Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

@Jerry4 το είχα ξαναγράψει και πριν μήνες στο ίδιο νήμα. Οι μεγάλες αγάπες όταν "τραυματίζονται", πολλές φορές τραυματίζονται πολύ βαριά και βαθιά.
Είναι δικό μου ελάττωμα "κατασκευής", δεν μπορώ να "επανέλθω" και ας την αγαπάω την άλλη.
Έχουν φύγει απίθανα "κομμάτια" από μέσα μου. Βλέπεις, στο πρώτο ράγισμα, πόσο μάλλον αν ήταν χοντρό, φεύγει και η εμπιστοσύνη, φεύγει η συνενοχή,
η καρδιά χτυπάει πιο "αδύναμα". Μετά εγώ τα ραγίσματα δεν τα γουστάρω, με πιάνει μια αταβιστική μανία και ορμάω πάνω τους, για να διαλυθούν.
Και δεν μιλάμε για κέρατο, εκεί σβήνω ακαριαία και η όποια αγάπη μέσα μου πεθαίνει στο λεπτό.
Μπορεί και η καινούρια μου καρδιά να είναι καλύτερη από την παλιά.
Μπορεί τα λάθη η την "μαλακία εγκεφάλου" να την κατάλαβα και να την κατάλαβε.
Αλλά δεν μπορώ να "επιστρέψω", δεν το νιώθω.
Σαν τα χέρια που θέλουν ν' αγκαλιάσουν την άλλη, να την πνίξουν μέσα τους, αλλά να μην μπορούν πλέον να τεντωθούν.
Και εγώ τα "σούρουπα" τα σιχαίνομαι. Απεχθάνομαι τα ημίμετρα.
Και δεν θα ζήσω για πάντα.
Δίνω κλωτσιές στην καρδιά και στην ψυχή μου, κομματιάζω αργά και βασανιστικά το μυαλό μου.
Και γίνομαι "άγνωστος" ακόμα και για τον ίδιο μου τον εαυτό.
Γιατί οι αγάπες και όχι οι "αγάπες"...Άπαξ και μου "λερωθούν" χοντρά...άπαξ και τις λερώσω εγώ χοντρά...
Δεν "ξεπλένονται" πια, όχι στην γούρνα του δικού μου του στήθους...
Είπαμε, προτιμώ να συζώ με τον "εφιάλτη", να ξεσκίσω τις σάρκες μου...
Κάποτε θα μου περάσει...
Όλα κάποτε περνούν...

Υ.Γ. Τις δεύτερες ευκαιρίες στην φιλία, στην δουλειά, τις δίνω...
Στον έρωτα, στην αγάπη, είμαι σαν τον Paganini, δεν επαναλαμβάνομαι...
Εγώ...

 

κανεις μας δε θα ζησει για παντα για να φευγουμε μακρια απο ανθρωπους που ειναι σπανιοι για εμας! εκει θελω να καταληξω ουσιαστικα για αυτο μιλαω και για δευτερη ευκαιρια!
το πως θα εισαι /ειμαι /ειναι... ουσιαστικα μονο σαν υποθεση μπορει να υπαρχει. Αν το δοκιμασεις/ω και οντως δεν κολλαει τουλαχιστον νιωθεις οτι ναι ρε γαμωτο το προσπαθησα γιατι σε ηθελα σε γουσταρα σε αγαπουσα οτιδηποτε και απλως επαιξα και εχασα. προτιμω να ζω με τον πονο οτι δε βγηκε παρα με τον πονο οτι δε το προσπαθησα!

υ.γ διαφωνω με την εξιδανικευση του ερωτα και το διαχωρισμο του απο τους αλλους τομεις οσον αφορα τη δευτερη ευκαιρια

 

