Ασυμμετρία - αιτήματα και αξιώσεις

Κατανοητή ναι, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι... και τα βυζά μας αρέσουνε και τα κωλιά και όλα, δεν τα προσπερνάμε ούτε συμπυκνώνουμε στο πόδι , επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο πόδι , εμείς ο αντερχερφητ.

 

Έχω μια απορια- μήπως εννοεις οτι το Top/bottom είναι το ίδιο με σχέση D/s?   Ο @MasterJp δεν νομιζω να εννοουσε αυτο ακριβως, μπορει βεβαια να με διαψευσει αν κατι δεν καταλαβα σωστά.

Υπάρχει μια ωραιότατη ξεχωριστή κατηγορία των switch για όσους επιθυμούν να βιώνουν Κυριαρχία και υποταγή εναλλάξ άλλωστε. Δεν είναι αρκετή για να εντάξουμε αυτές τις περιπτωσεις;    

 

Αν και δεν εκανα καμμια αναφορα στη χρηση του αρθρου κατανοητη η επισημανση σου.
Οταν ομως σχολιαζεις την ασυμμετρια και η αναφορα σου στο κατ εξοχην συστατικο της (το ζευγαρι Κ/υ) ειναι μια προσπαθεια να το εμφανισεις συμμετρικο (Κ/Υ) τοτε η εντυπωση που δημιουργειται ειναι οτι σκοπος ειναι η προκληση.

εγραψα ξεκαθαρα οτι στοχος για καποιους ειναι να δοκιμασουν στο παραπανω επιπεδο...τα υπολοιπα περι πιστης και εισαγωγης κανονων ειναι δικη σου ερμηνεια.
(για το αν μπορεσουν η οχι ειναι αλλη κουβεντα)
Τελος παντων,συμφωνουμε οτι διαφωνουμε...

 

Υμείς ο άντερ είμαι σίγουρη ότι δεν το κάνετε      

 

Νομίζω ότι έριξες στο ίδιο μπωλ το "εντός" και το "εκτός" και έκανες και μια στροφή το κουτάλι και αναμείχθηκαν. Όχι ότι είναι κακό αυτό πάντα αλλά εν προκειμένω αυτό (νομίζω) θέλαμε να κάνουμε: να διασαφηνίσουμε  

Καθαρά εντός μου λοιπόν - για να χρησιμοποιήσω την έκφραση- ένα προσωπικό μου βίωμα θα το πω όπως θέλω. Μπορεί και να το πω πορτοκάλι επειδή έχω συνδέσει πχ τη γεύση του πορτοκαλιού με μια καταπληκτική βόλτα που με έκαναν ως παιδί οι γονείς μου και άρπαξα από το δέντρο ένα πορτοκάλι και το έφαγα και ήταν τόσο γλυκό που... Και για χίλιους άλλους λόγους. Εξάλλου η λέξη καύλα δεν είναι και η πρώτη στο λεξιλόγιο μας.

Όταν όμως θα πρέπει να βγω έξω και να συζητήσω μαζί σου και με τον καθένα, θα πρέπει να βρω μια λέξη που να μας ορίζει στο περίπου την ίδια περιγραφή, την ανάκληση του ίδιου τύπου βιώματος, για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε.

Γι' αυτό και η γλώσσα κάποιες φορές ξεπερνά τον "εαυτό" της και φτιάχνει μια πολύ πολύ μα πάρα πολύ μακρινή προσέγγιση περιγραφών. Αλλιώς δεν θα υπήρχαν οι λέξεις άφατο, άπειρο κ.ά.
Τη στιγμή που θα προσπαθήσει να πάρει μορφή "το ανέσπερο βάθος και ύψος" θα τσακίσει σε τέτοιο βαθμό την εμπειρία, που θα αυτοακυρωθεί. Και νομίζω ότι ο Μπλοχ αλλά και ο μεταφραστής του θα συμφωνούσαν μαζί μου   Και μένω εδώ γιατί το νήμα ξεχειλώθηκε πολλάκις  

 

Να κάνω μια απόπειρα να δώσω τη δική μου περιγραφή μπας και βοηθήσει;  
Υπάρχει το υποτάσσομαι ως κατάσταση (θα το έλεγα και state of mind) και ω το γ@μήδι είναι χρονοβόρο και ζόρικο.
Και υπάρχει το υποτάσσομαι ως τρόπος, που είναι συχνά κάπως πιο εύκολο.
Όμως το δεύτερο δεν εγγυάται το πρώτο ενώ το πρώτο δεν έχει ανάγκη πια το δεύτερο ως function.

