''Αποκαθήλωση''

Απάντηση: Re: ''Αποκαθήλωση''

Αν χαθεί η εκτίμηση αυτό πάντοτε οφείλεται άραγε πάντα σε κακούς χειρισμούς του Κ ή μπορεί να είναι η έλλειψη ικανότητας της υ να ακολουθήσει, ή να είναι η "ανικανότητα" του Κ να συμπεριφερθεί με τους τρόπους που φαντασιωνόταν κάποια πως οφείλει να συμπεριφέρεται ο Κ?

Και πάλι το ίδιο ερώτημα.
Θα μπορούσε η "ασυνέπεια" να μην είναι παρά δική του συνέπεια προς τους δικούς του όρους τους οποίους να αρνείται να προδώσει?
Ένα παράδειγμα απλό για να γίνει πιο κατανοητό τι εννοώ.
Ο Κ υπόσχεται να καθοδηγεί.
Σε κάθε προσπάθεια καθοδήγησης η υ είναι ανυπάκουη και εκείνος καποια στιγμή παύει να καθοδηγεί περιμένοντας την υλοποίηση από την υ των προηγούμενων του εντολών.
Πόσο εύκολα μπορεί η υ, όταν για μεγάλο διάστημα δεν παίρνει την καθοδήγηση που αλαζονικά θεωρεί πως δικαιούται, παρά το ότι την καθοδήγηση την ακολουθούσε επιλεκτικά και όποτε βόλευε την ίδια, να πει πως εκείνος είναι ασυνεπής?
Μέσα από την προσωπική μου πείρα στο χώρο θα πω, πως πολύ εύκολα.
Όσο εύκολα είναι να παρερμηνεύσει την καθοδήγηση με τον Κυρίαρχο/δούλο που θα πάρει τα πάντα τα περι της ζωης της και θα της τα τακτοποιήσει ως δια μαγείας, θα αναλαβει όσα η ίδια από τεμπελιά αρνείται να εκτελέσει κ.ο.κ.

Η ανωτερότητα Κυριάρχου επίσης είναι απίστευτα υποκειμενική έννοια.

Συμφωνώ με τα της εξέλιξης, και σε γενικές γραμμές δεν έχω παρά μία ένσταση,
πως όλα τα πιο πάνω δεν είναι απόλυτα και μπορούν εύκολα να παρερμηνευτούν και να χρησιμοποιηθούν ως άλλοθι για τεμπέληδες και φαντασιόπληκτους υ. που έτσι κι αλλιώς έχουν την ανώριμη τάση να μην αποδέχονται οι ίδιοι τις ευθύνες που τους αναλογούν, αλλά πάντα να προβάλλουν κάθε ευθύνη σε άλλους.

Γιατί καλό είναι να μην μασάνε οι κατσίκες ταραμά αλλά επίσης καλό είναι να μην ψάχνουν για αποδιοπομπαίους τράγους.

 

Re: Απάντηση: Re: ''Αποκαθήλωση''

Κατανοώ το πνεύμα της τοποθέτησής σου. Όμως νομίζω πως τέτοιου είδους συμπεριφορές ανήκουν σε μη συνειδητοποιημένα άτομα, άτομα που δεν έχουν την αυτογνωσία που είναι μάλλον απαραίτητη προϋπόθεση για να κάνουν τέτοιου είδους σχέση. Η απόλαυση της σκλάβας και η γαλήνη της ψυχής της προέρχονται από την δέσμευση να ακολουθεί και την συνέπεια με την οποία το κάνει, έτσι δεν είναι;

Όσο για τις "φαντασιώσεις" της σκλάβας περί συμπεριφοράς του Κ, καταλαβαίνω και συμμερίζομαι αυτό που εννοείς, και θαρρώ ότι είναι πράγματι ένα συχνό φαινόμενο. Όμως, θα ήθελα να υπενθυμίσω επίσης, το άρθρο του david stein, "Οι ανάγκες του σκλάβου", ένα εξαιρετικό άρθρο που είχες ανεβάσει παλιά εσύ. Ας μην το ξεχνούν αυτό όσοι Κύριοι επιθυμούν να τιμούν την λέξη Μάστερ που κοτσάρουν ανερυθρίαστα κάτω από το όνομά τους. Υπάρχει και το στάτους Dom, στην τελική. Το άρθρο βρίσκεται εδώ: https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/6603-οι-ανάγκες-του-σκλάβου.html

Θα συμφωνήσω με αυτό. Και πάλι όμως, δεν μιλάς για σκλάβες.