Δεν είμαι απόλυτος δίχως λόγο...Και είμαι απόλυτος για μένα και για κανέναν άλλο...Το δοκίμασα ήδη δυο φορές στο παρελθόν...Με δυο για μένα σπάνιες γυναίκες...
Δεν "τσούλησε" ούτε σαν δεύτερη ευκαιρία, ούτε φιλία μπόρεσε να γίνει...Μόνο άλλη πίκρα κατάφερα να προσθέσω σε κείνη που υπήρχε ήδη...
Έπαιξα και έχασα την πρώτη φορά jerry...δεν χρειάζεται να εξακριβώσω ότι κάποια την αγαπούσα αλλά δεν πήγαινε...
Δεν φτάνει η αγάπη κάποιες φορές, όσο κι αν ακούγεται γελοίο και τετριμμένο...
Και κάποια για να τρίτωνε το "κακό" μου θα υπήρχε...
Αλλά να τριτώσει δεν το θέλω...
Της έμεινε ένα κομμάτι μου μεγάλο...Και τώρα "κυκλοφορώ" με μια "τρύπα"...
Δεν θέλω, ούτε σκοπεύω να την κλείσω με κάποια άλλη γυναίκα...
Κανείς και καμία δεν μπορεί ν' αντικαταστήσει κανέναν και καμία...
Αλλά ούτε εκείνη που το κομμάτι μου της έμεινε "αμανάτι", θα μπορούσε να μου το ξαναβάλει στην "θέση" του...
Που να το προσπαθούσαμε και οι δυο...
Η αγάπη δεν γνωρίζει προσπάθεια σαν "κουτσαθεί"...
Η σηκώνεται και τρέχει, η μένει στο πάτωμα...
Μόνη της...
Και η δικιά μου η καρδιά για κείνη πια δεν έχει ούτε πόδια, ούτε φτερά για να πετάξει...

Αλλά το είπα, δεν πάω να πείσω κανέναν για το σωστό της "θέασης" μου...
Εγώ είμαι έτσι...Και αν "παρασύρω" μαζί μου και την ενδιαφερόμενη...
Κανείς δεν ψόφησε...
Θα βρει καινούρια αγάπη...
Γιατί αν την παλιά την ήθελα κι εγώ κι εκείνη...
Δεν θα ήμασταν χώρια τώρα...
Και για μένα πλέον μόνο το τώρα μετράει...
Ούτε οι υποθέσεις, ούτε τα "προγράμματα", ούτε οι αργοπορημένες "λύσεις"...
Μερικές φορές το τρένο περνάει μονάχα μια φορά...
Το δικό μου τρένο μονάχα μια φορά περνάει από τους σταθμούς των αισθημάτων...
Πάντα...

 

ναι σαφως ο καθενας μιλαει για τον εαυτο του.
σιγουρα δε φτανει η αγαπη μονο. πολλα παιζουν ρολο. κομματια αφηνουμε ακομη και σε εφημερα. και στη τελικη τα κομματια των εφημερων που μας φευγουν ειναι πιο επωδυνα μελλοντικα.
εν πασει περιπτωσει ο καθενας αντιδραει διαφορετικα και συμπεριφερεται διαφορετικα. ειμαι ανθρωπος της ευκαιριας καλως η κακως. δε δινω τον εαυτο μου ευκολα και οταν τον δωσω αν για χ ψ μαλακια στραβωσει το προσπαθω. αν στραβωσει παλι οπως ειπες επαιξα και εχασα. Προφανως αν γινει κατι χοντρο δεν ειμαι "μαλακας" να το προσπαθησω.
απλως διαφωνω με το απολυτο της εκφρασης "αν σπασει το γυαλι δεν ξανακολλαει" γιατι καθε περιπτωση διαφερει καθε περιπτωση εχει τα δικα της δεδομενα για να ακολουθειτε η συγκεκριμενη προταση σα νορμα

 

Εξαρτάται απο το λόγο που "ραγισε"...
Αν έχει φθαρεί ο έρωτας στη σχέση ή τα μέρη έχουν σταματήσει να προσπαθούν, η φραση υποδηλωνει τη σοβαρότητα της καταστασης απο μόνη της!!!
το γυαλί αν ραγίσει είναι πρακτικά αδύνατο να ξαναγίνει όπως πριν!!!
ετσι και με τις ανθρώπινες σχεσεις, αν υποστουν γερό πληγμα, όποιο και αν είναι αυτό, τίποτα δεν θα είναι οπως πριν!! Τώρα αν κάποιοι γουσταρουν να τρωνε ξαναζεσταμένη φασολάδα.... περι ορεξεως κολοκυθοπιτα!!!
Αν υπαρχει απιστία στη σχέση όμως τα μέρη ΘΕΛΟΥΝ να συνεχίσουν να προσπαθούν , εκεινο που θα κανουν ειναι να θεσουν τη σχεση σε νεες βασεις, παραμεριζοντας (συνειδητά) το σπασμενο γυαλι..
μερικα πραγματα απλά δεν διορθωνονται, αλλά εμεις επιλεγουμε να τα αφησουμε στην ακρη (αν και εφοσον μπορουμε) και να επαναπροσδιορισουμε τη σχεση και τις βασεις της.
τωρα ποσο ευκολο ή εφικτο ειναι αυτο, ειναι μια αλλη ιστορια.

