Από πότε και μετά μιλάμε για Κ/υ

Αν και η συζήτηση που διεξήχθη στο έτερο νήμα είναι αρκετά εκτενέστερη, quotαρω αυτό γιατί νομίζω ότι συμπυκνώνει μπόλικο νόημα σε λίγες λέξεις και αφετέρου γιατί η συγγραφέας των, αγαπά τα ενδιαφέροντα νήματα αλλά και είναι σύμφωνη να "πατήσω" σε αυτή  
Τη φράση, όχι τη συγγραφέα 

Υπάρχει, λοιπόν, ένα διάστημα πριν το οποίο δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε μια σχέση ως Κ/υ;
Χρειάζεται μια ποσότητα χρόνου για να χαρακτηριστεί μια σχέση ως Κ/υ και αν ναι πόσο κατά τη γνώμη εκάστου;
Και άλλα ερωτήματα αλλά ας προχωρήσει η συζήτηση (αν υπάρξει ενδιαφέρον) και θα γίνουν κι αυτά...
Υ.Γ. Ευπρόσδεκτες προτάσεις για τον τίτλο του νήματος, δεν μου αρέσει και πολύ αυτός που έβαλα αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ για την ώρα άλλον...

 

Συνήθως, 3-5 έτη διαρκεί η περίοδος εκπαίδευσης που εφαρμόζω.

 

Ξεκινώ λέγοντας, ότι η χρονική ποσόστωση είναι παντελώς υποκειμενική και εξαρτάται από το πώς βιώνει το όποιο Κ/υ ο καθένας.
Τουτέστιν, δεν μπορεί να υπάρχει μια σταθερά.

Κάτωθι, απαριθμώ κάποιες περιπτώσεις που έχω συναντήσει/μου έχουν εκμυστηρευθεί/έχω διαβάσει/ακούσει εδώ ή αλλού :

1) Από την πρώτη/δεύτερη/τρίτη στιγμή που κάποιος/α συνομιλώντας μαζί μας με προσωπικό μήνυμα σε κάποια διαδικτυακή πλατφόρμα ή μέσω sms, μας ζητά να τον/την αποκαλούμε Κύριο/α και του/της το παραχωρούμε. ( Απο ελάχιστες ώρες ως ελάχιστες μέρες )

2) Από την πρώτη φορά που κάποιος/α θα μας αναθέσει σαν task, να του/της γράψουμε και να του/της στείλουμε e-mail/viber/sms με το τι κάναμε κατά τη διάρκεια της ημέρας μας και το κάνουμε. ( Από ελάχιστες ώρες, ως ελάχιστες μέρες )

3) Από την πρώτη/δεύτερη/τρίτη φορά που θα ξεκλέψουμε 3-4 ώρες από τον/την σύζυγό ή την προϋπάρχουσα σχέση - εν γνώσει ή εν αγνοία των προαναφερθέντων - και θα βρεθούμε με τον/την Κ/υ σε ξενοδοχείο ημιδιαμονής/σπίτι φίλου/ης που μας καλύπτει/αυτοκίνητο/γραφείο κλπ και υπό τον ήχο των Carmina Burana ή άλλης επιβλητικής μέσω YouTube μουσικής, ρίξουμε/δεχτούμε κάποιες μπάτσες ως ξεσυγυρισμένες του θανατά/γονατίσουμε/μας τοποθετηθεί ένα κολάρο/φάμε ή δώσουμε καμιά τριανταριά βουρδουλιές - με ή άνευ πέοντα ή γουνιού - όλα τα παραπάνω. ( Από ελάχιστες ώρες ως ελάχιστες εβδομάδες )

4) Αφού περάσουν κάποιες εβδομάδες ή ακόμη και μήνες που συναναστρεφόμαστε τον/την άλλο/η και θεωρούμε, ότι τον/την έχουμε μάθει αρκετά σαν άνθρωπο και ότι μας αρέσει/ταιριάζει. Και αφού έχουμε ήδη μπει σε ένα χαλαρότερο ή πιο στενό πλαίσιο. Και όταν φτάσουμε στο σημείο, που να βρισκόμαστε αρκετά κοντά στα όρια μας ( τόσο σαν Κ όσο και σαν υ ).

