Αποτοξίνωση από το σκληρό πορνό

Πόδια μακριά και εύθραυστα που συστρέφονται. Κοιλιά επίπεδο σεντόνι, που ταράζεται από κύματα απελπισμένα, κάνοντας το σκουλαρίκι του αφαλού να μοιάζει με βάρκα καταδικασμένη. Στήθη που ατενίζουν τις σκιές στο ταβάνι. Χέρια που πιέζουν το στρώμα, αλλά κίνηση αποτίναξης δε κάνουν.

Το κορίτσι Φίδι σπάει τον καρπό και βυθίζει και τα υπόλοιπα δάχτυλα μέσα στο κορίτσι Θύμα. Η στενή νεανική οπή βιάζεται στην προσπάθεια να καλωσορίσει τους εισβολείς. Το Φίδι σκύβει το κεφάλι του και παγιδεύει ανάμεσα στα γεμάτα χείλια του, μία από τις πρησμένες ρώγες του Θύματος. Σάρκα διψασμένη που τρυγά σάρκα. Δόντια που δοκιμάζουν και αναζητούν το κατάλληλο σημείο. Το βρίσκουν και δαγκώνουν. Το κορίτσι ουρλιάζει. Ήχος που ξεκινά από τον πόνο και καταλήγει με μια υπόκλιση στο παράπονο. Το αιδοίο της ανοίγει ακόμα περισσότερο, καταπίνοντας κόμπο με κόμπο, αυτό που μοιάζει τώρα με ένα γιγάντιο δάχτυλο. Πηγές τρεις κάνουν την εμφάνιση τους, σχεδόν ταυτόχρονα.

Από τα μάτια αναβλύζουν δάκρυα, από την ρώγα αίμα και από την ουρήθρα χρυσό υγρό. Σηκώνομαι και πλησιάζω τα κορίτσια.

 

Πρώτα λυγίζουν τα γόνατα της. Διπλώνονται μέχρι να κατέβει στο επιθυμητό για κάθε αρσενικό ύψος. Η φούστα τραβιέται αδύναμη να καλύψει τις καμπύλες που πιέζονται. Τα παπούτσια της δύσκολα κλείνουν στη γωνία που τα αναγκάζει. Αφήνει το κορμό της να γείρει μπροστά. Τα χέρια της μεταλλάσσονται σε μικρά και αδύναμα ποδαράκια. Τα πίσω πόδια, γόνατα που πρόκειται να βασανιστούν. Η φούστα σηκώνεται ακόμα περισσότερο. Ο καβάλος μου αρχίζει να ζορίζεται. Το κεφάλι της στρέφεται προς τα πάνω πασχίζοντας να ευθυγραμμισθεί στα μάτια του εντολέα της.

 

«Βγάλε τα παπούτσια», το πάτωμα υγρό, με χρώματα διάφορα. Υπακούει . Ακούω τον ήχο της σάρκας, του πατώματος και του υγρού ανάμεσα τους.

«Γονάτισε» . Υπακούει. Το θρόισμα της φούστας που ανεβαίνει και αποκαλύπτει. Με τα χέρια , στηρίζει το σώμα της στη λεκάνη του καμπινέ.

«Κάτω τα χέρια». Υπακούει. Το στήθος γλιστράει πάνω στη βρώμικη επιφάνεια, τα χέρια μουσκεύουν, το κεφάλι της κρέμεται πάνω από την τρύπα της λεκάνης.

Σηκώνω το πόδι και ακουμπώ το λερωμένο μου παπούτσι, στα μαλλιά της. Σκύβω μπροστά δίχως να πιέσω και πατώ το κουμπί. Νερό γεμίζει τη λεκάνη και με το πόδι βουτώ το κεφάλι της, στη κολυμπήθρα…