Από το ημερολόγιο..

Από χθες, μου έρχονται συναισθήματα στο μυαλό εικόνες από χθες...
Και τώρα που γράφω, θυμάμαι και το μουνάκι μου μουδιάζει...
Ο Ορίων είναι όπως τον φανταζόμουν: μυστήριος, επιβλητικός,
λέει μόνον ό,τι θέλει να πει και ξέρει γιατί... Ξέρει πώς, να με αγγίξει,
ξέρει πώς να με χτυπήσει... Συνειδητοποίησα ότι αντέχω τον πόνο,
δεν ξέρω αν μ' αρέσει, αλλά σίγουρα έχω κάποιες αντοχές... Δεν το
περίμενα από 'μένα αυτό, κυρίως φοβόμουν με τέτοιες σκέψεις...
Σκέφτομαι διαρκώς τα δάχτυλά του στην κωλότρυπά μου, να χώνονται
με δύναμη... Δεν ξέρω πόσα έβαλε, αλλά πόνεσα... Βόγγαγα κιόλας...
Καθώς σκέφτομαι τον εαυτό μου σε αυτή τη σκηνή, έχω αμφιβολίες:
όντως βογγούσα; Ήταν αυθόρμητο; Συνήθως δεν ουρλιάζω, δεν βγάζω
άχνα, όταν μαλακίζομαι μόνη μου... Πριν βρεθούμε, πίστευα ότι θα κάναμε
μόνον τσιμπούκι... Δεν περίμενα, να κάνει ό,τι έκανε... Μου άρεσε η γλώσσα
του, ο τρόπος που την κούναγε στα χείλη μου... Ήταν τόσο ζωντανή και δροσερή...
Όμως, θα ήθελα, να μην μασάει τσίκλα, να έχει τη δική του μυρωδιά, τη δική του
γεύση... Α! Η μυρωδιά του, η μυρωδιά του ήταν τόσο ωραία... Ήταν έντονη και
ήπια μαζί, και για κανέναν λόγο δεν με απωθούσε, ήταν αληθινή, δική του, με
χαρακτήρα... Μου αρέσει, να με τραβάνε οι μυρωδιές... Η χθεσινή νύχτα με τον Ορίωνα,
ήταν υπέροχη, πρώτη φορά το απόλαυσα τόσο... Κι ας μην ήμουν χαλαρή... Με γύρισε
στο σπίτι και ξάπλωσα ενθουσιασμένη, ξύπνησα με όρεξη και χαμόγελο... Υπήρχαν, και
στιγμές που, δεν μπορούσα να τις νιώσω, ούτε να τις κατανοήσω... Γούσταρε να είναι ο
μπαμπάκας μου κι εγώ η κορούλα του, αλλά εγώ δεν νιώθω ότι μου ταιριάζει, ούτε με
καυλώνει κάτι τέτοιο φαντασιακά... Και το πιο μεγάλο ερώτημα: γιατί με αγκάλιαζε
στο τέλος; Με έσφιγγε με στοργή; Γιατί; Δεν μπορούσα, να ανταποδώσω, εκείνη την
ώρα ένιωθα πολύ αμήχανα, ήθελα, να φύγω... Να με άφηνε, θα ήταν προτιμότερο,
πιο γνώριμο... Οι σφαλιάρες στο πρόσωπο, δεν με πονούσαν... Μόνον η τελευταία,
με ταρακούνησε, ένιωσα ένα κρακ, αλλά δεν είπα τίποτα εκείνη την ώρα... Μετά,
όμως, πάλι με παραξένεψε το ενδιαφέρον του... Να βάλω πάγο, αν πονάω, πώς είναι...
Αυτή τη στιγμή, κατουριέμαι και νιώθω καύλα... Τον σκέφτομαι... Αν η πρώτη φορά μαζί
του ήταν έτσι, η δεύτερη πώς θα είναι; Η συνέχεια; Κι αν πονέσω πολύ; Η βόλτα του
γυρισμού ήταν όμορφη, κουραστική, μα ανάλαφρη, αστεία...
Δεν ήθελα, να φτάσουμε, δεν ήθελα, να φύγω...