Η κρίση σε μια σχέση μπορεί να την πλήξει ανεπανόρθωτα, σε σημείο να καταλήξει κάποια στιγμή στο χωρισμό.

Ναι μεν...μπορεί όμως από την άλλη, να αποτελέσει την αφορμή για προβληματισμό πάνω στην πορεία της και να συμβάλει σε ξεκαθαρίσματα που έπρεπε να γίνουν εδώ και καιρό, σώζοντάς την. Εξαρτάται από την ερμηνεία αλλά και τη σημασία που θα δώσει κάθε σύντροφος στο γεγονός το οποίο πυροδότησε την κρίση, ανάλογα με το χαρακτήρα, τις αξίες αλλά και τις εμπειρίες του. Μια εξωσυζυγική σχέση, παραδείγματος χάρη, μπορεί να θεωρηθεί "καμπανάκι κινδύνου" και να οδηγήσει στην ουσιαστική αναθεώρηση της σχέσης, ωφελώντας την. Μπορεί όμως και να εκληφθεί ως η απόλυτη προδοσία, σηματοδοτώντας το τέλος της.

 

για μενα δεν ξανακολλαει.οσες φορες το προσπαθησα απετυχε!!!

 

Οι σχέσεις, ευτυχώς δεν είναι από γυαλί. Αντέχουν τα πάντα, αρκεί να το θελήσουμε. Οταν αποφασίζουμε να αφήσουμε κάτι που συνέβη πίσω μας και να συνεχίσουμε στη σχέση δεν έχει νόημα να το αναμασάμε. Αν δε μπορούμε να το κάνουμε, καλύτερα να αποχωρήσουμε ήρεμα, χωρίς περιττές εντάσεις.

Εμείς αποφασίζουμε αν θέλουμε η σχέση μας να πατά σε γυάλινα πόδια...

 

Είχα ξαναγράψει εδώ σε διαφορετικά χρονικά σημεία...
Ήμουν σε διαφορετικές "φάσεις"...Ζούσα διαφορετικές καταστάσεις...
Ένα για μένα παραμένει απαράλλαχτο...
Άπαξ και το γυαλί ραγίσει, δεν ξανακολλάει...
Στο παρελθόν κάποιοι συμφορρουμίτες είπαν ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι γυαλιά...
Δεν είναι ξύλα, πέτρες, οι άνθρωποι είναι κυρίως οι σκέψεις και τα συναισθήματα τους...
Ίσως και κάποια πράγματα να επανορθώνονται για κάποιους/ες...
Αν σαν το γυαλί που ράγισε, αν ξανακολλάει, εννοούμε την πιθανότητα επανασύνδεσης...
Για μένα η επανασύνδεση δεν υπάρχει...
Να επιστρέψεις στην ραγισμένη σχέση/γυαλί θα είχε σαν μοναδικό αποτέλεσμα, να την δεις στο τέλος να σπάει εντελώς...
Η μόνη πιθανότητα να "ενωθούν" μ' επιτυχία ξανά δυο άνθρωποι που κάποτε είχαν χωρίσει...
Θα ήταν εκείνη του να κάνουν fast forward...Να περάσουν το σφουγγάρι στην περασμένη τους σχέση...
Να σβήσουν όλα τα "αρνητικά"/πίκρες/άχτια που τους είχαν φτάσει στον χωρισμό...Όχι να τα παραμερίσουν...Αλλά να τα σβήσουν εντελώς...
Και να ξαναγνωριστούν...Σαν κάτι διαφορετικό...Σαν δυο άνθρωποι διαφορετικοί...
Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται να έχει παρέλθει χρόνος...Και πάλι δεν σημαίνει, ότι και οι δυο θα έχουν αλλάξει έστω και στο ελάχιστο...
Εγώ δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν από τα λάθη τους...
Ότι δεν αλλάζουν ποτέ...Αν κάποιος/α βιώσει μια δύσκολη περίοδο...Για χ, ψ, ω λόγους...Δεν λέω ότι μεταμορφώνεται...
Αλλά κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του/της μπορούν αν όχι ν' αλλάξουν...
Τουλάχιστον να "λιμαριστούν"...

