Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Λες ο λόγος που παραμένω σε μια σχέση και να προσπαθώ να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να δουλέψει, πριν παραδεχτώ αποτυχία και να προχωρήσω σε κάποια άλλη να οφείλεται στις γενικότερες καταναλωτικές μου συνήθειες και στη γενικότερη δυσκολία μου να πετάω πράματα που μπορεί να φανούν χρήσιμα κάποια μελλοντική στιγμή?    

 

...Σαν ραγίσει το ποτήρι
δεν τ’ αγγίζεις άλλο πια
Βάζεις μόνο ένα λουλούδι
και στολίζεις μια γωνιά...

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Ποιό γυαλί ; Αυτο που σπάει στις σχέσεις ; Τίποτα δεν σπάει γιατί δεν υπάρχει κανένα γυαλί.
Το γυάλι που ραγίζει και δεν ξανακολλάει και όλες οι παρόμοιες μούφες, είναι χαζομαρες,δικαιολογίες και, ρομαντισμός τις δεκάρας.

Ποιό γυαλί και ποιό πρεβάζι.Συγχωρείς ή όχι ; Αγάπας τελικά η όχι ;

Αυτά.

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Μη το γελάτε... Η λογική βάση αυτού που μόλις είπατε είναι πολύ ισχυρή.

Κάποιες ανασφάλειες μπορεί να επεκταθούν πολύ περισσότερο απ' οτι αρχικά μπορούμε να αντιληφθούμε και να επηρεάσουν έτσι άλλες πτυχές της ζωής μας.

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

To γέλιο είναι υγεία  
Ακόμα ή μάλλον ιδιαίτερα με τον εαυτό μας.
Δεν γέλασα επειδή το θεώρησα γελοίο ή επειδή θεώρησα την πιθανότητα να υπάρχει σχέση ανάμεσα σ αυτά ανύπαρκτη.
Είναι κάτι που αξίζει να ψάξω, ιδιαίτερα τώρα που λόγω μετακομίσεων αναγκαστικά ξεφορτώνομαι πολλά  

Μέχρι σήμερα πίστευα πως ο λόγος που δεν την κάνω από κάποιες σχέσεις μόλις αρχίσουν τα δύσκολα, οφείλεται στο μέγεθος της επένδυσης που κάνω συναισθηματικά, πνευματικά, νοητικά και την πεισματική μου πεποίθηση πως όλες οι σχέσεις αρχίζουν όμορφα αλλά αργά ή γρήγορα καταλήγουν στο σημείο που δεν είναι όλα όπως τα περίμενες και χρειάζονται δουλειά. Οπότε όταν έχεις βρει - ή πιστεύεις πως έχεις βρει- αυτό που σου ταιριάζει, μένεις και το παλεύεις. Μέχρις ότου πεισθείς πως είναι μάταιο και τίποτα δεν μπορεί να καλυτερέψει.

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Μενεις και το απολαμβανεις για οσο κρατησει,αν ειναι να το παλεψεις το χεις ηδη χασει

αρνητικο tuning

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Έχεις χάσει τι?
Την φαντασίωση του τέλειου έρωτα?
Και ποιος λέει πως δεν είναι απόλαυση και η ίδια η πάλη?

Καμία μα καμία σχέση δεν παραμένει τέλεια.
Ακόμα και με τα παιδιά μας.
Χρειάζεται δουλειά, συνεχόμενη δουλειά.

Όσοι μένουν και απολαμβάνουν όσο το βρίσκουν απλά απολαυστικό και μετά φεύγουν για το επόμενο, είναι άτομα ανίκανα να συνδεθούν σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο και να αποδεχτούν την δική τους μη τέλεια ύπαρξη και να συνειδητοποιήσουν πως παρά το ότι δεν είναι τέλειοι έχουν πιθανότητες να αγαπηθούν, να εκτιμηθούν, να γίνουν αποδεχτοί με όλα όσα κουβαλάνε και το δίκαιο και λογικό θα ήταν να μπορούν να το προσφέρουν αυτό σε κάποιον της επιλογής τους.

Fast Food ή όπως γράφει ο Αιρετικός Άγγελος, σημάδι της εποχής μας.
"είναι πολύ πιο εύκολο κάποιος/κάποια να ξανακάνει μια καινούργια σχέση παρά να κάτσει να αναλωθεί "επισκευάζοντας" την υπάρχουσα".