 

-----------------------------------------------------------------------
Αλμύρα
Θάλασσα
Αέρας
Ιδρώτας
Λαχάνιασμα
Ηδονή
Αγάλη
Βουνό πράσινο..
Σχίζει τον ουρανό & προσγειώνεται στον κόλπο..
Σκίζεται & ο κόλπος της δίπλα από ταγέρι..
Μουσική της φύσης παιανίζει στα αυτιά
Δυνατός αγέρας.. Γκρίζος ουρανός..
Ηρεμία
Ηδονή
Γαλήνη
Έρωτας
Χημεία
Ξεκαρβούνιασμα
Κύμα
Παπαρούνα
Χαλίκια βότσαλα
Φευγιό
-----------------------------------------------------------------------
Ορίων

 

Ορίων...
Αποφάσισα, να σου γράψω τί ένιωσα εκείνο το απόγεμα στην παραλία...
Ήξερα ότι θα έρθεις... Το ήξερα... Όταν μου είπες ότι θα έρθεις, άρχισα
να αγχώνομαι και να σκέφτομαι ότι στο φως της μέρας θα δεις ξεκάθαρα
όλες μου τις ατέλειες και θα συνειδητοποιούσες ότι δεν είμαι όμορφη και
θα ξενέρωνες... Ένιωσα ότι ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα... Δεν σε
χόρτασα, δεν σε απόλαυσα... Ένιωσα ότι ήταν πολύ βιαστικό... Μου άρεσε
πολύ το τσιμπούκι, ένιωσα ότι αυτή τη φορά ήμουν πολύ καλή, καλύτερη σε
σχέση με την πρώτη φορά... Θέλω να σε ρουφάω... Επίσης, όταν πήγες να
με πηδήξεις από πίσω, πόνεσα λίγο και τραβήχτηκα... Και μετά έβαλες και
άλλο σάλιο... Και μπήκε εύκολα ο πούτσος σου, γλίστρησε αμέσως... Ξέρεις τί;
Προτιμούσα να μην βάλεις πολύ σάλιο, να μου τον έχωνες ενώ πονούσα...
Θα ένιωθα... Την επόμενη φορά, θέλω να μου το κάνεις έτσι... Ήσουν ο πρώτος
που με πήρε από κώλο... Ορίων; Τρόμαξα πολύ εκείνο το απόγεμα... Ειδικά αφού
έγραψες σ' εκείνο το χαρτί όσα έγραψες... Φοβήθηκα, νόμισα ότι μπορεί και να είσαι
ερωτευμένος μαζί μου... Ίσως κάνω και λάθος, ίσως έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου...
Αλλά μια τέτοια εκδοχή, έστω ως υποψία με τρομάζει... Δεν θέλω ούτε να ερωτευτώ,
ούτε να με ερωτευτούν... Μόνο προβλήματα είναι ο έρωτας... Παρ' όλα αυτά σε σκέφτομαι συχνά...
Με κάνεις να νιώθω κάπως αλλιώς, δεν ξέρω τί ακριβώς, αλλά αλλιώς... Μου άρεσε και πολύ
η φάση στο τέλος μέσα στο αμάξι... Είχε πλάκα, αλλά μην με αναγκάσεις να ξανά φάω τσουρέκι
και κέικ, γιατί έβγαλα από τη διατροφή μου και τα αυγά... Νομίζω αυτά...
Περιμένω να σε ξανά δω... Ελπίζω να το θες κι εσύ επίσης...

 

Πιο πριν σκεφτόμουν ξανά όταν με δαγκώνεις...
Μοιάζουμε με αγρίμια... Σε κλουβί...
Οι άνθρωποι προσπαθούμε να ελευθερωθούμε όταν γαμιόμαστε,
αλλά η διαφορά μας με τ' αγρίμια είναι ότι είμαστε κλεισμένοι σε νοητό κλουβί...