Ως προς την ξαναζεσταμένη σούπα...Αν μη τι άλλο είναι άδικο να παρομοιάζουμε τον/την οποιονδήποτε/οποιανδήποτε μ' ένα πιάτο...
Είναι κλασική έκφραση, απλά εγώ δεν την πολυσυμμερίζομαι...
Τεσπα, εγώ αυτή την στιγμή έχω μπροστά μου ένα πολύ σημαντικό "γυαλί" που είχε ραγίσει...
Εκείνη για την οποία είχα κάνει απίθανα πράγματα, που είχα νιώσει ακόμη πιο απίθανα...
Από τότε που είχαμε χωρίσει, έχει περάσει κάτι παραπάνω από ενάμισι χρόνος...
Καλώς η κακώς δεν είμαι μόνος, κακώς τρόπος του λέγειν...αφού η γυναίκα που βρίσκεται "επίσημα" στην ζωή μου για μένα είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη...
Αλλά το ραγισμένο "γυαλί" με την τωρινή του συμπεριφορά μ' έβαλε σε σκέψεις και σε κρίση...
Επειδή αν και έχω πρόβλημα εμπιστοσύνης μαζί του...
Είδα ότι έχει αλλάξει σε διάφορα σημεία...Προς το καλύτερο...
Είδε ότι ούτε εγώ είμαι πια εκείνος που γνώριζε...
Τ' άσχημα έχουν σβήσει και για τους δυο...
Αλλά τα κοινά που μας ένωναν (και δεν μιλάω για απλές νοσταλγίες, η αναμνήσεις), είναι ακόμη εκεί...
Κάποια "γυαλιά" είναι δύσκολο να ξεπεραστούν? Κάποια "γυαλιά" στο τέλος καταφέρνουν να παίρνουν νέα όψη και να ξαναγίνονται ελκυστικά?
Ποιος ξέρει...Άλλο ένα είναι το σίγουρο...Ποτέ μην λες ποτέ σε κάποια πράγματα...Και διαβάζοντας τα περασμένα λόγια μου σε αυτό το νήμα...
Δεν μου πάει παρά να με φτύσω στα μούτρα...
Γιατί αν το να είσαι συνεπής στα λόγια/σκέψεις σου ( πόσο μάλλον όταν θα έκανες κακό μονο στον εαυτό σου ) θα σήμαινε, να χάσεις κάτι σημαντικό...
Προτιμώ να μου φανώ ασυνεπής/ανώριμος αλλά ποιος ξέρει, μπορεί κι ευτυχισμένος...

Απλά ζυγίζεις το αν και πόσο θα μπορούσες να δεχτείς μια καινούρια "καταστροφή" (γιατί την δεύτερη φορά ίσως και να πονούσε περισσότερο από την πρώτη)...
Το αν και κατά πόσο δεν θα έμενες μετά με την "απορία"/το σαράκι του "αν έκανα", "μήπως" κτλ...
Η κλείνεις τα "μάτια" και ρίχνεσαι δίχως κατάλοιπα του παρελθόντος...δίχως προσδοκίες...και όπου βγάλει...
Η ρίχνεις τον/την άλλο/η στη λήθη...

 

Φίλε @Tenebra_Silente , προσπαθώ να πω οτι το γυαλί δε ραγίζει. Είτε αντέχει και συνεχίζεις, είτε σπάει και πάς παρακάτω. Τα περί ραγισμένου γυαλιού τα επικαλούνται όσοι παραμένουν μεν στη σχέση, αλλά κάνουν τη ζωή του άλλου κόλαση αναμασώντας το συμβάν που έκανε το γυαλί να "ραγίσει"...

