Αποσπάσματα Αθήνας

Λεωφόρος Αμαλίας το καλοκαίρι.

Θα παίξουμε το παιχνίδι που σου αρέσει, θα περπατάς μπροστά και θα είσαι τηλεκατευθυνόμενο, θα παίρνεις το σήμα και θα κινείσαι όπως ορίζει.

Στροφή δεξιά, ελαφρά ανηφόρα.

Αφήνοντας πίσω τα κτίρια μέσα στα οποία δουλεύουν πολύβουα, πολυάσχολα ανθρωπάκια, χάσιμο μέσα στην όαση της υποτιμημένης αττικής ιστορίας, την Πλάκα.

Οδός Πέτα, αριθμός 5. Μια μαρμάρινη πύλη. Χώσου μέσα. Φιλί βαθύ, πίεση στο λαρύγγι.

Σωτήρος και Κυδαθηναίων. Κάνε δεξιά.

Οδός Τριπόδων, αριθμός 14. Μπες στο μικρό ανηφορικό καλντερίμι.

Οδός Ραγκαβά. Κάτω από ένα τοίχο, δίπλα από το μικρό κομμάτι γης με τα δέντρα. Εκεί που οι γάτες, με βλέμμα και καλά νυσταλέο εποπτεύουν τα πάντα.

Μικρή εσοχή στον τοίχο. Κρυψώνα αλλά όχι ιδιαίτερα ασφαλής. Χμ αν παίζαμε κρυφτό και έμπαινα εδώ το «φτου ξελευτερία» θα ήταν 50-50.

Γονάτισε.

«Μα το φτου ξελευτερία 50-50».

Δε σε ρώτησα. Εγώ παρακολουθώ. Δεν είναι δική σου δουλειά να κοιτάζεις.

Κατεβαίνει φερμουάρ. Πιέσεις στο λαρύγγι. 1...2...3.

Οκ, τόσο. Φτάνει. Σήκω και περπάτα παντελώς φυσιολογικά.

Οδός Πρυτανείου. Ιερός Ναός Αγ. Αναργύρων, Μετόχιον Παναγίου Τάφου. Η καύλα του Έρωτα δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ανίερη, μα ποιος το σκέφτηκε αυτό το πράγμα ποτέ. Και γιατί; Γιατί;

Οδός Πρυτανείου, αριθμός 12. Ένα κατάξανθο κοριτσάκι κάθεται στο περβάζι του παραθύρου. Κάτι διαβάζει. Ποιον άραγε θα αγαπήσει όταν μεγαλώσει; Θα ερωτευτεί; Θα νιώσει το λίγωμα της επιθυμίας για αυτόν; Θα ενδώσει; Ή θα της έχουν φυτέψει στο κεφάλι όλες τις ιδεολογίες περί «ερώτων» καθώς πρέπει και τις ενοχές που αυτά φέρνουν; Είναι τόσο γλυκό έτσι όπως κάθεται πάνω στα ποδαράκια του... Μακάρι να μην της το κάνουν αυτό.

Οδός Θεωρίας. Μέχρι την... πράξη... ένα βήμα δρόμος. Ή το χάος το αγεφύρωτο.

Καφενείον οι Διόσκουροι. Διος-κούροι. Ο καρπός της ένωσης του Πατέρα των Θεών Διός με τη Λήδα. Εκείνος έγινε κύκνος να να συνουσιαστεί μαζί της. Εκείνη εξάλλου ήταν σύζυγος του βασιλιά Τυνδάρεω. Η γυναίκα του Καίσαρος δεν αρκεί να είναι τίμια. Πόση αμαρτία θα είχε το να απορρίψει τον πόθο του Πατέρα των Θεών; Μα μπορεί η επιθυμία του Έρωτα να είναι ανίερη, αμαρτωλή;

Στο πλάι της Αρχαίας Ρωμαϊκής Αγοράς, πίσω από ένα αμάξι, μια γυναίκα, ναρκομανής, κάνει τη δόση της.

Γιατί δεν θέλησε να αγαπήσει κάτι άλλο περισσότερο; Τη ζωή ας πούμε; Ή τον Έρωτα; Ή τον πόθο; Ή τον Ίμερο; Το θέμα είναι για ποιον επιλέγεις, για ποιον θέλεις να υπο-φέρεις...

Οδός Ποικίλης. Ποικιλία; Χμ, ανούσια χωρίς την εκλεκτικότητα. Το θέμα είναι να ξέρεις να χειρίζεσαι την επιλογή, να μην την ξοδεύεις σπάταλα.

Από τα στενά δρομάκια του Ψυρρή, στο δωμάτιο εκείνου του ξενοδοχείου.

«Γδύσου και πήγαινε στο μπάνιο να περιμένεις. Όρθια. Πρόσωπο στον τοίχο».

Το τσαφ του αναπτήρα. Ω ναι, αυτό το σήμα θα μπορούσα να το αναγνωρίσω ακόμη και μέσα από τον κοσμικό θόρυβο του Μπιγκ Μπανγκ.

Η καύτρα διατρέχει τη σπονδυλική μου στήλη.

«Πρέπει να σκεφτούμε πότε θα μεγαλώσουμε εκείνο το σημάδι, το μαρκάρισμά σου, είναι καιρός, δεν είναι;».

Treat me like a prisoner...

Use me as a tool…

Face me 'til i'm hungry...

Treat me like i'm evil,

Freeze me 'til i'm cold.

Beat me 'til i'm feeble,

Grab me 'til i'm old.

Fry me 'til i'm tired,

Push me 'til i fall....

Just a shadow on the wall!

Το θέμα είναι για ποιον επιλέγεις, για ποιον θέλεις να υπο-φέρεις...