Αποτοξίνωση από το σκληρό πορνό

Just a few shades of gray...

 

 

...
Ξαπλωμένη σε βάθρο δύσχρωμο, το πιο ακριβό κόσμημα του Θεού. Τα χεριά της δεν είναι απλωμένα σε σχηματισμό σταυρού όπως συνηθίζει, αλλά άψυχα και άναρχα πεσμένα. Τα πόδια της δεν είναι ανοιχτά και τεντωμένα, αλλά το ένα λυγισμένο και το άλλο σαν προσπαθώντας να τον αναζητήσει, με μια απελπισμένη κραυγή για βοήθεια, αφύσικα πλεγμένο.

«Όχι !!!» ένα βήμα πιο κοντά της, τα πόδια του τρέμουν, δε θέλει το αναπόφευκτο να αποκαλύψει. Η λάσπη κολλάει στις γυμνές του φτέρνες, σαν προσπαθεί σε κάθε του βήμα όλη τη γη μαζί να σύρει. Φτάνει κοντά της, στο στήθος δεν πάλλεται. Λυγμός οξύς τον ρίχνει στο έδαφος.

«Μη…» , λυγμοί που σαν τα φύλα του φθινοπώρου στον δυνατό άνεμο σκορπάνε , «…μη μου το κάνεις αυτό, μη φύγεις μακριά μου, σε …» , ο κορμός του πέφτει και αυτός νικημένος και το πρόσωπο εκατοστά πιο μακριά από το δικό της, με τα χέρια του έρποντας την πλησιάζει, «…αγαπάω…». Τα μάτια της ορθάνοιχτα και κενά, ποια εικόνα να αντίκρισαν λειψή. Το στόμα του πάνω από το δικό της,

«…σε αγαπάω …γιατί …», ένα ρυάκι κόκκινο παγώνει αργά ξεκινώντας από την αριστερή μεριά.

Τα χείλια του συναντούν τα δικά της και γεφυρώνουν τις ψυχές τους. Το αίμα της γλυκό, αλλά όχι σαν αίμα. Γλυκό σαν φρούτο. Το άνοιγμα παγωμένο, αλλά όχι και ο πυρήνας της. Η γλώσσα του συναντά την δική της, αλλά δεν απαντά το άψυχο. Το φιλί του βαθύ και ολοκληρωτικά δοσμένο, αλλά όχι μοναχικό. Τον φιλάει και αυτή. Στην αρχή δεν το συνειδητοποιεί, μετά τινάζεται όρθιος !

Του χαμογελάει, τα μάτια της ανοιγοκλείνουν, είναι ζωντανή !!!

«Στην έφερα » , χαμογελάει με την πιο όμορφη ανατολή του κόσμου.
...
"Η ιστορία του Πόθου"

 

(αποσπάσματα από την Ιστορία του Πόθου)
Μπορεί ένα μικρό κλωνάρι να αντισταθεί σε ένα βουνό;


Πέφτει και απλώνεται σαν τσουβάλι. Ο Πόθος συνεχίζει και απλώνει τώρα το πόδι Του. Γυμνό και αμόλυντο. Νευρώδες και στιβαρό, βυθίζεται στο στόμα του Κυνηγού, δίχως να σκιάζεται από την λάσπη που μπορεί να συναντήσει. Αφροί κυλάνε στα μάγουλα του Κυνηγού.


«Δάγκωσε τώρα σκύλε. Μπορεί αυτός να σου φαίνεται πιο νόστιμος μεζές.»

Ο Κυνηγός τελείως ανίκανος να ελέγξει οποιαδήποτε μυ του σώματος του, πνίγεται καθώς το πόδι Του Πόθου συνεχίζει να χάνεται από το οπτικό μας πεδίο, μέσα στη στοματική κοιλότητα του. Για μία απειροελάχιστη στιγμή με στοιχειώνει μια εικόνα. Το πόδι Του Πόθου να διαπερνάει το κρανίο Του Κυνηγού.