυχρώ

ΤΑ ΝΕΑ 1/4/2011

Περισσότερες φωτογραφίες, καθώς και δύο βίντεο που αποκαλύπτουν τις ωμότητες των Αμερικανών στρατιωτών κατά πολιτών στο Αφγανιστάν φέρνει στο φως το αμερικανικό περιοδικό «The Rolling Stone». Πρόκειται μόνο για ένα μικρό δείγμα από τις χιλιάδες φωτογραφίες και βίντεο που τράβηξαν Αμερικανοί στρατιώτες και βρίσκονται την κατοχή μέσων ενημέρωσης, αλλά και του αμερικανικού Πενταγώνου, το οποίο διεξάγει ανακρίσεις για τις αποτρόπαιες αυτές ενέργειες.

Εξάλλου, προ ημερών το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel είχε δημοσιεύσει κι άλλες φωτογραφίες, που παρουσίαζαν Αμερικανούς στρατιώτες να φέρονται βάναυσα κατά αμάχων, ακόμη και νεκρών.

Τώρα, οι φωτογραφίες του Rolling Stone αποκαλύπτουν πτώματα δεμένα μεταξύ τους, κομένα κεφάλια, χέρια και πόδια, «αναμνηστικές» πόζες με χαμόγελα από ένστολους, οι οποίοι φωτογραφίζονται περήφανοι δίπλα σε Αφγανούς τους οποίους σκότωσαν. Επίσης, οι στρατιώτες μόνταραν αποτρόπαια βίντεο, «ντύνοντας» εικόνες από δολοφονίες αμάχων ή υπόπτων με μουσική χέβι μέταλ.

Ένας από τους πρωταγωνιστές των εκτελέσεων, οι οποίες έλαβαν χώρα μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου του 2010, ήταν ο 22χρονος στρατιώτης Τζέρεμι Μόρλοκ, ο οποίος μόλις την περασμένη εβδομάδα καταδικάστηκε σε 24 χρόνια φυλάκιση έχοντας παραδεχθεί την ενοχή του ενώπιον του στρατιωτικού δικαστηρίου.

Ο Μόρλοκ αντιμετώπιζε ισόβια κάθειρξη. Ωστόσο, πέτυχε να μειωθεί η ποινή του, καθώς συμφώνησε να καταθέσει κατά τεσσάρων συναδέλφων του, οι οποίοι επίσης κατηγορούνται για δολοφονίες Αφγανών πολιτών στην επαρχία Κανταχάρ του Αφγανιστάν τον περασμένο χρόνο.

Ο Μόρλοκ παραδέχθηκε ότι οι δολοφονίες ήταν προμελετημένες και ότι «το σχέδιο ήταν να σκοτώνουμε ανθρώπους». Σύμφωνα με την κατάθεση του ιδίου, οι δολοφονίες είχαν σχεδιασθεί το 2009 από τους Αμερικανούς στρατιώτες, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις τις σκηνοθετούσαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να φαίνεται ότι είχαν δεχθεί επίθεση και να δικαιολογήσουν με αυτό τον τρόπο τις ενέργειές τους.

Η συλλογή περιλαμβάνει μεταξύ άλλων δεκάδες φωτογραφίες με κατακρεουργημένα πτώματα Αφγανών που δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ και κανείς δεν γνωρίζει αν επρόκειτο για Ταλιμπάν ή απλούς πολίτες. Οι εικόνες και τα βίντεο παρουσιάζονται από το περιοδικό Rolling Stone.

***

ΠΡΟΣΟΧΗ:
Οι φωτογραφίες απεικονίζουν σκηνές ακραίας βίας και γι’ αυτό το λόγο δεν τις αναρτώ απευθείας. Όποιος επιθυμεί να τις δει, ας κάνει κλικ στους συνδέσμους.


http://morallowground.com/wp-content/uploads/kill-team-1041-e1301336486382.jpg


http://morallowground.com/wp-content/uploads/kill-team-103-e1301336293873.jpg


http://dailybail.com/storage/kill-zone.JPG?__SQUARESPACE_CACHEVERSION=1301370239628