Αποτοξίνωση από το σκληρό πορνό

Η Ψυχή συνεπαρμένη από την στερεή παρουσία του Έρωτα, γητεμένη από τις σκοτεινές αλχημείες του Πόθου, νιώθοντας τα μάτια των Θεών που παρακολουθούν την σκηνή από τις σκιές, προδομένη από την ανθρώπινη φύση της αρχίζει σα ζώο να βογκάει.



Ήχοι που δεν τρέφονται μόνο από τον υγρό αέρα των πνευμόνων της, λαρυγγισμοί που κλέβουν το τρέμουλο από τους τένοντες, ένταση που εξαρθρώνεται όπως οι κλειδώσεις της, εναλλαγή που ακολουθεί υπνωτισμένη τις συσπάσεις της, σάλια από μεθυσμένο νέκταρ που φτύνονται από το στόμα της, λάδι και ρετσίνι στη φωτιά που με κατασπαράζει.

Κάποιος να κάνει την σκύλα να σωπάσει. Κάποιος να γεμίσει αυτό το στόμα, να πνίξει αυτή την μελωδία, να την σπρώξει πίσω από εκεί που ήρθε, βαθιά στην πηγή της και να συνεχίσει μέχρι να φτάσει στο χώμα και να την καρφώσει εκεί. Να την ακινητοποιήσει. Να την παραδώσει στα δόντια, στα σαγόνια, στις λαγόνες που πεινούν. Κάποιος…

 

 

Όχι το ελαφάκι, το άλλο... Αυτό εδώ..!