Σε κάθε περίπτωση, ειλικρινά παραμένω της άποψης ότι ο καθένας έχει τους χρόνους του, βιώνει διαφορετικά το όποιο Κ/υ και ότι δεν μπορούν να συγκριθούν ανόμοια μεγέθη. Όπως θα ήταν έστω και δύο άνθρωποι που φαινομενικά είναι όμοιοι στις ανάγκες τους, αλλά μάλλον διαφορετικοί στον τρόπο που τις ικανοποιούν ή που αισθάνονται, ότι κάποιος/α θα συνέδραμε στην ικανοποίηση τους. Άρα μετά από ποιο σημείο θα μπορούσε κάποιος/α, να μιλήσει για Κ/υ, άπτεται του εκάστοτε συμμετέχοντα στο όποιο Κ/υ.
Αν για κάποιον/α είναι Κ/υ, να του/της πει κάποιος/α άλλος/η να στουμπώσει μια αγγινάρα στον πωπό του/της μετά από δύο τηλεφωνικές συνομιλίες, θα ήταν Κ/υ. Για μένα και για κείνο που αφορά εκείνους/ες τους/τις δύο, τρεις, δέκα είναι Κ/υ. Αφού το πώς το αντιλαμβάνονται εκείνοι/ες, σε μένα ούτε αφαιρεί, ούτε προσθέτει το παραμικρό.

Υ.Γ. Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις από κείνες που ανέφερα ως άνω, αλλά αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν.

 

Ναι αλλά υπάρχουν κι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ναι για πολλούς λόγους, όπως να υπάρξει κατίσχυση, να γίνει η εκπαίδευση, να δουν τα μέλη αν και πώς εκφράζονται μεταξύ τους.
Αλλά και πάλι μπορεί να υπάρξει εξαίρεση που δεν αναιρεί τα στάδια του ασύμμετρου αλλά εγκαθιδρύεται αν θέλετε πιο άμεσα η ασυμμετρία.

 

Οι εξαιρέσεις δεν είναι λίγες.

Στην περίπτωση, για παράδειγμα, όπου το M/s δεν είναι προσωποπαγές αλλά το slave παραδίδεται από Μια/Έναν Ιδιοκτήτρια/η σε Άλλη/ον η ένταξη είναι πιο γρήγορη.

Το Έχω διαπιστώσει προσωπικά.

Σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρονικός ορίζοντας, αλλά μπορούν να αναλυθούν οι βασικοί παράμετροι που επηρεάζουν αυτή τη διαδικασία και σχετίζονται με την ικανότητα του slave να προσαρμοστεί σε μια συνεχή κατάσταση υποταγής και την ικανότητα του Ιδιοκτήτη να διαχειρίζεται αυτή τη δυναμική.

Ακόμα όμως και μετά την πλήρη ένταξη, οι M/s συσχετισμοί απαιτούν συνεχή επανεξέταση.

Αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος πλήρους ενσωμάτωσης δεν είναι ένα στατικό σημείο, αλλά μια διαδικασία που εξελίσσεται.

Iagos

Odilia Liuzzi by Iagos posted 8 December 2024 at 18:42

 

Συμφωνώ τόσο πολύ με αυτό!

 

Οι των θεωρητικών σπουδών αγαπάμε τις λεζάντες...  

 

Η εγκαθίδρυση του ασύμμετρου σχήματος
Η συνειδητότητα στην ασυμμετρία πότε έρχεται/λογίζεται;
Εν αρχή ην η ασυμμετρία ή η γνωριμίαν;
Το σημείο 0 στο D/s.

