Ας παίξουμε … μπάλα !

Απάντηση: Re: Ας παίξουμε … μπάλα !

Ούτε και εγώ την θεωρώ κακή και όπως εσύ εποικοδομητική ,
και σίγουρα δεν φταίνε αυτά για το μικρό αριθμό σχέσεων .
Αναρωτιέμαι όμως ….
Μια συζήτηση, μια ανάλυση , το να μάθουμε γενικά,
λογικά δεν πρέπει να φέρνει και αποτελέσματα ? και αυτο να ειναι θετικο ?
Αλλιώς γιατί να την κάνουμε ?
Μέσα από τις αναλύσεις όλες αυτές σκέφτομαι ,
η συνέχεια δεν θα ‘’ πρέπει ‘’ να ήταν να είναι η πράξη όλων αυτών σαν συνέχεια ?

Καταρχήν ούτε ενοχλούμε ούτε αγανακτισμένη είμαι .
Το είπα και στην αρχή , προβληματισμένη είμαι ,
και δεν νοιάζομαι για το αν εσύ για παράδειγμα προσωπικά έχεις η όχι σχέση .
Το θέμα που έθεσα δεν είναι προσωπικό για κανέναν .
Απορώ γιατί ενώ οι περισσότεροι από τα γραπτά τους θέλουν και πιστεύουν στις σχέσεις Μ/ς και D/s ,
παρόλα αυτά δεν γίνονται , και αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι λόγοι .

 

Re: Απάντηση: Re: Ας παίξουμε … μπάλα !

.
Απορώ γιατί ενώ οι περισσότεροι από τα γραπτά τους θέλουν και πιστεύουν στις σχέσεις Μ/ς και D/s ,
παρόλα αυτά δεν γίνονται , και αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι λόγοι .[/QUOTE]
Τα λόγια, οι αναλύσεις επί των λόγων του άλλου είναι απλά πιο εύκολα.  Πού καιρός μετά για αναζητήσεις? 

 

Απάντηση: Ας παίξουμε … μπάλα !

Ισως να ειμαι ακαταληλη στο να απαντησω σ αυτο το θεμα γιατι δεν μπορω να διαχωρισω τους ανθρωπους του φορουμ απο τους ανθρωπους του νετ, και οτι ειναι νετ ειναι εξω απο την ζωη μου.
Στο νετ κ κατ επεκταση στο φορουμ ψαχνω ενημερωση, συζητηση σε θεματα που με ενδιαφερουν, και ανοιγμα του οριζοντα μου.
Σπανια κ πολυ επιλεκτικα εχω φερει ανθρωπους απο το νετ στην ζωη μου και ειμαι πολλα χρονια χρηστης.
Ειμαι παρ αυτα μια μοναδα αυτου του φορουμ μεσα στους 770 (αν θυμαμαι σωστα τον αριθμο).

Αν ημουν σε φαση ψαξιματος ερωτικου συντροφου, δεν θα με εξεφραζε το να βάλω μια αγγελια αναφεροντας αυτα που θα ηθελα να εχει ο αλλος , χωρις να κατακρινω οσους το κανουν, ο καθενας εχει τον τροπο του κ ειναι αποδεκτος.
Μου κανει λιγο λιστα με ψωνια... θέλω αυτο αυτο αυτο οκ τα βρηκα τα πηρα.
Δεν γινονται ετσι οι σχεσεις ( σε ότι αφορα εμενα παντα) κ κανεις δεν γεννιεται φτιαγμενος - ετοιμος για καποιον αλλο, κ οι δυο μαζί διαμορφωνονται στην πορεια ωστε να ταιριαξουν.

 

Μπορεί να συζητάει κανείς αναλυτικότατα για το πόσο νόστιμο είναι το σνίτσελ, με μπόλικο τυράκι να λιώνει από πάνω, σερβιρισμένο με τραγανές πατατούλες τηγανητές, με ριζότο, λαχανικά σοταρισμένα, και να προσθέσουμε και σαλάτα, να προτείνουμε είδη σαλάτας, με μαρούλι, λάχανο, κόκκινο λάχανο, κρεμμύδι φρέσκο, όχι μαρούλι, μόνο καρότο και άνηθο πάει στη σαλάτα, μπαλσάμικο, μπα, το προτιμώ με λεμόνι, τι λες ρεεεεεε, ένα ντρέσινγκ θάουζεντ άιλαντς, ζυμωτό άσπρο ψωμί, όχι, μαύρο, ποτέ άσπρο, το μαύρο είναι πλήρες, άάάσχετε φλώρε με τα ξενόφερτα μαύρα κουλτουριάρικα ψωμιά, έχεις φάει ζυμωτό σε χωριάτικο παραδοσιακό φούρνο, και το κρασί, άσε τι ξύλο έχει να πέσει για το κρασί, τι λες, άκου, μπύρα λέει ο φτηνιάρης, συνδυασμοί, γούστα, συνταγές, άσε που γιατί σνίτσελ και όχι χοιρινό στη γάστρα, που 'ναι και ελληνικό;

