Απαιτεί πλάνο η εκπαίδευση υ/σ?

Ω, κι άλλες αναστολές..?

 

Θα κάνω πάλι το σπασικλάκι δυστυχώς αλλά νομίζω θα με βοηθούσε μια εξήγηση ώστε να υπάρχει ένας κοινός μπούσουλας του πως ορίζονται οι αναστολές σε έναν εκπαιδευτή.

 

εκπαιδεύεις την υ όχι (μόνον) για να απαλλαγεί από αναστολές της, αλλά γιά να προσαρμοστεί στον εκπαιδευτή της, ενδεχομένως οικειοποιούμενη αναστολές του. ενδεικτικά μόνον: ιδεασμούς, ενοχές, ιδιορρυθμίες, ιδεοληψίες κλπ.

 

Να εδώ κάτι δεν μου κολλάει. Οι προσωπικές αναστολές οποιασδήποτε κατηγορίας που δεν έχουν επεξεργαστεί και ξεπεραστεί από τον ίδιο τον εκπαιδευτή (όχι τον Κ, εκτός κι αν έχει αναλάβει ο ίδιος την εκπαίδευση) για μένα τον θέτουν αυτόματα -λίγο- ως εκπαιδευτή αν όχι επικίνδυνο. Όταν προσπαθείς να αποβάλλεις αναστολές από μια προσωπικότητα και ταυτόχρονα να της προσαρμόσεις άλλες θα υπάρχει σύγχηση. Το λιγότερο.
Είναι όμως και το άλλο. Το υ λειτουργεί βάση τα θέλω του Κ. Αν υποθέσουμε πως το Κ του έχει αναστολές γιατί να τις οικειοποιηθεί όταν αρκεί να μην κάνει αυτά που θέλει το Κ; Δεν ξερω αν γίνομαι κατανοητή. Προσπαθώ να το εξηγήσω όσο καλύτερα μπορώ. Στην δική μου κοσμοθεωρία, ιδανικά ένα Κ δεν θα έπρεπε να αναλαμβάνει κάποιον αν πρώτα δεν έχει δουλέψει με τις δικές του αναστολές.

*Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι πολύ γενικά. Έχουν να κάνουν τόσο με το είδος και το πλήθος των αναατολών που μπορεί να έχει ένα Κ- εκπαιδευτής όσο και με την διαχείρηση αυτών.

 

Ο Κυρίαρχος εκπαιδεύει την υποτακτική για να την προσαρμόσει (réguler, dressage,formation) στις δικές του επιθυμίες και γενικά η εκπαίδευση τελειώνει όταν την έχει κάνει σαν τα "μούτρα του".
"Όμοιος ομοίω αεί πελάζει"

 

@espimain ναι. Σεβαστό. Όμως τιθενται ερωτήματα - παρατηρήσεις.
a) Πόσο Κυρίαρχος (όχι Κυριαρχικός) μπορεί να είναι κάποιος με πολλές αναστολές και μάλιστα μη επεξεργασμένες - διαχειρήσιμες; Θα μου πείτε άπειρα τα παραδείγματα στον βανίλα κόσμο. π.χ Πλάκωνε στο ξύλο την άλλη ο άνδρας της μέχρι που τη σκότωσε και αυτή δεν κουνούσε ρούπι. Όταν όμως μιλάμε για συνειδητή επιλογή εν τω bdsm τι γίνεται;
b) Το "προσαρμόζω την υποτακτική στις δικές μου επιθυμίες" απέχει έτη φωτός από το "την κάνω σαν τα μόυτρα μου". Όταν λέτε την κάνει σαν τα μουτρα του δλδ Κυριαρχική;  
c) Αυτό που λέτε ακούγεται πολύ απλό έτσι ανεπεξέργαστο, στην πορεία όμως φρονώ πως θα έβγαζε πολλά προβλήματα τόσο στην ποιότητα της σχέσης όσο και στην ψυχοσύνθεση του υ. Εκτός και αν δεν ενδιαφέρουν όλα αυτά παρεκτός και να βρεθεί μόνο το κατάλληλο έδαφος να κυριαρχήσει. Μεγάλα παιδιά είμαστε, ο καθένας με τις επιλογές του δε λεω.

 

Μια μικρή πρόταση έγραψα όλη κι όλη και γέννησε τόσα ερωτήματα; Ενδιαφέρον.

Παράδειγμα: Ο Κυρίαρχος έχει υψοφοβία, τρομερές αναστολές στο να κάνει ορειβασία. Παθαίνει τον ίλιγγο των ορειβατών. Αντίθετα είναι δεινός κολυμβητής και του αρέσει η θάλασσα. Δεν έχει κανένα λόγο να μάθει αναρρίχηση στην υποτακτική του, αλλά κολύμπι θα της μάθει.

