Απολαυση αναγκης

Απάντηση: Απολαυση αναγκης

Πιστεύω ότι πολλές μορφές βίας προκαλούν διάφορες απολαύσεις, όπως π.χ. η βία στα γήπεδα παρέχει κάποια ηδονή σ΄ αυτούς που την προκαλούν.

 

Απάντηση: Απολαυση αναγκης

Τα περισσότερα ομαδικά αθλήματα αποτελούν μια διέξοδο για τα παγιδευμένα αποθέματα βίας του ανθρώπου, ο οποίος αποφορτίζεται, άλλοτε ομαλά, π.χ. μέσω της συμμετοχής, και άλλοτε "ανώμαλα", π.χ. ως φίλαθλος ή οπαδός ή έστω ακόμα και ως χούλιγκαν.

 

Απάντηση: Απολαυση αναγκης

ΒΙΑ ενυπάρχει παντού, σε κάθε βήμα.
Ο ορισμός της όπως διατυπώθηκε από τον Deleuze κρινάκι
εφαρμόζεται από το διακόπτη που πιέζουμε με το δάχτυλο για ν’ ανάψει το φως,
έως την δράμα που συντελέστηκε 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου λίγες μέρες πρωτύτερα.
Βία ασκώ κι’ εγώ υπό μία έννοια, όταν με διάφορους δόλιους τρόπους
σε ελκύω να με διαβάσεις τούτη τη στιγμή ενώ πνίγεσαι στη δουλειά.

Αν αυτός ο χώρος άφηνε περισσότερες ανάσες
για να επικεντρωθεί κανείς στο προκείμενο για το οποίο δημιουργήθηκε,
θα είχα από καιρό ανοίξει ένα νήμα με τίτλο «Βία Vs Κακοποίηση».
Πιστεύω ακράδαντα ότι τα Μεγέθη BDSM, Σαδομαζοχισμός, Κυριαρχία / υποταγή και Βία
είναι απόλυτα διαπλεκόμενα μεταξύ των, φύσει και θέσει,
ως εκ τούτου, υποχρεωτικά για να κατανοηθούν οι θεμελιώδεις αποσαφηνίσεις,
δεν δύναται να διαπραγματεύεται οτιδήποτε σχετικό με τη Βία
εάν δεν ακολουθείται κατά πόδας από την έννοια της Κακοποίησης.
Είναι το πανταχού παρόν αντίδοτο στο δραστικό δηλητήριο.

Εάν υποθέταμε πως το bdsm υποχρεούταν (δια της βίας) να ευαγγελιστεί μία και μόνο Αξία,
αυτή κατά την άποψή μου θα έπρεπε να είναι η ξεκάθαρη διάκριση της βίας από την κακοποίηση.
Αρωγός σε αυτή την υπόθεση είναι και η παράθεση μίας επικουρικής έννοιας
στην προκειμένη περίπτωση, της Βιαιότητας.
Στο bdsm μετέρχομαι της βιαιότητας, τη χρησιμοποιώ συστηματικά,
ισορροπώ πάνω στη βία προσέχοντας να μην πέσω από το τεντωμένο σκοινί
ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος,
(εκεί έγκειται η δημιουργία της απόλαυσης, από το πόσο μαστορικά μπορεί καθένας να το πράξει),
έχοντας πάντα όριο τη λεπτή γραμμή που με χωρίζει από την κακοποίηση.
Αν δεν μπορεί κάποιος να το συλλάβει όπως το θέτω,
ας έχει κατά νου τις έννοιες της «καλής» και της «κακής» χοληστερίνης.

Μόνο με βιαιότητα θα απολαύσω, θα εκμαιεύσω, θα μετατρέψω, θα αλλάξω.
Ειδάλλως δεν θα έκανα bdsm, θα συνέπραττα σε ειδύλλιο,
μα εκεί όπου τα ειδύλλια δεν αρκούν πια εμφανίζεται το bdsm.
Αυτό προσδοκεί και απαιτεί με τον τρόπο του το υπό.
Γι΄αυτό του τελείωσαν τα ειδύλλια.
Θα ασκήσω λοιπόν συνολικά βία.
Τι με ξεχωρίζει από το χουλιγκάνο, τον αλλόφρονα, τον κουστουμάτο της τρόϊκας;
Τι με κάνει διαφορετικό από την περιρρέουσα βία που μας ποτίζει πανταχόθεν εκπορευόμενη;
Το όριο μεταξύ βίας και κακοποίησης.

Καλή συνέχεια στο νήμα.

 

Απάντηση: Απολαυση αναγκης

Αγαπητη tender lilly,στο bdsm(αλλα οχι μονο,βλεπε πχ,τα λεγομενα "βαρεια"αθληματα)το υποκειμενο ειναι μερος της δυναμης μια και υπαρχει η απαραιτητη συναινεση στην ασκηση της.Αλλιως ταυτιζουμε οπως ο Deleuze την ασκηση βιας με την κακοποιηση,οπως σωστα επεσημανε ο Maitre και η συζητηση φυσικα στερειται νοηματος στα καθ'ημας.Η προταση μου για τη συγκεκριμενη θεωρηση του bdsm ως απολαυση της αναγκης εκφρασης της βιαιης φυσης μας,αναφερεται στη συναινετικη βια και οχι στην κτηνωδια.
Οταν αναφερομουν στη βια στο bdsm και οχι γενικα ,θεωρησα τα αρκτικολεξα που το συνοδευουν δεδομενα.Αλλα ισως δεν ειναι.

