"Αν εμφιλοχωρεί Έρως....." πού παει το M/s-D/s?

ισως να μην χάνετε το M/s D/s ας μην ξεχνάμε οτι ο έρως κρατεί βέλος και τόξο.. ίσως να του αρέσει το Play λοιπόν ...  

 

Έτσι ναι  

 

Η υποταγή που γεννιέται από έρωτα μπορεί να είναι, αλλά μπορεί και να μην είναι υποταγή. Πολλές οι υ που υποτάσσονταν στον έρωτά τους, αλλά αργά ή γρήγορα "κλώτσησαν" μόλις ο έρωτας ξεθώριασε (βιοχημικα δεν μπορει να μην) σε κάθε εντολή που δεν αφορούσε τις προσωπικές τους προτιμήσεις και φαντασιώσεις ή σε ότι τις ξεβόλευε.

Απ την άλλη κάτι που δεν είχα ακριβώς εμπεδώσει/κατανοήσει πριν 10 χρόνια και γνωρίζω πλέον τώρα, είναι πως η ανάγκη μου για υποταγή είναι μεγαλύτερη και αναγκαία για την επιβίωση μου, ενώ ο έρωτας δεν είναι.

Ομολογώ πως αυτό ίσως είναι από τα πιο ενδιαφέροντα παλιά νήματα, που ανακάλυψα με την επιστροφή μου στο φόρουμ.
Κι αυτό γιατί πλέον! (μα σε καποια θέματα είμαι ιδιαίτερα βραδυφλεγης!) μπόρεσα να αντιληφθώ τι εννοούσε Ο @DreamMaster όταν έγραψε για προβολές και πως δεν μπορεί ο Κυρίαρχος να είναι και Πατέρας και μπαμπάς, ανάμεσα σε άλλα.


Θα επανέλθω αφού μελετήσω και σκεφτώ και συζητήσω κι άλλο πριν καταλήξω.
Ευχαριστώ πολύ πάντως, βρήκα υλικό μπόλικο να λάβω υποψη!

 

Ή ένα .45 ... ως γνωστόν άλλωστε, στον έρωτα, τα τραύματα εξόδου είναι τα πιο καταστροφικά.

​

 

Σταματα να αφορα τον ερωτισμο και ξεκινα να αφορα τα παντα.

 

Ας παει οπου θελει.

 

Ο έρωτας, το αρχιπέλαγος...
Τίποτα δεν βιώνεται στο έπακρο χωρίς αυτόν.
Κενή κυριαρχία κι επιβολή σε κούφιους από έρωτα ανθρώπους.
Ποια καύλα υποκαθιστά την βάσανό του;
Ποιο δέσιμο συγκρατεί πιότερο απ´τα δικά του δεσμά;
Ποιος ήλιος και πιο φεγγάρι τολμά να βγει χωρίς αυτόν;
Ποιο βασανιστήριο λιώνει τα σωθικά σαν το δικό του;
Ποια υποταγή μπορεί να χαμηλώνει ομορφότερα τα μάτια από ότι η αφεντιά του;
Ποια σκλαβιά είναι βαθύτερη και πλέον αναπόδραστη από την δική του;
Μόνο όποιος δεν τον έζησε τολμά μια τέτοια κουβέντα να ξεστομίσει.
Ο έρωτας είναι το υπέρτατο D/s.
Πάρε τα μάτια μου και δες το...

 

Το αρχικό ερώτημα με εξέπληξε, γιατί, προσωπικά, έτσι ερωτεύομαι.
Επιπλέον ακριβώς έτσι αντιλαμβάνομαι τον έρωτά της.
Έχω ξοδέψει ώρες να την παρακολουθώ κοιμισμένη αγγίζοντας ή κοιτάζοντας
(και) τα σημάδια μου στο σώμα της, υπερήφανος για την ανταπόκρισή της.
Να μην το πω αυτό έρωτα; Ανάλογα, δεν αποπειράθηκα ποτέ να
χρησιμοποιήσω κάποιον τυχαίο άνθρωπο, κάπως διαλέγω, κάποιες ξεχωρίζω.
Πιθανότατα δεν αγνοώ την ανάγκη της να κυριαρχηθεί κατά την επιλογή μου.
Δε βρίσκω κανένα νόημα να ξοδέψω σε μιά υποτακτική που μου είναι αδιάφορη,
σε μιά γυναίκα που δε με ελκύει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Πού να την οδηγήσω και γιατί; τι ικανοποίηση θα πάρω; γιατί να την οικειοποιηθώ;
Αν κάποια μου εμπνεύσει αλλιώτικο έρωτα, που δεν τον ξέρω, καλώς να 'ρθει
κι αυτό, κι όσο κρατήσει. Αλλά νομίζω πως ο έρωτας (καθώς και τ άλλα ψυχοτρόπα)
σου "βγάζουν" αυτό που έχεις ήδη μέσα σου, δεν επινοούν τίποτε. Μ' αυτήν την έννοια
υπάρχουν χίλιες εκδοχές του έρωτα, κι άλλοι τόσοι τρόποι διαχείρισής του. Διαπιστώθηκε
ήδη εξ' άλλου οτι δε μιλάμε για το ίδιο πράγμα όλοι στο νήμα, αλλ' αυτό ίσως κάτι
σημαίνει για την έννοια του έρωτα καθ' αυτή.

 

Για μενα η υποταγη περναει μεσα απ τον ερωτα η τουλαχιστον μεσα απ τον ερωτισμο, ο οποιος πρεπει να υπαρχει εστω και λιγο. Καταλαβαινω οτι δεν ειναι το ιδιο για ολους. Υπαρχουν και ανθρωποι που οχι μονο δεν χρειαζεται να ερωτευτουν για να υποταχθουν, αλλα υποτασονται ακομα και σε ατομα που δεν βλεπουν καθολου ερωτικα. Ουτε ενα κλικ.

Το προβλημα βεβαια ξεκιναει οταν ο καθενας εχει αποψη για το ποσο πραγματικη ειναι η υποταγη του αλλου...

 

πως να υποταχτω εαν δεν εχω πρωτα εξιδανικευσει το μυαλο και την ψυχη του αλλου...?
το να στηθω για μερικες βουρδουλιες -κατ'εμε- δεν εινα υποταγη, διεγερση ειναι.

 

παγίδα η εξιδανίκευση, αφορά εσένα μόνον, αναφέρσου και στον απέναντί σου, έχει περισσότερο ενδιαφέρον, κατ' εμέ.

φυσικά δεν έχει καμμιά σχέση η υποταγή με το γαργαλιστικό μέρος

 

Αυτό είναι για μενα ο έρωτας, όργιο της φαντασίας κυρίως. Γι αυτό άλλωστε έχει και ημερομηνία λήξεως.
Τι εννοείς να ρωτήσω τον απέναντι μου...? Εάν θέλεις ανέπτυξε το μου λίγο...