''Αποκαθήλωση''

Ίσως γιατί οι περισσότεροι/ες αναζητούν Θεό/α για όποτε τους/τις βολεύει...
Και ο/η οποίος/α καταλήγει σε αποδιοπομπαίο τράγο...
Αν και όταν πάψει να συμβαδίζει με το παραμύθι που έχουν πλάσει στο μυαλό τους...
Δηλαδή τα κλασικά εικονογραφημένα...
Κυρίαρχος= Κόναν ο βάρβαρος + Αινστάιν + Νόμπελ Λογοτεχνείας + Μια ολίγη από Γκουζ στο πιο όμορφο + Πατέρας/Μητέρα + Καρυοθραύστης/Υδραυλικός/Γιατρός κτλ κτλ...

Είναι και οι Κυρίαρχοι άνθρωποι σαν όλους τους υπόλοιπους?
Έχουν δικαίωμα στις αδυναμίες και τα ελαττώματα τους?
Ρητορική ερώτηση...

Μόνο λίγη ωριμότητα θέλει...Κυρίως από την πλευρά του/της Κυρίαρχου/ης...
Αυτοκριτική και γνώση ότι ρομπότ δεν είναι...
Ούτε να προσπαθεί σώνει και καλά, να μην πέσει από το όποιο βάθρο τον/την έχουν ανεβάσει...
Οι άνθρωποι ( και οι Κυρίαρχοι ανάμεσα τους ) δεν είναι προτομές να κοσμούν πλατείες...
Και η θέση τους είναι με τα ποδαράκια στην γη...Όπως όλοι οι άλλοι...
Μετά τα περί εμπνεύσεως...Κατ' εμέ λογικότατα...
Αλλά παρά είναι πλαστελίνη αυτή η έμπνευση...
Παρά παίρνει ότι φόρμα θέλουμε...
Όταν το θέλουμε και όποτε το θέλουμε...
Στο τέλος η όποια ευθύνη είναι σχεδόν πάντα του Κυρίαρχου/ης...
Κυρίαρχος/η δεν σημαίνει πανάκεια/δίχτυ προστασίας/τζίνι/ιππότης με αστραφτερή πανοπλία...Που και που μέχρι και η πανοπλία έχει λεκέδες...
Αλλά είναι άλλη καύλα να βλέπεις κάποιον/α να γκρεμοτσακίζεται από τον 4ο όροφο και άλλη από τον ημιόροφο...

Για μένα βέβαια όπως αποκαθηλώνεται ένας/μια Κυρίαρχος/η...
Κατά τον ίδιο τρόπο αποκαθηλώνεται και ένας/μια υποτακτικός/η καθώς και σκλάβος/α...
Η εκτίμηση δεν κοιτάζει status...

  

 

Η αποκαθήλωση των Κυρίαρχων που έχουν περάσει από τη ζωή ενός υποτακτικού ατόμου μάλλον γίνεται όταν αυτό το άτομο είναι συναισθηματικά ασφαλές και πιθανά πιο ώριμο ώστε να επιτρέψει στον εαυτό του να διακρίνει κάποια πράγματα χωρίς να νιώθει ότι ξεκολάει τις σάρκες του από πάνω του μέσα στην απόλυτη οδύνη.

Η αποκαθήλωση ακολουθεί, όταν έρθει η ώρα της, μια ματαίωση αναγκών, επιθυμιών, της υποτακτικότητας εκείνου του υποτακτικού. Δεν είναι κάτι που γίνεται εν θερμώ γιατί έχει να κάνει με πολύ έντονα συναισθήματα του υποτακτικού ατόμου που στη θερμή τους φάση είναι - ενδεχομένως - μη διαχειρίσιμα. Χώρια από αυτό, όταν συμβαίνει κάτι δεν είναι πάντα ξεκάθαρο τι ακριβώς συμβαίνει και οι επιπτώσεις του είναι ακόμα άγνωστες. Από κοντά δεν φαίνεται η αλληλουχία των κρυφών νοημάτων, ούτε τα κίνητρα που διαμόρφωσαν μια στάση ζωής, ούτε τα απωθημένα του Έτερου - αυτά κι αν εξειδανικεύονται!, ούτε ο ρόλος που έπαιξαν τρίτοι. Πολλά υποτακτικά άτομα τείνουν να ενοχοποιούν εαυτούς για τα πάντα, παρόλα αυτά από το "πάντα" πολλές φορές εξαιρείται αυτό στο οποίο πραγματικά έφταιξαν. Οι μηχανισμοί άμυνας είναι πανίσχυροι και εκτός από αυτό πώς να δει κανείς ότι φταίει την ώρα εκείνη, χρειάζεται να εξελιχθεί για να το καταλάβει, για άλλο φταίξιμο λίγο, για άλλο φταίξιμο πολύ, πάντως αν μπορούσε εκείνη την ώρα ή εκείνη την εποχή να το δει δεν θα το έκανε κιόλας. Είναι ήδη ένα μικρό θαύμα αυτοβελτίωσης αν μπορεί να δει κανείς εκ των υστέρων τις βλακείες του. Για νωρίτερα μάλλον χλωμό το βλέπω.