Κάποιες ιδέες ήτανε αυτές   αν σου ταιριάξει κάποια αγαπημένη @margarita_nikolayevna θα χαρώ  

 

Ω αυτή για το σημείο μηδέν μπορώ να πω ότι μου έκανε κλικ  Ευχαριστώ κορίτσι  

 

Συμφωνώ αλλά μπορεί και όλα αυτά να είναι απλά ενδείξεις ότι μπορεί να υπάρξει Κ/υ κάποια στιγμή, μπορεί
δηλαδή να υπάρχει υποτακτικότητα, συμμόρφωση στα θέλω του Κ, εκπλήρωση τους αλλά παρόλα αυτά μέσα
στο μυαλό και την ψυχολογία του υ όλα αυτά να είναι μόνο ένα παιχνίδι μαζοχιστικής ευχαρίστησης.

Αν ο Κ καταφέρει να διακρίνει αυτή τη διαφορά και δεν εξαπατηθεί η κρίση του από τις "αποδείξεις" της
υποτακτικότητας, θα βρει τον τρόπο που χρειάζεται για το συγκεκριμένο υποτακτικό άτομο ώστε το ίδιο
να νιώσει υποταγμένο.

Από την πλευρά του Κ θεωρώ ότι κατανοεί ότι υπάρχει πραγματικά μία Κ/υ κατάσταση την στιγμή που
νιώθει απόλυτα άνετα να επιβάλει την οποιαδήποτε επιθυμία του και η οποία είναι εκτός όσων το υ άτομο
έχει δηλώσει στις συζητήσεις τους ότι είναι δεκτικό, πχ. rimming ή golden shower.
Αν το υποτακτικό άτομο στις πρώιμες επικοινωνίες έχει δηλώσει ότι αυτές οι πρακτικές δεν είναι στο πλαίσιο
της υποτακτικότητας του αλλά κατά την διάδραση μεταξύ τους, ο Κ νιώσει άνετα να δώσει μία τέτοια εντολή
και αυτή εκτελεστεί άμεσα, τότε σίγουρα η Κ/υ υπόσταση της σχέσης έχει εγκαθιδρυθεί.

 

Εάν Έ/εχουμε κολλήσει έστω και 1 ένσημο, δεν ζούμε σε ου - τόπους και δεν είναι στόχος κάποια σφιχτά, νεανικά καπούλια, είναι πολύ απλό να παραδεχθούμε ότι όλες οι ανθρώπινες διαδράσεις είναι Κ/υ. Όπως στο νήμα περί μετρήσιμης Ισχύος αναλύθηκε, σε κάθε μορφή ανθρώπινης συνύπαρξης υπάρχει το Ισχυρό μέρος, το οποίο επιβάλλεται στο λιγότερο ισχυρό. Από το πως αλλάζεις λωρίδα κυκλοφορίας στον πηγμένο Κηφισσό και πως διεκδικείς θέση στάθμευσης στο Παγκράτι, μέχρι πως μετράς δακρυοκαβλωμένη τα χτυπήματα της βίτσας. Άρα, η δική μου απάντηση στον τίτλο του νήματος είναι ανέκαθεν.
Η απάντηση όμως στο ερώτημα όπως τροποποιείται, σε σχέση με τον τίτλο, με την πρώτη ανάρτηση και μπαίνει στο παιχνίδι η σχέση Κ/υ (ή μήπως θέση?) είναι ότι δεν υπάρχει κανόνας, καθώς υπάρχουν πάρα πολλές μεταβλητές.
Κι αλλοίμονο εάν υπήρχε κανόνας. Θα ζούσαμε σε μια εξόχως δυστοπική πραγματικότητα ομοιότητας. Κάτι σαν τις σοβιετικές πολυκατοικίες.
Η εκπαίδευση ή η εμπειρία μπορούν να οδηγήσουν εύκολα ή δύσκολα, αναλόγως του μεγέθους τους, σε υπακοή.
Εάν όμως δεν υπάρξει, έστω εν σπέρματι, το Δέος της Ισχύος εξ' αρχής, τότε το γονάτισμα, η καθυπόταξη και η κατίσχυση έχουν και περιορισμένη έκταση και περιορισμένο χρόνο.
Και το Δέος αυτό εκτείνεται από άνθρωπο προς άνθρωπο. Όχι από θέση προς θέση.