Ασυμμετρία - αιτήματα και αξιώσεις

εκεί που τελειώνουν τα επιχειρήματα αρχίζουν οι ευχούλες και η κινδυνολογία. κι αυτό είναι εγνωσμένη έλλειψη σοβαρότητας.

οι "πολύ συγκεκριμένες" απορίες σας είναι κατευθυνόμενες υποθέσεις, όχι απορίες. υπαρκτοί κίνδυνοι υπάρχουν, γι αυτό τους λέμε υπαρκτούς. όπως στο μπαλέτο και την οδήγηση. η καθήλωση που προκύπτει από την επίκληση υπαρκτών και ανύπαρκτων κινδύνων, ανάμικτα και σε σύγχυση, δεν επιλύει κανένα απολύτως πρόβλημα, αντίθετα, αποπροσανατολίζει και περιπλέκει. εμποδίζει τις υπεύθυνες επιλογές. βαφτίζοντας κυριαρχικό όποιον μας έκατσε, βαφτίζοντας το προφυλακτικό πανάκεια για τα σμν, και κυρίως βαφτίζοντας τον φόβο οδηγό, δεν προάγετε τίποτε άλλο, παρά την οχύρωση: μην κολυμπάτε, μπορεί να πνιγείτε.


να βοηθήσω με τις υποθέσεις σας:

είναι στον έλεγχό τους. όποιος συνδιαλέχτηκε με κ το γνωρίζει.

στις διανύκτιες εκτονωτικές συνευρέσεις δεν ανέλαβε ποτέ επι τόπου κανένας κανέναν. οπου ενεπλάκει κ δεν υπήρξε ανάγκη αξίωσης, αιτήματα μπορεί να διατυπώθηκαν. οποιος συνδιαλέχθηκε με κ το γνωρίζει.

ο κ έχει τον έλεγχο. οποιος συνδιαλέχθηκε ποτέ με κ το γνωρίζει. η ζωή του καθενός προσδιορίζει και τις καταγραφές του. το λογικό άλμα "αν δεν γκρινιάξω προκαταβολικά τότε δεν θα μπορώ να ζητήσω" είναι ενδεικτικό μιας αντίληψης κι ενδεχομένως ενός τρόπου ζωής. περιγράφετε τους "κινδύνους" ενός τρόπου ζωής; τις "απειλές" της ζωής; σε ποιόν; σε ανήλικους; σε ανήμπορους; σε περιορισμένους; ειλικρινά: καταλαβαίνετε τι γράφει στην "απορία" #3;

και οι τρεις "απορίες" απαντιώνται απλά: κυριαρχικός δεν είναι όποιος μας έκατσε. ούτε υποτακτική είναι όποια μας έκατσε.

γιατί δεν το αποφεύγετε τότε; πώς κι απ' όλα τα χαρακτηριστικά της αλληλεπίδρασης των ανθρώπων διαλέγετε να αναδείξετε τους "κινδύνους" και τις "απειλές";
το πρόταγμα κάθε υπόθεσής σας είναι η κατάληξη σε αμετακίνητη οχύρωση, πρόχειρη μάλιστα, κι εντοπισμένη αποκλειστικά στο σεξ.

την συνειδητότητα ή τον φόβο; συνειδητότητα είναι η ανάσχεση των σμν με χρήση προφυλακτικού; με όποιον μου έκατσε κι εχω ανάγκη να τον βαφτίσω; μήπως παραείναι αποπροσανατολιστικό και αποσπασματικό; μήπως είναι επιλογή τελικά; μήπως διαλέγω αυτό που μου ταιριάζει; μήπως δεν είναι ζήτημα τεχνικών οδηγιών και ανάλογων "αποριών".

απέναντι στον εαυτόν του, πρωτίστως. η ειλικρίνεια και η ανάγνωση της "αλήθειας" δεν μπορεί να είναι φοβική. ο φόβος στρεβλώνει.

πιό κατανοητό, που "κατεβάζει ο νους σας" όπως λέτε κι εσείς.

περί του αγνού αλτρουιστικού αισθήματος της προστασίας των αδαών παραμένω επιφυλακτικός. η εμπειρία μου λέει πως κατά κανόνα απευθυνόμαστε στον εαυτόν μας όταν
αναλαμβάνουμε αυτόκλητα την προστασία των "ανόητων που δεν ξέρουν τι τους γίνεται". και δεν λέμε ποτέ χρήσιμα πράγματα σε αυτήν την περίπτωση. αλλά ας μην ορκιστώ.

