Αξιοπρέπεια

Μισό λεπτό. Τι είναι αυτό που κάνει την ύπαρξη μια λέξης πιασάρικη ή μη; Μέχρι τώρα πίστευα πως ο τρόπος με τον οποίον τις χρησιμοποιούμε και εκφραζόμαστε μπορεί να είναι ή όχι πιασάρικος.
Επίσης, ειλικρινής απορία. Κάθε λέξη έχει τη δική της σημασία. Πως το εννοείτε ακριβώς όταν λέτε πως η συγκεκριμένη στερείται περιεχομένου;
Με την ίδια λογική μπορούμε να πάρουμε οποιαδήποτε λέξη δεν μας κάνει κλικ και να της αποδώσουμε μη ύπαρξη περιεχομένου;  

 

στα λεξικά πιθανόν, όχι σε όλα την ίδια.
η λέξη «πεπόνι» είναι κάπως πιθανό να έχει σαφέστερο περιεχόμενο από την λέξη «αρμονία», σε περισσότερα από ένα λεξικά.
οι λέξεις, πάντως, δεν ζουν (υπάρχουν) στα λεξικά· κι έχουν όλες τις σημασίες που τους αποδίδονται, από τις επιφανειακότερες, περιστασιακές και ασαφέστερες, μέχρι τις πιό συγκροτημένες και συγκεκριμένες.

ο τρόπος που τις χρησιμοποιούμε καθορίζει τις λέξεις. δεν είναι ήχοι. υπάρχουν μέσα σε φράσεις. μέσα σε αυτές συνάγουμε το περιεχόμενό τους, και φτιάχνουμε λεξικά.

η μόδα είναι ένας τρόπος να κάνεις μιά λέξη πιασάρικη, η κινητοποίηση της παρόρμησης ένας άλλος. το τριγγάρισμα του στερεότυπου ένας τρίτος. κοκ.

--

η «αξιοπρέπεια» πλέει ανάμεσα στο «δεν είμαι έρμαιο της ανάγκης» και στο «καλοταΐζω την ματαιοδοξία μου». καίτοι αμφότερα αποτελούν φενάκη, διαφέρουν ουσιαστικά.
πιασάρικα, αυτή η μεγάλη απόσταση, αυτό το μεγάλο κενό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί, και χρησιμοποιείται κάποτε, σαν μετάθεση σε «δεν μου κάνεις τα χατήρια»  
«δεν με σέβεσαι»  

ανάλογα, πρόσφατα, χρησιμοποιήθηκε η «συναίνεση» πιασάρικα, λόγω της ασάφειας που προκύπτει από την μεγάλη κλίμακα περιεχομένων που μπορεί να της αποδώσει κάποιος. χρησιμοποιήθηκε με την φαντασιακή έννοια της δολοφονίας κάθε αράχνης, όλων των αραχνών.
δεν είναι προσωπικές ερμηνείες αυτά τα ιδιότυπα, παραπειστικά και απατηλά περιεχόμενα, αλλά συχνά είναι εκτεταμένες και διάχυτες πιασάρικες χρήσεις, λέξεων που έγιναν πιασάρικες απ την διάχυτη παραπειστική χρήση τους, και ως τέτοιες χρησιμοποιούνται.

υγ: με άλλα λόγια, οι λέξεις χρειάζονται πάντα προσδιορισμό του περιεχομένου τους. ούτως ή άλλως. αλλιώς γίνονται εύκολα «ταμπέλες», στην γλώσσα του φορουμ.

 

@tithon σας ευχαριστώ για την ανάλυση της σκέψης σας.  

 

Είναι αστείο να συνδέεται η αξιοπρέπεια με την ελευθερία και τον ήθος.

Η αξιοπρέπεια είναι το άλμπουρο των ανόητων ηθικιστών, που κρύβουν πίσω από αυτήν τη έκφραση ότι δεν έχουν μια πραγματική βάση για τις απόψεις τους.

Ή τέλος πάντων μια βάση με νόημα.