Αλίμονο. Έτσι ακριβώς είναι...

Εντάξει, είναι μία οπτική γωνία που επικεντρώνεται σε wannabe slaves. Δεκτή, υπό αυτό το πρίσμα. Νομίζω ότι τέτοιου είδους άτομα είναι απλά αυτό που αποκαλούμε bottom, αλλά δεν γίνονται ποτέ slaves. Η εκπαίδευση της σκλάβας μέσα στη σχέση ρυθμίζει τα οποιαδήποτε προβλήματα τεμπελιάς, άρνησης της ευθύνης κλπ. Αυτή είναι η αίσθησή μου τουλάχιστον...

 

Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

Ο ludwig το είχε θέσει πολύ όμορφα, "αποκαθήλωση" είναι όταν "παύω να προσπαθώ να δίνομαι".

Κατά μία ερμηνεία, ναι μεν αποκαθηλώνω αλλά τότε - κακά τα ψέματα - εγώ παύω να είμαι υποτακτικός και κατ επέκτασιν δική μου, ο Έτερος δεν παύει να είναι Κυρίαρχος.

Γι αυτό και η "αποκαθήλωση" είναι ένα εξαιρετικά σκληρό πράγμα, όχι απαραίτητα σωστό, δηλαδή δεν σημαίνει ότι τώρα ο Κυρίαρχος πήρε τις σωστές του διαστάσεις απλά οι διαστάσεις του άλλαξαν προς το έλασσον.

Ούτε και αναγκαίο είναι γιατί το καλό στην πορεία του υποτακτικού ατόμου, είτε με έναν Κυρίαρχο είτε με περισσότερους σε βάθος χρόνου είναι ότι γνωρίζει τον εαυτό του.

Γιατί θα γνωρίσει τον εαυτό του καλύτερα αν κάθεται να "αποκαθηλώνει";

Πόσες και πόσες φορές, τώρα που είμαι αδέσποτη, δεν έχω αυτοδιορθωθεί και μαζωχτεί, λέγοντας στον εαυτό μου "ξέρεις, αυτό στα μάτια του Κυρίου σου δεν θα έστεκε και πολύ καλά" και μετά ξανασκέφτομαι κάτι και τελικά δεν χάνομαι στο δάσος λολ

Κατά τ άλλα για μένα ισχύει αυτό που έλεγα και πιο πάνω. Όποτε και για όποιον λόγο γουστάρει και αγαπά αποκαθηλώνει ο υποτακτικός τον Κυρίαρχο, αλλά τότε παύει να είναι υποτακτικός, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας.

 

Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

 

sk

 

Re: Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

Σόρρυ αλλά μυρίζει ενοχικότητα.  Δεν υπάρχουν άραγε περιπτώσεις όπου φταίει ο Κ, άλλες όπου φταίει το Υ και άλλες όπου φταίνε και οι δύο; Το φταίνε σε εισαγωγικά.

Το θέμα του νήματος δεν είναι το release, όπου ο Έτερος δεν παύει να είναι Κυρίαρχος, και όπου απλά παύει να είναι Κυρίαρχος δικός μου. Το θέμα μας είναι η αποκαθήλωση και αν υφίστανται περιπτώσεις όπου ο Κ όντως την αξίζει. Κατά την άποψή μου, ναι. Όταν κάποιος αποδειχτεί μη Κυρίαρχος, ακολουθεί η αποκαθήλωση από το νοήμον Υ. Το οποίος σαφώς παύει να δίνεται (δεν ήξερα ότι απαιτείται προσπάθεια για να δοθούμε, έναν που να μας αποδέχεται χρειάζεται μόνο).

