Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Είναι παρήγορο πως μέσα από έναν ασθμαίνοντα διάλογο, προχωρώντας ένα βήμα μπρος και δύο πίσω,
κατορθώθηκε να καταστούν στους πάντες ξεκάθαρα ορισμένα πράγματα.
Θα ασχοληθώ μόνο με ένα από αυτά, ζητώντας παράλληλα τη συμπάθεια του νηματοθέτη,
καθώς το ζήτημα δεν άπτεται δια της ευθείας του πυρήνα του νήματος, παρά μόνο δια της τεθλασμένης.
Όταν συζητούν δύο διαφορετικές σχολές για ένα θεμελιώδες εδάφιο του Τρόπου που ονομάζεται Συναίνεση,
θα ήταν καλό να υπάρχει περισσότερη μεταξύ αλλήλων κατανόηση.
Την αβαρία -όπως πάντοτε σε αυτή τη ζωή- τη χρεώνεται πρωτίστως ο πρεσβύτερος, χωρίς να εξαγνίζονται και οι νεότεροι.
Ένα μεγαλόψυχο προνόμιο που μας προσφέρουν τα συναθροισμένα χρόνια είναι η δύναμη της κατανόησης.

Σχολή α: Ηλικία - Εμπειρία - Προσλαμβάνουσες - Σοφία - «εδώ που είσαι ήμουνα...».
Σχολή β: Φρεσκάδα - Δίψα για μάθηση - Ανανέωση - Απειρία - Τσαγανό - « ...εκεί που είσαι θα’ ρθω».

Όταν λοιπόν το ζήτημα τίθεται υπό τη σκιά της Ηλικίας, με ό, τι ετούτη συμπαρασύρει μαζί της,
η δύναμη της κατανόησης που προαναφέρθηκε θα πρέπει κανονικά να υποδεικνύει στον πρεσβύτερο το στοιχειώδες.
Σχηματικά διατυπωμένο:
« Επειδή ο α εισήλθε στον Τρόπο κάτω από φ συνθήκες, λειτουργώντας και αντιδρώντας με χ τρόπο και αποτέλεσμα,
αυτό ΔΕΝ σημαίνει υποχρεωτικά ότι ο β εισερχόμενος υπό ψ συνθήκες θα αντιδράσει και αυτός με χ τρόπο και αποτελέσματα.

Χονδροειδές παράδειγμα.
Το ότι επέλεξα και μ’ αρέσει «η» ΤΡΕ, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι είμαι σκόρπιος, εθισμένος και αναξιοπαθής σε τομείς ή στο σύνολο της μέχρι τώρα ζωής μου.
Άρα, διατηρώ το δικαίωμα, αν μη τί άλλο, να βασανίσω μέχρις εξαντλήσεως αν χρειαστεί τις μεθόδους υπό τις οποίες θα κάνω την είσοδό μου,
διατηρώ το αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέξω τoν Καθοδηγητή ανάλογα με την πιθανή φήμη, τις μεθόδους που χρησιμοποιεί
και τα εγνωσμένα -εάν υπάρχουν - αποτελέσματα που έχει επιτύχει,
το κυριότερο δε, ανάλογα με την αίσθηση που θα μου εκπέμψει έπειτα από καλοδουλεμένη διαπροσωπική επαφή.

Η καλή μάνα παίρνει πρώτα το νεούδι απ΄το χεράκι και του μαθαίνει.
Αν χρειαστεί, του δίνει και καμιά στα πισινά για να το στρώσει.
Πάντως η διδαχή - και αυτό το γνωρίζουν καλύτερα όσες είναι μανάδες, δασκάλες και σκλάβες ταυτόχρονα
[και θέλω να πιστεύω απ’ τις καλές] - δεν ξεκινά πρώτα απ΄τα πισινά...

Η δύναμη της κατανόησης, είπαμε, είναι Μεγαλόψυχο Προνόμιο.

Άσχετο Υ.Γ.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα που όπως προείπα
μέρα με την ημέρα καθίστανται όλο και πιο ξεκάθαρα,
Άφετε το νήμα να δουλεύει μόνο του.
Εκείνο ξέρει.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Αυτό ακριβώς έλεγα κι εγώ (με λιγότερα λόγια): ότι οι λογοτεχνίζοντες βδσμερς, και κυρίως οι του sci-fi, θα βιώσουν το βδσμ μια εκατονταετία αργότερα - αν είναι τυχεροί και η ιστορία δεν αποδείξει ότι πάσχουν από mental constipation (Dolcett περιμένω τουλάχιστον 10 ντουζίνες ρεπ για τις λεξούλες), δηλαδή ότι δεν γράφουν παπαριές, σε απλά ελληνικά.