 

Θα συναντιόμασταν Παρασκευή βράδυ. Είχα τρομερή έξαψη και μαζί φόβο.
Κυρίως γιατί θα έβγαινα έξω από τις νόρμες μου και θα συναντιόμουν με
έναν ουσιαστικά άγνωστο άνθρωπο. Που όμως είχε καταφέρει, ίσως από
σύμπτωση, ίσως από ένστικτο, να πατήσει σε διάφορα σκοτεινά σημεία
μέσα μου. Απ' αυτά που δεν μοιράζεσαι σχεδόν ποτέ με άλλους ή και
άλλα που δεν τα αναγνωρίζεις στον εαυτό σου αν δεν σου τα
επισημάνει κάποιος (και ενδεχομένως ούτε και τότε).

Η συνεννόηση για τη συνάντηση μας υπόδειγμα προς αποφυγή – εξαιτίας μου.
Κατάλαβα τις επόμενες μέρες, βλέποντας πιο καθαρά προς τα πίσω,
ότι προφανώς μέχρι τελευταία στιγμή σαμποτάριζα την επιθυμία μου.
Καταφέραμε να βρεθούμε πολλές ώρες μετά την αναμενόμενη.
«Έλα στο 102» και πήγα. Η πόρτα του δωματίου μισάνοιχτη.
Μπήκα, είπαμε καλησπέρα, φιληθήκαμε πεταχτά.
«Δεν θα κλείσεις την πόρτα;» με ρώτησε.
Την είχα αφήσει ανοιχτή - πιθανώς μια ασυναίσθητη κίνηση,
ανοικτή δίοδος για την ενδεχόμενη «διαφυγή» μου.
Η φωνή του ήταν πολύ ήρεμη. Μου άρεσε αυτό.

Προχώρησα στο βάθος του δωματίου. Πριν προλάβω να αφήσω τα πράγματα μου
ήταν ήδη μπροστά μου. Με τα δάκτυλά του προσπάθησε να ψάξει το στόμα μου.
Αντέδρασα ενστικτωδώς. Ήταν μια εισβολή που δεν περίμενα. Του χτύπησα τα χέρια.
Με χαστούκισε και με έπιασε από το λαιμό με το ένα χέρι λυγίζοντάς το σώμα μου μέχρι
το πάτωμα ενώ με το άλλο έσφιγγε το στήθος μου και τις ρώγες μου.
Δάκρυζα από τον πόνο αλλά δεν αντέδρασα άλλο.
Έσκυψε στο πρόσωπό μου και μου είπε τη safe word και πώς να τη χρησιμοποιήσω.
Ο φόβος μου μειώθηκε. Για λίγο μόνο.

Γιατί λίγο μετά, γονατισμένη μπροστά στο κρεββάτι,
με το πρόσωπο μου στο στρώμα και Εκείνον να μου
βαστάει τα χέρια μου πίσω στην πλάτη μου, άκουσα
τον ήχο της ζώνης του να βγαίνει το παντελόνι.
Εκείνη τη στιγμή δεν ήμουν σίγουρη αν έχω κάνει
κάτι λάθος ή ήταν μέρος του παιχνιδιού. Αλλά είχα κάνει λάθος.
Έβγαλα από το στόμα μου την τσίχλα του, χωρίς άδεια. Την είχε
βάλει στο στόμα μου νωρίτερα. Δεν θυμάμαι πόσες φορές με
χτύπησε με τη ζώνη του. Θα έπρεπε να έχω μετρήσει για να
θυμάμαι καλύτερα την πρώτη μου φορά. Με ανέβασε στο κρεβάτι,
μου είπε να γυρίσω μπρούμυτα. Τον είδα να διαλέγει από την
τσάντα του τα εργαλεία του, μα δεν μπορούσα να διακρίνω
μεταξύ ποιών διάλεγε. Νόμισα ότι είδα ένα flogger που θα
ήθελα να νιώσω την αίσθησή του αλλά δεν μίλησα.