Τι σχέση μπορεί να έχει ο ελεύθερος άνθρωπος με τον αξιοπρεπή;

 

@Iagos Εάν δεχθούμε ότι συζητούμε σε ένα φόρουμ άνισων θέσεων, τότε, ως στο παρελθόν έχει γράψει το κυκνί, το περιεχόμενο των όρων/λέξεων, όπως ανέφερε ο @tithon ανωτέρω, καθορίζεται αποκλειστικώς από τον κατέχοντα την Κυρίαρχη θέση, ο δε καθορισμός αυτός αφορά Εαυτόν και το/τα σ/υ Του.
Εάν η ανωτέρω παραδοχή δεν Σας αφορά, αλλά εκτιμάτε ότι κατέχετε την μοναδική, ορθή γνώση του περιεχομένου, προφανώς η βιολογική Μας ηλικία καθιστά θανάσιμο αμάρτημα την σπατάλη χρόνου και ενέργειας σε παράλληλους μονολόγους κωφών.
Εάν όμως Σας βρίσκει ως παραδοχή σύμφωνο, θα είχατε την καλή διάθεση να μοιραστείτε μαζί Μ/μας τον τρόπο που Σείς ο ίδιος θα δύνασθε να είστε λεύτερος, όταν με τα δικά Σας κριτήρια και μόνο με αυτά, η περπατησιά Σας αυτοκριθεί ως αναξιοπρεπής?
Ο Κ. καθορίζει το περιεχόμενο των όρων, δεν αποδέχεται το στερεοτυπικό περιεχόμενό τους, με όλα τα κοινωνικοπολιτκά του βαρίδια για να το δαιμονοποιήσει και να καθορισθεί ως "ο απέναντι αυτών". Η πρακτική αυτή είναι ετεροπροσδιορισμός και στα μάτια Μου μείζον αυτοπεριορισμός της ελευθερίας δια της ιδεοληψίας .

 

Το ότι Β/βρισκόμαστε σε ένα φόρουμ άνισων θέσεων δεν συνεπάγεται πως Ο Κ/Α Ορίζει το περιεχόμενο των λέξεων. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, λέξεις όπως αξιοπρέπεια, συναίνεση, κλπ κλπ, θα νοηματοδοτούνταν κατα βούληση, με φαιδρά έως καταστροφικά αποτελέσματα, όπως Έ/έχουμε Δ/δει στο παρόν φόρουμ και όχι μόνο.

Σαφέστατα και δεν Με αφορά η ανωτέρω παραδοχή.

Αυτό, όμως, δεν συνεπάγεται πως "Εκτιμώ ότι Κατέχω τη μοναδική ορθή χρήση του περιεχομένου", ούτε πως "Είμαι Κωφός λόγω ηλικίας."

Δεν υπάρχει λόγος να μπερδεύεστε έτσι, ούτε να κάνετε νοηματικά άλματα, πέφτοντας ο ΄ίδιος στην παγίδα για την οποία κατηγορείτε τους άλλους.

Κάθε λέξη αποκτά το περιεχόμενό της σε συνάρτηση με το σύστημα νοηματοδότησης από το οποίο εκπορεύεται. Η λέξη "αξιοπρέπεια," όπως υποστηρίχθηκε ήδη από Δ/διάφορα Μ/μέλη (Συμπεριλαμβανομένου και Εμού), εκπορεύεται από ένα μικροαστικό, συντηρητικό περιβάλλον, του οποίου αναπόφευκτα συνιστά αντανάκλαση. Η οικειοποίηση και χρήση του όρου "αξιοπρέπεια" εντός του BDSM έρχεται σε σύγκρουση με τα συστατικά στοιχεία αυτού του τρόπου ζωής, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τον μικροαστισμό και τον συντηρητισμό.

Με τον ίδιο τρόπο που ένας ναζί δεν μπορεί να είναι ταυτοχρόνως και φεμινιστής (καθότι, εκ των πραγμάτων, δεν υποστηρίζει την έννοια της ισότητας των φύλων), έτσι και Έ/ένας Ά/άνθρωπος που Α/ασχολείται με το BDSM δεν Μ/μπορεί να Ο/ορίζεται από τον καθωσπρεπισμό και τις επιταγές του μικροαστισμού (να ετεροκαθορίζεται δηλαδή), ούτε να ευαγγελίζεται πως όλες οι έννοιες είναι κενές νοήματος μέχρι να έρθει να τις νοηματοδοτήσει ο ίδιος, βαυκαλιζόμενος ότι "κατέχει τη μοναδική, ορθή γνώση του περιεχομένου" επειδή είναι "Κ" (θεωρώντας π.χ. το ότι η συναίνεση είναι μια έννοια ρευστή και ομιχλώδης, και ότι, ΟΚ δεν τρέχει και τίποτα να κλειδώνει πόρτες και να απλώνει τα ξερά του σε άλλα σώματα παραβιάζοντας τα όριά τους.).