Αλλά κανείς δεν πεινάει. Μόλις σαβουρώσαμε το υπόλοιπο αρνάκι από το Πάσχα.

Πολλά στομάχια γουργουρίζουν, αλλά ποιος κάθεται να μαγειρεύει την εποχή του fast fuck, ε..., σόρυ, του fast food; Άντε να ψωνίσεις τόσα υλικά, να πλένεις, να τηγανίζεις, να κόβεις σαλάτες, να προσέχεις πόσο αλάτι, να πλένεις τηγάνια…

Κάποιος μασουλάει μερικά μπισκότα να κοπεί η πείνα. Κάπου έχει μείνει και λίγη μερέντα και μια μπύρα.

Άλλος πάει και παίρνει ένα σουβλάκι απ’ όλα με διπλή πίτα, που έρχεται φτηνότερα.

Κάποιος παραγγέλλει σνίτσελ και σαλάτα από την τοπική πιτσαρία, ή από τη χάι πιτσαρία την ακριβή, όπως ήθελε, αλλά καμία σχέση με το όνειρο του σπιτικού, τρώγεται, αλλά την τρίτη φορά που το παραγγέλλει, το χοιρινό έχει ηπατίτιδα, ε.. σόρυ, σαλμονέλα, και τον πιάνει κόψιμο.

Κάποια στιγμή κάποιος κλείνει τραπέζι, βάζει τα καλά του, σηκώνει με ύφος το φρύδι, παίρνει την χάι γκόμενα και πάει στο χάι μοδάτο in εστιατόριο και παραγγέλλει σνίτσελ, το τέλειο κρασί κλπ., όπως ακριβώς το ονειρευόταν, τα ακουμπάει μεν, έχει πολλά και δεν τον νοιάζει δε, αλλά μένει παρ’ όλ’ αυτά ανικανοποίητος. Καλό ήταν, όμως αν είχε πάει στο άλλο in restaurant θα ήταν καλύτερα. Ριγμένος είναι.

Στην καλύτερη... "Ρε μάνα, τι φαΐ έχουμε σήμερα;" Τρώμε ότι κάτσει, αλλά ούτε κόστος, ούτε κόπος, είναι και σπιτικό.

​

Τα Χριστούγεννα παίρνουμε δώρο σε κάποια φίλη έναν τσελεμεντέ, by τηλεοπτικού ή ψαγμένου σεφ, και πριν τον τυλίξουν λιμπιζόμαστε τα φαγητά στις εικόνες.

Παρακολουθούμε στην tv πόσο απλή είναι η εκτέλεση των συνταγών - κάθε κανάλι και σεφ, κάθε μέρα και τηλεοπτικά μαγειρέματα, δείχνουν τέλεια όλα, «Μμμμ…, γευστικότατο!», λέει αναγκαστικά ο δοκιμαστής κι ας έχει πέσει τριπλάσιο αλάτι, δείχνει όμως καταπληκτικά στην κάμερα, κι εμάς μας τρέχουν τα σάλια, ρε τυχεροί εικονολήπτες, όλο και καμιά μπουκιά καλό φαγητό θα αρπάζετε...


------
Υ.Γ. Το κλόπιράιτ "φάτε μάτια ψάρια και τσελεμεντέδες", οφείλεται σε καλό φίλο.

​

 

Απάντηση: Ας παίξουμε … μπάλα !

(Περι BDSM σχεσεων ή οχι)
Κατ'αρχην οσον αφορα το πώς εχουν τα πραγματα και οι ανθρωποι τη "σημερον ημερα",προσπαθω να μην ενστερνιζομαι οποιαδηποτε αφοριστικη κοσμοθεωρια.