Δεν θα τον γνωρίσει καλύτερα. Είναι όμως λογικό. Δεν θα κάθομαι να ανάβω το καντήλι σε κάποιον που αποδείχτηκε μπαμπουίνος...

Γιατί να υπακούμε σε έναν Νόμο που έπαψε να ισχύει, εκτός εάν τον έχουμε εσωτερικεύσει και εάν τον έχουμε ασπαστεί, με τη βούληση και τη λογική μας;

Δεν θα συμφωνήσω με αυτό. Θεωρώ ότι η υποτακτικότητα δεν είναι διακόπτης που κλείνει. Επιπλέον, για να μιλήσουμε και λίγο για slavery, μία slave που βρέθηκε για οποιοδήποτε λόγο αδέσποτη, δεν παύει να είναι slave. Έχει την υποχρέωση να φροντίζει τον εαυτό της όσο καλύτερα μπορεί, μέχρι να έρθει ο επόμενος Αφέντης που θα την διεκδικήσει. Το ότι δεν έχει προσωρινά Αφέντη, δεν σημαίνει ότι έπαψε να είναι property.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

Θα συμφωνήσω απόλυτα σε αυτό.....

...αλλά θα διαφωνήσω σε αυτό:....

....οντας βεβαίως εξω απ'τον χορό, μου γεννώνται κάποιες λογικές απορίες:
τίνος σκλάβα είναι μία αδέσποτη "σκλαβα"; Τίνος ιδιοκτησία; Η απάντηση "του μελλοντικού της αφέντη" ,δηλαδή ενός φαντάσματος,προφανώς δεν με καλύπτει-λογικά.
Εφ'οσον δε φροντίζει η ίδια τον εαυτό της,(οχι ασφαλώς απο υποχρέωση, -σε ποιόν άλλωστε;- ,αλλά από την βιολογική ανάγκη της συντήρησης και τις δράσεις που προκύπτουν από το αίσθημα του αυτοσεβασμού που νομίζω πως όλοι έχουν,έστω και αν οκαθένας τον προσδιορίζει ίσως διαφορετικά ),
λειτουργεί με βάση κάποιους κανόνες, κάποιες αντιλήψεις , που είναι δικές της έστω και αν δεχτούμε πως προέρχονται από κάποιον τέως αφέντη της .Επομένως είναι αυτόνομη ,άρα όχι σκλάβα.

 

Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

@dora

Όπως δεν πιστεύω σε Κ υπεράνθρωπους έτσι δεν πιστεύω και σε τέλειους σκλάβους.
Ιδιαίτερα όταν γνωρίζω πολύ καλά την κυκλοθυμική φύση των υποτακτικών και ιδιαίτερα δη γυναικών με υποτακτική ψυχοσύνθεση που μέσα σ όλα τα άλλα- τις κυκλοθυμίες λόγω κύκλου κι ορμονών- έχουν κι ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά που τις κάνουν πιο ευπαθείς σε συμπεράσματα και δημιουργία εικόνων - κάτι που τις βοηθά απίστευτα στην υπακοή/υποταγή μεν- αλλά τους δημιουργεί και εμπόδια στην κατανόηση και ορθή εκλογίκευση κάποιων καταστάσεων ενίοτε.

Προς Θεού δεν λέω εδώ πως δεν υπάρχουν δήθεν μαστόρια και κυριαρχικοί.
Όπως δεν λέω εδώ πως κάθε αποκαθήλωση είναι αναίτια κι άδικη.
Εδώ δεν θεωρώ καν πως η αποκαθήλωση φέρει πάντα αρνητική χροιά.