Κάτι τέτοιο δεν είναι απλά ψευδαίσθηση μεγαλείου, αλλά και επικίνδυνο.

 

Τελικά από την αρχή βασανίζεστε εσείς και η παρέα σας, γιατί μπερδεύετε τις λέξεις.
Δεν ξέρετε ότι άλλο πράγμα είναι η αξιοπρέπεια και άλλο πράγμα ο καθωσπρεπισμός.

 

μετονομάστηκε το νήμα σε "αυτοκριτική" ή ξαναμπερδεύτηκαν οι λέξεις εντομολογικώς;

 

Αν το προσέξεις αυτό που έγραψες με έναν τρόπο είναι ηθικολογία. Οτιδήποτε βάλεις μέσα στο πεδίο "– πρέπεια" αυτομάτως μετατρέπεται σε ηθική. Είναι αναπόφευκτο.

Στην πραγματικότητα ο όποιος σεβασμός συμβαίνει ταυτόχρονα μέσα και έξω. Αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να έχει ξεφύγει από αυτήν την αναλογία.

Όσον αφορά τον αυτοσεβασμό, σαν έννοια βρίσκεται στο πλαίσιο της γενικότερης θεματολογίας περί αυτοβελτίωσης που λίγο πολύ οι περισσότεροι το έχουμε ψάξει σε κάποια φάση της ζωής μας. Δηλώνει τραύμα, ανασφάλεια ή έστω κάποιας μορφής αδυναμίας στον χαρακτήρα μας που πρέπει να αλλάξουμε. Χρειάζεται αυτό – σεβασμό, δηλαδή κάποια ενίσχυση εσωτερικού σεβασμού, το άτομο που αισθάνεται ότι έχει επιτρέψει ασεβείς συμπεριφορές εναντίον του. Αντιλαμβάνομαι μια θυματοποίηση πίσω από αυτές τις ενισχυτικές έννοιες του "αυτό".

Στην πραγματικότητα τμηματοποιόντας το σεβαστό σε "εαυτό" και "γενικότερο" και διαχωρίζοντας το δικό μου από των άλλων, άθελα μας το αλλοιώνουμε και το κατευθύνουμε σε απομόνωση και εγωπάθεια.

Έχω την εντύπωση, ότι όλες αυτές οι θεωρίες περί αυτοβελτίωσης, όταν βγήκαν από το ντιβάνι του ψυχολόγου και έγιναν καθημερινότητα ξαφνικά μετατράπηκαν ύπουλα σε μια νέα μορφή ηθικής που μας λέει ελαττωματικούς με τον ίδιο τρόπο που η θρησκεία μας λέει αμαρτωλούς.

 

Αν το προσέξεις έγραψα "Για μένα". Το πώς το βλέπουν οι υπόλοιποι είναι δικός τους λογαριασμός και για μένα αδιάφορο.

Είναι οι δικές μου "-πρέπειες" σύμφωνα με τη δική μου κοσμοθεώρηση.

Ο καθένας κολλάει ότι ταμπέλα θέλει στον εαυτό του και καλά κάνει. Το μόνο που με ενδιαφέρει, όσον αφορά το άτομο μου, είναι to put my money where my mouth is και εκεί με κρίνω.

Δεν τα καταφέρνω πάντα ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το κριτήριό μου. Αν τα αποτελέσματα δε συμφωνούν με τη θεωρία τόσο το χειρότερο για τη θεωρία, όχι για τα αποτελέσματα.

 

ενδιαφέρουσα παρατήρηση, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι... διευρύνει την αντίληψή μου προς μία κατεύθυνση που δεν είχε ξαναπάει... αν μου επιτρέπεις, θα άλλαζα το "ελαττωματικούς" σε "τραυματισμένους" παρόλο που για ευνόητους λόγους κατανάλωσης αυτής της μαζικοποιημένης ψυχολογικής προσέγγισης θεωριών αυτοβελτίωσης αφήνεται διακριτικά να αιωρείται η αίσθηση του "ελαττωματικού"...
thank you @rea..