Απεγκλωβίζεται ποτέ κανείς από τις παρενέργειες του έρωτα; Έκλαψε όντως ο Νίτσε;

lotus · 8 Αυγούστου 2018

brenda said: ↑

Πολλές φορές έχει έρθει στο μυαλό μου η Λου Αντρέας Σαλομέ, για τον ρόλο που έπαιξε όχι μόνο στο βιβλίο, αλλά και στην διαμόρφωση μίας αντίληψης στο μυαλό των ανδρών που επηρέασε με τον τρόπο της, άλλοτε εμπνέοντας τον έρωτα, άλλοτε διατυπώνοντας απόψεις καινοτόμες για την εποχή που έζησε.
Μιλούσα με ενθουσιασμό πριν από μερικά χρόνια σ΄έναν φίλο για την προσωπικότητά της, σε τέτοιο βαθμό, που λίγο καιρό αργότερα, που τον υιοθέτησε μία χαριτωμένη γατούλα, την ονόμασε Λου Σαλομέ, κι έγινε έτσι, γάτα με ονοματεπώνυμο. Είπε ότι την ονόμασε έτσι γιατί ήταν πανέξυπνη και εντελώς ανεξάρτητη, απλά γοήτευε τους πάντες με την παρουσία της.
Η κυρία αυτή λοιπόν, με την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και προσωπικότητα, έγινε ένα σύμβολο θηλυκότητας και ενέργειας, όχι μόνο για την εποχή της, αλλά διαχρονικά θα έλεγα.
Απλά παραθέτω τα παρακάτω, που τα βρήκα άκρως διαφωτιστικά, τόσο για τις παρενέργειες του έρωτα, όσο και για τα πλαίσια της αλληλεπίδρασης:

Από ποιον ουρανό πέσαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου;
Γράφει η Ελένη Γκίκα

Λου Αντρέας Σαλομέ: η γυναίκα που έκανε συλλογή αντρών σαν να ήταν τρόπαια.

«Τα πρώτα λόγια με τα οποία με χαιρέτησε ο Νίτσε ήταν: «Από ποιον ουρανό πέσαμε εδώ ο ένας στην αγκαλιά του άλλου;»>

Την συναντήσαμε στο μυθιστόρημα του Ιρβιν Γιάλομ «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» και μάθαμε ότι μονάχα γι’ αυτήν έκλαψε.

Την ξαναβρήκαμε σε βιογραφικά κείμενα για τον Σίγμουντ Φρόυντ και είδαμε ότι κι εκείνος δεν έμεινε απαθής. Αλλά και ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε μαγεύτηκε απ’ το πνεύμα της.

Λου Αντρέας- Σαλομέ. Η γυναίκα που παρά το σημαντικό λογοτεχνικό της έργο, τα δοκίμια για την τέχνη, τη θρησκεία, τον ερωτισμό και την ψυχανάλυση, ήταν γραφτό της να μείνει στην ιστορία ως η μούσα του Φρίντριχ Νίτσε, του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και του Σίγμουντ Φρόυντ. Ως η μοιραία γυναίκα ισχυρών ανδρών. Ως «η γυναίκα που κάνει συλλογή αντρών σαν να ήταν τρόπαια».

Το πορτραίτο αυτής της ομολογουμένως σημαντικής γυναίκας, σκιαγραφεί η Λίντε Ζαλμπέρ (διδάκτωρ Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας) στο βιβλίο «Λου Αντρέας Σαλομέ: Η βιογραφία μιας μοιραίας γυναίκας» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Μελάνι», στη σειρά «Βιογραφίες» και σε μετάφραση Χριστίνας Αυγερινού Βρυζάκη.

Η Λουίζε Φον Σαλομέ γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη, στις 12 Φεβρουαρίου του 1861, από πατέρα στρατηγό στην υπηρεσία του τσάρου.

Το Φθινόπωρο του 1880, η Λου εγκαταλείπει μαζί με τη μητέρα της την Τσαρική Αυτοκρατορία για ν’ αρχίσει σπουδές στη Ζυρίχη. Και η σπουδές θα γίνουν έκτοτε και ο τρόπος ζωής της.

Θεολογία, Φιλοσοφία, Ιστορία Τέχνης, Δογματική, Γενική Ιστορία των Θρησκειών, Λογική και Μεταφυσική… Συνεπαρμένη από τις σπουδές της, διαβάζει μέρα νύχτα χωρίς ξεκούραση και δίχως σταματημό.

Η ιδανική μαθήτρια, κυριολεκτικά μαθήτρια- σφουγγάρι μεγάλων ανδρών, η Λου ερωτεύεται αλλά πάνω απ’ όλα την ερωτεύονται. Πολύ και με πάθος. Ο φιλόσοφος δρ Πάουλ Ρέε και ο Νίτσε με την πρώτη ματιά. Ο ανατολιστής δόκτωρ Φρίντριχ Καρλ Ανδρέας, τον οποίο και θα παντρευτεί το 1887, τελικά. Κι από τότε η ζωή της θα γίνει Τέχνη και γράψιμο. Ταξίδια και καλλιτεχνικά και πνευματικά κινήματα της εποχής.