Έβγαλε σχοινί και κάτι που έμοιαζε με μικρό σουγιά.
Έσπευσε όμως να μου εξηγήσει πως αυτό είναι για
την περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Με έδεσε με τα
χέρια πίσω, τα πόδια ανοιχτά και λυγισμένα προς τα πάνω.
Η ανησυχία έδωσε τη θέση της σε μια αναπάντεχη έξαψη
και η έξαψη σε μια άφατη ηρεμία. Εντελώς εκτεθειμένη
αλλά εντελώς ήρεμη. Δεν φοβόμουν πια καθόλου.
Αισθάνθηκα ότι θα μπορούσα να του πω να βάλει
μουσική και να με αφήσει για λίγο έτσι. Με έφερε
σε οργασμό και μετά και πάλι και πάλι μέχρι που
στο τέλος δεν μπορούσα να ξεχωρίζω που τελείωνε
ο ένας και που άρχιζε ο άλλος. Δεν μπορούσα να
ανακτήσω την ανάσα μου. Τον έγλυψα παντού.
Όπου κι αν έβαλα την γλώσσα μου, μου άρεσε η γεύση του.
Έχυσε στο στόμα μου και αργότερα στο πρόσωπο μου.

Όταν ηρεμήσαμε, απομακρύνθηκα σχεδόν στην άκρη του κρεβατιού.
Το παρατήρησε «θα πέσεις από κάτω» είπε γελώντας. Με τράβηξε
πάνω του, με πήρε αγκαλιά. Δεν μπορούσα να τον κοιτάξω στα
μάτια σχεδόν καθόλου. Μιλήσαμε, γελάσαμε. Που και που, το χάδι του
στα μαλλιά μου γινόταν έντονο τράβηγμα, γιατί έτσι, αλλά κι αυτό δεν
με ξένιζε πια. Όσο πέρναγε η ώρα τόσο το απολάμβανα.
«Πάμε για ντους» μου είπε αλλά αρνήθηκα «πρώτα εσύ»
απάντησα, λες και μου είχε δώσει επιλογή! Μου το ξαναείπε τρυφερά.
Ξανά-αρνήθηκα. Και μετά βρέθηκα στα τέσσερα να με σέρνει από τα μαλλιά στο ντους!
Όπου εκεί - άλλη έκπληξη – με έπλυνε και με σκούπισε.
Αυτή η εναλλαγή ήταν πηγή τρομερού εγκεφαλικού ερεθισμού:
την μια στιγμή το πουτανάκι Του, την άλλη στιγμή το κοριτσάκι Του.

Ντύθηκα, χαιρετηθήκαμε και βγήκα στο δρόμο.
Είχε ξημερώσει και είχε μια υπέροχη δροσιά.
Σκέφτηκα για μια στιγμή, ποια ήταν αυτή η γυναίκα
μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.
Μέχρι σήμερα δεν είμαι σίγουρη.
Αλλά αποφάσισα να της δώσω μια ευκαιρία.

 

Έμαθα ότι θα πας, ήταν η πρώτη του κουβέντα.
Στην αρχή απόρησα, "όχι δεν θα πάω, ποιός είπε ότι θα πάω;".
Συνέχισε ακόμη πιο έντονα, "Εγώ έμαθα ότι θα πας". Άρχισα να τσαντίζομαι.
Ποιός Του μιλάει για μένα και για λογαριασμό μου και από που και ως που!
Άργησα πάρα πολύ να καταλάβω ότι ήταν ο ίδιος που μου έδινε οδηγία να πάω.
Σε μια συνάντηση ως επί το πλείστον αδιάφορων ανθρώπων. Τον ρώτησα γιατί.
"Δεν έχει γιατί, επειδή το λέω εγώ κι επειδή πρέπει να κοινωνικοποιηθείς".

Θα ερχόταν κι Εκείνος.Θα μέναμε για λίγη ώρα και μετά θα συνεχίζαμε οι δύο μας.
Έφτασα πρώτη. Είχα να κατέβω στην περιοχή πάνω από 20 χρόνια. Μετά από 40
λεπτά ήρθε. Συστήθηκε σε όλους και σε εμένα. Σκέφτηκα ότι δεν είχαμε συστηθεί
ως εκείνη την στιγμή. Χαμογέλασα. Έκατσε δίπλα μου και ένιωθα που και που το
πόδι Του να με ακουμπάει ή τον πούτσο Του να τρίβεται επάνω μου όταν σηκωνόταν
από τη θέση του και με ξεσήκωνε τρελά που το καταλάβαινα μόνο εγώ.

