Ανωμαλια

Και αντε τωρα να βρεις απάντηση...

 

Αγαπημένα τα περβότσουλα  

 

Ανώμαλο είναι εκείνο που δεν έχει το ταίρι του.

 

Η λέξη είναι απλούστατη, ετερο (οι "άλλοι") -προσ (η σκοπούμενη κατεύθνση των "άλλων")-δι (από το διά, για το ξεχώρισμα) -ορισμός (από το ορώ, δηλ. βλέπω, οπτική δηλαδή) λέγεται, λέμε, σιχτίρ πχια...
Αποκρυσταλλώνεται και γίνεται ένα μ' εμάς με την καθ' οιονδήποτε τρόπο αποδοχή της.
Αυτή η αποδοχή της έχει να κάνει με αυτά που, για να το κάνω εύκολο, βολεύουν τον καθένα μας, για τους όποιους λόγους (αλλιώς δεν...).
Αυτοί οι όποιοι λόγοι έχουν "καλλιτεχνικά ψευδώνυμα" πολύ πιασιάρικα, κάτι σε "ηθική", "δίκαιον", "φυσιολογικότητα", "κανονικότητα" και τέτχοια.
Πα να πεί εκφράζουν αυθαίρετα μέτρα "κομμένα και ραμένα" σ' αυτά που κουβαλάμε, κατά μόνας ή συλλογικώς, και κατά το ανωτέρω προαναφερθέν βόλεμά μας.
Όβερ εντ άουτ!

 

Λέω πως από την σφαλιάρα του Aids το '84, η κιενωνία δεν έχει συνέλθει ακόμα, ο "νεοσυντηρητισμός" έκανε πάρτυ τότε κι εξακολουθεί να κάνει, διγιότι η κιενωνία αντέδρασε παρελκυστικώς και όχι επί της ουσίας.
Οι συμπεριφορές άλλαξαν αέρα-πατέρα σε δυο-τρία χρόνια, ούτε οι σημερινοί πενηντάρηδες δεν γνωρίζουν/θυμούνται πια το "πριν", ακόμα ανεμίζουν καπότες για σημαία και φκιάνουν λεξούλες, πχ νεοσυντηρητισμός, πού ιστορικά δεν έχουν καν κατ' ουσία υπόσταση. Το δε νέο από τις "λεξούλες" τυπικό, απλώς διευκολύνει την ομογενοποίηση της "σούπας", τα συστατικά της παραμένουν στο "περίπου" χαμένα στο άλλοθι της συνταγής.
Τεσπά...

 

Όπως στις περισσότερες βανιλοσχέσεις δηλαδή.

 

Μα καμία σχέση.

 

Μην συγχίζεσθε πανοσιολογιότατε αρχιερεύ, της πίστεως θεματοφύλαξ, του δόγματος ταγέ, άρχων της ορθοφροσύνης.
Αποστήτε του ενδεχομένου να καταστήσετε ακέφαλον το βουδουσουμεπώνυμον πλήρωμα των πιστών...
Δρόσον και δόξαν νάχετε...