Το επισκευάζοντας σε εισαγωγικά, εικάζω επειδή δεν τίθεται θέμα επισκευής αλλά ανάπτυξης της σχέσης.

Αγάπη στην τελική είναι η επέκταση των ορίων του εγώ μας, ώστε να περιλαμβάνει κάποιον άλλο. Γι αυτό που είναι πραγματικά. Με τα ελαττώματα και προτερήματα, με δυνατά στοιχεία ή αδυναμίες.
Είναι αδύνατο 2 άτομα, μεγαλωμένα κάτω από διαφορετικές συνθήκες με διαφορετικούς επηρεασμούς και διαφορετικά φορτία να συναντηθούν και να παραμείνουν μεταξύ τους όλα τέλεια αγγελικά πλασμένα αιώνια, αφού έχει περάσει ο έρωτας. Που πάντα περνάει. Επανέρχεται και ξαναφεύγει σε πολλές περιπτώσεις, αλλά δεν είναι σταθερά.

Αλλά άμα υπάρχει Αγάπη, τότε και το ξεπέρασμα του έρωτα αντέχεται και οι διαφορές βρίσκουν κοινό έδαφος και η αποδοχή έχει θέση.

Ο καθένας κάνει τις δικές του επιλογές και δεν έχω κανένα πρόβλημα με όσους επιλέγουν την μοναξιά, επειδή δεν επιθυμούν να επενδύσουν στη δημιουργία μιας μακροχρόνιας ικανοποιητικής σχέσης που τους διατηρεί δημιουργικούς...

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Σε καλυπτει μια σχεση;(εχει δηλ τα ποιοτικα χαρακτηριστικα που ζητας;
αυτο εννοω απολαμβανω)Κανεις τα παντα γιαυτη.Δε σε
καλυπτει πλεον;(που σημαινει πως η πορεια εξελιξης εχει μεταβαλλει
αρνητικα,καιρια χαρακτηριστικα της σχεσης η απλα εχει ολοκληρωθει ο κυκλος)
το μονο εντιμο βημα ειναι να φυγεις.Αν μεινεις ειναι fastfood.
Κανεις απο τους δυο δεν ικανοποιειται ουσιαστικα μεσα απο τετοια σχεση.
(εδω εμφιλοχωρουν παντος ειδους εκλογικευσεις).Η παραμονη σε μια τετοια
σχεση υποδηλωνει φοβο και ανασφαλεια.
Αν θελουμε να κατεβουμε ενα σκαλοπατι θα ελεγα πως δηλωνει χαμηλη αυτοεκτιμηση!

 

Πάντως το να είσαι Κυρίαρχος, σου δίνει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα:
Μπορείς να συγχωρέσεις, αφού όμως πρώτα έχεις επιβάλλει την ανάλογη τιμωρία. 

 

Λυπάμαι αλλά θα διαφωνήσω. Η συγχώρεση οφείλει να προηγείται της τιμωρίας. Το αντίθετο μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια, καθώς αυτός που επιβάλλει την τιμωρία δύσκολα μπορεί να 'χει την απαιτούμενη ψυχική ηρεμία, την απαιτούμενη νηφαλιότητα.

Την τιμωρία που προηγείται της συγχώρεσης εμείς, εδώ στο χωριό μου, την αποκαλούμε αλλιώς: εκδίκηση. Και δε θεωρώ πως είναι ό,τι καλύτερο για μια σχέση, ανεξαρτήτως είδους.

 

Αυτό αγαπητέ μου νομίζω πως εξαρτάται από το εάν η τιμωρία είναι δίκαιη ή άδικη. Γιατί υπάρχουν και δίκαιες τιμωρίες, έτσι δεν είναι;

 

Φυσικά και μπορεί να υπάρξει δίκαιη τιμωρία. Ένας άνθρωπος, όμως, που δεν έχει συγχωρέσει, έχει την ψυχραιμία να κρίνει κατά πόσο η τιμωρία που επιβάλλει είναι δίκαιη ή όχι; Μπορεί να τη θεωρήσει ως πράξη προς αποφυγή του ίδιου παραπτώματος; Πιστεύω πως όχι. Κατά πάσα πιθανότητα, επιβάλλοντάς την θα θεωρεί πως απλά παίρνει το αίμα του πίσω.