 

Re: Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Αγαπητή dora_salonica, συναίνεση στον ψυχικό πόνο παρατηρείται όταν υπάρχει κάποιο αντάλλαγμα που το υποκείμενο θεωρεί ως έχον επαρκώς μεγαλύτερη αξία από τον ίδιο τον πόνο. Για παράδειγμα, ψυχικό πόνο μπορεί να υπομείνει οικειοθελώς για χάρη του παιδιού του ένας γονέας παραμένοντας σε έναν γάμο με ένα άτομο που απεχθάνεται αντί να πάρει διαζύγιο. Επίσης, στο ποσοστό που η διαδικασία απεξάρτησης από ψυχοδραστικές ουσίες αποτελεί ψυχικό πόνο, οι απεξαρτώμενοι την υπομένουν προκειμένου να ελευθερωθούν από την ανάγκη χρήσης των ουσιών. Υπάρχουν επίσης πολλές διαφορετικές διαβαθμίσεις του «οικειοθελώς». Ψυχικό πόνο υπομένουν πολλά άτομα (συνήθως γυναίκες) σε γάμους απλά επειδή δεν έχουν τα κότσια να παρατήσουν τον μαλάκα, παρότι ο μαλάκας δεν τις αναγκάζει να μένουν μαζί του. Και πάει λέγοντας. Η μονολεκτική απάντηση είναι «ανταμοιβές».

Αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα. Νομίζω ότι η διαφωνία μας έγκειται στο ότι η δική μου η προσέγγιση είναι αναλυτική, ενώ η δική σου είναι συναισθηματική, κι έτσι προκύπτει σαφές πρόβλημα εννοιολογίας. Στο νήμα Bιασμός (role play) είχες γράψει οτι αντιμετωπίζεις «κάθε διείσδυση ως έναν βιασμό», πράγμα που έκανε περισσότερες μασέλες να κρεμάσουν απ' όσες μαρτυρούν τα σχόλια που ακολούθησαν. Προφανώς η χρήση της λέξης «βιασμός» εκεί ήταν υπό κάποια εξόχως υποκειμενική έννοια, βασισμένη στα συναισθήματά σου, και όχι στην έννοια που θα διαβάσεις στο λεξικό. Έτσι κι εδώ, η χρήση που κάνεις στη λέξη «συναίνεση» μάλλον πάσχει παρομοίως. Γενικά δεν υπάρχει πρόβλημα με το να μιλάμε συναισθηματικά, απλά υπάρχουν κάποιες φορές, κάποια νήματα, που καταπιάνονται με νοήματα γύρω από κάποια λεπτά θέματα, όπου το να μιλάμε συναισθηματικά μπερδεύει τα πράγματα αντί να τα βοηθάει.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Βασικά θα παρεις ΜΙΣΗ ντουζίνα ρεπ, γιατι χρησιμοποίησες δύο λεξεις αντί για μία, βιάζοντας την αρετή της λιτότητας και της αφαίρεσης προς την οποία όλοι οι πραγματικοί καλλιτέχνες προσβλέπουν.
Τούτου δοθέντος, εγώ δε φοβάμαι τους λογοτεχνίζοντες ως προς το χάσμα θεωρίας-πράξης.
Τους κριτικούς φοβάμαι.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Κι εγώ   (και τους κρητικούς ενίοτε)

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Έχω παραγγείλει κι εγώ μισή ντουζίνα ρεπ να σταλούν μέσω Arioch στο τραπέζι σας.  
{Δεν πιστεύω να κάνει πάλι καμάκι πουθενά και να καθυστερεί την παραγγελία...}

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Δεν κατάλαβες την αναλογία...Ήταν επόμενο, λόγω μίας ά-λογης τάσης για επιθετικότητα που επιδεικνύεις υπέρβολικά συχνά για να είναι ένα τυχαίο φαινόμενο...

Εάν πιστεύεις ότι γράφω παπαριές, μπορείς πάντα να μην με διαβάζεις. Αποτελεί χάσιμο χρόνου το να διαβάζεις παπαριές, κατά την άποψή μου. Προσωπικά επιλέγω να διαβάζω κείμενα που προσθέτουν στις γνώσεις μου, μου δίνουν μια άλλη προοπτική στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα που με ενδιαφέρουν, παρέχουν food for thought, ή είναι απλά απολαυστικά.

