Ανυστερόβουλη υποταγή: ουτοπία ή ρεαλισμός;

Με αφορμή μια προσωπική (και άκρως ενδιαφέρουσα) συζήτηση που είχα, παραθέτω αυτούσια την απορία μου, ελπίζοντας ότι θα αποτελέσει έναυσμα για εποικοδομητική συζήτηση.


Πόσο ειλικρινά ανυστερόβουλη μπορεί να είναι εν τοις πράγμασοι, η έστω και πλέον συνειδητοποιημένη υποταγή;
Δεν θεωρείτε ότι είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι ακόμα και η πιο εγγενής υποταγή, η πιο συνειδητοποιημένη και η πιο ανόθευτη από όποιο προσωπικό «όφελος», δεν στερείται τελικά αυτού;
Που είναι η πλήρωση της εν τέλει;

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον η τοποθέτηση επι του θέματος όσων επιθυμούν.

Σημ:
Ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά αν το θέμα έχει ήδη αναφερθεί ξανά στο παρελθόν και ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις όποιες απαντήσεις.

Καλώς σας βρήκα και καλή χρονιά σε όλους.

 

Υποθέτω με το ανυστερόβουλο εννοείς αλτρουϊστικό, που δεν έχει έμμεσο όφελος για τον/την υποτακτικό/ή.

Πραγματικά αλτρουϊστικά είναι πολύ λίγα πράγματα στην ζωή.
Οπότε θεωρώ μόνο αν μιλάμε για σχέση ζωής έχει πιθανότητες να είναι τέτοια. Και αν..

Καλή χρονιά.

 

Από καθαρά εξελικτικής άποψης, με την λογική, ότι τίποτα στην
βιολογία δεν έχει νόημα εάν δεν το δούμε με εξελικτική ματιά,
οποιαδήποτε ενέργεια κάνουμε με "ελεύθερη βούληση" κρύβει
ιδιοτελής λόγους και σκοπούς.

Ακόμα και η αγάπη της μάνας για τα παιδία, εάν και φαινομενικά
παρουσιάζεται ανιδιοτελής, τα κίνητρα από πίσω είναι καθαρά εγωκεντρικά
και εγωιστικά.

Ενδεχομένως, εάν αλλάξουμε το ερώτημα, να έχει περισσότερο
ενδιαφέρον.

Το κατά πόσον, δηλαδή, είτε η υποταγή, είτε η Κυριαρχία έχουν
συνειδητή ή υποσυνειδήτη υπόσταση.

 

Αν αναφερόμαστε σε ιδιοτέλεια εννοώντας την ικανοποίηση της ανάγκης της υποτακτικής να υποταχτεί, σαφώς και υπάρχει. (Δεν έχει όμως νόημα να κουβεντιάζουμε κάτι τέτοιο. Είναι σαν να χαρακτηρίζουμε ιδιοτέλεια το ότι κάποιος τρώει όταν πεινάει)
Αν αναφερόμαστε σε υποταγή που εκδηλώνεται μετά από έρωτα ή με σκοπό την συνέχιση μιας σχέσης, χωρίς να είναι πραγματικά υποταγή, τα πράματα αλλάζουν. Είναι συμβιβασμός και η συμπεριφορά εξαρτάται από ελλοχεύουσα δεύτερη σκέψη.

Καλώς ήρθατε

Υ.Γ.
Αυτό το "εν τοις πράγμασοι" είναι εν μέρει σαν ανεμοδούρι που δείχνει από που φυσά ο άνεμος.

 

Είτε εντός είτε εκτός BDSM η υποταγή είναι υστερόβουλη. Εντός BDSM γιατί εκπληρώνεται η ανάγκη/επιθυμία για υποταγή σε κάποιον ισχυρότερο, εκτός BDSM γιατί είναι η μοναδική επιλογή του ηττημένου ή του αδύναμου εκτός του αφανισμού.

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα ως προς αυτό, αν και φαίνεται οξύμωρο αυτό που φέρεται ως απόλυτα ανιδιοτελές, να κρύβει μέσα του ίσως τον πιο βαθύ εγωισμό:
Αυτόν της δημιουργίας ενός ανθρώπου, διαμορφωμένο κατόπιν δικών μας κριτηρίων, εμπειριών και πεποιθήσεων.

Άρα, και με βάση (και) αυτή τη συλλογιστική, οδηγούμαι προσωπικά να πιστεύω ότι ουδέν στερείται «οφέλους» και υστεροβουλίας.
Όσο αγνά και με ευγενείς προθέσεις κι αν είναι αμφότερα.

 

Ακριβώς για αυτό έβαλα την ελεύθερη βούληση, εντός εισαγωγικών.
Εκεί είναι που έχουμε το πρόβλημα ορισμού και απορρέουν και όλα
τα υπόλοιπα.

Είναι αυτό που λένε οι Κινέζοι/Ινδοί φιλόσοφοι, ότι ο άνθρωοπος είναι
σαν έναν ελέφαντα και τον αναβάτη του. Ο αναβάτης, απλά επιτηρεί
τον ελάφαντα, δεν τον καθορίζει. Όπου ελέφαντας το υποσυνείδητο
όπου αναβάτης η λογική.

 

Θεωρώ πως επιβάλλεται να αναφερόμαστε μόνο σε αυτή.
Αν και προσωπικά μόνο σε αυτή αναφέρομαι στην ανάρτηση μου, δεν μπορώ πάραυτα να μην αναρωτιέμαι αν και αυτή ακόμα, στερείται οποιασδήποτε υστερόβουλης απόχρωσης.

Η μόνη περίπτωση που αυτή η απόχρωση κατ εμέ δεν έχει αρνητικό πρόσημο, είναι εκείνη που η, πάντα συνειδητοποιημένη στην Ισχύ υποταγή, αποβλέπει στο μόνο επιτρεπτό όφελος: της εκπλήρωσής της ως αδήριτη ανάγκη.

Ομολογώ πως δεν αντιλαμβάνομαι πως μια καθ´ όλα συνηθισμένη φράση, αποτελεί ανεμοδούρι για την οποιανδήποτε ένδειξη ανέμου..

Σας ευχαριστώ θερμά τόσο για την απάντηση σας, όσο και για το καλωσόρισμα.

 

η ύστερη βουλή, την οποία αποδίδουν στην υποταγή, είναι η προσφορά της υποταγής εν αναμονή ή έναντι ανταλλάγματος.
η πρωτόβουλη υποταγή, είναι η υποταγή την οποία απολαμβάνει καθ αυτή όποιος βρίσκεται σε αυτήν την θέση.

σαν το ρετσινόλαδο, ένα πράγμα.

 

Ενδιαφέρων διαχωρισμός.
To the point και χωρίς δυνατότητα παρερμηνείας.
Δίνει και την απάντηση στο αρχικό μου ερώτημα.
Σας ευχαριστώ θερμά.

 

Όταν γράψετε και την φράση "στο πεδίο" θα αποτελέσει για ορισμένους επιβεβαίωση για το σχόλιο μου.  

 

Φοβαμαι πως εξακολουθώ να μην αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό σας..
Δεν θα επιμείνω ωστόσο.
Σας ευχαριστώ και πάλι για τη συμμετοχή σας.
Καλή συνέχεια σας εύχομαι.