Εκείνο που λέω είναι πως πίσω από τα μεγάλα λόγια "συνειδητοποιημένοι", "αυτογνωσία" κ.τ.λ. βρίσκονται άνθρωποι κι ένα αέναο ταξίδι.
Η αυτογνωσία και συνειδητοποίηση των 20 είναι πολύ διαφορετική από την αυτογνωσία και συνειδητοποιήσεις των 40 κι αυτό όλοι το αποδέχονται ευκολότερα από αυτό που πιστεύω. Πως η αυτογνωσία και συνειδητοποιήσεις στο μονοπάτι του καθενός μπορούν να αλλάζουν και να είναι πολύ διαφορετικές κι απ τα 40 μέχρι τα 40 και μισό.


Υ.Γ. {Γι αυτό θα δίσταζα να ονόμαζα όποιον δεν ταιριάζει και δεν χωράει στο συγκεκριμένο στάδιο αντίληψης και συνειδητοποίησης που βρίσκομαι εγώ τη συγκεκριμένη στιγμή, ως μη σκλάβο, ως wannabe ή οτιδήποτε άλλο. Όλα είναι δρόμος. Αυτό που δεν είναι μαύρο δεν είναι κατ' ανάγκη άσπρο.

Έχω δει πως υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα και πολλά από όσα εμένα προσωπικά δεν μου ταιριάζουν, κάποιους τους ολοκληρώνουν και τους κάνουν ευτυχισμένους.

Οπότε ορισμός της σκλάβας δεν μπορεί να είναι η λάρα, η ντόρα ή o Stein, ούτε οι απόψεις τους περί σχέσεων ή οι αντιλήψεις τους περί ορθού και λάθους θέσφατες. )

Υ.Γ.2 @underherfeet
Εκείνο που εγώ αντιλαμβάνομαι διαβάζοντας το συγκεκριμένο κομμάτι της dora στο οποίο αναφέρεσαι, είναι πως η ψυχοσύνθεση μιας σκλάβας δεν αλλάζει είτε έχει τη συγκεκριμένη περίοδο Αφέντη είτε είναι αδέσποτη. Όσο για την αυτονομία, ως πολύ αυτόνομη σκλάβα, θα πω πως ο ορισμός που μου έδωσα δεν είναι κατ' ανάγκη οξύμωρο σχήμα   Άλλη ενδιαφέρουσα συζήτηση όμως αυτή.

 

Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

[quote='lara[E-p];348244'Υ.Γ.2 @underherfeet
Εκείνο που εγώ αντιλαμβάνομαι διαβάζοντας το συγκεκριμένο κομμάτι της dora στο οποίο αναφέρεσαι, είναι πως η ψυχοσύνθεση μιας σκλάβας δεν αλλάζει είτε έχει τη συγκεκριμένη περίοδο Αφέντη είτε είναι αδέσποτη. Όσο για την αυτονομία, ως πολύ αυτόνομη σκλάβα, θα πω πως ο ορισμός που μου έδωσα δεν είναι κατ' ανάγκη οξύμωρο σχήμα   Άλλη ενδιαφέρουσα συζήτηση όμως αυτή.[/quote]

Οντως είναι εκτός θέματος ,οπως και αυτό περί "ψυχοσύνθεσης σκλάβας", που πολύ με..γαργαλάει,αλλά...κρατιέμαι! 

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

Έχεις απόλυτο δίκιο. Κι εγώ δεν πιστεύω σε τέλειους σκλάβους. Και είναι πράγματι μία πορεία. Όταν μιλώ για αυτογνωσία, μιλώ σε γενικές γραμμές. Δεν διατείνομαι ότι μία γυναίκα που ξέρει ότι είναι "servant" δεν θα έχει κυκλοθυμίες, δεν θα κάνει λάθη, δεν θα τρώει ήττες. Δεν πιστεύω όμως ότι η έννοια της αποκαθήλωσης πρέπει αναγκαία να αποτελεί λάθος της sub, επειδή έχει αυτού του είδους τις συμπεριφορές - οι οποίες θεωρώ ότι απαλύνονται με τα χρόνια και ότι τα καλύτερα στοιχεία του χαρακτήρα ενισχύονται όλο και περισσότερο έναντι των αρνητικών. Λέω ότι οφείλει να αποκαθηλώνει, και να την κοπανάει (ιδίως μέσα της, συναισθηματικά, για να μην μιλήσω και για τις γαμημένες τις ενοχές) όταν έχει καλό λόγο να το κάνει - δηλ. όταν ο άλλος αποδείχτηκε λίγος, μαλάκας, ψεύτης, ανόητος, διανοητικά μικροτσούτσουνος, φανφαρόνος, κλανιάρης, ασυνεπής ή απλά ασύμβατος (πάντα κατά την υποκειμενική της κρίση). Goodbye and thanks for all the fish, που λέει και στον Γαλαξιακό μας Οδηγό...

