Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Στο σαδισμο μπορει να μην προσφερει τιποτα, προσφερει ομως στο μαζοχισμο. Προστατευει το μαζοχιστη απο σοβαρες βλαβες στις οποιες θα τον οδηγουσε το παθος του. Επισης διακρινει τον ψυχακια απο τον ανθρωπο που πατα στην πραγματικοτητα.

Συνηθως οταν δε μας αρεσει μια κατασταση, αντιπροτεινουμε καποια αλλη. Δεν ειναι σωστο να λεμε οχι, απλα και μονο για να το πουμε.

Νομοθετημα μπορει να μην ειναι, ειναι ομως ενας κωδικας ηθικης ο οποιος βγηκε απο ανθρωπους πολυ πιο εμπειρους απο σενα κι απο μενα, ετσι ωστε να υπαρξει οριοθετηση του επικινδυνου παιχνιδιου που λεγεται BDSM.

Θεωρω ατυχη την παρομοιωση. Τα φουσκωτα παιχνιδια ειναι γενικα ακινδυνα, το BDSM ειναι ενα επικινδυνο παιχνιδι για μεγαλα παιδια.

 

Αφού λοιπόν είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι καλά θα κάνουν όσοι το παίζουν να αναλαμβάνουν και τις ευθύνες τους, απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους. Και να πληρώνουν τις συνέπειες των πράξεων τους ως μεγάλα παιδιά που είναι.

Υ.Γ. Σωστά λες πως «Συνηθως οταν δε μας αρεσει μια κατασταση, αντιπροτεινουμε καποια αλλη», με την διαφορά πως δεν έχουμε καμιά κοινή κατάσταση. Ο καθένας κάνει το ....bdsm που γουστάρει. Με SSC ή άνευ.

 

Αμαν πια!!

SSC
Safe = Ασφαλεια (δεν κανουμε τιποτε που μπορει να βλαψει το παιχνιδι μας. Ετσι μπορουμε να παιξουμε μαζι του και αυριο)

Sane = Λογικη (δεν βγαζουμε τα εντερα του σκλαβου μας, γιατι αυτο θα σπασει το παιχνιδι μας, και θα μας κλεισουν μεσα)

Consensual = Συναινεση (ο σκλαβος μας δεν προκειται να μας κανει μηνυση)

RACK

Risk Aware = Γνωριζουμε οτι αυτο που κανουμε εχει καποιο ρισκο (οποτε και παλι δεν κανουμε καμια μηνυση αν παθουμε κατι)
Consensual = Και παλι η αγαπητη μας συναινεση
Kink = Αυτο που ειμαστε ολοι εδω μεσα, διεστραμενοι!!

Πιο απλα δεν γινεται να το πει κανεις, ας το καταλαβουμε επιτελους!

Ανευ δεν γινεται. Ανευ σημαινει οτι πας φυλακη.

 

Μα είναι δυνατόν οι ανθρώπινες προσωπικού χαρακτήρα σχέσεις να βασίζονται σε αυθαίρετα εγχείριδια (όσο και αν μιλούν για ασφάλεια). Χρειάζονται αυτά γιατί, για να συναιτήσουν τους συμμετέχοντες? Εφόσον ναι, γνώμη μου είναι ότι δεν θα έπρεπε καν να συμμετέχουν σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Επίσης η συναίνεση έχει νόημα σε προσωπικό επίπεδο και μόνο, νομικά δεν αναγνωρίζεται στα δικαστήρια και είναι κάτι που έχει ειπωθεί πολλές φορές νομίζω.

 

Heinrich von Kleist, capeaway, blindfold και Tropical_Storm, δεν επιθυμώ να μετατραπεί το νήμα σε πραγμάτευση του αν εξυπηρετεί ή όχι η τήρηση των όποιων τυποποιημένων κωδικών ασφάλειας κατά τη διάρκεια s/m sessions. Το θέμα που συζητάτε το έχω θέσει προς συζήτηση σε νήμα, του οποίου το σύνδεσμο αναφέρω παρακάτω, και στο οποίο θα χαρώ να δω τις απόψεις σας. Επιτρέψτε, αν θέλετε, εδώ να συζητήσουμε το θέμα της αντίφασης αισθητικής και ηθικής μέσα από το πρίσμα του σαδισμού.

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=11538

 

Απάντηση: Re: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Η γνωριμια μου με πολλους ανθρωπους του χωρου μου εχει δειξει οτι αυτοι που ασχολουνται σοβαρα με το αντικειμενο αναλαμβανουν τις ευθυνες τους και με το παραπανω και ειναι ετοιμοι καθε ωρα και στιγμη να πληρωσουν.