ΥΓ Ελπίζω να μην τα μπέρδεψα χειρότερα  

 

Ομορφη ψυχη μου εσυ, συμφωνω απολύτως -καλα ειναι τα κουταλια και οι σουπιτσες, αλλα οχι παντα και παντου- καλό είναι να διαχωρίζουμε τις καταστασεις. 
Πριν βγούμε έξω για να συζητήσουμε και ψάξουμε για λέξεις, μέσα μας, έχουμε ήδη διαχωρίσει το βίωμα από ότι άλλο ή/και το έχουμε συνδέσει με όμοιες καταστάσεις για να το τοποθετησουμε κάπου στην εσωτερική μας δομη - και τα παιδάκια το κάνουν αυτό με μια τρελή τρελή ταχύτητα πρωτου μιλήσουν καν.     Υπάρχουν σαφέστατα υπεροχα βιώματα υπερβατικα και αλλα, απλα χαοτικά - για να υπάρξει όμως η απαραίτητη επαφή με το αγνωστο ή το άπειρο δεν εχω κανεναν αλλον τροπο απο το να το προσεγγίσω με κάποιους ατελείς εστω μηχανισμούς που ήδη έχω ως άνθρωπος.     Στην συνέχεια το βίωμα μεταβάλλεται ανάλογα με την ικανότητα και την θέληση μας να συνθετουμε, ξεπερνάμε, διευρύνουμε κλπ.  
Αν θέλουμε να λέμε μέσα μας την καυλα πορτοκάλι μάλλον δεν αναγνωρίζουμε την ύπαρξη ενός όμορφου trigger, με την καλή του εννοια, ένα κομμάτι μας όμως πάντα ξέρει ότι το πορτοκαλι πυροδοτει έναν μηχανισμό χωρίς να ταυτίζεται με αυτό    
Δεν θα ήθελα καθόλου να κουράσω τους υπόλοιπους συνομιλητές, στα πλαίσια του νήματος η πρόταση παραμένει ως μερος της αρχικής μου τοποθέτησης, νομίζω πως είναι αρκετό.      

 

Απο που ξεφυτρωσε αυτο;
Αν μπορουσες να μου υποδειξεις αν ειναι να βγαλουμε ακρη, απο ποια δικα μου γραπτα μπορουσε ever να δημιουργηθει μια τετοια απορια, ευχαριστως να αναλωσω χρονο απο τις πολυτιμες μου διακοπες να απαντησω.    

Επίσης αναρωτιόμουν, που ακριβως αναφερθηκα καν εγω στον MasterJp? Εγραψα πως δεν θυμαμαι Ποιανου ηταν το οτι "η υποτακτικη υπακουει και η σκλαβα υποτασσεται".
Εκτός αν δεν αναφέρεστε στο 1ο μου ποστ, αλλα στο οτι σχολιασα πανω σε κειμενο που ειχε παραθεσει ο MasterJp, οποτε πείτε μου σε τι ακριβως αναφέρεστε κι εδω να βγει άκρη!
    

 

Βεβαίως και αναφέρομαι στο περιεχόμενο του ποστ, στο οποίο απαντω    
Η απορία δημιουργήθηκε την στιγμή που αφαιρέθηκε από το D/s η έννοια της υποταγής και υποθέσαμε ότι στο D/s πάνω κάτω όλα είναι πιθανα, ήτοι ο Κυρίαρχος να ζητάει την υποταγή και η υποτακτική να Κυριαρχεί.
Εννοείται πως μπορεί κάτι να μην κατάλαβα σωστα και είμαι απολύτως ανοιχτή προς διάλογο και διευκρινήσεις    
Με χαμόγελο και καλή προαίρεση παντα!! 

 

Χρωστούσα μια απάντηση και πριν βάλω το μαγιώ και πάρω τις μπυρίτσες μου για βολτα, θα απαντήσω για να μην με βαραινει το χρέος.  

Πιστεύω πως η διαπραγματευση ειναι μερος αυτοματο συνηθως, που γινεται στην αρχη οποιασδήποτε σχέσης. Ακόμα και σαν βανίλλα διαπραγματευόμαστε, απλά όχι άμεσα, όπως με ένα γραπτό συμβόλαιο, όπως σε μια σχεση μεσα στα ευρυτατα πλαισια των σχέσεων Κυριαρχίας και υποταγής.

Και στο 2ο εννοώ, πως υπάρχουν διάφορα επίπεδα στις σχέσεις Κ/υ και πως δεν είναι από όλους επιθυμητό το T.P.E.

Δεν είναι αντίθετα η υπακοή και η υποταγή. Μεσω της υπακοής μπορείς να φτάσεις την υποταγή. Εκείνο που λέω, ειναι πως όλα είναι δρόμος.