Ίσως να βλέπω κάποια πράγματα ως είτε μαύρα είτε λευκά. Δυσκολεύομαι όμως να παραδεχτώ ότι μία σκλάβα εντός ζωντανής σχέσης παρουσιάζει σε μεγάλο βαθμό συμπεριφορές όπως τεμπελιά, φαντασιοπληξία, μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τον έτερο ή αποποίηση ευθυνών. Άλλο το να επιδεικνύει κάποια αντίσταση και αντίδραση, σε κάποια αρχικά στάδια της εκπαίδευσής της, άλλο να έχει κάποιες ατυχείς στιγμές (θα τιμωρηθεί γι αυτές εξάλλου) και άλλο να σουτάρει τον άλλον αποκαθηλώνοντάς τον αναίτια, επειδή η ίδια δεν μπορεί να κάνει τις αλλαγές και θυσίες που της ζητήθηκαν. Γι αυτό τις ονομάζω bottom τις κοπελιές που περιέγραψες και όχι σκλάβες. Δεν είναι αρνητική η κρίση. Πρόκειται για μία ειδοποιό διαφορά. Το υλικό σκλάβας θα μείνει εκεί και θα πελεκηθεί. Δεν έχει πού αλλού να πάει, εκ των πραγμάτων.

Θα εξαιρέσω την περίπτωση που είχε αναφέρει κάποτε ο MasterJp, ότι αν μία σκλάβα δεν θέλει να είναι αυτό που θέλει ο Αφέντης της, τότε είναι με λάθος Αφέντη. Στην περίπτωση αυτή, θεωρώ ότι δεν υφίσταται λόγος για αποκαθήλωση. Κάποιος λάθος έγινε, λάθος εκτιμήσεις εκατέρωθεν, ευχαριστούμε και συγνώμη και ό γέγονε γέγονε. Έτσι δεν είναι;

Εάν πιστεύεις ότι μία βαλίτσα στο γραφείο απωλεσθέντων αντικειμένων έχει πάψει να είναι βαλίτσα, μόνο και μόνο επειδή ακόμη κανένας δεν εμφανίστηκε να την παραλάβει, τότε τί να πω; Ο ρομαντισμός καλά κρατεί. Σε λίγο θα δούμε τις βαλίτσες να βγάζουν ποδαράκια, να βρίσκουν μόνες τους την κατεύθυνσή τους, να περπατούν στους δρόμους της πόλης και να φροντίζουν τον εαυτό τους, γεμάτες αυτοσεβασμό που αυτές είναι Samsonite και όχι μπαχατέλες από φτηνομάγαζα της Εγνατίας. 

 

Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

Η μικροψυχία... να γίνει ένα εγωιστικό, κακομαθημένο κοριτσάκι... 

 

Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

Η απογοητευση η δοσμενη με λυρικό, δραματικο τόνο εκφραζομενη με την λέξη "αποκαθήλωση" ειναι η φυσική συνεπεια της εξειδανικευσης. Στην D/s κουλτουρα ειδικα στα ακροτατα της οπως εκφράζεται απο το M/s lifestyle η εξειδανικευση ειναι απορροια δυο παραγόντων:
α) η αναγκη ευρεσης εναλλακτικου γονεικου προτύπου και η σχεδον θεοποίηση του , απορροια ενος εντελως ανικανου και αποτυχημενου γονεικου προτυπου μεσα στην οικογενεια. Ως αποτελεσμα αυτου καθε αποτυχία , καθε παραλειψη , καθε τι που θα κλονισει την πιστη (αρα την ελπίδα γιατι αλλιως δεν θα ηταν πιστη αλλα γνωση και ως τετοια δεν θα κλονιζοταν) της σκλαβας στον μικρο θεο της , το εξειδανικευμενο αντιγραφο του αποτυχημενου γονέα, προκαλει τρομο , ανασφάλεια ομοια με αυτη ενος παιδιου που δεν μπορει να βασιστει στο γονεα, που εχει φοβο θανατου,που νοιωθει ανημπορο και εκτεθειμενο.Αυτη η ενταση ειναι ανυποφορη και προκαλει να αναζητησει τον επομενο προστατη σε ενα παιχνιδι στο οποιο και οι δυο ειναι καταδικασμενοι να χασουν, η μια γιατι αναζητα αυτα που μια μανα δεν μπορεσε να της δωσει και ο αλλος γιατι βαζει τον εαυτο του σε μια διαδικασια να προσαρμοστει σε στανταρτς εξωπραγματικα , περα απο την ανθρωπινη φύση και λογική (κατι περα ως περα υποτακτικο)για να αποδειξει στον εαυτο του οτι επιτελους αξιζει ( ο μωρός).
Το τελος είναι προδιαγεγραμμένο και η αποκαθηλωση προκυπτει ως αυτοεκπληρουμενη προφητεια.
β) Η ψευδαισθηση των απανταχου σκλαβων οτι η μη αναληψη προωτοβουλιας και η αποφυγη ληψης αποφασεων θα τις προφυλαξει απο τις συνεπειες των πραξεων τους,
Δυστυχως και η θεση του «δεν παιρνω θεση, δεν αποφασιζω εγω ,ότι πει ο Αφεντης μου» είναι θεση οσο και αποφαση και ως τετοια εχει αμετακλητες συνεπειες.
Ότι και να κανεις εχει συνεπεις που θα σαρωσουν τη ζωή σου.
Ο εγκλωβισμος σε λογικες υιοθετησης της θεσης του ετεροκαθοριζομενου θυματος και το βολεμα στα ψιχουλα που αυτή η θεση δινει , δειχνει την σοβαρη ελλειψη εμπστοσύνης που εχει η σκλαβα στις δυναμεις της, στη αδυναμα της να οριζει εκεινη τη ζωή της, και τον φοβο της εν τελει να ζήσει , μια ζωή εν ταφω πριν καν καταληξει εκει. Και ως ακραια αμυνα στο ότι η ζωή τις τρομοκρατει και τις παραλύει είναι η αναζήτηση επίγειων σωτήρων και της εξιδανικευσης που μοιραια προκύπτει.
Το αμείλικτο ερωτημα είναι «γιατι να ασχοληθει καποιος με τη ζωή σου την στιγμή που ουτε εσυ πιστευεις ότι εισαι ικανη να το κανεις και αναζητας στους αλλους αυτό που ουτε εσυ μπορεις να σου δώσεις, δηλαδη νοημα στη ζωη σου;»
Τελος το ποιος εχει την εξουσια εξαρταται απ την γωνία που βλεπει κανεις τα πραγματα. Καποιος βλεπει τον αφεντη να δινει εντολες και λεει «Αυτος εχει την εξουσια» καποιος άλλος βλεπει ότι υπαρχει μια συμφωνια αναμεσα στους δύο που αντιστρεφει τα πραγματα και που συνοψίζεται στις φρασεις « Θα κανεις ότι σου λεω.( αφεντης προς σκλαβα)» «Σου δινω εντολη να μου λες τι θα κανω ( σκλαβα προς αφεντη) »
Δεν υπαρχει πραγματικη εξουσια στο D/s ουτε νομικα κατοχυρωμενη ουτε καν σε επιπεδο προφορικης συμφωνίας. Είναι μια ελεεινή αμοιβαια διαχείριση συμπλεγματων με αυστηρα προκαθορισμενους ρολους που ολοι υποτάσσονται σε αυτούς ως ένα ακομα άθλιο παιχνιδι διαχειρισης των τραυματων του παρελθοντος. Και αντε οι σκλαβες δεν εχουν προβλημα να μπαινουν σε καλουπωμενους ρολους αφου θεωρητικα αυτό είναι το ζητουμενο τους , οι αλλοι οι δυστυχοι που πιστευουν ότι εχουν πραγματικη εξουσια ;
Και τελος δυο λογια του ψυχιατρου Eric Berne:
“Games are a compromise between intimacy and keeping intimacy away.”( για κάθε λογης παιχνιδια, όπως και για το D/s)
“The moment a little boy is concerned with which is a jay and which is a sparrow, he can no longer see the birds or hear them sing. ” ( για τα rituals του M/s lifestyle)