για να συνοψίσω: εάν καταθέσετε κάποιο επιχείρημα υπέρ της δυνατότητας προβολής αξίωσης από υποτακτικό μέλος σε ασύμμετρη σχέση θα εισπράξετε ανάλογα αντεπιχειρήματα. όσο καταθέτετε περιπτωσιολογική κινδυνολογία για την αναγκαιότητα προβολής αξιώσεων σε μη ασύμμετρες περιστασιακές συνευρέσεις θα εισπράτετε επιχειρήματα για το άτοπο της κινδυνολογίας σας.

 

έχω την αίσθηση πως λεκτικά δεν είναι εύστοχη η διαφοροποίηση.
η υποτακτική υποτάσσεται, και υποτάσσει την ανάγκη και την επιθυμία της στην ανάγκη και την επιθυμία του κυριαρχικού. ιδία βουλήσει.
η σκλάβα υπακούει, συχνά τυφλά, κάποτε και αποστασιοποιημένα.

κατανοώ ωστόσο οτι το λεκτικό είναι δευτερεύον και κυρίως προσπαθείτε να αναδείξετε τη διαφοροποίηση ανάμεσα στους δυο προσδιορισμούς.
εκδηλώνεται πράγματι ένα στριμωξίδι για να χωρέσουν όλοι στα γρήγορα σε κάποιον προσδιορισμό, κι ένα παράλληλο ξεχείλωμα των προσδιορισμών, γι αυτόν τον λόγο.
δύσκολα πάντως στο συζητητήριο θα διευκρινιστεί αν η υποτακτική θέτει όρους και περιορισμούς στον κυριαρχικό, κι αν ο κυριαρχικός στο πλαίσιο της αυθεντίας του μπορεί να επιθυμεί να είναι υποτακτικός. μάλλον πρέπει εξάπαντος να είναι όλοι ίδιοι.

 

Ξερεις δεν αναφερθηκα σ αυτο, γιατι οι νοητικες ακροβασιες τετοιου μεγεθους, χρειαζονταν ενεργεια που δεν διεθετα.
Τωρα που χαλαρωνω να πω, πως αν όροι και περιορισμοί είναι τα οσα διαπραγματευονται τα υ. στο συμβόλαιο, π.χ. η κυριαρχια δεν θα επεκτεινεται στα της εργασίας ή των παιδιών ή του γάμου, τότε ναι υπάρχουν όροι και περιορισμοί, αλλά δεν τους θέτει το υ. καταληγουν μεσα απο την διαπραγματευση, ιδανικα.
Όσον αφορά την Κυριαρχία δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, δεν είμαι Κυρίαρχη. Μπορω να πω μονο απ οσα γνωριζω, πως δεν μπορεί κάποιος να έχει 2 πλη προσωπικοτητα με διαφορετικες αναγκες, εκτος κι αν πασχει απο σχιζοειδη διαταραχη. Γι αυτό τους switch τους κατατάσσω σε T/B και πολύ ελαφρά Ds, γιατί εκεί δεν μιλάμε για την βασική προσωπικοτητα, αλλα για υποπροσωπικοτητες που βγαινουν οταν χρειαστει ή όταν εμπνευστούν, στην επιφάνεια. Με τους Ms η βασικη τους προσωπικοτητα εχει τα μεν ή τα δε στοιχεία, σαν κομματι του χαρακτήρα.
Το να ειναι αλγολαγνο ενα Κ και απαιτησει υπηρεσίες topping απ το υ δεν εχει απαραίτητα σχεση με κυριαρχικοτητες και υποτακτικοτητες.

 

Μισαλλοδοξία?

Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

 

brenda said: ↑
Απορία Νούμερο 1.
Είναι η υγεία των υ στην δικαιοδοσία των Κ να αποφασίζουν;

Και αν ένα υ εξαιρέσει το πεδίο της υγείας του απο τον έλεγχο που παραδίδει στο κ;

 

α. Δεν χρειάζεται - στην πραγματική BDSM ζωή το υ λέει στο Κ τα της υγείας του από πριν και τελειώνει η ιστορία. Στο t/b, στο D/s και στο M/s το ίδιο συμβαίνει.
β. Η έννοια "πεδίο υγείας" σηκώνει πάρα πολλές ερμηνείες και θα μπορούσε να μεθερμηνευτεί ότι απλά το συγκεκριμένο υ δεν μπορεί να παραδώσει έλεγχο ούτε καν σε επίπεδο t/b για το session δηλαδή.