 

Το "σωστό" θα ήταν να πολεμήσουν και οι δυο ενώ βρίσκονται στην σχέση μέσα...
Να μην κατεβάσουν τα χέρια στην πρώτη δυσκολία...
Εξαρτάται από την σχέση πάντα και από το τι ένιωσες...
Δεν είναι όλοι/ες ίδιοι/ες για εμάς, όσο και να μην είναι αναντικατάστατοι/ες...
Η σχέση μπορεί να διαλύθηκε επειδή βρέθηκαν και οι δυο σε μια πολύ άσχημη περίοδο, η ο ένας από τους δυο...
Και δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν μαζί την "μπόρα"...Με αποτέλεσμα ν'απομακρυνθούν...
Επειδή μπήκε ο περίγυρος στην μέση...
Επειδή ο ένας, η και οι δυο είχαν κουραστεί...
Αν η σχέση είχε δώσει όλα όσα είχε να δώσει...Αν τα μέρη την είχαν "ξεζουμίσει"...
Η επανασύνδεση θα ήταν μόνο ζήτημα ανασφάλειας/βολής...Και θα ήταν ο κλασικός προαναγγελθείς θάνατος...

Βέβαια αν είναι δυο να "ξανασυνατηθούν" και δεν κάνουν τίποτ' άλλο από το μιρικάζουν το παρελθόν...Καλό και άσχημο...Δεν έχει νόημα να ξαναπλησιάσουν ο ένας τον άλλο...
Δεν συνεχίζεις από το σημείο που είχες σταματήσει...Η παλιά σχέση πάει, πέθανε...
Αν είναι ξεκινάς από την αρχή με όλα τα "συναφή"...Ξανά κόρτε...Ξανά "εξερεύνηση" του άλλου...
Νέα λόγια, νέα μέρη, νέα τα πάντα...Το μόνο "παλιό" θα ήταν η έλξη και κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του άλλου που είχες εκτιμήσει και βλέπεις ότι δεν "χάθηκαν"...
Καλή ώρα μετά από 1μιση χρόνο που ήμασταν μακριά εγώ κι εκείνη (να ειδωθήκαμε 3 φορές?)...
Με όσα έγιναν στο εν το μεταξυ στην ζωή μου και στην ζωή της (και όχι μόνο συναισθηματικά/ερωτικά)...
Δεν λέω ότι γίναμε από κρέας ψάρι...Αλλά δεν είναι πια η γυναίκα που είχα μοιραστεί 6 χρόνια από την ζωή μου μαζί της...Παρά μόνο στο ελάχιστο...
Και εγώ δεν είμαι ο άντρας που είχε μοιραστεί έξι χρόνια από την δική της...
Να σου πω ότι περίμενα να "ξανανεμφανιστεί" στην ζωή μου και μάλιστα με τον "καταιγιστικό" τρόπο που το έκανε...
Θα σου έλεγα ψέματα...Είχα ζοριστεί πολύ για να πάω μπροστά...Αλλά την είχα πλέον αφήσει στην πλάτη μου...
Και είναι εδώ που "πέφτει το μουλάρι" που λένε στα μέρη της...
Είχα σβήσει σχεδόν τα πάντα από κείνη την σχέση...Και την τελευταία φορά που ήρθε να με βρει...Η καρδιά μου δεν λέω ότι πήρε φωτιά...Αλλά...
Και δεν μπορώ να το παραβλέψω...Όχι στην φάση που βρίσκομαι τώρα...Θα έκανα κακό σε τρεις ανθρώπους και όχι μόνο σε μένα...
Αλλά δεν χωράει πολύ σκέψη σε αυτές τις περιπτώσεις...Για καλή μου τύχη, έχω περιθώριο για άλλους λόγους...
Και ευτυχώς και η τωρινή μου σύντροφος, βρέθηκε σε παρόμοια φάση...Μετά σου λένε πεπρωμένο...
Άρα, καλύτερα "κακό" για δυο...Παρά για τέσσερις...Σε κάποιες καταστάσεις δυστυχώς, κάποιοι "κερδίζουν" και κάποιοι χάνουν...
Και αν υπάρχει πλήρης ειλικρίνεια...Πρωτίστως με τον εαυτό μας...Η καρδιά έχει δική της ηθική...

Να ξανακολλήσει το γυαλί, να πεταχτεί και ν' αντικατασταθεί από νέο αλλά του ίδιου "μάστορα"...να πεταχτεί και άντε γεια...
Είναι θέμα επιλογής μας...Αρκεί να μην ελπίζουμε...Παίρνουμε την απόφαση...Και αν είναι τριαντάφυλλα, θ' ανθίσουν...