Όταν έκρινε ότι είναι ώρα να φύγουμε, μου έκανε ένα ελάχιστο νόημα για να φύγω πρώτη.
Απάντησα με ένα μικρό νεύμα. Χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί, συνεννοηθήκαμε άψογα.
Βρεθήκαμε μέσα στον σταθμό του Μετρό και επιστρέψαμε στο αυτοκίνητό μου. Μπήκε στη
θέση του οδηγού. Με έπιασε από τον αυχένα και με φίλησε. Με τρελαίνει το φιλί Του.
Και ύστερα πριν το καταλάβω, κατέβασε το παντελόνι Του. Ψέλλισα "εδώ;” Το αυτοκίνητο
παρκαρισμένο ακριβώς κάτω από το φως του δρόμου, 20 μέτρα από τον σταθμό του Μετρό,
5 μέτρα από μια ολόφωτη επίσης πολυκατοικία. "Εδώ" μου είπε εντελώς φυσικά και μου
έσπρωξε το κεφάλι στον πούτσο Του. Ξάπλωσε στο κάθισμα και σήκωσε το ένα χέρι Του ψηλά.
Είδα την μασχάλη Του.

Του είπα «Σε παρακαλώ, άσε με λίγο. Λίγο» γιατί ήθελα πρώτα να τον γλείψω εκεί.
Έβγαλε την μπλούζα Του. Τώρα είχα όση πρόσβαση ήθελα. Μου είπε «Γλείψε πουτάνα,
γλείψε με σκυλάκι» ενώ ταυτόχρονα έπαιζε με τον πούτσο του όσο τον έγλυφα.
Αισθανόμουν το μουνί μου να καίει. Ήθελα να με ξεσκίσει. Με ξανά έσπρωξε στον πούτσο
του και μου τον έβαλε στο στόμα. Τον βάζει πολύ βαθιά και πολύ άγρια στο στόμα μου
και με πνίγει. Είναι πολύ μεγάλος. «Γλείψε μου τα αρχίδια καριόλα» πρόσταξε.
Έβγαλε εντελώς τα ρούχα του. Τον μύριζα και τον έγλυφα χωρίς να με νοιάζει να τελειώσει.
Θα μπορούσα να το κάνω για ώρες. Με είχε καυλώσει τόσο που αισθανόμουν μουδιασμένο
το μουνί μου. Άκουσα την φωνή Του, βαθιά από την καύλα να μου λέει "Σ' αρέσει να γλείφεις
τα αρχίδια του Μπαμπάκα σου πουτανάκι;". Έχυσα ρουφώντας τα αρχίδια Του και γλείφοντας
τον κώλο Του χωρίς να με αγγίξω. Δεν ξεθύμανα, χειροτέρεψα. Λίγο μετά τραβώντας με από
τα μαλλιά, κόλλησε το πρόσωπό μου στον πούτσο Του. Έβγαλα την γλώσσα μου για να γευτώ
τα χύσια Του. Έχυσε στο πρόσωπό μου και έπειτα Τον καθάρισα με τη γλώσσα μου. Μ' αρέσει η γεύση Του.

"Περνάω πολύ ωραία μαζί σου" μου είπε. "Κι εγώ. Πάρα πολύ" απάντησα. Μείναμε λίγο ακόμη εκεί,
γελώντας μέχρι που πέρασε δίπλα από το αυτοκίνητο ένας πεζός. "Βλέπεις αυτό που βλέπω;" με ρώτησε.
Κι άλλα γέλια. Είχαμε πιεί λίγο. Έδειχνε χαρούμενος. Ντύθηκε και φύγαμε. Μετά από μια στάση για παγωτό
(με πιέζει να τρώω γρήγορα, σαν να μην με πιστεύει ότι έτσι είναι ο τρόπος μου) καταλήξαμε στο βουνό,
στις 3 το ξημέρωμα. Κάτσαμε μέχρι πριν την ανατολή, μιλώντας, γελώντας, με συχνές αγκαλιές απίστευτα
ζεστές. Κοιμηθήκαμε λίγο. Αισθάνθηκα πάλι ασφαλής, χωρίς να ξέρω γιατί.

