Αντέχεις..;

Περίοδος καραντίνας...
Εγω χαζεύω στην τηλεόραση κ εσύ στο γραφείο να μιλάς για θέματα δουλειάς μέσω υπολογιστή...
Εισαι σοβαρή μετρημένη κ που και που κρατάς σημειώσεις.
Τότε μου έρχεται η ιδέα...
Πόση ώρα μπορεί να μείνει σοβαρή. Έρχομαι σιγά σιγά προς το μέρος σου σκυμμένος στα 4. Μπαίνω κάτω από το γραφείο κ σε ακουμπάω στα πόδια. Προσπαθείς να με διώξεις με τα πόδια αλλά επιμένω. Βάζω ένα ένα δάκτυλακι των ποδιών σου στο στόμα μου κ το χαϊδεύω με τη γλώσσα μου. Με τα χέρια μου χαϊδεύω τις γάμπες σου...Σιγά σιγά η γλώσσα μου ανεβαίνει πιο πανω γάμπες γόνατα μηρούς. Ανεβάζω λίγο τη φούστα σου κ μπαίνω ανάμεσα στα πόδια σου. Πλησιάζω τη γλωσσα μου στο εσώρουχο σου. Πριν ακόμα σε ακουμπήσω νιώθω τη ζέστη στην άκρη της. Μμμμ απίστευτη αίσθηση. Ακουμπάω την δροσερή μου γλώσσα πάνω στο εσώρουχο σου κ νιώθω να τιναζεσαι σα να σε χτύπησε κάποιο ρεύμα. Προσπαθείς να μείνεις ατάραχη. Με τις απαλές κινήσεις τις γλώσσας μου νιώθω το εσώρουχο σου να μουσκευει. Με τα χέρια μου χαϊδεύω τις γάμπες σου ενώ εσύ με τα δακτυλακια του ποδιού σου ψάχνεις να δεις αν μου εχει γίνει σκληρό.
Ξαφνικά από τον υπολογιστή ακούγεται "εσύ αντριανα τι έχεις να πεις..." σταματώ. "Δεν έχω να προσθέσω κάτι " απαντάς κ με το χέρι σου σπρώχνεις το κεφάλι μου πιο βαθειά ανάμεσα στα πόδια σου. Κάνω στην άκρη το εσώρουχο σου κ βάζω τη γλώσσα μου μέσα σου. Μμμ όλα τα υγρά σου κυλάνε πάνω της. Καις αλλά η γλώσσα μου είναι πολύ δροσερή... τη βάζω όσο πιο μέσα μπορώ κ δεν αφήνω καμία σταγόνα σου. Ακούω ένα απαλό βογγητο κ τα ποδια σου τρέμουν... Μου τα δίνεις όλα... Πάω πιο πίσω σου κατεβάζω ξανά τη φούστα πάω ξανά στον καναπέ κ απολαμβάνω το χαμόγελο σου...