 

πιστευω ο λογος να ενωθουν δυο ανθρωποι ξανα ειναι να μεσολαβησαν καποιες σχεσεις αποτυχημενες.εκει λογικα γυρνας στα σιγουρα και δοκιμασμενα.αν βρεις ενδιαμεσα καποια/καποιον που σε γεμιζει δεν υπαρχει λογος να το κανεις

 

Παίζει πολύ σοβαρά και αυτό που λες...
Αλλά δεν αποκλείεται και η πιθανότητα της "επανένωσης" επειδή και οι δυο νιώθουν ότι κάτι είχε μείνει μετέωρο...
Η επειδή όσο καλές και να ήταν οι μετέπειτα σχέσεις, να μην έφτασαν ποτέ σε κάποια δεδομένα εκείνης της σχέσης...
Σίγουρα σαν συλλογισμός είναι λάθος...Αφού κάποιος/α θα είχε μείνει στην εικόνα ενός ανθρώπου και μιας σχέσης που έχει πεθάνει...

Τα δοκιμασμένα, ήταν δοκιμασμένα και σε κάποια σημεία "πικρά"...
Αλλιώς η σχέση δεν θα τελείωνε...
Να σου μιλήσω λογικά? Άπαξ και η σχέση λήξει, δεν έχει επιστροφή...
Μεγαλύτερη πίκρα από το να είχες προσπαθήσει μόνος σου να την σώσεις...
Και να βλέπεις τον άλλο που δεν κάνει το παραμικρό, δεν υπάρχει...
Για μένα μεγαλύτερη και από το κέρατο...
Αλλά...Όπως ξαναέγραψα πριν λίγο...Άλλο το μυαλό...άλλο η "καρδιά"...
Μπορεί και να είναι νοσταλγία...Μπορεί πολλά...Μπορεί όμως και να είναι η κατάλληλη στιγμή...
Η αληθινή ευκαιρία και για τους δυο....
Η εξαίρεση στον κανόνα...

Ένα δεν μπορεί όμως...Παίρνεις το ρίσκο ν' αφήσεις κάτι πολύ καλό...Για κάτι που μπορεί να βγει πολύ καλύτερο, αν όχι "τέλειο" καθώς και άνετα να έβγαινε και πλήρης αποτυχία?
Δεν λέω ότι αργά η γρήγορα έχει νόημα να "ξαναπερνάς" από τον/την κάθε πρώην...
Αλλά για μένα η συγκεκριμένη ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή πρώην...
Και δεν είχαμε χωρίσει επειδή είχε πεθάνει το συναίσθημα, ούτε για κέρατο...
Αλλά για λόγους/εμπόδια που τότε θεωρούσαμε ανυπέρβλητα...
Και νομίζω ότι πολλοί/ες έχουν χωρίσει για παρόμοιους λόγους/εμπόδια...
Μετά τα "εικονογραφημένα" μπάχαλα post χωρισμός...Είναι κάπου και αυτοάμυνα...
Για να μην μπορείς, να γυρίσεις πίσω...
Τεσπα, εγώ μέχρι στιγμής έχω 0/2, αλλά ήμουν αρκετά πιο μπέμπης και ομολογώ ότι ούτε οι λόγοι της "επανασύνδεσης" ήταν οι κατάλληλοι...
Ούτε το είχα δει με το σωστό μάτι...Περισσότερο είχε γίνει για να μπει για τα καλά το "καπάκι"...
Τώρα αν πάω και στο νούμερο 3...
Μόνο αν είμαι σίγουρος ότι θα είχε καλές πιθανότητες να γίνει το 1 στα 3 και όχι για μια/δυο εβδομάδες...
Μόνο αν είμαι σίγουρος ότι εκείνο που ξαναένιωσα, δεν είναι "παιχνίδι" του μυαλού μου...
Και όχι για να μην χάσω τα "σίγουρα" που έχω ήδη...Αλλά γιατί με τους ανθρώπους δεν παίζουν...
Πιθανότητες, όχι εγγύηση...Στην ζωή δεν υπάρχει εγγύηση για τίποτε...