Απορία strap on vs real

Η εκπομπή περιέχει τοποθέτηση προϊόντος

«Σε πείσμα των νομοταγών

Εγώ θα πιάσω το στραπον

Θα διερευνήσω τον πωπον

Σκλάβων τε και αφεντικών

Κι όταν τα κύματα οργασμών

Απλώσουνε στο media strom

Θα πούνε όλοι αναφανδόν

Το στραπ το θέλω ακων εκων»

 

Το στραπονιζειν εστι φιλοσοφειν.

 

Όσο και να το ζητάς
Και τ'αυτιά μου βασανίζεις
Το μικρό μου στραπόν
Μέχρι τώρα αξίζεις

Το μεγάλο είναι εκεί
Την στιγμή περιμένει,
Όταν θα χεις πάψει πια να ελπίζεις
Μέσα σου να χωθεί
Ενώ εσύ γλυκά μουγκρίζεις... 

 

Τέλειο!
Δεν το'χα δει γιατί έγραφα το δικό μου ποίημα, αλλά ταιριάζουν!  

 

Θα επανέλθω με Χαϊκού    

 

Κι εγω με κλεφτικο:

Ο Αστραπονόγιαννος

Βαρυς αχος ακουγεται, πολλα μαστιγια πεφτουν
Μηνα σε σεσσιο πεφτουνε, μηνα σε κανα play?
Παν τον Αστραπονογισννο, πισθαγκωνα δεμενο
να προσκυνησει το Στραπον, την πιστη του ν αλλαξει
ξωπισω του ακουλουθαν ξυπολητες οι σκλαβες
και πεφτουνε οι καμτσικιες στις ασπρες τους τις πλατες
Και στον πασα τον φερνουνε μπροστα γονατισμενο
- Γινεσαι υ ωρε ζαγαρ, την πιστη σου ν αλλαξεις?
Να προσκυνησεις το Στραπον το χρυσοστολισμενο,
κι απε να κατσεις πανω του αμιλητος σαν αντρας
κι οχι να σκουζεις σαν γατι, σαν καμια δηθεν ντομα?
_ Βαρια κουβεντα εμιλησες ωρε κρυφοπισωγλεντη
Με λενε Αστραπονόγιαννο, στραπον δεν προσκυναω
Εγω ειμαι πρωτος στο χωριο πρωτος στο βιλαετι
και ειμαι Κ ξακουστοε ως τη θεσαλλονικη
Παιζω στα χερια δυο στραπον, μαζι και δυο cane
δενω τον πουτσο με τριχια να μη μου ξαμολιεται
κι αν πω στο υ γονατισε, κλαιει, χυνει, κατουριεται
με λεν Αστραπονογιαννο γιατι εγω ποτε μου
δεν επροσκυνησα στραπον, ο κωλος μου παρθενος
Τι νομισες ωρε πασα, πως ειμαι κανας Διακος
να τρωω διμετρο στραπον σα ναμαι αρνι το Πασχα,
να γινει και καμια σταβη να αφησω ιστορια?
Και αφηνιαζει ο πασας, τι λες ωρε γκιαουρη?
Εμεις που τονε φαγαμε δεν ειμαστε λεβεντες?
Βαστατε τον γερα ωρε, κι αφηστε τις κουβεντες
Και τον κρτατανε τεσσερις, παλευει σα θηριο
Μ αυτοι τον εσηκωνουνε, τον εχουν στον αερα,
ενας του σκιζει το κολαν, αλλος τη φουστανελα
με βια τονε βαζουνε πα στο Στραπον το ολορθο
και βγανρι αυτος φωνη στριγγια, αχολογαν οι καμποι
Και υστερα βογγολογα βαρια, χαμογελαει
Ω ρε τι γλυκα ειν αυτη, τι εχανα ο μαλακας
που τοσα χρονια εφυλαγα τον κωλο μου παρθενο
Ας οψεται η κλεφτουρια και οι λυσσαρες σκλαβες
που θελαν ολα τα στραπον μον για τον εαυτο τους
Βαρατε τουρκοι τ αρματα, φερτε.και τα κλαρινα,
φερτε μπιστολες και στραπον να χω να βαζω πισω
γλεντι θα γινει σημερα, που ειδα φως Κυριου









_

 

Τα "νηστίσιμα" και αθώα strap on δεν μας οδηγούν σε καμία κόλαση.