"Πάμε να φύγουμε μπέμπα μου" μου είπε και με φίλησε χαμηλά στο λαιμό ήσυχα για λίγο και ύστερα δαγκώνοντας με.
Τον άφησα στο σπίτι του, έβαλα μουσική και συνέχισα τον δρόμο μου. Παραδόξως, δεν είχα καμία διάθεση να τρέξω
αν και οι δρόμοι ήταν άδειοι. Σαν να καθυστερούσα την λήξη σε αυτό το βράδυ. Μπήκα στο σπίτι, έκανα ένα ντους
και όσο ήμουν κάτω από το νερό, αξιοποίησα την άδεια που μου είχε δώσει νωρίτερα για να έρθω σε οργασμό.
Έσπρωξα τον δονητή μου μέσα στο μουνάκι μου και το γάμησα άγρια. Έχυσα σχεδόν αμέσως.
Ξάπλωσα χαμογελώντας και με πήρε ο ύπνος έτσι. Και έτσι ξύπνησα.

 

Αποδέσμευση - Πράξη τέλους..

Τί είναι η γυναίκα; Τί είναι ο άνθρωπος;, αναρωτήθηκε..
Άνθρωποι μετά από ακραίες καταστάσεις έχουν ξεπεράσει
τον εαυτό τους για να επιβιώσουν, περπατώντας χιλιόμετρα
για να φέρουν βοήθεια, υποπίπτοντας σε κανιβαλισμό και
άλλα διάφορα τέτοια, προχώρησε στις σκέψεις του. Ενώ
λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά και άλλα διάφορα παρόμοια
γεγονότα, της είναι δύσκολο να παραδοθεί. Βέβαια εκείνη
δε βρίσκεται σε κατάσταση ακραίων συνθηκών και επιλογών.
Το είχε αποδεχθεί από την άλλη όμως. Παρόλα αυτά η άρνησή
της, η αντίδρασή της γέμιζε το κλίμα και κατά επέκταση την σχέση
με τοξικότητα.. Συνοφρυωμένος ταξίδευε στο βάθος των σκέψεων
του, στον τετραγωνισμό του κύκλου του και την κυκλοποίηση του
τετραγώνου του. Θέλω να έχω τέτοιον άνθρωπο δίπλα μου;
Θέλω να έχω τέτοιου είδους σχέση; Είναι μέσα στους στόχους,
προταιρεότητες, επιλογές μου αυτή η κατάσταση; Έθεσε τα ερωτήματα
σε αστραπιαίο χρόνο και η απάντηση ήταν μία. Όχι. Πλήρωσε τις σοκολάτες
και έφυγαν. Στο σπίτι μάζεψε τα πράγματα του για να φύγει και να μην ξανά
γυρίσει ποτέ, η απόφαση είχε παρθεί. Ήταν όμως πράγματι έτσι; Η γυναίκα
είναι φτιαγμένη για να αντέχει μεγάλους πόνους και αυτό για να αντέξει τους
πόνους της γέννας. Ο χωρισμός; Η αποδέσμευση; Τί πόνο προκαλούν και τί
τείχους γκρεμίζουν; Εκείνη «ανακάλυψε» ότι τον έχει ανάγκη. Εκείνος ότι
επέλεξε σωστά να την αποδεσμεύσει. Κλάματα, παρακάλια, γοεροί σπασμοί
και εν κατακλείδει κλείδωμα της πόρτας και φυλάκιση μέσα να μην μπορεί να
φύγει θέτοντας την ίδια της ακεραιότητα προς διαπραγμάτευση για την φυγή
του. Ηρεμία και διαχείριση κρίσεως. Στόχος του ήταν να φύγει και όχι να εμπλακεί
σε χειροδικίες κακοποίηση και ό,τι άλλο επιζητούσε εκείνη, διότι ήξερε πως εκείνης
θα της περνούσε, δε θα γινόταν διαφορετικά. Της το τόνιζε, της το έλεγε όσο και αν
επέμενε να μείνει, ότι θέλει να φύγει, θέλει να ανοίξει την πορτά και ότι αυτό πρέπει
να κάνει. Η ηρεμία του, η επιμονή του, η προσήλωση του έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Της ευχήθηκε να βρει κάποιον που θα της ταιριάζει καλύτερα από εκείνον και ύστερα από αυτό πέταξε μακριά..

