Ασυμμετρία - αιτήματα και αξιώσεις

Ελέγχο ασκεί μονομερώς το Κ στο υ.
Ο έλεγχος όμως αυτός ,ή μάλλον τα αποτελέσματά του, ελέγχονται και απο τους δύο, υπόρρητα και κάποιες φορές ρητά.
Είναι αναγκαίο για διορθώσεις και προσαρμογές που ενδεχομένως απαιτούνται .

 

ελέγχονται απ' την εξέλιξη της σχέσης, απ' τους δυό δεν το ήξερα. την εξέλιξη της σχέσης ήξερα ποιός την ελέγχει.
παλεύω να μην ξεχάσω. στρώνει, σιγά σιγά.

 

Οι βιολογικές λειτουργίες των εγκεφάλων των κ και των υ δεν διαφέρουν, θαρρώ.

 

υποθέτω πως μοιάζουν, αλλά είναι πρόχειρη υπόθεση, δεν με απασχόλησε αν και πόσο, για να πω την αλήθεια. θα μας πουν ίσως κάποτε οι βιολόγοι ή οι νευρολόγοι τεχνικά στοιχεία.
αυτό για το οποίο συζητάμε μοιάζει πολύ παλιότερο απ' την συνειδητοποίηση της πληροφορίας οτι διαθέτουμε εγκέφαλο. δεν βρίσκω σύνδεση.

ότι τα έμβια που αναπτύξαμε νευρικό σύστημα (και εγκέφαλο) κάνουμε επεξεργασίες, απ' όσο ξέρω, δεν έχει αμφισβητηθεί.

 

H σχέση, η πορεία της, ο έλεγχος που ασκεί το κ μέρος αποτιμάται και κρίνεται αυτόματα , φυσιολογικά και από τον εγκέφαλο του Κ και απο αυτόν του υ.
Αυτό εννοώ όταν λέω πως ελέγχεται και απο τους δύο.

 

νομίζω πως όχι αυτόματα, κι οι δυο ξέρουν πως προηγείται του ενός η ανάλυση, και είναι σαφές ποιός προσαρμόζεται και αναμένει για συμπεράσματα.

 

Ο έλεγχος και η εξ αυτού παραγόμενη κρίση γίνεται αυτόματα, το αν θα δημοσιοποιηθεί και πως - για το υ μιλάω - σαφώς και έχει να κάνει με το περιεχόμενο καθαυτό της κρίσης και το πλαίσιο της σχέσης. Η διαχείριση της είναι ευθύνη του Κ, αλλά παράγει παράλληλα -και αυτόματα- νέα κρίση,κοκ.
...Και κάπως έτσι προκύπτει και η αλληλεπίδραση υ και Κ για την οποία δεν ετίθετο ερωτηματικό εξ αρχής στο μυαλό μου.  

 

δεν το έχω εισπράξει έτσι, παρά μόνο στα πολύ πρώιμα στάδια μιας σχέσης. θα ακουστούν κι άλλες γνώμες φαντάζομαι, πριν πάρω όρκο.

περίπου έτσι, με παρόμοιους μηχανισμούς, αλλά λιγότερο παρορμητικά, με μεγαλύτερη άνεση χρόνου και λιγότερη ανησυχία, στη δική μου εμπειρία.

 

Είναι αναμενόμενο, όσο προχωράει και βαθαίνει η σχέση επηρεάζουν και άλλοι παράγοντες την όλη διεργασία, με πρώτο και κύριο την -αυξανόμενη- εμπιστοσύνη.
Χμμμ... ίσως όλος αυτός ο διάλογος με τον tithon να έπρεπε να μεταφερθεί στο νήμα το δικό μου, εδώ είναι οφτοπικ νομίζω.

 

H παραπάνω διασταύρωση θέσεων για τις D/s σχέσεις είναι νομίζω ό,τι πιο κρίσιμο για τις διαφωνίες που σαρώνουν όχι μόνο αυτό το νήμα, αλλά και το φόρουμ ολόκληρο. Είναι, θεωρώ, η μάνα των διαστρεβλώσεων και των παρεξηγήσεων. Και είναι και διαγωνίως "νομικό" το ζήτημα που προκύπτει, στην τυπική του μορφή.

Ρωτάς, αγαπητέ άντερ: O σεβασμός των ορίων*, εφ' όσον γίνουν δεκτά, του υ απο το Κ δεν είναι δέσμευση συμπεριφοράς; ( * για την μονογαμικότητα, αναλυτικά παρακάτω).

Απαντώ ευθέως: ΟΧΙ, δεν είναι δέσμευση συμπεριφοράς.