Το "κρέας" αντιθέτως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, αμαρτωλά αδέλφια.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που μας χαρακτηρίζει ερωτικά/σεξουαλικά είναι με ποιον θα "συμφάγωμεν" και ουχί τι θα αρπάξει ο κώλος μας.

Αν δηλαδή πάω με κάποιον και τον καταπιώ, συγγνώμη τον ρουφήξω σαν φρεσκοστυμμένο χυμό, ε είμαι bi ή ομοφυλόφιλος. Έστω κι αν δεν κάνω σπαγγάτο πάνω στο σουβλερό τσουτσούνι του.

Αν πάλι μου κάνει η παρτενέρ μου διάνοιξη με το μετροπόντικα, μπορεί κάτι να νιώσω ή να δακρύσω και να ακουστώ μέχρι την Κρήτη, αλλά bi ή ομοφυλόφιλος δεν μπορώ να χαρακτηριστώ.

Και ναι μεν λέμε "ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξουμε" αλλά το tip εδώ είναι ποιός ή ποιά θα μας "σερβίρει"  

 

Αυτοκαθορισμός ή ετεροκαθορισμός? Ιδού η απορία του ίσως 99,9 % των νημάτων. "Κρέας", "ψάρι", "λαχανικό" κουτουλού κουτουλού.
Αν κάποιος το πάρει α λα "καφενέ", έχει ένα κάποιο νόημα το όποιο δίλλημα του είδους ( ιν μαι χάμπλ οπίνιον, να μην ξεχνιόμαστε ).
Άλλως...κλάφτα μπάμπαρε και μάλλον οι νεκροί δε χρειάζονται μαντήλια να σκουπίσουν τα ματάκια τους. Γιατί, πολύ μικρή τελικά η κουφάλα.
Η ζωή ντε, η στράπα ( για να προσπαθήσω να συνδεθώ κάπως στο νήμα ) κυκλοφορεί σε διάφορες παραλλαγές, μάλλον και ο "κρέας"  

 

Που σαι ρε Μουγκοσκοταδε?
Γουελκαμπάκ (μια λεξη).

Ναι στραποκρεατικως η ποικιλια μεγαλη.
Οι επιλογες μπορει να λενε κατι μονο αν ειναι σταθερες κι επαναλαμβανομενες _ μοτιβο.

 

Έκλεισε μια εποχή κι άνοιξε μια άλλη φίλτατε Βουνοχρίστο. Είπα να περάσω να πω ένα γειά.
Τον στράπο εγώ τον έχω παρκάρει στη ντουλάπα. Ως προς το "κρέας", ήμουν πάντα χορτοφάγος. Άρα, στο δίλημμα δεν μπορώ να δώσω άλλη απάντηση από : ρίξτε αρκετό αλάτι και μπαχάρια και αν αφού το φάτε, σας αρέσει. Χαλάλι να σας πουν και φούστηδες.
Σαμπώς και στον κώλο του καθενός, μπορεί να εγγραφεί προσημείωση υποθήκης ή να του αποδοθεί μονάχα η επικαρπία.

Ακριβώς, επιλογές, άρα, μάλλον προσωπική και μονάχα προσωπική υπόθεση.

Υ.Γ. ( άλλο ένα παλιό μου αγαπημένο )

Κάποτε, περνώντας έξω από κάποιο πάλαι ποτέ γνωστό δισκάδικο ( Πατησίων και Πανεπιστημίου γωνία ) δύο τύποι ανοίγανε το πεζοδρόμιο με κομπρεσέρ και είκοσι τύποι από πάνω τους ( κατά πάσα πιθανότητα τελείως άσχετοι με το "άθλημα" ), τους κάναν υποδείξεις ή μουρμουράγαν για το αν και κατά πόσο οι δύο άνοιγαν ή όχι καλά την τρύπα.
Σίγουρα όλοι τους θα απομακρύνονταν σε κάποια φάση. Οι δύο με ένα μέρος του μισθού στην τσέπη, γιατί έκαναν τη δουλειά τους, ότι κι αν τους είχαν πει οι υπόλοιποι. Και οι υπόλοιποι ανά την αποχώρηση τους από το σημείο, σιγά να μη θυμόντουσαν αν και πως άνοιγαν δύο για κείνους άσχετοι μια τρύπα σε κάποιο πεζοδρόμιο του κέντρου.

 

Αν βαπτίζαμε το κρέας ψάρι?

 

Είσαι καλά άνθρωπε μου;
Αν μείνουν τα λέπια στον κώλο;