 

Η βραδιά απόψε περικλείται από
αισθήματα ηδονής και απόλαυσης..
Who's your Daddy little s.l.u.t.?
Η σουβλιά στο αντικείμενο διαπερνά
τα εγκεφαλικά κύτταρα του Δαμαστή,
ανατριχιάζοντάς τον σαν ηλεκτρικό
ρεύμα, όλο το σώμα του, από την
απελπισία και το όδυνος του θυράματος
του, το οποίο έκανε το λάθος να πιστέψει
ότι είναι καλύτερος θυρευτής, αλλά αποδείχτηκε
ένα γατάκι που κουνούσε τα νυχάκια του και
μάλιστα πιστεύοντας, ότι το κάνει απειλητικά..

Ακούγοντας και αναπολώντας..

 

Αποχαρακτηρισμένο άκρως απόρρητο..

Το μικρό της λόγω ηλικίας είχε τα
θέματα του.. Η σ αν και μητέρα είχε
τα δικά της.. Το υποσύνολο στο πρόβλημα,
το οποίο είχε παρουσιαστεί ήταν η σ..
Το σημαντικό ήταν η διάγνωση..
Κύριε μου θα περιμένω και αν είναι
θα πάω στον γιατρό..
Άσε μην κάνεις τον κόπο.. Τους είδα
τους γιατρούς, που έχεις επιλέξει..
Πρώτα θα πεθάνουμε και μετά θα μάς
δώσουν αντιβίωση..
Θα πας το μικρό στο νοσοκομείο..
Μα Κύριε δεν εμπιστεύεστε την κρίση μου;
Πες μου ότι φοβάσαι τα νοσοκομεία..
Είσαι λίγο μίκρο; χαχαχαχα..
Ε.. Όχι Κύριε..χαχαχαχ Πώς Σας πέρασε
κάτι τέτοιο από το μυαλό;
Μωρέ επειδή ξέρω τί έχω γεννήσει..
Ναι όντως Κύριε ξέρετε..
Πάρε με τηλέφωνο, όταν..

Τουκου τουκου ντριν ντραν..
Ντραν ντριν τουκου τουκου..
Δίνει ρυθμό το ρινγκτόνι..

Παρακαλώ..
Τελειώσαμε με τον γιατρό..
Ωραία και τί είπε..
Έχει αυτό και πρέπει αυτό...
Γιατρουδάρα μου.. Γιατρουδάρα μου εσύ..
χαχαχαχα χαχαχαχαχαχα..
Ε.. Ε... Ναι τώρα πάω και..
χαχαχαχα κάνεις πώς δεν ακούς
γιατρουδάρα μου..
Πάω τώρα, γιατί με περιμένουν..
Καλώς μπέμπα..

Τί είναι η φροντίδα για το καλό
εκείνης, που έχεις αναλάβει;
Τί είναι η υπακοή σε Εκείνον, που σε
έχει αναλάβει;

Υπακοή/ discipline..
Εργασία/ Task..
Κάνεις/ Todo..


Ταξίδι στο βάθος πίσω του χρόνου..
Ορίων..

 

Αντί καλησπέρας


Αγαπημένε μου Κύριε,

Μπορείτε να ορίζετε την διάθεσή μου
και όλα μου τα συναισθήματα.
Να με κάνετε να κλαίω ή να γελάω
με την ψυχή μου.
Να νιώθω πότε το τελευταίο
πλάσμα καί πότε το πιο ξεχωριστό.
Αυτός ο "έλεγχος", αυτή η παράδοση
δεν είναι αφεντιλίκι.
Είναι πολύ βαθύτερο.

Τα πάντα Σου & πάντοτε Σου,