Καντε S/m, για τα υπολοιπα υπαρχουν οι ψυχοθεραπευτες…

 

Re: Απάντηση: ''Αποκαθήλωση''

Καλώστον. Πώς πάει; Βλέπω ότι σιγά σιγά έρχεσαι με τα δικά μας νερά... 

Η τοποθέτησή σου είναι σε γενικές γραμμές ακριβής. Βέβαια, το ποτήρι δεν είναι μισοάδειο, όπως το βλέπεις εσύ, αλλά μισογεμάτο. Μερικές φορές, είναι δύσκολο σε κάποιους να κατανοήσουν πώς λειτουργεί η οικονομία της φύσης. Βλέπουν για παράδειγμα μία αράχνη να καταβροχθίζει τον σύντροφό της και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι απλά αναγκαίο. Έτσι κι εδώ. Αντί να αποδεχθούμε την αναγκαιότητα κάποιων γεγονότων, την ύπαρξη κάποιων αδιαμφισβήτητων καταστάσεων και τον τρόπο εξοικονόμησης ενέργειας στον χειρισμό τους (γιατί, ουσιαστικά, γι αυτό πρόκειται), σκεφτόμαστε "ηθικά" και "αξιολογικά". Ουδέν μακρύτερον της επιστημονικότητας.

Θα μου επιτρέψεις έναν μικρό σχολιασμό επί κάποιων συγκεκριμένων σημείων. Οι αξιολογήσεις βέβαια δεν με αφορούν.

Έτσι είναι. Η εξιδανίκευση αποτελεί σημαντικό τμήμα του D/s. Όσον αφορά την λυρικότητα της αποκαθήλωσης, πολύ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα μπινελίκια που ρίχνω εγώ όταν αποκαθηλώνω...

Κάπως έτσι είναι. Στατιστικά ιδωμένο, στους περισσότερους Υ κάτι πήγε στραβά με τους γονείς (προβληματικοί Υ, γιατί τους υγιείς τους ψάχνουμε ακόμη...)

Bingo κι εδώ. Μιλούμε για πίστη στο D/s. Όχι ότι δεν υπάρχει και γνώση. Απλά η πίστη είναι η προϋπόθεση. Leap of faith, baby. Σιγά μην δώσω τον έλεγχο της ζωής μου στον πρώτο τυχόντα, ότι κι αν ξέρω γι αυτόν δεν αρκεί χωρίς τον μηχανισμό της πίστης. Η πίστη είναι κάτι που οι κανονικοί άνθρωποι δεν μπορούν να βιώσουν. Οι Υ, ναι, πολύ πολύ συχνά. Πρόκειται για ένα θαύμα, στ' αλήθεια.

Πατέρας, όχι μάνα. Εκεί είναι το πρόβλημα. Στην νομοθέτηση της επιθυμίας. Η μάνα δεν μπορεί να νομοθετήσει την επιθυμία.