Ξαναρωτάς: Ε, τότε τί είναι;

Απαντώ ευθέως: Είναι αίτημα αναγνώρισης (acknowledgement) από μεριάς του Κ ότι το υ έχει δηλώσει τα όριά του και ότι αυτά θα ληφθούν υπόψη κατά την κρίση του Κ στις επιλογές του στην εξέλιξη της σχέσης που δέχεται να αναλάβει.

- Γι αυτό το λόγο μιλάμε για επέκταση ορίων, για κάμψη ορίων στην εξέλιξη της σχέσης κλπ. κλπ.

- Γι αυτό το λόγο το υ θέτει όρια που αφορούν τί δεν θα ήθελε να συμβεί στον ε α υ τ ό του - όχι όρια στο τί θα κάνει ο Κ γενικά στη ζωή του.

- Γι αυτό το λόγο δεν μπορεί ένα υ να εγκαλέσει ένα Κ για παραβίαση "συμφωνίας Κυρίων" ως προς τα όρια, αφού μια τέτοια συμφωνία δεν έγινε - και δεν θα μπορούσε να γίνει εφ΄όσον στο τραπέζι (cafe, κλπ.) προσήλθε ένα μόνο άτομο Κύριο του εαυτού του, κι ένα που έψαχνε κάποιο άτομο να το κυριαρχεί.


Παράδειγμα Α:

- πάω σε έναν Κ και λέω δεν θα ήθελα να κάνω βελόνες και scat. --> το σκέφτεται και αποφασίζει

- πάω σε έναν Κ και λέω δεν θα ήθελα να κάνω βελόνες και scat, και επίσης θα ήθελα να κόψεις τα Σάββατα που πας και τρως στη μάνα σου, κοτζάμ άντρας πια --> Βάζει τα γέλια, στην καλύτερη, αντιλαμβάνόμενος ότι πρόκειται για δέσμευση συμπεριφοράς

Παράδειγμα Β:

- πάω σε έναν Κ και λέω είμαι ανοιχτή σε όλα αλλά δεν θα ήθελα να κόψω το τσιγάρο --> το σκέφτεται και αποφασίζει

- πάω σε έναν Κ και λέω είμαι ανοιχτή σε όλα αλλά θα ήθελα να κόψεις το τσιγάρο, όχι μόνο όταν είμαστε μαζί, αλλά γενικά γιατί βρωμάνε τα ρούχα σου και τα μαλλιά σου --> Βάζει τα γέλια, στην καλύτερη, αντιλαμβάνόμενος ότι πρόκειται για δέσμευση συμπεριφοράς

Συμφωνούμε φαντάζομαι, στα παραδείγματα, σωστά;

Το ερώτημα είναι, αφού δεν δεσμεύουν την συμπεριφορά του Κ τα όρια, τί γίνεται όταν τα παραβιάσει; Οταν ο Κ εμφανιστεί με βελόνες και μην πω τί άλλο, ή όταν ζητησει από το υ να κοψει το τσιγάρο, στα παραδείγματα, τί μπορεί να κάνει το υ; Οχι πάντως να τον εγκαλέσει για μια ομότιμη συμφωνία που δεν έγινε...

Αυτό που σίγουρα μπορεί να κάνει είναι να πει, "μα δεν καταλαβαίνω, γιατί μου ζητάτε να κάνω κάτι που ξέρετε ότι δεν θέλω;". Ανάλογα με αυτά που θα ακούσει ως απάντηση, θα πράξει. Αν πειστεί / μασήσει προχωράει. Αν όχι τα στηλώνει.

Δηλώνοντας τα όριά του το υ, δεν ασκεί προληπτικό έλεγχο, ενημερώνει. Αν και όταν του ζητηθεί να τα κάμψει ή να τα σπάσει, έχει καθε δικαίωμα να ρωτήσει γιατί, και να επαναπροσδιορίσει τη θέση του αναλόγως.

Αν παρελπίδα, καλέ μου άντερ, θεωρείς ότι και μόνο με την ψυχολογική πίεση που βάζω στον Κ λέγοντας παρακαλώ λάβετε υπόψη ότι δεν θα ήθελα να κάνω βελόνες, του κουτσουρεύω την αυθόρμητη Κυριαρχία του, τότε λυπάμαι, αλλά όταν κουνάς το δάχτυλο για τους θεράποντες της απόλυτης καθαρότητας των BDSMικών εννοιών πρέπει να κοιτάς στον καθρέφτη. Δεν σε έχω για τετοιον.

Και πάμε και στο φλέγον και φλεγόμενο... τη μονογαμία (αφού η μονογαμία έχει θέμα, η πολυγαμία δεν έχει - παραπειστικοί οι τίτλοι των νημάτων..)