Το BDSM χωρις SSC ειναι μια εφευρεση για να βολευονται αυτοι που εχουν αρρωστο μυαλο. Αυτο που συνηθως κανουν ειναι να θελουν να φορτωσουν την αρρωστια τους στο BDSM. Το BDSM ειναι ενα υγειες ερωτικο παιχνιδι το οποιο ειναι παντα με SSC.

Ωραια τοποθετηση! Εσυ που εχεις περασει τα 50 εχεις το ακαταλογιστο... ενω εμεις που δεν, ψαχνουμε ακομη την ταυτότητά μας!

   

Εχεις δικιο, παρεκτραπηκαμε. Συγνωμη.

 

Syrah, πιστευω πως τουλαχιστον η δικη μου απαντηση πεφτει μεσα στα πλαισια της συζητησης του θεματος αισθητικης και ηθικης μεσα απο το πρισμα του σαδισμου.
Το λεω αυτο διοτι δεν ειναι δυνατον να σηζητησουμε το θεμα χωρις να λαβουμε υποψην και την παρουσια του σκλαβου/θυματος.
Οποτε, χρειαζομαστε ενα ελαχιστο πλαισιο ηθικης για οτι πρατουμε με τον σκλαβο, ο οποιος ειναι ο δεκτης του σαδισμου μας, και υπαρχει ως ων ξεχωριστα απο εμας, με τις δικες του αναγκες, και το δικο του δικαιωμα στην ηδονη και στην σωματικη του ακεραιοτητα.
We cannot speak of ethics and aesthetics without inserting the "otherness" of the submissive into the equation, after all, we are not acting in isolation, there are two human beings present.
The rights of one do not cancel out the rights of the other.

 

είναι ηλίθια η διαδικασία .

αλλά εάν σαδιστής βρεί έναν μαζοχιστή είναι εν λογο . η συναίνεση ,για εμένα ,βασίζετε στο γεγονός ότι ο μαζοχιστής δέχετε να περάσει μία βραδιά με έναν σαδιστή και στο γεγονός ότι ο σαδιστής θα τον αφήσει ζωντανό και ακέραιο .

δεν είναι ξενέρωτο να ξέρεις ότι αυτός που βασανίζεις το γουστάρει να κλαίει και να νιώθει το φόβο .
για εμένα μαζοχισμός είναι η διαδικασία που σπας τα όρια σου κάθε φορά/να παραδίνεις τον έλεγχο ή να στον παίρνουν . ίσως να το αντιλαμβάνομε έτσι επειδή απεχθάνομε την επανάληψη .

πιστεύεις ότι ένας μαζοχίστης γουστάρει να προγραμματίζει που γουστάρει να υποφέρει και να κανονίζει ότι σήμερα θα πονέσει στη δεξιά ρόγα ;

 

Στην πραγματικότητα έρχεται το BDSM να περιχαρακώσει αισθητικά και νομιμοποιήσει ηθικά ένα μέρος των εκφάνσεων του σαδισμού αγαπητή Tropical Storm. Το ότι παρεμπιπτόντως καταλήγει σε ένα μοντέλο που ικανοποιεί πολλούς ανθρώπους που ενδιαφέρονται να προσδώσουν ενδιαφέρον στην ερωτική τους ζωή -αυτοί δεν έχουν λόγο να βρίσκουν τα θεωρήματα περί SSC πνιγηρά-, είναι σαφές, πλην όμως δεν μας ενδιαφέρει εδώ.*

Το ζητούμενο του παρόντος νήματος, δεν είναι να καταδείξει πως ο σαδισμός απορρίπτεται από την ηθική που αναπτύσσεται εντός του εκάστοτε πολιτισμικού πλαισίου εντός του οποίου το υποκείμενο ανατρέφεται (δεν μας ενδιαφέρει να τεκμηριώσουμε το όποιο αρνητικό αποτέλεσμα της αξιολόγησής μας επί του σαδισμού ως γενικότερη θεώρηση των πραγμάτων και όχι ως στοιχείο σεξουαλικότητας), αλλά να εξετάσει γιατί μία επιθυμία που γεννιέται εντός του υποκειμένου, δεν συνάδει με την ηθική που ήδη (όταν αυτή η επιθυμία/αρέσκεια γίνεται από το ίδιο αντιληπτή) έχει μπολιάσει την κρίση του, έχει δημιουργήσει κριτήρια ηθικής αξιολόγησης.

Σχετικά με το μέρος του σχολίου σου που απομόνωσα: Στο δικό μου μυαλό ο σαδισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την έννοια της ελευθερίας. Εν τέλει καταλήγει να συμπλέκει την ελευθερία του υποκειμένου με την ελευθερία του αντικειμένου με σε μία σχέση αντίστροφης αναλογίας. Το παράδειγμα με την κοπή δέρματος που παρέθεσα, πιστεύω ότι είναι αντιπροσωπευτικό.

