Ανοιχτή επιστολή στον εαυτό μου...

μου φαινεται πολλες φορες οτι εμεις τα υ. ειμαστε μυστηρια πλασματα (δε γραφω "ανωμαλα" γιατι αυτο ειναι περα για περα βεβαιο). Και αναφερομαι κυριως στον τροπο που σκεφτομαστε και λειτουργουμε, ωρες ωρες τελειως διαφορετικα απο τα βανιλλα ατομα. Τοσο διαφορετικα, που ακομη και σε ατομα του "χωρου" ενιοτε, φαινεται σαν οι πραξεις μας να μην εχουν καμμια λογικη...

Κι ομως, εχουν λογικη... απλως, ειναι υποτακτικη λογικη...

Το βλεπω στον εαυτο μου. αισθανομαι ευτυχισμενη και ολοκληρωμενη οταν ανηκω σε καποιον. Οταν ξερω οτι ολες μου οι πραξεις εχουν σκοπο, και αποδεκτη. Οτι η καθε μου κινηση, η καθε μου λεξη, εχουν σημασια για Εκεινον ή Εκεινη που Κυριαρχουν στη ζωη μου.

Εχουν σημασια ναι, αλλα οχι με τον βανιλλα ορισμο...

Ως υ. λειτουργω τελεια οταν εχω να εκτελεσω εντολες. Ετσι δειχνω και την πιστη και την αφοσιωση μου που ειναι βασικα για την εικονα που εχω για τον εαυτο μου. Μη γελατε... μπορει να μου πουν "γλυψε τον κωλο Μου" αλλα μπορει και να ακουσω "ξαπλωσε, εισαι κουρασμενη" ή "ασε Εμενα να κουβαλησω τα ξυλα σημερα" ή απλως ενα "ελα στην αγκαλια Μου, σε χρειαζομαι..." Καμμια απο τις παραπανω εντολες κανουν τον (την) Κ. λιγοτερο Κ., εχουν ομως αμεσα το επιθυμητο αποτελεσμα: υπακουω με την ιδια χαρα και τρεχω να προσπαθησω να γλειψω, να ξαπλωσω, να κουβαλησω...

ειμαι τυχερη γιατι εχω πολυ βδσμ στη ζωη μου καθημερινα, καθως ζω με τον Αφεντη στον οποιο ανηκω και αγαπω. Δεν θα ηταν υπερβολη αν ελεγα οτι το M/s πρωτοκολλο (αν και προσαρμοσμενο λογω συνθηκων) καθοριζει τη ζωη μου, μιας και οι μονες κοντινες φιλες που εχω ειναι επισης του χωρου. Ναι, ετσι ζω, με εντολες και κανονες. Και ετσι ανθιζω... μεταμορφωνομαι... ετσι λειτουργω... με ενα "μεινε" και ενα "dismissed"...

Χμμμ, με τα ματια της ψυχης βλέπω μερικους απο σας να κουνατε το κεφαλι σκεπτικοι, μερικοι ισως να ειστε και ετοιμοι να με κοροϊδεψετε: "σιγα" θα πειτε "δε τα πιστευω αυτα. Ειναι λυπηρο, ειναι καταντια να ζει καποιος ετσι..."

Κι ομως...

Η αναγκη για υποταγη, που ειναι ζωτικη για μας τα υ. (και το εννοω κυριολεκτικα), ειναι πολυ δυνατη. Τοσο δυνατη που, ακομη κι αν δεν υπαρχει πια Κυριαρχια στη ζωη μας απο καποιον/καποια Κ., η αναγκη αυτη συνεχιζει να υφισταται... και να μας κυριευει... και να μας τυραννα... και γινεται αυτοσκοπος... και ψαχνει τροπο να καλυφθει. Γιατι η υποταγη ειναι που μας ολοκληρωνει και γιατι ως "μισα" ατομα δε μπορουμε να λειτουργησουμε. Οι συνθηκες της καθημερινοτητας ολων μας απαιτουν να ειμαστε στο 100% ή οχι;

