Από όσα θυμάστε

κατούρα και λίγο μαρή

 

Ωραία πράματα....

Boom by cadpmpc posted 21 September 2021 at 05:34

 

Είμαι Εξάρχεια σε ένα ροκ μαγαζί σε ηλικία 17 χρόνων με ένα φίλο και την κοπέλα του. Έχω διαβάσει πρόσφατα τον λύκο της στέπας του Έρμαν Έσσε, άσχετο προς το παρών αλλά θα χρειαστεί αργότερα. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τότε ένιωθα μια μεγάλη μοναξιά. Δεν μίλαγα εύκολα σε κόσμο και ούτε κάν έκανα αστεία. Όλος ο κόσμος μου φαινόταν τόσο διαφορετικός...
Αυτό ήταν και το πρώτο μου λογοτεχνικό βιβλίο και ήταν για εμένα μια ανάσα σε όλη τη μοναξιά που ένιωθα. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα ότι υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα.

Βλέπω μια κοπέλα ψηλή και αδύνατη στο βάθος να με κοιτάει. Εμείς καθόμασταν σε ένα τραπεζάκι απέναντι από τον μπάρμαν και αυτή καθόταν όρθια στο ενδιάμεσο στηριζόμενη σε μια κολώνα.

Χωρίς να μπορώ να διακρίνω πολύ καλά τα χαρακτηριστικά της είδα ότι με κοιτάει. Αλλάξαμε τρεις τέσσερις ματιές και μετά από λίγο δεν ήταν στη θέση της.

Σηκώθηκα να πλησιάσω το μπαρ να παραγγείλω και να ρίξω μια ματιά στην άλλη γωνία του μπαρ που δεν είχα ορατότητα για να δω μήπως έχει μετακινηθεί προς τα εκεί.

Πλησιάσω στο μπαρ, κοιτάω δεξιά , αριστερά, τίποτα. Είχε εξαφανιστεί.

Κάνω να γυρίσω πίσω στο τραπέζι μου και με σταματάει ένας σερβιτόρος.

Να σε ρωτήσω μου λέει.
- η κοπέλα στο τραπέζι που κάθεστε είναι η κοπέλα σου;
- όχι απαντάω
- κανονικά δεν το κάνω αυτό αλλά για εσένα θα κάνω μια εξαίρεση. Η κοπέλα που καθόταν εδώ δίπλα στην κολώνα μου είπε να σου πω ότι θα είναι στην τουαλέτα και σε περιμένει.

Δεν είμαι σίγουρος αν πρόλαβα να απαντήσω η αν έμεινα με ανοιχτό το στόμα και ο σερβιτόρος απλά το είπε και έφυγε γρήγορα να συνεχίσει την δουλειά αλλά και να μην μου αφήσει περιθώριο απάντησης.

Μπήκα στην τουαλέτα, είχε προθάλαμο ευτυχώς, ήταν εκεί και με περίμενε.

Πρέπει να μου έριχνε ένα κεφάλι σε ύψος. Φόραγε μαύρα με έντονο βάψιμο και σκούρα χείλια καθώς ένα λουρί στο λαιμό με ένα κρίκο.

Με πλησίασε και με με ρώτησε.
Εσύ πότε τον έδιωξες τον λύκο από μέσα σου;

Άρχισε να χτυπάει η καρδιά μου πολύ δυνατά και γρήγορα. Θυμήθηκα το βιβλίο το λύκο της στέπας. Πώς είναι δυνατόν να ξέρει; Και τι ξέρει; Τι εννοεί; Μιλάει για το βιβλίο, τη μοναξιά; Μήπως θέλει να πει κάτι άλλο;

Πριν προλάβω να απαντήσω με πλησιάζει περισσότερο και με φιλάει στο στόμα. Ένα δυνατό ρουφιχτο φιλί για δύο τρία λεπτά με τα χέρια μου να έχουν προλάβει να την πάρουν αγκαλιά και να την σφίγγουν.

