Αντίο Γαλάτεια

Πιτσιρίκι ήταν όταν τη γνώρισες, στα 17 της. Σάμπως κι εσύ τι ήσουν; Πιτσιρίκι ήσουν κι εσύ στα 24 σου. Γελάς με τη σκέψη, τώρα που κοντεύεις τα 40, αλλά τότε ήσουν ο μεγάλος και ο πολύπειρος.

Ρομαντικός; Αφελής; Ερωτευμένος;

Απλά αδαής. Πιτσιρίκι ήσουν κι εσύ.

Δεν ξέρεις τι ήταν αυτό που σε έκανε να θες να την πλάσεις, να την κατευθύνεις... να την ορίσεις. Τώρα ξέρεις.

Μπορεί να ήσουν πιτσιρικάς αλλά ήταν το αριστούργημά σου. Πολλοί έχουν το σύνδρομο του Πυγμαλίωνα αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που το κάνουν από πραγματική εσωτερική τους ανάγκη.

Είναι τέχνη. Άλλοι ζωγραφίζουν ένα πίνακα, ο δικός σου καμβάς είναι μια ανθρώπινη ψυχή. Είναι Ύβρις, το ξέρεις όπως ξέρεις και τη Νέμεσι που θα επακολουθήσει όπως ξέρεις πως ποτέ δε θα υπάρξει για σένα Κάθαρση.

Πολλοί έχουν το σύνδρομο του Πυγμαλίωνα αλλά ελάχιστοι έχουν τα κότσια να αποδεχτούν τις συνέπειές του. Το ξέρεις. Το ξέρεις γιατί νίκησες το κλαδί, νίκησες την κάνη, νίκησες τη λάμα του μαχαιριού. Το ξέρεις πως κάθε φορά που θα παίξεις αυτό το "παιχνίδι", που θα εκπληρώσεις αυτή σου την ανάγκη θα βρεθείς να φλερτάρεις με την κατάθλιψη. Γιατί για σένα ο καμβάς είναι η ψυχή και ο κόσμος το μέρος που θα τον εκθέσεις. Την Γαλάτειά σου όταν την πλάσεις πρέπει να την αφήσεις ελεύθερη. Και ας ξέρεις ότι ποτέ δε θα γυρίσει σε σένα.

Την πρώτη φορά δεν το ήξερες και κόντεψε να σου γυρίσει το μυαλό. Τη δεύτερη ήλπιζες ότι θα κυλίσει αλλιώς αλλά ήσουν υποψιασμένος και δε σου ήρθε ο ουρανός στο κεφάλι. Την τρίτη το είχες μάθει το μάθημα πλέον και είχες συνειδητοποιήσει πως είναι το τίμημα για το όποιο ευτυχισμένο διάστημα ικανοποιείς την ανάγκη σου.

Είναι το τίμημα. Το αποδέχεσαι ή σταματάς το παιχνίδι.

...

Πάει καιρός τώρα αλλά ποτέ δε θα ξεχάσεις. Είχες γυρίσει σκασμένος και με νεύρα από μια έξοδό σου όταν το μάτι σου έπεσε σε μια αγγελεία. Ο τάδε παντρεύεται την τάδε και ο γάμος θα γίνει εκεί. Σου πέρασαν τα νεύρα, σου πέρασε η κούραση αλλά αυτό που τα αντικατέστησε ήταν συναισθηματική κόλαση.

Αχ αυτό το τίμημα. Πονάει το γαμημένο αλλά ξέρεις ότι πρέπει να το πληρώσεις. Είναι η Νέμεσις, η τιμωρός της Ύβρεως που διέπραξες.

Χαμογελάσες πικρά και κούνησες το κεφάλι.

Αντίο Γαλάτειά μου.

 

Απάντηση: Αντίο Γαλάτεια

κραταω το συναισθηματικη κολαση....το εχω βιωσει αρκετα συχνα...

 

Απάντηση: Αντίο Γαλάτεια

Ο ρολος του Πυγμαλιωνα ειναι πολυ βαρυς...
Το "Αντιο Γαλατεια μου" Ειναι η μονη νικη αλλα και το τιμημα...

 

Απάντηση: Αντίο Γαλάτεια

pitsirikos, huh?  
η ds αρχίζει να βεβαιώνεται ότι Σας γνωρίζει και ότι στην τελευταία συνάντηση μαζί Σας, την πήγατε για καφέ στο Κεφαλάρι.  

 

Απάντηση: Αντίο Γαλάτεια

Επειδή δεν έχω καταλάβει αν σου επιτρέπεται να λαμβάνεις PM σου κάνω απαντώ εδώ.

Μ' έχεις μπερδέψει με κάποιον άλλον.

 

Απάντηση: Αντίο Γαλάτεια

Σε αυτή την περίπτωση, η ds απολογείται. Προφανώς, πρόκειται περί συνωνυμίας.  

 

Απάντηση: Αντίο Γαλάτεια

Και τώρα που ξεκαθαρίσαμε ποιος άλλος ήταν μαζί σε εκείνον τον καφέ που ποτέ δεν τελειώσαμε {%$#^%$&^%$& κινητά τηλέφωνα} ... μου χρωστάς μισό καφέ, φίλε! Άλλωστε, έχουμε πολλά να πούμε.