Παράδειγμα Γ

- πάω σε έναν Κ και λέω δεν θα ήθελα να με δανείζετε. --> το σκέφτεται και αποφασίζει

- πάω σε έναν Κ και λέω δεν θα ήθελα να με δανείζετε και επίσης, δεν θα ήθελα να πηγαίνετε με άλλες. --> ουπς! χιούστον, έχουμε πρόβλημα...

Γιατί όμως έχουμε πρόβλημα; Δεν συνεχίζει η αναλογία από τα παραπάνω παραδείγματα; Μια χαρά συνεχίζει, και από απόψεως BDSM έχει λήξει το θέμα: το δεύτερο είναι προσπάθεια δέσμευσης συμπεριφοράς, γέλια από μεριάς του Κ στην καλύτερη, κλπ. κλπ.

Από δω και κάτω, περνάμε στο Σεξ και Σχέσεις. Θα προσπαθήσω όμως να εξηγήσω το γιατί, για να καταλάβετε και κάποιοι τι εννοεί ο @Iagos όταν λέει συχνά "κουβαλάτε την βανίλα οπτική και δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε" - απαντώντας και στην @Gloriana Majestica που επιμένει στην "αξίωση".

Θεωρω ότι η δήλωση "Είμαι μονογαμική" προς έναν που ετοιμάζομαι να σχετιστώ, 99 στις 100 φορές δεν λέει κάτι για μένα. ΖΗΤΑΕΙ κάτι από εκείνον. Να συνομολογήσει ως προς τη μονογαμία.

Αλλιώς, γιατί την κάνω; Εγώ μπορώ να είμαι μονογαμική, και να τιμώ την δήλωσή μου, κι ας παίρνει αυτός τη μισή Πελοπόννησο κάθε βδομάδα, έτσι δεν είναι; Εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες στον κόσμο είναι μονογαμικοί ενώ ζουν με πολυγαμικούς, είτε το ξέρουν, είτε όχι. Δεν ακυρώνεται η δική τους μονογαμικότητα!

Το μόνο πρόβλημα που υπάρχει στο αν εγώ είμαι μονογαμική και εκείνος πολυγαμικός είναι ότι δεν θα είμαστε ισότιμοι και ομότιμοι στην απόλαυση. Αυτό είναι που του ζητάω εμμέσως με αυτή μου τη δήλωση. Ουπς! (πάλι ουπς). Μα αυτό είναι ένα κεντρικό ζητούμενο του βανίλα κόσμου! Η ομοτιμία και η ισοτιμία. Και καλά κάνει και είναι, γύρω από αυτό δομήθηκε! -ως όραμα θες; ως αυταπάτη; ως θέαμα; - πάντως είναι πυρήνας του βανίλα κόσμου η ομοτιμία και η ισοτιμία.

Κατά τη δική μου γνώμη, το BDSM ξεκινάει ΑΚΡΙΒΩΣ από την παραδοχή ότι ΔΕΝ θα είμαστε ισότιμοι και ομότιμοι στην απόλαυση, τα υ και τα Κ. Τα Κ θα ελέγχουν την απόλαυση των υ, αλλά όχι το αντίστροφο. Αυτήν θεωρώ την θεμελιώδη ασυμμετρία. Και από κει απλώνεται, όταν απλώνεται, η ασυμμετρία σε άλλες σφαίρες της ζωής, καθώς η απόλαυση ρίχνει τη σκιά της στις περισσότερες.

Τέλος, να πω το εξής: αν μια γυναίκα υ ενδιαφέρεται για μια μονογαμική σχέση αυτό που νομίζω πρέπει να κάνει είναι να πάει εκεί που την ενδιαφέρει, να αφήσει τις βαρύγδουπες δηλώσεις, τις δηθενιές, τις προχωρημενιές, τις ψευδοειλικρίνειες και τις κωλοτούμπες και να πει την Αλήθεια της: "Θα ήθελα να έχω μια μονογαμική σχέση". Ας κρίνει από την απάντηση που θα λάβει πώς προχωράει. Οπως και να 'χει, οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι συμβόλαια νομικής εγκυρότητας και σίγουρα δεν μπορούν να είναι δίκαια συμβόλαια μεταξύ θέσει (όχι φύσει) Ισχυρών και θέσει (όχι φύσει) αδυνάμων.

 

Υποκλίνομαι.....
Συγκινητικό κείμενο

 

Ακόμη και όταν η μη ελεγχόμενη απόλαυση/ευτυχία του κ προκαλεί συνεχιζόμενη δυστυχία στο υ ?