Οταν παψει η Κυριαρχια, το υ. συνεχιζει να σκεφτεται με την υποτακτικη λογικη, δε γινεται βανιλλα, απο τη μια στιγμη στην αλλη. Ουτε αλλαζουν τα κριτηρια που εχει θεσει για τον εαυτο του αμεσως. Συνεχιζει να θεωρει τον εαυτο του αποτυχημενο, γιατι απετυχε ως υ. Κι εγω το ιδιο... ψαχνω να δω τι φταιει, που εσφαλλα, ποτε δεν υπακουσα, τι παραβλεψα, ποια εντολη ελπιζω να παρω για να μπορεσω να (ξανα)γονατισω στα ποδια Του/Της και να ζητησω συγνωμη... γιατι ο Κ. ειναι ο καθρεπτης μου, μεσα Του βλεπω το ειδωλο μου. Και το ειδωλο μου χαμογελα και λαμπει μονο οταν χαμογελα και λαμπει ο (η) Κ.

Οπως αλλα υ., ετσι κι εγω, ευκολα χανομαι. Μπερδευομαι, κανω τρελλα σεναρια, φανταζομαι πραγματα που δεν υπαρχουν. Αντιδραω αυθορμητα, παιρνω αστοχες πρωτοβουλιες και το χειροτερο, αμφισβητω. Κι οταν αμφισβητω, πληγωνω. Πολυ... και το μετανοιωνω...

Τοτε ειναι που χρειαζομαι μια εντολη. Ολα τα υ. χρειαζονται μια εντολη. Μπορει να ειναι "μεινε". Μπορει να ειναι "φυγε". Δεν εχει σημασια. Σημασια εχει οτι η εκτελεση αυτης της εντολης θα κανει τον Κ. ευτυχισμενο/η.

Και με τη δικια μου υποτακτικη λογικη, θα υπακουσω. Γιατι αυτο ειναι που μετραει, η ευτυχια Εκεινου/Εκεινης που υπηρετω.

Θα γονατισω για λιγο, μονη. Επειτα, θα παρω μια ανασα και θα συνεχισω...

Γιατι αλλο υποτακτικη λογικη και αλλο αρνητικη σκεψη...

cassie

 

Απάντηση: Ανοιχτή επιστολή στον εαυτό μου...

καταπληκτικη επιστολη - τα συγχαρητηρια μου cassie

 

Απάντηση: Ανοιχτή επιστολή στον εαυτό μου...

 

 

Απάντηση: Ανοιχτή επιστολή στον εαυτό μου...

ωραιο ηταν πολυ ρομαντικο.. να μην στο χαλασω καλυτερα... 

 

cassie μου, διαφωτιστικό, παρηγορητικό, αισιόδοξο... υπέροχο!

σ'ευχαριστούμε πολύ  

 

πολυ ωραίο.... αλλά έχω την απορία υπάρχουν πολλες υ που σκεφτονται, λειτουργουν, ζουν συνειδητά έτσι...??? Μπραβο σου...

 

Απάντηση: Ανοιχτή επιστολή στον εαυτό μου...

ειλικρινα Sirbaid, δε ξερω...

αλλα... και μια να ειναι, κατι θα κερδισε διαβαζοντας το ποστ...

Καλο σας βραδυ...

cassie

 

δεν αντιλεγω.... ισως εξέφρασα τις αναζητησεις μου...

 

Απάντηση: Ανοιχτή επιστολή στον εαυτό μου...

... και καλα κανατε  

Να εχετε μια ομορφη μερα,

cassie

 

Μου αρέσει η τοποθέτησή σου...!

 

Πολύ ειλικρινής... είναι καλό που μπορείς να δεις τις ανάγκες σου, να τις κατανοήσεις και να δρομολογήσεις την κάλυψη τους.

Χωρίς αυτογνωσία δεν μπορούμε να απολαύσουμε τίποτα. Kudos για αυτή που φαίνεται να έχεις πραγματώσει.

Bravo.

 

Κατάθεση ψυχής η επιστολή σου... μπραβο....