Υπαρχουν ανθρωποι ανοιχτοι,ετοιμοι να αγαπησουν και να αγαπηθουν,που ξερουν πώς να κυνηγησουν αυτο που θελει η καρδια τους,με εσωτερικες διαμαχες μεν που δε γινονται ομως αφορμη να πληγωθει ο αλλος.Ειναι ψυχες που ζηλευω αφορητα,και πιστευω ειναι αυτοι που θα "κληρονομησουν τη βασιλεια επι της γης".

Απο την αλλη υπαρχουν ψυχες μπερδεμενες,αντρες και γυναικες που δεν εχουν ιδεα για το τι πραγματικα εχουν αναγκη.Που καθε φορα που ερωτευονται νομιζουν οτι εχουν βρει αυτο που ψαχνουν,αλλα βλεπουν με το καιρο τα συναισθηματα τους να γλιστρανε μεσα απο τα δαχτυλα τους καταληγοντας να πληγωνουν τον αλλο.Που καθε φορα κατι ανεκπληρωτο τους ωθει να απομακρυνονται ή κανουν το ενα λαθος μετα το αλλο.

Το να αναρωτιεσαι γιατι δεν ειναι ικανοι να κανουν σχεση ή να υποστηριξουν αυτα που λενε με πραξεις,ειναι σα να αναρωτιεσαι γιατι δεν ειναι αυτοι που θελεις να ειναι.Οντας κι εγω σ'αυτη την ομαδα των "συναισθηματικα αναπηρων" ανθρωπων,μου δινει ισως λιγη περισσοτερη κατανοηση ωστε να μην κατηγορησω καποιον για το οτι με πληγωσε ή να αποριψω καποιον επειδη δε χειριζεται σωστα τις ανθρωπινες σχεσεις(δε μπορεις να κατηγορησεις καποιον για το οτι σου πατησε τη καρδια απο τη στιγμη που την απλωσες στα ποδια του..δε ελεγχουν ολοι τον βηματισμο τους...).Αυτος ο καποιος ζει ηδη σε ενα ειδος προσωπικης κολασης(ειτε γνωριζοντας το ειτε οχι) και η δικη μου απορριψη ή κριση ειναι το τελευταιο πραγμα που θα τον κανει να αλλαξει.

Δε βρισκω κατι αλλο να πω,ελπιζω να βοηθησα λιγο τη συζητηση,μιλωντας ως ενας απο την απεναντι οχθη.

 

Πώς ξέρεις ότι λένε αλήθειες?
Ότι καταθέτουν αλήθειες?
Αναρωτιέμαι κι εγώ με τη σειρά μου: μήπως μυθοποιούμε τα πάντα τελικά?
Μήπως αναλωνόμαστε σε υπερβολικές συζητήσεις και αναλύσεις και δε βλέπουμε την ουσία του πράγματος?
Ρωτάω! Άραγε υπάρχει κάποιος να μου απαντήσει?

 

Απλά λες την δική σου αλήθεια και την συζητάς, δέχεσαι με καλή πίστη ότι ο άλλος λέει την δική του, μέχρι να φανεί κάτι άλλο οπότε παύεις να τον διαβάζεις και να του απαντάς, και χαίρεσαι την επικοινωνία.
Η "μυθοποίηση" ανάλογη των αναγκών του καθενός.
Η "ουσία του πράγματος" διαφέρει για τον καθένα.
Το ίδιο και το ποιά ανάλυση και συζήτηση είναι "υπερβολική".

 

Σωστά εφόσον όλα γίνονται με ήρεμο τρόπο και χωρίς εντάσεις,έτσι δεν είναι?

 

όλα για τους ανθρώπους   δεν μπορούμε να περιμένουμε από το κυβερνοπλησίον μας να είναι όπως το θέλουμε πάντα και στο σύνολό του.

 

μία μικρή προσπάθεια δε βλάπτει όμως. 

 

