Αν μ'ακους...

Όχι δεν θα περπατήσουμε μαζί
Όχι τώρα

Όχι έτσι

Ποτέ εσύ κι εγώ

Δεν θα βρεθούμε σε στέκια…

Δεν θα φτάσουμε ως εκεί…

Κραδαίνοντας τα πάθη μας…

Όχι στην πολύ συνάφεια

Όχι στο αλισβερίσι των ονείρων…
κράτα τα…κρύψτα…φυλαχτά…

…

Μακριά απ το μάτι τους

Μη μας δουν

Άλλωστε

Οι άγγελοι καθώς κι οι ερωτιδείς

Δεν έχουν σκιά

Γιατί σκιά οι ίδιοι ομοιάζουν

Μορφές άυλες …
δονούν άσαρκα…και δονούνται επιθυμίας…

Θαυμάζουν και θαυμάζονται…

Κι όταν καταφέρουμε

Να κρατήσουμε το σχήμα

Και πάρουμε την μορφή μας

Κι όταν τα φτερά δεν είναι μόνο ζωγραφιά κερομπογιάς

Αλλά ανοίξουν

Κι όταν οι ουρανοί αναλήψουν

Τους στεναγμούς μας

Τότε εσύ κι εγώ , ναι

Τότε

Θα περπατήσουμε μαζί..

Φανή Πολέμη

 

Αν μ ακούς...


 

 

Σ' άκουσα. Άλλαξε ο εκδοτικός και το εξώφυλλο. Ευτυχώς έπαψε να είναι εξαντλημένο, καλό βιβλίο. Καλό διάβασμα  

 

Μην παίζεις με φωτιές αφού φοβάσαι τα εγκαύματα και δεν θες να λερωθείς με στάχτες...

 

Αν μ ακους...
 

Σοφο και παντα επικαιρο!

 

..μνημονεύω χώρια, με ευλάβεια προσευχετική
τα αυτοκτόνα εκείνα πετάγματα
με σφαίρα που κρυφά τους επρομήθευσε
του ακατανόητου η μεγάλη γενναιότης
δεδικαίωται:
η νεκροψία όλης αυτής της καντεμιάς
έδειξε πως τα μόνα καλότυχα φτερά
τα είχε η ματαιότης.

Κική Δημουλά

 

αυτο....

 

δεν ξεχασα οσα μου εμαθες... δυστυχως...

 

Επίτηδες το κάνεις.....  

 

Πάλι λάθος καταλαβαίνεις...
Να το προσέξεις!

 

Σε μυρίζω στο χώρο...

Σε βλέπω...

Σε νιώθω...

Φιλάω τα πόδια Σου...

Σε αποχαιρετώ...

Σ' ευχαριστώ.

 

Έχεις δίκιο χρειαζόταν πιο str8 αντιμετώπιση στη ρίζα. Δε σε εμπιστεύομαι απ' την πρώτη υποτιθέμενη ανακρίβεια και την πρώτη φορά που ζήλεψες και δεν ήξερες τι έλεγες ούτε πως, ασχέτως αν μετά έπεσε η λήθη κι η εκλογίκευση. Αν μπορούσα να τα ξεπεράσω η έλλειψη σεβασμού στις προτεραιότητες μου και η ειρωνεία το καστέστησαν αδύνατο. Δε θέλω, τόσο απλά, τόσο καθαρά. Ούτε τηλέφωνα, ούτε μηνύματα, ούτε σπόντες μες στο φόρουμ. Αδιαφορώ αν έρχεσαι εδώ. Εσύ δεν κάνεις σ' εμένα. Τέλος.