Μετά το τριλεπτο που σταμάτησε να με φιλάει έβαλε το χέρι της στο στόμα μου και μου είπε. Μην πεις τίποτα, ξέρω ότι θέλεις να με ξαναδείς και εγώ θέλω αλλά ανήκω.

Έκλεισε την πόρτα γρήγορα πίσω της και εγώ έμεινα για λίγα λεπτά χαζεμενος προσπαθώντας να το επεξεργαστώ.

Δεν την ξαναείδα ποτέ.

Ο λύκος δεν βγήκε ποτέ από μέσα μου και ακόμα θυμάμαι την τελευταία λέξη.

Ανήκω!!!

 

Αυτό είναι πεσιμο!

 

Η δική μου ιστορία αρχίζει δύσκολα αλλά έχει happy end(ing)… κυριολεκτικά!

Παρίσι, καλοκαίρι του 2011… Βρισκόμουν εκεί για μία πολύ σοβαρή επέμβαση. Τρείς φορές έφτασα κοντά στο θάνατο αλλά τα κατάφερα! «Θαύμα» αυτό ακούω από μικρός… Καμία σχέση, θέληση για ζωή είναι!

Μετά από 4 δύσκολους μήνες στο κέντρο αποκατάστασης, το σώμα μου άρχισε πάλι να λειτουργεί κανονικά. Παραδόξως, η libido δεν είχε επηρεαστεί από την ταλαιπωρία και τα φάρμακα! Άρχισα να έχω πολύ συχνά στύση, κυρίως το πρωί και το βράδυ… Να επισημάνω ότι -γενικά- η κινητική μου κατάσταση δεν μου επιτρέπει να αυνανιστώ.

Εδώ μπαίνει στην ιστορία η Λετίσια ή Λετί όπως την αποκαλούσαν, νοσηλεύτρια, 30 ετών, καστανόξανθη με γαλάζια μάτια και καμπύλες. Γνωριστήκαμε… Μιλούσε πολύ καλά αγγλικά οπότε αυτό διευκόλυνε την επικοινωνία. Τις πρώτες φορές που αντιλήφθηκε ότι είχα στύση, απλώς χαμογέλασε πονηρά. Μετά ανέλαβε δράση… Κάθε φορά που ήταν στην πρωινή βάρδια και μπορούσε να με ξεμοναχιάσει στο μπάνιο, με ικανοποιούσε με handjob… Ο τρόπος της ήταν στερεοτυπικός, τελετουργικός τολμώ να πω! Οι ίδιες κινήσεις κάθε φορά: μου χάιδευε απαλά το πρόσωπο, τον λαιμό, τις θηλές και χρησιμοποιώντας το αφρόλουτρο κατέληγε στο πέος… \m/

«Παυλάκη γύρω σου σωπαίνουν,
τους φτάνει που ανασαίνουν.
Τι ζητάς;

Ετοιμοθάνατου είσαι γέννα,
κουλός με χρυσαφένια πένα.
Που το πας;
Με το χαβά του θυμικού σου
ματζούνι του μυαλού σου
πιπιλάς.»

 

  ειδες η Λετί;

 

Ο ορισμός του ανοιχτόμυαλου και ακομπλεξάριστου ανθρώπου!

 

Γενικά στο εξωτερικό συναντάς πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Και είναι συνήθως άνθρωποι που έχουν ζήσει σε περισσότερες χώρες στη ζωή τους. Αυτό αφορά και το bdsm. Και το gay bdsm (αυτό το λέω για να το ακούσω εγώ)

 

Έχοντας ζήσει και στη Γαλλία και την Αγγλία, θα συμφωνήσω.
Δυστυχώς, εδώ είναι η χώρα των νοικοκυραίων και των χριστιανοταλιμπάν...

 

Όχι δε μου φταίνε οι νοικοκυραίοι, ούτε οι χριστιανοταλιμπάν ( μου φταίνε για άλλα θέματα). Μου φταίει ότι δεν προσπαθούμε

 

Μια φορά θυμάμαι που με κοιτούσε επίμονα μια κασερόπιτα...

 

 


ευδοκίμησε η σχέση; μη μας κρατάς σε αγωνία!