Στην ερώτηση λοιπόν "τι θα σας έκανε να αποκαθηλώσετε", τώρα θα απαντούσα: Η ματαίωση των επιθυμιών μου, η ματαίωση των ονείρων, του έρωτα, με λίγα λόγια η ματαίωση αυτού που με ώθησε κοντά στον Κυρίαρχο εκείνο.

Η αποκαθήλωση αυτή, που είναι μια στεγνή και σε ασυνεχή χρόνο βόλτα σε κήπους που άλλοτε θυμίζουν των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη και άλλοτε πανέμορφα ανθισμένες γωνίες αλλά σε χρώμα σέπια, είναι ένα από τα αποτελέσματα μιας κάποιας ωριμότητας - η οποία ωριμότητα διόλου δεν αποκλείει να είναι κανείς και το παιδί μέσα του στην βασική ερωτική του σχέση - αλλά είναι παντελώς άσχετη με την υποτακτικότητα του ατόμου που τελικά αποκαθηλώνει. Σε αυτό το κομμάτι διορθώνω τον εαυτό μου που το έλεγε αυτό, έκανα λάθος, μέγα λάθος. Ούτε σημαίνει ότι η αποκαθηλώσασα δεν βλέπει τα καλά του Κυρίαρχου που αποκαθήλωσε ή δεν αναγνωρίζει τα καλά που είδε από αυτόν στη ζωή της και τις στιγμές ευτυχίας που πέρασε κοντά του. Απλά, τώρα πια γνωρίζει. Αυτό είναι όλο  

 

παντως με φιλους που εχω μιλησει, νομιζω οτι οι ανδρες υ ειναι οι πιο brutal σ αυτο. και με την υπαρχουσα αναλογια. αν ηταν πχ 50-50 θα γινοταν σφαγη.

 

μηπως ξερετε αν υπαρχει αντιστοιχο νημα αποκαθηλωσης υποτακτικων, ειδικα γυναικων ?

 

Του χρόνου το Πάσχα, τώρα είναι Χριστούγεννα.

 

η προηγουμενη σχεση μου ακροβατουσε στα ορια της βανιλα και της D/s σχεσεως.
μολονοτι δεν μιλουσαμε τυπικα για τον βδσμ χωρο,θα μπορουσα να πω πως ατυπα ζουσα μεσα σε μια τετοια σχεση(κατι που με ωθησε και στη θεωρητικη περαιτερω εξερευνηση του βδσμ κοσμου μεσα απο το φορουμ και των συνομιλιων)
για μενα ηταν ο Κυριαρχος της ψυχης και του σωματος μου βασει των χαρακτηριστικων που με εκαναν να τον θαυμαζω στα ορια του μεντορα-προτυπου.τα χαρακτηριστικα του εκεινα δεν αμφισβητηθηκαν τοτε με τον αμοιβαιο χωρισμο,οποτε δεν τον αποκαθηλωσα με βαση τυχον ελλειμμα του εν τελει, σ εκεινα που τον "ανεβασαν στο βαθρο"της εκτιμησης μου,και τον εχρισαν Κυριαρχο εστω και "ατυπα"
η αποκαθηλωση του ηρθε μεσω των επιμονων κι επιπονων κλησεων του σ εμενα να υπερβω τα δικα μου χαρακτηριστικα/ορια τα οποια πιστευα πως τον ωθησαν στο να με επιλεξει οπως φαινοταν απο την αρχη,με αμφιδρομο ενδιαφερον.
επειδη για μενα ο σεβασμος της προσωπικοτητας και των επιθυμιων της αγαπημενης ειναι θεμελιωδες στοιχειο σε μια σχεση η οποια φλερταρει εντονα με στοιχεια Κυριαρχιας/υποταγης,αυτο ηταν η αιτια της αποκαθηλωσης του.
και ισως και η αιτια που επιφυλασσομαι να αυτοχαρακτηριστω ως υποτακτικη,παρα τις οποιες τασεις μου

 

Απο μεριας του αν επαυε να είναι ειλικρινής.
Απο μεριας μου αν αλλαζαν οι αναγκες μου και ηταν ξεκάθαρο οτι δεν θέλει η δεν δύναται να τις ικανοποιήσει.
Απλα και ξεκάθαρα