Αν τα καταφέρει όμως, θα έχει δικαιώσει την ύπαρξή του. Ποιος ο λόγος να είσαι ένας φοβερός μαθηματικός αν δεν παράγεις ερευνητικό έργο; Ποιος ο λόγος να είσαι ένας φοβερός ζωγράφος αν δεν ζωγραφίζεις πίνακες; Ποιος ο λόγος να ξέρεις πώς να νομοθετήσεις την επιθυμία, όταν βλέπεις μπροστά σου αυτές τις υπέροχες, χειμαρρώδεις γυναίκες κι εσύ αδιαφορείς; Μωρός είναι αυτός που δεν χρησιμοποιεί τα ταλέντα του. (Η διαδικασία είναι σχετικά straightforward και τα στάνταρ δεν είναι και τόσο εξωπραγματικά, δεδομένου του μεγάλου αριθμού μετεχόντων στο D/s, παγκοσμίως).

Μου θυμίζει κάτι που μου έλεγαν τα παιδιά μου, όταν ήταν μικρά. Γιατί πλένουμε τα χέρια μας αφού θα ξαναλερωθούν;

Ναι καλά. Αν βρεις σκλάβο με ψευδαισθήσεις, εγώ θα ράψω το μουνί μου. Λολ. Αυτό από το οποίο προφυλασσόμαστε, με τέλεια εξοικονόμηση ενέργειας, είναι το άγχος. Όχι από τις συνέπειες. Έτσι κι αλλιώς, οι συνέπειες είναι πάντα οι ίδιες (γηρατειά, αρρώστειες, μοναξιά, θάνατος). Piece of cake. Το άγχος όμως; Μπρρρ....

Μα ναι, φυσικά. Πρόκειται για διαταραχή. Δεν είναι κάτι tout-a-fait normal...Αλλά εγώ προσωπικά δεν το κάνω θέμα. Πορεύομαι, όπως μπορώ καλύτερα, χρησιμοποιώντας το D/s προς όφελος όλων μας. Τί να κάνω, να κάτσω να κλαίω την μοίρα μου που ο μπαμπάς μου δεν μου δίδαξε την στέρηση; Αστεία πράγματα...

Σίγουρα όχι για αλτρουιστικούς λόγους. Λολ. Για νόημα, χλωμό το βλέπω κι εγώ. Όταν όμως η απόλαυση εντείνεται στο μέγιστο, αρχίζει και γεμίζει το ρημάδι το κενό...Και για τους δύο...Υποθέτοντας ότι και ο ισχυρός της σχέσης απολαμβάνει να ασχολείται με την ζωή της κάθε τρελιάρας και καυλιάρας - σάμπως και τί άλλο έχει να κάνει με τη ζωή του;

Νομίζω πως την εξουσία την έχει αυτός που χειρίζεται καλύτερα την επιθυμία (την δική του και των άλλων). Σε γενικές γραμμές, το σχετίζεσθαι είναι μία συναλλαγή, indeed. Οι SM πρακτικές δεν αποτελούν εξαίρεση σ' αυτό τον κανόνα, εκτός εάν παρακάμψεις την συναίνεση (σε καμιά Ζιμπάμπουε, υποθέτω...)

Είναι μία οικονομική διαχείριση συμπλεγμάτων.

Δεν βρίσκω καμία διαφορά ανάμεσα στην πραγματική και στην φανταστική εξουσία. Η απόλαυση είναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί λοιπόν να ξοδεύουμε φαιά ουσία σε τέτοιου είδους αναλύσεις;

Φυσικά. Το σύνδρομο του σκατζόχοιρου.

Δεν θα υποτιμούσα τα rituals αν ήμουν στη θέση σου. Στο "αγνό" S/m χρησιμοποιούμε rituals κατά κόρον, για να εντείνουμε την απόλαυση, την αίσθηση (αληθινή ή φανταστική άραγε; ) ότι ο ένας έχει την ισχύ ενώ ο άλλος όχι, για να αναβιώσουμε τα εσωτερικευμένα κομμάτια απωθημένων επιθυμιών (σκηνές με Γκεσταπίτες βασανιστές είναι οι αγαπημένες μου...) κλπ.

Θα έκανα ακόμη πιο συχνά από ότι κάνω, αν δεν το βαριόμουν...