Η γνωριμία της με τον Ρίλκε θα της προσφέρει την ευκαιρία να επιστρέψει σε παλιότερες καταστάσεις της δικής της ψυχής. Θα ανακαλύψει την ποίηση που την είχε βαθιά καταχωνιασμένη στη δική της ζωή.

Τέσσερις ημέρες μετά την πρώτη τους συνάντηση, ο ποιητής της στέλνει ήδη «τραγούδια νοσταλγίας» και ομολογεί ότι έτρεχε μέσα στην πόλη κρατώντας τριαντάφυλλα, «τρέμοντας από την επιθυμία κάπου να σας συναντήσω».

Την Άνοιξη του 1895 θα γνωρίσει την ψυχανάλυση και τον Φρόυντ ο οποίος ευθύς εξαρχής θα κολακευτεί. Κι από τότε ο Φρόιντ θα αναφέρεται στα γράμματά του στην «χαρούμενη αισιοδοξία της Λου».

Με την κόρη του Φρόυντ, Αννα, η Λου Αντρέας Σαλομέ θα ασχοληθούν με τις πολύπλοκες παιδικές φαντασιώσεις.

Κι έτσι με τέχνη και απόλαυση θα ζήσει ολόκληρη τη ζωή. Απολαμβάνοντας ακόμα και τα γηρατειά της: «Πραγματικά εγώ φθάνω τόσο μακριά ώστε να εξακολουθώ να είμαι διαρκώς περίεργη για το πόσα πράγματα πρέπει να ξετυλίξω το κουβάρι της ζωής, μέχρι να πέσουν στα χέρια μου οι εκπλήξεις που είναι τυλιγμένες μέσα του». Αισθάνεται ότι τα γηρατειά χαρίζουν διεύρυνση.

Η Λου Αντρέας- Σαλομέ πεθαίνει στις 5 Φεβρουαρίου 1937 στο σπίτι της, στο Χάινμπεργκ του Γκέτινγκεν. Αφήνοντας πίσω της ένα μεγάλο έργο, τον απόηχο ενός σπινθηροβόλου πνεύματος και μια τεράστια κι άσβεστη αύρα γοητείας.

Πολύ μελάνι χύθηκε για χάρη της.

Η καινούργια βιογραφία της Λίντε Ζάλμπερ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μελάνι».

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

«Είναι πράγματι μια μεγαλοφυία και ως προς τον χαρακτήρα δίχως άλλο ηρωική» (Πέτερ Γκάστ, 1882)

«Η Λου φον Σαλομέ υπήρξε ένας εντελώς φυσικός, σίγουρος για τον εαυτό του άνθρωπος, που διέθετε μια σπάνια πνευματική και ταυτόχρονα ανθρώπινη ένταση σε συνδυασμό με γυναικεία γοητεία. 'Ηταν εξαιρετικά έξυπνη, μπορούσε να κατανοήσει με εκπληκτική ταχύτητα φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά και ψυχολογικά προβλήματα, είχε μια φυσική αμεσότητα και ήταν ανοιχτή σε όλα τα ερωτήματα, τόσο τα πνευματικά όσο και τα ανθρώπινα». (Κουρτ Βολφ, 1963)

«Η Λου Αντρέας είναι η πιο πνευματική από όλες τις σημερινές ποιήτριες, εκείνη με το μεγαλύτερο ψυχολογικό βάθος- αυτό το υπογράφω με τεράστια γράμματα». (Μαρία φον Εμπνερ- Εσενμπαχ (1912).

«Τι θαυμαστά πράγματα μπορεί να αντιληφθεί αυτή η γυναίκα, πώς μεταμορφώνεται στην πιο βαθιά ψυχική κατανόηση καθετί που της προσφέρουν την κατάλληλη στιγμή τα βιβλία και οι άνθρωποι, πως αντιλαμβάνεται, αγαπά, διεισδύει χωρίς φόβο στα πιο καυτά μυστικά, που δεν της κάνουν κακό παρά ακτινοβολούν μονάχα με καθαρή φλόγα». (Ράινερ Μαρία Ρίλκε, 1913).

«Τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής αυτής της εξαιρετικής γυναίκας ανήκαν στην ψυχανάλυση, στην οποία συνέβαλε με την αξιόλογη επιστημονική εργασία της και την οποία επίσης άσκησε» (Σίγμουντ Φρόιντ, 1937)

«Η Λου ωφέλησε χωρίς αμφιβολία όλους τους μεγάλους της άντρες, καθώς μπορούσε να ταυτίζεται με το ευάλωτο τμήμα της προσωπικότητάς τους που είχε τόση ανάγκη από στήριξη. Όμως όλοι οι άντρες που την ερωτεύθηκαν, υποχρεώθηκαν στο τέλος να ανακαλύψουν ότι η Λου δεν τους είχε δώσει πραγματικά κάτι από τον εαυτό της». (Πάουλ Ροάζεν, 1969)

http://fractalart.gr/lou-andreas-salome/
Click to expand...