Η φράση που έβαλα μέσα σε εισαγωγικά είναι σαφώς με μεταφορική σημασία (Παρόλη όμως την μεταφορική της σημασία, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο με την έννοια που προσδίδετε στην φράση μου)

α) Το ότι θα έβγαζε προβλήματα και μάλιστα "πολλά" "στην ποιότητα της σχέσης όσο και στην ψυχοσύνθεση του υ" Είναι μια υπόθεση που κάνετε.
β) Ο κάθε καλλιεργητής φροντίζει την καλλιέργεια του για την βέλτιστη συγκομιδή αγαθών προς ίδιον όφελος. Κανένας δεν κάνει κοινωνική πολιτική "πηδώντας".
γ) Ακριβώς επειδή και οι υποτακτικές, "μεγάλα παιδιά είναι" δεν τους επιβάλλεται κάτι με την βία. Αν δεν τους αρέσει μπορούν να βρουν άλλο Κυρίαρχο.

Υ.Γ.
Για να μην ρωτάτε για το "πηδώντας" και αυτό, με εισαγωγικά είναι γραμμένο.

 

Δε νομίζω. Ο Κυρίαρχος που εκπαιδεύει υ το οποίο έχει εξ αρχής αναλάβει για να εκπαιδεύσει και όχι για να του ανήκει ως υ, το εκπαιδεύει για σκλάβο. Μετά, το εκπαιδευμένο ως ένα βαθμό υ μπορεί να γίνει σκλάβος άλλου Κ. Τότε, ο Κ το προσαρμόζει κλπ, προφανώς στις επιθυμίες του για έναν σκλάβο, διότι το Κ μένει Κ και το υ μένει υ.

Υποσημείωση, τα πάντα μπορεί να αφομοιώσει κατά την εκπαίδευσή του ένα υ εκτός από ένα: Ότι είναι για την ευχαρίστηση του Κ. Αυτό μόνο βιωματικά και μόνον όταν πράγματι ανήκει μαθαίνεται.

Κυρίαρχος δεν μπορεί να είναι κάποιος με αναστολές. Καλός Κυρίαρχος δεν μπορει να είναι ένας που κουβαλάει θυμούς, όσο καλή θεωρία και να κατέχει, όσο οξυδερκής και να είναι.

Το παράδειγμα που φέρνετε έχει ένα ενδιαφέρον ως προς το σ που δεν κουνούσε ρούπι μέχρι που το σκότωσαν αλλά είναι τελείως άσχετο με το οποιοδήποτε Κ. Επιπλέον, τώρα είναι της μόδας η γυναικοκτονία και όλοι αυτήν έχουμε υπόψη, να θυμάστε όμως ότι υπήρξαν γυναίκες που τις κακοποιύσε σοβαρά ο άντρας τους, τον σκότωσαν και αθωόθηκαν από το δικαστήριο. Έχουμε στην Ελλάδα και διεθνώς τέτοια παραδείγματα.

 

@espimain
Ένα μόνο. Είναι άλλο το να μην της μάθει αναρρίχηση και άλλο να οικειοποιηθεί την φοβία του. Δλδ να την κάνει και δική της.  

 

Εγώ τις δικές μου τις εκπαιδεύω μόνος μου.
Τις εκπαιδεύω αν και όσο κρίνω ότι χρειάζονται εκπαίδευση.
Τις χρησιμοποιώ για τη προσωπική μου ευχαρίστηση.
Μαθαίνουν βιωματικά ότι είναι για την ευχαρίστηση μου και ότι ανήκουν.
Αν δεν τα καταφέρω, τις αποδεσμεύω και τις στέλνω στο καλό, ευχόμενος τους τα καλύτερα για το μέλλον τους.
Έχετε κάποια ένσταση σε αυτό;

 

Μα άμα φοβάμαι κάτι, μαλάκας είμαι να της το επιβάλω; Πώς να το κάνω αφού το φοβάμαι; Γιατί να το κάνω αφού το φοβάμαι;

 

δεν είναι κάποιο είδος μοναχισμού με εξιδανικεύσεις, αριστείες και αυτοοτιδήποτε το κ/υ. είναι όμως προσαρμογή του υ στα μέτρα του κ. πιθανές επιφυλάξεις σε αυτήν την διαδικασία προσαρμογής λογίζονται ως αναστολές, απ' αυτές κυρίως τις πιθανές αναστολές απαλάσσει η εκπαίδευση, και στην συνέχεια, χωρίς αυτές, διαμορφώνει το υ. δεν πρόκειται γιά κάποιο είδος κοινωνικοπολιτικού κινήματος με ιδανικά και ιδεολογικές στοχεύσεις, είναι διαπροσωπική σχέση με σαφείς ρόλους.