Σ ευχαριστω πολυ που με βοήθησες να τα γράψω πιο κατανοητά. Οταν το μυαλο μου ειναι υπερφορτωμενο, μπερδευονται πραματα και οι διευκρινησεις βοηθουν να εξηγησω τι εννοω, αντί να βασανίζω κόσμο με διάφορες εικασίες και υποθέσεις.  

 

<<To D/s δεν είναι διεστραμμένο, είναι απλό και ειλικρινές. Επιτρέπει μια φυσική κατάσταση ύπαρξης και αυτό το γεγονός από μόνο του το κάνει απλό. Αυτό, επίσης, το καθιστά ασύμβατο με τα διπλά πρότυπα και την επικριτικότητα της ζωής των βανίλα. Ο απλός ορισμός του τρόπου ζωής μας είναι, «Είναι εντάξει να ακολουθείς τις φυσικές κλίσεις σου με οποιονδήποτε τρόπο νιώθεις άνετα και δε θα καταδικαστείς για αυτό όσο τηρείς πιστά τις αρχές του Ασφαλές, Λογικό και Συναινετικό». Λοιπόν, γιατί στο καλό να ξοδεύουμε τόσες πολλές λέξεις και τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να τον επανακαθορίσουμε. Ούτε χάλασε κι ούτε χρειάζεται επισκευή.

Υπάρχει εδώ κάτι για όλους. Οι Κυρίαρχοι ποικίλουν από απαλή και αισθησιακή κυριαρχία μέχρι αυστηρούς και αυταρχικούς Κέρβερους πειθαρχίας, ενώ κάθε υποτακτικός έχει ένα επίπεδο υποταγής την οποία είναι διατεθειμένος να δώσει με το οποίο αισθάνεται άνετα. Παρακαλώ σημειώστε ότι είπα «δώσει», επειδή η υποταγή δεν μπορεί να παρθεί ή να εκβιαστεί, πρέπει να δοθεί ελεύθερα. Ο υποτακτικός υποτάσσεται, επειδή ο υποτακτικός το θέλει, όχι επειδή είναι υποχρεωμένος να το κάνει. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα που πρέπει να μάθουν οι πρωτάρηδες. Το πρώτο είναι να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες.>>

Αυτό αποτελεί μέρος του ενός χρησιμότατου ''εγχειριδίου'', το οποίο και παραθέτω ολόκληρο:

To ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ / υποταγής



Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα στο σχολείο, ήταν η ανάγνωση. Ένα πολύ σημαντικό μάθημα συνολικά, στο οποίο εκτός απ΄το σχολιό με βοήθησε σημαντικά και ο πατέρας μου, τροφοδοτώντας με μέ τα κατάλληλα βιβλία, ήταν η κατανόηση του κειμένου, μέσα στα συγκεκριμένα συμφραζόμενα. Όταν μπήκα εδώ, διάβασα αρκετά, ενώ ούτε μικρή ήμουν, ούτε ανίδεη. Ηθελα να καταλάβω τα ΕΔΩ συμφραζόμενα. Κάτι θεωρώ ότι κατάφερα. Φυσικά διάβασα και αλλού, μού αρέσει να ψάχνω αυτά που μού αρέσουν, καταλαβαίνω νομίζω καλύτερα το πλαίσιο των παρελθοντικών, των παροντικών και των μελλοντικών μου βιωμάτων, όπερ είναι και εν πολλοίς το δικό μου ζητούμενο από αυτόν τον χώρο.

Και απορώ, πως τόσοι αξιολογότατοι, ευφυέστατοι και πολύπειροι συνομιλητές αρέσκονται μονίμως στο να επαναδιατυπώνουν και να αμφισβητούν τα ήδη δεδομένα συμφραζόμενα και τα ήδη αποδεκτά ως αυτονόητα.
Βάσει αυτών, θεωρώ την συζήτηση εδώ και σε πολλά άλλα νήματα μάλλον άσκοπη, καθώς θα έπρεπε όλοι να συμφωνούμε στα παραπάνω και να εμπλουτίζουμε απλά την βιωματική μας αντιληπτική φαρέτρα με τα βιώματα των άλλων, με απόλυτο σεβασμό, παρεκτός κι αν ήρθε ο καιρός να προχωρήσουμε σε νέες νοηματοδοσίες λόγω κάποιας αιφνίδιας αλλαγής των συνθηκών ή κάποιας ραγδαίας εξέλιξης του bdsm εν Ελλάδι.

 

Τελικά αποδεικνύεται πως δεν είναι ούτε δεδομένα ούτε αυτονόητα.
Καθένας τα ερμηνεύει κατά το δοκούν με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα χαρούμενο , πολύβουο μελίσσι, του οποίου κάποια μέλη ώρες ώρες βγάζουν το κεντρί.
Τώρα, μη με ρωτήσεις τι τα ερεθίζει, έρχεται και καύσωνας, άσε καλύτερα...