«Δεν έχεις πια καμιά άλλη χαρά, για να μου δώσεις, ωραία! τότε σου μένει ακόμη ο πόνος σου…» (σελ.88)
«Ίδε ο άνθρωπος» του Νίτσε
(Οι εμπνεύσεις του από τη Λου) ...

lotus · 8 Αυγούστου 2018

brenda said: ↑

Νομίζω ότι είναι η ρακή, οπότε το ήτα της αξίζει.

Αμάν πια μ΄αυτήν την Έφη την Ζαρατούστρα...
(κάτι έχω υπό την υποψία μου)

Άστο παληκάρι μου, έγραψες και ανάλυση αντί για τοποθέτηση, όταν το πάρεις απόφαση όμως, μπορείς να το κάνεις και πιο συνοπτικά, να ξέρεις, μην μου φοβίσεις και τους άλλους και νομίζουν ότι ντε και καλά πρέπει να συζητήσουμε και για τα 20!
Click to expand...

Να ορίστε τώρα που τα σκάλισες...
Ούτε η Εφούλα θα υπήρχε αν δεν είχε βρεθεί στο δρόμο του η Λου (μ' ανάβεις φωτιές, κι όλα τα καις να ξες...)

lotus · 8 Αυγούστου 2018

Seras Victoria said: ↑

Θα απαντήσω λίγο στα γρήγορα τώρα αλλά θα φέρω ως παράδειγμα ένα πείραμα όπου (το θυμάμαι στο περίπου) δείχνουν ένα νόμισμα σε παιδιά από φτωχές οικογένειες και σε παιδιά από πλούσιες και τους ζητάνε έπειτα να τα ζωγραφίσουν. Τα παιδιά από τις πλούσιες τα αντιγράφουν κοντά στο πραγματικό τους μέγεθος ή και μικρότερα ενώ τα παιδιά από τις φτωχές τα ζωγραφίζουν πιο μεγάλα. Το νόμισμα υπάρχει αυτό είναι αντικειμενικό. Η αντίληψη όμως των παιδιών διαφέρει ανάλογα με τις εμπειρίες τους, στο μυαλό των φτωχών παιδιών παίρνει μεγαλύτερη αξία και έτσι φαντάζουν στην μνήμη τους πιο μεγάλα. Σίγουρα υπάρχουν και αντικειμενικές αλήθειες (το νόμισμα στην προκειμένη) αλλά στην ζωή τελικά πιστεύω όλα επηρεάζονται περισσότερο από την αντίληψη του καθενός.
Click to expand...

Είναι που μερικές φορές η ανάγκη επηρεάζει την αντίληψη ... γι αυτό και η στρέβλωση

Seras Victoria · 8 Αυγούστου 2018

lotus said: ↑

Είναι που μερικές φορές η ανάγκη επηρεάζει την αντίληψη ... γι αυτό και η στρέβλωση
Click to expand...

Και οι προσδοκίες. Οι άτιμες οι προσδοκίες!

lotus · 8 Αυγούστου 2018

Seras Victoria said: ↑

Και οι προσδοκίες. Οι άτιμες οι προσδοκίες!
Click to expand...

Απαπα... άστα φίδια!!!

periandros_ · 8 Αυγούστου 2018

Άξια αναφοράς , αποτελεί φωτογραφία , στην οποία εικονίζεται η Λου Σαλομέ , κραδαίνοντας μαστίγιο , να οδηγεί κάρο, ελκόμενο από δυο άνδρες. Ο ένας εξ αυτών ... είναι ο Νίτσε.

Η εν λόγω φωτογραφία , αποτελεί προιόν μοντάζ της εποχής , κατόπιν επιθυμίας του ίδιου του Νίτσε !

Ο συμβολισμός πρόδηλος και ο συμπερασμός , πικρός . ¨ Όταν πηγαίνετε στη γυναίκα, μη λησμονείται το μαστίγιο "

Προβληματισμού χρήζει , πως το ανωτέρω απόφθεγμα του ( δασκάλου μου ) Νίτσε , δεν είναι από τα ευρέως γνωστά .

eyes_closed · 9 Αυγούστου 2018

Αυτό που κάνουμε δεν το καταλαβαίνουν ποτέ, μα μονάχα το επαινούν ή το κατηγορούν

Εγγραφή ή σύνδεση

Απεγκλωβίζεται ποτέ κανείς από τις παρενέργειες του έρωτα; Έκλαψε όντως ο Νίτσε;

lotus Silence

lotus Silence

lotus Silence

Seras Victoria "Play stupid games, win stupid prizes" Contributor

lotus Silence

periandros_ Regular Member

eyes_closed polished our dreams

Εγγραφή ή σύνδεση

Απεγκλωβίζεται ποτέ κανείς από τις παρενέργειες του έρωτα; Έκλαψε όντως ο Νίτσε;

lotus Silence

lotus Silence

lotus Silence

Seras Victoria "Play stupid games, win stupid prizes" Contributor

lotus Silence

periandros_ Regular Member

eyes_closed polished our dreams

Έτοιμες Αναζητήσεις