 

Η αγαπητή tender lilly εντόπισε ορθά το δύσκολο αλλά και ουσιαστικό σημείο αυτής της ενδιαφέρουσας συζήτησης: η δυσχέρεια έγκειται στη διατύπωση ενός κοινά αποδεκτού ορισμού της βίας.

Ντελέζ δεν έχω διαβάσει, σκεπτόμενος όμως εχθές το θέμα, είχα καταλήξει σ’ έναν παραπλήσιο ορισμό:

Βία είναι η εμπρόθετη ενέργεια με την οποία ασκείται φυσική δύναμη ή ψυχολογική πίεση πάνω σ’ ένα αντικείμενο ή υποκείμενο με σκοπό…

Σκόπιμες οι τρεις τελείες, επειδή ακριβώς εδώ βρίσκεται όλο το ζουμί και πραγματικά οι συνομιλητές έδωσαν ήδη τις απαντήσεις, τις οποίες απλώς συνοψίζω και κωδικοποιώ. Διακρίνουμε δηλαδή τέσσερα είδη βίας ανάλογα με τον σκοπό για τον οποίο ασκούνται:

1. Η βία της ανάγκης που ασκείται με σκοπό την ικανοποίηση αναγκών. Παράδειγμα, ο φόνος του θηράματος στο κυνήγι.
2. Η καταστρεπτική βία που αποσκοπεί στην ολοσχερή καταστροφή είτε ενός αντικειμένου, (πχ η πυρπόληση ενός κτιρίου), είτε ενός εχθρού, υπαρκτού ή επινοημένου. (πχ. μια γενοκτονία).
3. Η ελεγκτική βία της χειραγώγησης που αποβλέπει στον εξαναγκασμό όσων την υφίστανται να συμπεριφερθούν με τον τρόπο που επιθυμούν αυτοί που την ασκούν. Πρόκειται για την κατ’ εξοχήν βία της εξουσίας πάνω στον υπήκοο και στις πολιτισμένες κοινωνίες εκφράζεται δια του Νόμου.
4. Η δευτερογενής, αμυντική βία η οποία εκδηλώνεται ως ανταπόδοση σε μια προγενέστερη βίαιη ενέργεια για να προστατεύσει τον πληγέντα από τις συνέπειες της πρωταρχικής βίαιης πράξης. (Γρατσούνισε η καμαριέρα τον Ντομινίκ; )

Σημαντική θεωρώ επίσης την προσθήκη στον ορισμό της λέξης «εμπρόθετη», δηλαδή εκούσια. Αν και ίσως η βία ν’ αποτελεί ένστικτο ή ορμέμφυτο βαθιά ριζωμένο στο ανθρώπινο είδος, εντούτοις πιστεύω πως από τη στιγμή που επήρθε ο εκπολιτισμός των ανθρώπων, η άσκηση της βίας χάνει σταδιακά τον αυθόρμητο χαρακτήρα της και βαθμιαία υπόκειται σε υπολογισμούς, (συμφερόντων, ρίσκων, συσχετισμών δυνάμεων, πιθανοτήτων, κλπ), που ενδέχεται να μην είναι απόλυτα ορθολογικοί αλλά και πάλι πόρρω απέχουν από την ενστικτώδη επιθετικότητα ενός αρπακτικού.

Η ιδιομορφία, ή αν θέλετε η ριζοσπαστικότητα του BDSM συνίσταται ακριβώς στο γεγονός πως στα τέσσερα προαναφερθέντα είδη προσθέτει κι ένα πέμπτο και μάλιστα ποιοτικά διαφορετικό: πρόκειται για τη συναινετική βία που ασκείται σκοπεύοντας στην αμφίπλευρη απόλαυση, την ηδονή ή την έκσταση, για τους μεταφυσικούς εν BDSM αδερφούς μας. Δεν παραγνωρίζω βέβαια τη διαπίστωση πως φαινόμενα χειραγώγησης, στα όρια της εκμετάλλευσης ή και της κακοποίησης ακόμη, δεν απουσιάζουν από το χώρο μας, νομίζω όμως πως κινούνται εκτός της φιλοσοφίας και των αρχών που (θα έπρεπε να) τον διέπουν.

Πρόκειται εν ολίγοις για μια σπάνια περίπτωση όπου ο σκοπός (=ηδονή) αγιάζει (=απενοχοποιεί) το μέσον (=βία). Το BDSM εξαγνίζει τη βία αλλάζοντας την τελεολογία της.

 

Απάντηση: Απολαυση αναγκης

Καλά αυτά βρέ παιδιά, αλλά οι ισοροπίες είναι λεπτές ( π.χ Ο Στρο Σκάν, θα μπορούσε να οριστεί ως Master ή εξίσου εύκολα ως Βιαστής και τέρας)

 

Απάντηση: Απολαυση αναγκης

Ο πόνος είναι πραγματικό συναίσθημα του οποίου τα όρια είναι διαφορετικά για τον καθένα. Όταν το όριο ξεπεραστεί, χάνεται όλη η μαγεία... και η ευχαρίστηση γίνεται ενόχληση και αντίδραση. Εκεί κάπου, χάνεται το παιγνίδι και μαζί και η ποθητή συναίνεση.