Προσωπικά γνωρίζω πολλούς ανθρώπους είτε μέσα από το forum είτε εκτός που έχουν δεσμούς είτε D/s είτε M/s. Ζουν μέσα σε αυτούς και νιώθουν ευτυχισμένοι.
Δεν πιστεύω επίσης πως είναι κακή η ανάλυση αρκεί να συνοδεύετε από βιώματα. Το γιατί τα λέμε και τα ξαναλέμε τώρα έχει πολλές εξηγήσεις. Η ποιο σημαντική είναι μάλλον πως μπαίνουν πολλοί καινούργιοι users που δεν διαβάζουν τα παλιότερα threads. (ότι ισχύει στα περισσότερα forums)
Όσον αφορά το γιατί κάποιοι που δεν έχουν σχέση από εδώ δεν κάνουν νομίζω πως η απάντηση είναι λογική. Δεν θα χρησιμοποιήσω την λέξη “κανείς” που χρησιμοποίησες επειδή δεν ισχύει. Θα πω πως δεν κάνει ο ένας για τον άλλο μάλλον.
Κακό; Όχι.
Οι λόγοι; Πολλοί.
Αυτό που παρατήρησα είναι πως οι περισσότεροι εδώ μέσα κρίνουμε ένα nickname και ξεχνάμε τον άνθρωπο που κρύβετε πίσω από το nickname. Κρίνουμε το nickname και ξεχνάμε τον άνθρωπο. Πάντα ξεχνάμε το πόσο αξία έχει να μιλάμε πρόσωπο με πρόσωπο. Πάντα ξεχνάμε τις δυσκολίες που μπορεί να έχει για πολλούς από εμάς ο γραπτός λόγος. Πολλές φορές έτυχε να γνωρίσω άτομα που εδώ μέσα τα διάβαζα και έλεγα “ποποοο... φοβερή άποψη” και εν τέλη αποδείχτηκαν φούσκες. Γνώρισα και άτομα που τα post τους είτε με εξόργιζαν πολλές φορές είτε ήμουν αντίθετος και εν τέλη μιλήσαμε και απολαύσαμε την επαφή μας.
Το πρόβλημα; Το nickname μας τις περισσότερες φορές απέχει κατά πολύ από τον άνθρωπο που κρύβετε πίσω από αυτό. Γνωριζόμαστε.... μιλάμε.... ανοιγόμαστε ο ένας στον άλλο... Πλάθει ο καθένας στην φαντασία του τον άλλο ακριβώς όπως θέλει και ξαφνικά γνωριζόμαστε και...... ΜΠΑΜ! Χαστούκι... Με άλλο άνθρωπο μιλούσα τόσο καιρό; Άλλα λέγαμε... Άλλα ζητούσε.... Αλλιώς μιλούσε...

 

Απάντηση: Ας παίξουμε … μπάλα !

Ωπ, έχασα... τη μπάλα! Άν παρομοιάσουμε τις σχέσεις με το φαγητό, τρώω μόνο σπιτικό, αλλιώς προτιμώ να πεθάνω απ' την πείνα. Όχι ακριβά εστιατόρια, όχι ο,τι κάτσει, όχι φθηνά, όχι πρόχειρα, όχι γρήγορα και φυσικά, όχι στο πόδι. Ούτε έχω πρόθεση να καννιβαλίσω σε βάρος κανενός. Με ενδιαφέρει η "μαγειρική" των σχέσεων και σε αυτή προσπαθώ να εμβαθύνω. Κάηκα, κόπηκα, έσπασα αυγά, ψιλόκοψα μαϊντανό, έψησα, τσιγάρισα. Καλό βλέπετε το "ψαχνό" αλλά χρειάζεται και το "καρύκευμά" του. Όσο για τη γεύση, ξέρω τί αρέσει σε μένα, ίσως να αρέσει και σε κάποιον άλλο. Τώρα πάλι, άν το κύριο συστατικό είναι σκάρτο, το φαϊ δέν τρώγεται με τίποτα! Κρίμα, γιατι κάποιες τις έκανα με τα κρεμμυδάκια και ούτε κάν τις δοκίμασα... Αλλά για να μήν ξεφεύγω: δέν είμαι μπερδεμένος, ξέρω πολύ καλά τι θέλω, δέν παραμυθιάζομαι. Το ψάχνω και εδώ στο φόρουμ και στο νετ γενικότερα και στην έξω ζωή το ίδιο παθιασμένα. Λίγο δύσκολο να βρεθεί, αλλά το μακρύ ταξίδι, η αναζήτηση μου πρόσφερε ανακαλύψεις και ομορφιές, γεύσεις και μυρωδιές που δέν είχα ποτέ φανταστεί. Ανακαλύπτω τον εαυτό μου στη σκοτεινότερή του πλευρά και μ'αρέσει (όμορφα να ανακαλύπτετε). Βρίσκω συνέχεια πράγματα (όμορφα να βρίσκετε). Αυτή είναι η προσωπική μου κόλαση, η περιπλάνηση, η αλητεία, η αναζήτηση της προσωπικής μου Ιθάκης. Που και φτωχική κι αν τη βρώ, ξέρω, δέ θα μ'έχει γελάσει αγαπητή Θέλμα. Ελπίζω θύτες και θύματα να κατάλαβαν.