Σε κάθε περίπτωση, δες αν θέλεις, και το νήμα που πρότεινα, πιστεύω ότι θα το βρεις ενδιαφέρον.

* Ας λαμβάνουμε πάντα υπόψη πως καθείς εξ ημών βρίσκεται εδώ έχοντας ξεκινήσει από διαφορετική αφετηρία, έχοντας ακολουθήσει διαφορετική διαδρομή.

Θεωρείς πως η ύπαρξη σαδισμού είναι τυχαία;

 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πραγματώσει κανείς τις απαγορευμένες επιθυμίες του αλλά όχι απαραίτητα στο επίπεδο του κυριολεκτικού. Η ανθρώπινη αυτή εφεύρεση λέγεται Sublimation. Το συμβολικό είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.

Μια μουσικά εκλαϊκευμένη εκδοχή συμβολικού φόνου τραγουδισμένη από τους Sinatra:

I was five and he was six
We rode on horses made of sticks
He wore black and I wore white
He would always win the fight

Bang bang
He shot me down, bang bang
I hit the ground , bang bang
That awful sound, bang bang
My baby shot me down



Υπάρχουν, για παράδειγμα, πολλοί τρόποι συμβολικού κανιβαλισμού, σε διάφορα επίπεδα. Τα ΜΜΕ κανιβαλίζουν καθημερινά και κατά συρροήν. Προσωπικά δεν βρίσκω καμια ικανοποίηση σε τέτοιου είδους αρπακτικότητα και κατανάλωση. Μην ξεχνάμε πως οι κανίβαλοι είχαν καλούς σκοπούς -- τη ενσωμάτωση, μέσω της βρώσης, όλων των θετικών χαρακτιριστικών του ατόμου που έτρωγαν. Αν καταλάβει κανείς την παιδική απλοϊκότητα των κάπως πρωτόγονων αυτών ανθρώπων, μπορεί να αντιληφθεί πως ο τρόπος να αποκτήσει κανιβαλιστικά τα επιθυμητά, θα πρέπει να είναι πιο δημιουργικός και ουχί καταταναλωτικός. Ακόμα και ο καπιταλισμός το κάνει πράξη, ως ένα βαθμό, διότι, όπως έγραψε κάποτε ένας παλιός φίλος,

"Πεθαμένοι δούλοι, ίσον άχρηστοι δούλοι."​

Η αρμονική συνύπαρξη σε μια κοινωνία απαιτεί κάποιο μίνιμουμ σεβασμού. Όπως εδώ, στο φόρουμ, μεταξύ μας. Κι εδώ έχουμε κάποιους "ηθικούς" κανόνες, και σφαζόμαστε αναλόγως. Για μένα, πχ., ηθικός κανόνας εδώ είναι το να μην ξεκατινιάζομαι και γιατί δεν το βρίσκω κοινωνικά δημιουργικό κατά κανένα τρόπο. Είναι κανόνας και αισθητικής, υπό την έννοια πως το βρίσκω "άσκημο", αντιαισθητικό. Κατά συνέπεια, στο βαθμό που είμαι κατίνα, κι επειδή ακριβώς αποτελεί "ηθικό - αισθητικό κοινωνικό κανόνα" που βρίσκω λογικό και με τη δική μου κρίση (όντας αμοραλίστρια) αποθαρρύνω το "κατιναριό μέσα μου". Προσπαθώ να βρω πιο έμμεσους και συμβολικούς τρόπους, μη αντικοινωνικούς και μη κοινωνικά-φορουμιακά (ή και προς άτομα) καταστροφικούς για να εκφράσω τις "κατινίστικες" τάσεις μου.




Αγαπητή Syrah, "άνοιγμα" προς τα έξω σημαίνει ..."μαθησιακό κανιβαλισμό". Σημαίνει πως συμπάσχεις με τον άλλο, γίνεσαι ο άλλος στο βαθμό του δυνατού, κρατώντας, ταυτόχρονα, την απόσταση που δίνει η ιστορία και καρπώνεσαι, "βιωματικά" όσο και λογικά το είναι του. Και για να εξηγήσω το τελευταίο -- θυμήσου το πιθανό άγχος που είχες, πχ., για εκείνο το διαγώνισμα μαθηματικών στην τρίτη δημοτικού, πόσο κοντά (αν αφεθείς να ξαναβιώσεις εκείνο το άγχος, να ξαναγίνεις παιδί) και πόσο ιστορικά μακριά, ταυτόχρονα είναι.


​

 

Εξαιρετικά καυλωτικό No1:

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]