Αντέχεις να το σχολιάσεις ? Κόιτα Με

Απάντηση: ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ?ΚΟΙΤΑ ΜΕ.

Τις πιο μύχιες σκέψεις κ απόψεις μας σχετικά με τι?

 

Ωχχχ   Μαζί πάνε αυτά?

 

Re: Απάντηση: ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ?ΚΟΙΤΑ ΜΕ.

Δεν εχει καμια μα καμια σημασια Mikra_Psemata αρκει να ειναι μυχιες... οσο πιο μυχιες τοσο το καλυτερο  

Δεν κανεις την αρχη βρε pure innocence? Οδηγησε μας...... 

 

Αντέχω στο να σε κοιτώ.

Τα δάκτυλά σου στο πληκτρολόγιο, σαν νάναι το σώμα σου μεγάφωνο έγιναν, των πιο μυστικών αναστεναγμών σου.
Αναζητάς ανελέητα κάθε φορά, να εκμεταλλευτούμε την υποταγή σου στις πιο μύχιες σκέψεις μας.

Ρομαντικά μπουκάρεις μέσα μας, χωρίς να υπολογίζεις τον πόνο που νοιώθουμε απ΄την ορμή σου.
Στην σκέψη σου υπάρχει μόνο η δική σου ηδονή. Σε οργασμό μεταφράζεις τα λόγια μας καθώς ψάχνεις να ρουφήξεις, κάθε σταγόνα των νοημάτων που κρύβουν.

Κρεσέντο πόθου αναβλύζει από τους πόρους στο δέρμα σου, σε ένα σώμα λευκό πορσελάνινο που πάλλεται πάνω στις σκέψεις μας. Κι εμένα με κάνεις και νοιώθω ανήσυχη, σαν πόλη κατακτημένη από εχθρούς και βάρβαρους, που διψάνε να πιουν της ψυχής σου το αίμα.

Με δυνατής φωνής βογκητά, τελειώνεις μέσα στις σκέψεις μας και πέφτεις στο πλάι ανήμπορη να στήσεις εκφράσεις, εκείνες που χρειάζεσαι ν΄ ανακαλύψεις το θάρρος να ζήσεις, μακριά από την οθόνη σου.

Η φαντασία όλων ξεθεωμένη από το δικό σου πάθος, αφήνει το χέρι μας να ταξιδεύει επάνω στις κοιλότητες του λυγερού και ανέγγιχτου κορμιού σου. Μιλώ για εκείνο το ίδιο κορμί που παζαρεύεις με αλαζονεία στην ακόρεστη σκέψη μας.

Κι εγώ απλά αρκούμε να σε κοιτώ. Κάθομαι και αναπνέω βαριά, στην προσπάθεια μου ν΄αντέξω το βάρος που αφήνεις στην ψυχή μου.
Φοβάμαι για σένα! Κλείνω τα μάτια και αποκοιμιέμαι, ελπίζοντας ότι θα σε ανακαλύψω όταν ξυπνήσω, να βγαίνεις αλώβητη μέσα από την νάρκωση της χαμένης πια αθώας ηδονής σου…

Αφιέρωμα στην αθωότητα σου!

 

αχ αγαπημενη μου Κυρια Ευα....
καθε φορα που σας διαβαζω κρεμομαι στην οθονη μου...τα συναισθηματα μου αναμεικτα.παντα με κανετε να βουρκωνω.Ειστε σαν τη θαλασσα. Απεραντη .Σας ευχαριστω για το υπεροχο πεζογραφημα και υποκλινομαι πραγματικα στο μεγαλειο της ψυχης σας...
ηθελα να παραθεσω μια δικη μου μυχια σκεψη αλλα επειτα απο αυτο δηλωνω απολυτη σιωπη σημερα. Θυμαμαι ακομα το Βλεμμα Σας.Μαγεύτηκα.
Σας φιλω!!!

 

Είναι ότι ακριβώς νιώθω αυτή τη στιγμή....

 

 


Λοιπόν έχω κάτι που δεν έχω εκμυστηρευτεί ποτέ μου κι ίσως ήρθε η κατάλληλη στιγμή.

Κοιτώντας την παραπάνω φωτογραφία... Και μάλιστα κοιτώντας το παραπάνω ζωντανό μπροστά μου έχω ένα διχασμό... Βασανιστικό. Με κατατρώει. Το κοιτάω και βλέπω πόσο όμορφο είναι, το λουλούδι, σαν ορχιδέα. Τα άνθη τα στολίζουμε, σωστά; Τα βάζουμε στα βάζα, είναι τέρψη οφθαλμών. Κι όμως... Το πρώτο που μου έρχεται κοιτώντας το μεγάλο αυτό μπουμπούκι είναι να το φάω. Να το μασουλίσω, δροσισμένο με ύδωρ, ως αἶξ, ως κάνουν οι χιμπατζούλες και αι βαβαουίναι. Το άνθος του κολοκυθιού, του Cucurbita pepo, με διχάζει ως ον. Ή ως ούσα. Σαδισμός άραγε η βρώση της πρασινοπορτοκαλόχρουσουσας ευμορφιάς του; Κι όμως, ηδονική η γεύση του. Να το μυστικό μου.


​

 

Εντελως συμπτωματικα σημερα ζητησα απο τη μαμα να μου φτιαξει κολοκυθανθους γεμιστους......Προς τι το διλλημα σου δεν καταλαβαινω......Το συγκεκριμενο ανθος στολιζει ωραιοτατα κ το πιατο σου......Κ σιγουρα ειναι πιο χρησιμο απο ενα λουλουδι στο βαζο το οποιο θα το θαυμασεις αρχικα αλλα σε λιγες μερες θα εχει ξεραθει κ πολυ απλα θα το πεταξεις......

Οταν βολεψει θα σε φιλεψουμε.....  

 

Απάντηση: ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ?ΚΟΙΤΑ ΜΕ.

Τέτοια θα με ταϊζεις εκεί πέρα, στο Ποσείδι; Από την πείνα θα κατασπαράξω το ναζάκιπανκ!

Pure innocence, μάλλον γνωρίζεις τη μύχια σκέψη μου, μετά το περιστατικό. Αλλά δεν αναλώνομαι σε λεπτομέρειες.

 

ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ?ΚΟΙΤΑ ΜΕ.

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

 

Re: Απάντηση: ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ?ΚΟΙΤΑ ΜΕ.

Αυτα ηταν για τη female, για να ξεπερασει το διλλημα......

Εσυ θα χεις οτι τραβαει η ορεξη σου (ειμαι καλο καθαρμα κατα βαθος)......Λιγα με το μικρο ομως γιατι δεν εχει κανει τα τελευταια εμβολια του κ ειναι επικινδυνο........

 

ναι αγαπητε dolmance γνωριζω.
καμμια φορα η γνωση δυστηχως φερνει αναμεικτα συναισθηματα.
μια δικη μου μυχια σκεψη ειναι οτι θελω να μεταμορφωθω σε domina με ψηλα τακουνια και αρμα και να πατησω την γλωσσα του πρασινου πιθηκου.ο οποιος παρεπιπτοντως δν θα γινει ποτε πριγκιπας. καθ οτι δυσκολος καιρος για τετοιους. μπερδεψα λιγο τα παραμυθια αλλα οσοι γνωριζουν καταλαβαν τη βασικη ουσια του παραληρηματος μου 
υ.γ αγαπητη Ευα σας χαιρετω με αγαπη κ σεβασμο.
 

ερι μου υπερβαλλεις