 

1.Στην πραγματική δηλαδή ζωή υπάρχει ένας τύπος υ και ένας τύπος κ με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αντιλήψεις και συμπεριφορές, αντίτυπο ίσως κάποιου ιδεατού υ και κ που πλανάται κάπου στον Πλατωνικό ουρανό.

2.Αν σε επίπεδο σεσσιον και t/b ο τόπης δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει προφυλακτικό, φυσικά και θα μπορούσε να ερμηνευτεί κι έτσι, θα παρέδιδε τον υπόλοιπο έλεγχο, αρκεί ο τόπης να φορούσε σκουφάκι.

 

Έχω μία μικρή απόχρωση να προσθέσω στον προβληματισμό σου, που είμαι βέβαιη ότι δεν την αγνοείς.

Έστω ότι έχουμε ένα άτομο που επιλέγει τον τρόπο συσχετισμού του ανάλογα με τις συνθήκες που διαμορφώνονται και τα ορμέφυτά του είναι μικτά.

Για παράδειγμα είναι αλγολάγνο, ενεργοπαθητικά και αυτό το οδηγεί σε αντίστοιχες επιλογές, είτε bottom, παθητικής αλγολαγνείας, είτε Top, ενεργητικής αλγολαγνείας. Μπορεί εναλλακτικά να συνδεθεί με αυτήν την αισθησιακή, μικρής εμβέλειας Κυριαρχία both ways.

Που θα το κατατάξουμε αυτό το άτομο?

Δεν είναι switch, δηλαδή δεν ανταλλάσσει τον έλεγχο της σκηνής ή της σχέσης, είτε τον έχει, μερικά/πολύ/ολοκληρωτικά, είτε τον παραδίδει αντίστοιχα.

Είναι σχιζοειδές να αρέσει σε κάποιον ο πόνος και από τις δύο μεριές?
Είναι σχιζοειδές να αρέσει σε κάποιον ο έλεγχος και από τις δύο μεριές?
Όχι απαραίτητα με το ίδιο άτομο.
Μπορεί ούτε καν με το ίδιο φύλο.

Και αν η απάντηση στα παραπάνω τείνει να είναι θετική, με τον σαδομαζοχισμό τι γίνεται?
Είναι ψυχική διαταραχή, ενώ ο σκέτος σαδισμός και ο σκέτος μαζοχισμός δεν είναι?
Είναι ένδειξη διπλής προσωπικότητας ή εκδήλωση ανεστραμμένου του οποιουδήποτε από τα δύο? (Σαδισμού-μαζοχισμού, Κυριαρχίας-υποταγής)

Και τι σημαίνει βασική προσωπικότητα?
Δεν μπορεί να έχει διαφορετικές, αλλά εξίσου σημαντικές ανάγκες έκφρασης ένα άτομο?
Πρέπει να επιλέξει οπωσδήποτε μία βασική τοποθέτηση, δηλαδή είμαι Κυριαρχικός σαδιστής ή υποτακτικός μαζοχιστής, δηλαδή μία βασική προσωπικότητα?

Εκτιμώ την σκέψη σου πάνω σε αυτό το κομμάτι και θα ήθελα, αν το επιθυμείς, να την μοιραστείς μαζί μου, εδώ ή αλλού, συγνώμη κι όλας αν ξεφεύγει από το ερώτημα, απλά στο παρόν νήμα έγινε η αρχική σου τοποθέτηση, ενδεχομένως η απάντηση να ανήκει σε άλλη κατηγορία/νήμα.

Ελπίζω να μην περιέπλεξα υπερβολικά τα ερωτήματα. 

 

@underherfeet
αρχίζουμε να συνεννοούμεθα, γιά τον τόπη γίνεται η κουβέντα.
εκεί και συμφωνία χωράει, αντί για συναίνεση, και παραγγελία μην πώ. και συναλλαγή αντί για διαπραγμάτευση. και όροι αντί για όρια. και περιορισμοί και αξιώσεις και χρονοδιάγραμμα. και μπινελίκια και "περίμενε λίγο γιατί με καλεί η μαρίκα απ' το χωριό, δεν την ξέρεις".

 

@tithon
Εχω κάποιες επιφυλάξεις.
Η αναφορά στον τόπη είναι απάντηση στο β. της gaby. Πέραν τούτου, και οι τόπηδες μέρος του D/s είναι , όχι;
Τα υπόλοιπα που γράφω αφορούν το D/s στο σύνολό του, κατα τη γνώμη μου.

