Αν μ'ακους...

Και εμενα...

 

Αγαπημένο

 

“Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα.

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.”
Κώστας Καρυωτάκης

 

Τη θλίψη απ' τα μάτια μου να πάρεις
και να τη ρίξεις στου πελάγου το βυθό
κι αν τύχει μες σ' ανέμους να χαθώ
μη μ' αρνηθείς, μη μ' αποπάρεις
Το πιο ακριβό σου χάδι να μου δώσεις
κι αν η λαχτάρα σου κουρσέψει το κορμί
αιτία, πρόφαση να γίνει κι αφορμή
ποτέ μη μ' αρνηθείς, μη με προδώσεις
Σύννεφα του γιαλού θε ν' αρματώσω
θα 'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
Σύννεφα του γιαλού θε ν' αρματώσω
θα 'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
θα 'μαι στο πλάι σου...
Την πιο βαθιά ανάσα μου να νιώσεις
σαν άρωμα φερμένο απ' τη βροχή
κι αν γίνει τ' όνειρο ταξίδι και ευχή
που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις

 

https://www.facebook.com/share/r/18jBnAQkzA/

 

Αν κουραστείς απ’ τους ανθρώπους
κι ειν’ όλα γύρω γκρεμισμένα,
μην πας ταξίδι σ’ άλλους τόπους,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Κι αν πέσει απάνω σου το βράδυ
με τ’ άστρα του τ’ απελπισμένα,
μη φοβηθείς απ’ το σκοτάδι,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Έλα και γείρε το κεφάλι
στα χέρια μου τ’ αγαπημένα,
να ζήσεις τ’ όνειρο και πάλι,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Κι αν δεις καράβια να σαλπάρουν
κι αν δεις να ξεκινάνε τρένα,
μην πεις μαζί τους να σε πάρουν,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Έχω μια θάλασσα σμαράγδια
μ’ αγάπη κι ήλιο κεντημένα...

Νίκος Γκάτσος

 

Αν ακούς - Χρήστος Θηβαίος (στίχοι)