Αποτοξίνωση από το σκληρό πορνό

…κάτι την κρατάει σταθερά και όρθια στο ορμητικό ρεύμα. Σταγόνες κρυστάλλινες που παίζουν με τις ρώγες της. Ακούραστη ροή χαϊδεύει τα λακκάκια της. Κύματα που χορεύουν με τα πόδια της, εισβάλουν μέσα της, ρευστοποιούν τις αντιστάσεις της και τις ανταλλάσσουν με εκστατικούς παφλασμούς. Τραγουδάει! Μελωδία δίχως λέξεις . Φωνήεντα που κάνουν ρίμα με τον ρυθμό της ανάσας της. Βογκητά που γεμίζουν τα ρεφρέν. Οι ψίθυροι, από μακριά δεν την αγγίζουν. Έχει παρασυρθεί…

 

Διείσδυση! Είσαι υγρή και το πέος γλιστρά μέσα σου, χαράζοντας αυλάκια πάνω στις υγρές πτυχώσεις. Τα νεύρα τρελαίνονται και διαδοχικές ανατριχίλες συσπειρώνονται, σε μια αδυναμία που τινάζει παρά τη θέληση όλους σου του μυς.

Έξοδος! Μαζί και ο αέρας που είχε παγιδευτεί μαζί με τα φωνήεντα του πάθους, στα σωθικά σου.

Είσοδος !! Σάρκα ποτισμένη, με υγρά της νύχτας. Χίλιες πόλεις, χίλιες νύχτες, χίλιες ανάσες οργασμού που φωνάζουνε για λύτρωση.
Η ανάσα παγώνει στο αλαβάστρινο λαιμό σου, δύναμη προς καμία κατεύθυνση να πάει δεν έχει. Το στόμα σου ορθάνοιχτο, τα χείλια σου αιμάτινα …

Έξοδος !! Ποτέ η απώλεια δεν ήταν τόσο ηδονικά βασανιστική. Το κενό δεν ικέτευε σπαραχτικά για πληρότητα. Φωνάζεις !!! Οι χορδές σου σχηματίζουν τόξο, όπως και ο κορμός του σώματος σου.

Είσοδος !!! Το μυαλό εκρήγνυται, τα χωμάτινα σπιτάκια που φυλάκιζαν τις μνήμες, πυρώνονται, σκληραίνουν και καταρρέουν.

Έξοδος !!!

«Γιατί ;» Είναι η μόνη λέξη που στα μνημεία του εγκεφάλου παραμένει ζωντανή. Οι άλλες καίγονται, μαραζώνουν, στάχτες γίνονται...

Είσοδος !!!! Άνεμος που αρπάζει τα αποκαΐδια και τα παίρνει μακριά.

Έξοδος !!!! Τρέλα, παροξυσμός και ένας οργασμός που ανελέητα σε κυριεύει…

«Ξαναμπές…» Αλλά ο οργασμός σε κυριεύει μόνη. Και το ουρλιαχτό είναι ο μοναδικός ήχος που ακούγεται… Μακρόσυρτο, αγωνιώδες, τραυματικό…