 

α. Μίλησα για συμπεριφορές και όχι για τύπους ανθρώπων και μάλιστα μοναδικούς, λαμβάνοντες συμμετρικές τιμές στο κλειστό διάστημα [-1,1]. Για ερωτικές συμπεριφορές συγκεκριμένα. Οι ερωτικές συμπεριφορές ακολουθούν κάποια βασικά στερεότυπα γιατι ναι μεν ο καθείς θέλει να τονίσει την ατομικότητά του άλλωστε προς υπέρβαση αυτής και άρα του φόβου θανάτου γυρεύει να ερωτευτεί και να ευχαριστηθεί, από την άλλη πλευρά [οι ερωτικές συμπεριφορές] πρέπει να είναι και κάπως ανιχνεύσιμες και ερμηνεύσιμες αλλιώς δεν βρίσκει κανείς άνθρωπο να συνεννοηθεί για να κάνει ερωτικό ταίρι. Δεν γίνεται να κάνεις bottoming, να είσαι υ ή να είσαι σ και να μην έχεις ενημερώσει για την υγεία σου τον έτερο, mutatis mutandis.

β. Ο τόπης που στο session κυρίως νοιάζεται για διεισδυτικό σεξ και μάλιστα το κάνει χωρίς προφυλακτικό είναι για έξω απ την παράγκα με εξαιρετικά συνοπτικές και κατά προτίμηση επώδυνες για τον ίδιο διαδικασίες. Έχω την εντύπωση δε πως είναι του υποκόσμου περίπτωση. Δεν μου έχει τύχει. Βέβαια, στο σύμπαν των ερωτικά διαθέσιμων ακόμα και η Μεσαλλίνα να ήμουν θα μου αναλογούσε εξαιρετικά μικρό ποσοστό. Αντίθετα, ο τυπάκος που αδυνατεί να παραδώσει κάποιον έλεγχο, για τον οποίο διαπιστώνω ότι μιλάμε από τέτοια εποχή το 2008 γιατί είδα σήμερα λίγο το "έλεγχος = ευθύνη;", είναι μια τυπική περίπτωση του BDSM συζητητικού κόσμου στην Ελλάδα. Και μου έχει τύχει. Και δεν έχει καμία τύχη για καλό BDSM. Ο φανταστικός χαρακτήρας Ισίδωρός σου ας πούμε που είχε και κάποια ίχνη δόλου στη συμπεριφορά του. Όχι απλά υποδειγματικός υποτακτικός δεν θα ήταν, όχι απλά κελεπούρι δεν θα ήταν, αλλά θα ήταν ένα παλιόπαιδο που στην BDSMική διάλεκτο θα έκανε ακραίο topping from the bottom στην δε mainstream διάλεκτο, αυτήν που αποκαλείς κινκυ βανίλλα, θα ήταν, στην ιδιωτική του ζωή, ένα φασιστόμουτρο.

Extra tip: Αυτά τα κατέχει καλά όποιος έχει συναίσθηση πραγματικής BDSM κοινότητας. Όποιος δεν έχει και τα φαντάζεται έτσι τότε εξοβελίζεται μόνος του στο πυρ της κινκυ βανιλλιάς και μη προς κακοφανισμό του. Αλλά κανείς ποτέ δεν του έχει πει και δεν τον έχει χαρακτηρίσει οτιδήποτε για τα γούστα του και τις προτιμήσεις του. Και αυτό το "οι bdsmισταί" που λέει κατά καιρούς περνάει έτσι και άλλωστε δεν ενοχλεί, γιατί να ενοχλήσει, απλά δείχνει για ποιούς ισχύει το "εσείς και εμείς".

 

Για να μπορέσω να κάτσω να σκεφτώ πριν εκφέρω την άποψη μου όντως σ αυτά που ρωτάς, θα το πω με δικά μου λόγια, να βεβαιωθούμε πως κατάλαβα. Ας πάρουμε αρχικά το πιο πάνω απόσπασμα.
Εδώ αναφέρεσαι σε κάποιο άτομο που απολαμβάνει να βιώνει πόνο και έλεγχο, όχι απαραίτητα με το ίδιο άτομο ή με το ίδιο φύλο. ανάλογα με το πώς και με ποιον του βγαίνει και από τις δύο πλευρές; Δηλαδή κάποτε κάνει topping και κάποτε bottoming?