Από το 1984

O Γουίνστον ακούμπησε τα χείλη του στο αυτί της. «Τώρα», της ψιθύρισε στο αυτί.
«Όχι εδώ» του απάντησε ψιθυριστά κι αυτή. « Έλα στην κρυψώνα. Θα είμαστε πιο ασφαλείς».

Γρήγορα τρύπωσαν πάλι στο ξέφωτο, πατώντας πού και πού πάνω στα ξερόκλαδα που έτριζαν στο πέρασμά τους. Όταν βρέθηκαν κυκλωμένοι απ’ τα δέντρα γύρισε και τον κοίταξε. Η αναπνοή και των δύο τους ήταν γρήγορη αλλά στις άκρες των χειλιών της Τζούλιας είχε ξανάρθει το χαμόγελο. Στάθηκε και το κοίταζε μια στιγμή, ύστερα έψαξε το φερμουάρ της στολή της. Και τότε ναι! Τότε ήταν σχεδόν όπως στο όνειρό του. Με μία αστραπιαία κίνηση σχεδόν όπως την είχε φανταστεί, έβγαλε τα ρούχα της και τα πέταξε με την ίδια υπέροχη κίνηση που έμοιαζε σαν να έσβηνε έναν ολόκληρο πολιτισμό. Το άσπρο κορμί της άστραφτε στον ήλιο, αλλά για μία στιγμή δε κοίταζε το σώμα της! Τα μάτια του είχαν σταθεί στο γεμάτο φακίδες πρόσωπο της και στο φευγαλέο τολμηρό χαμόγελο της. Γονάτισε μπροστά της και πήρε τα χέρια της μέσα στα δικά της.

«Το έχεις ξανακάνει αυτό;»
«Φυσικά. Εκατοντάδες φορες…ή, τουλάχιστον, πολλές φορές».
«Με μέλη του Κόμματος;»
«Ναι. Πάντα με μέλη του Κόμματος»
«Με μέλη του Εσωτερικού Κόμματος;»
«Όχι με αυτά τα γουρούνια, όχι. Αλλά πολλοί τέτοιοι που θα το ήθελαν, αν τους δινόταν η ευκαιρία. Δεν είναι τόσο άγιοι όσο παριστάνουν…»

Η καρδιά του σκίρτησε. Το είχε κάνει πολλές φορές. Θα ήθελε να το είχε κάνει εκατοντάδες φορές, χιλιάδες φορές. Ό,τι υπονοούσε την διαφθορά, τον γέμιζε πάντα με μια τρελή ελπίδα. Ποιος ξέρει; Μπορεί το Κόμμα να είχε διαβρωθεί κάτω από την επιφάνεια. Μπορεί η λατρεία της δράσης και της αυταπάρνησης να ήταν μόνο μια κωμωδία που είχε σκοπό να κρύψει την παρανομία. Αν μπορούσε να τους μολύνει όλους με λέπρα ή σύφιλη, με πόση χαρά θα το έκανε! Οτιδήποτε θα τους σάπιζε, θα τους εξασθένιζε, θα τους υπονόμευε! Την τράβηξε προς τα κάτω, έτσι, που βρέθηκαν γονατισμένοι πρόσωπο με πρόσωπο.

«Άκου, όσο πιο πολλούς είχες τόσο πιο πολύ σε αγαπώ. Κατάλαβες;»
«Ναι, πολύ καλά»
«Μισώ την αγνότητα, μισώ την καλοσύνη. Δε θέλω να υπάρχει πουθενά καμία αρετή. Θέλω να είναι όλοι διεφθαρμένοι ως το κόκαλο»
«Τότε είμαι ό,τι πρέπει αγάπη μου. Είμαι διεφθαρμένη ως το κόκαλο»
«Σου αρέσει να το κάνεις; Δεν εννοώ με εμένα, εννοώ την ίδια την πράξη»
«Τρελαίνομαι»

Αυτό ήταν πάνω απ’ όλα ό,τι ήθελε να ακούσει. Όχι απλώς και μόνο την αγάπη μ’ ένα πρόσωπο, αλλά το ζωώδες ένστικτο, τον απλό αδιαφοροποίητο πόθο : αυτή ήταν η δύναμη που θα εξόντωνε το Κόμμα. Την έσφιξε πάνω στο χορτάρι ανάμεσα στους υάκινθους. Αυτή την φορά δεν είχε δυσκολία. Όταν η ανάσα τους ξαναβρήκε τον κανονικό τους ρυθμό, χώρισαν μέσα σε μια ηδονική κούραση. Ο ήλιος είχε γίνει πιο ζεστός. Νύσταζαν και οι δύο. Με το χέρι του έφτασε την φόρμα της που είχε πετάξει και την έριξε πάνω της. Σχεδόν αμέσως κοιμήθηκαν. Κοιμήθηκαν περίπου μισή ώρα.
Ο Γουίνστον ξύπνησε πρώτος. Κάθισε και κοίταξε το γεμάτο φακίδες πρόσωπο που κοιμόταν ακόμα ήρεμο ακουμπισμένο στην παλάμη της. Εκτός από το στόμα της, δε μπορούσες να την πεις όμορφη. Όταν την κοίταζες από κοντά, ξεχώριζαν μια δυο ρυτίδες γύρω από τα μάτια. Τα κοντά μαλλιά της ήταν πολύ πυκνά και απαλά. Σκέφτηκε πως δεν ήξερε ακόμα το επίθετό της, ούτε την διεύθυνση της.
Το νεανικό σφριγηλό σώμα της, παραδομένο στον ύπνο, ξύπνησε μέσα του ένα αίσθημα οίκτου και προστασίας. Αλλά η αυθόρμητη τρυφερότητα που είχε νιώσει γι’ αυτήν κάτω από την φουντουκιά, την ώρα που τραγουδούσε η τσίχλα δεν ξαναήρθε ολότελα. Τράβηξε τα ρούχα της και κοίταξε τις λευκές λαγόνες της. Τον παλιό καιρό, σκέφτηκε, ένας άντρας κοίταζε το κορμί μιας γυναίκας, έβλεπε ότι ήταν ελκυστικό, και η ιστορία τελείωνε εκεί. Τώρα, όμως, δε μπορούσες να νιώσεις καθαρό πόθο ή αγάπη. Κανένα αίσθημα δεν ήταν καθαρό, γιατί ήταν ανακατεμένο με τον φόβο και το μίσος. Το αγκάλιασμά τους ήταν μάχη, η ηδονή που ένιωσαν νίκη. Ήταν ένα χτύπημα στο Κόμμα. Ήταν μια πολιτική πράξη.

(απόσπασμα από το 1984 του Τζώρτζ Όργουελ, εκδόσεις κάκτος 1999, σελ. 139-141)

Αφιερωμένο στο bdsm του πιο δυσοίωνου μέλλοντος, στον κάθε Γούινστον και κάθε Τζούλια.

Τα βιβλία πρέπει να θέτουν ερωτήσεις παρά να δίνουν τις απάντησεις που περιέχουν.

---------- Post added at 19:42 ---------- Previous post was at 19:10 ----------

Συγνώμη για τ λάθη και τις παραλείψεις, νομίζω ότι το διόρθωσα όσο μπορούσα