Επίσης, όταν δεν μου αρέσουν τα λογοτεχνικά κείμενα των άλλων, είτε δεν λέω τίποτε, για να μην θίξω τον γράφοντα, που στο κάτω κάτω τόσο κόπο έκανε για να δημιουργήσει κάτι από το τίποτα, εκεί που οι άλλοι μόνο κρίνουν, ή ασκώ δημιουργική (θέλω να πιστεύω) κριτική, με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, όπως έκανα πρόσφατα με κείμενο του Doc (ξέροντας ότι και ο ίδιος γνωρίζει πόσο εκτιμώ το ότι μοιράζεται μαζί μας τα λογοτεχνικά του πονήματα). Αντιπαθώ εξαιρετικά το χυδαίο φέρσιμο, το οποίο και καταδικάζω, με μία απαράμιλλη, σχεδόν δυσκοίλια, σταθερότητα. 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Το γυρνάς επί προσωπικού και δυστυχώς θα σε αφήσω μόνη. Άποψη έγραψα για το λογοτεχνίζον βδσμ, όπως άλλοι είχαν γράψει παραπάνω για το θεατρικό βδσμ  

 

Re: Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Μίλησα για ΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ψυχικό πόνο. Αυτόν που αποφεύγουν τα περισσότερα Υ όπως ο διάολος το λιβάνι...Τα παραδείγματά σου δεν έχουν σχέση με την ψυχική διεύρυνση μέσω ενός ψυχικού "παιδέματος". Αν σκεφτείς κάτι άλλο, εδώ είμαστε και πάλι.

Για την τοποθέτησή σου σχετικά με τον βιασμό, θα συμφωνήσω, με την μόνη ένσταση ότι δεν βλέπω το θέμα συναισθηματικά. Έχεις παρόλα αυτά δίκιο για την υποκειμενικότητα του βιώματος, την οποία δεν μπορώ να επικοινωνήσω παρά μόνο ίσως λογοτεχνικά. Αλλά δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν θα τύχει της κρίσης "παπαριές", αποδεικνύοντας και πάλι την θετική διάθεση των γνωστών κορασίδων προς τα γραπτά μου. 

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Αν κάτι με ξαφνιάζει σε όλη αυτή την κουβέντα είναι η αγωνία σχεδόν όλων των μερών να ελέγξουν, να περιφράξουν το βδσμ, να ορίσουν τον ορθό, το ασφαλές, το αποδεκτό, λες και ο ερωτισμός όπως εκφράζεται μέσα από την κυριαρχία και την υποταγή, μπορεί να ορισθεί. Λογοτεχνία, μέθοδοι μάθησης, ο καθείς επικαλείται ό,τι μπορεί για να οριοθετήσει το βδσμ μην τυχόν και αν ξεφύγει λίγο από αυτό που έχει στο μυαλό του ή που του είπανε, πάθει τίποτε, χάσει το δρόμο προς την σωτηρία. Αν όμως κάποιος αντιληφθεί το βδσμ σαν ταξιδι με ανοιχτό ορίζοντα, χωρίς προορισμό όπως άλλωστε και η ζωή, τότε η έννοια της συναίνεσης, παύει να είναι τόσο μονολιθική, είτε έτσι είτε αλλιώς αλλά είναι πάντα σχετική με τη θάλασσα, τον καιρό και τον καπετάνιο με τον οποίο ευρισκόμαστε. Και λίγη εμπειρία από σχέσεις, δείχνει ότι και μέσα στην ίδια τη σχέση ο χώρος μεταξύ των δυο, δεν είναι απαράλλαχτος, αμετακίνητος. Άρα και σε αυτή την περίπτωση η συναίνεση ακολουθεί την ίδια την σχέση. Νομίζω πάντως ότι όσο πιο εγκαθιδρυμένη και αποδεικνυόμενη είναι η εμπιστοσύνη μεταξύ των μερών, και κυρίως από εναν/μια υ προς τον/την Κ, τόσο η συναίνεση είναι πιο γενική, πιο σιωπηρή. Η συναίνεση και το είδος αυτής έχει να κάνει με τον βαθμό εμπιστοσύνης και την αποδοχή του Άλλου.

 

Re: Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Μμμμ, αν κρίνω και από μια προφορική επικοινωνία που είχαμε στο Trolley Cafe, αυτό μάλλον αναφέρεται σε εμένα, ή τέλος πάντων σίγουρα και σε εμένα.

Κατ' αρχήν, ενώ φροντίζω συνήθως να συμπεριλαμβάνω τα συνήθη «νομίζω», «κατά τη γνώμη μου», «ΚΤΤΜΓ», κλπ, μερικές φορές είναι η φύση του πράγματος τέτοια που δεν του ταιριάζει ο υποθετικός λόγος. Δεν μπορείς να λες «1+1=2, κατά την ταπεινή μου γνώμη.»

Από εκεί και πέρα, έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει την άποψή του σε κανέναν. Αν βρεθεί το forum στο οποίο κάποιος κατάφερε ποτέ κάτι τέτοιο, να μας το πείτε κι εμάς, θα γίνει ανάρπαστο. Και καθώς λοιπόν δεν τίθεται θέμα επιβολής απόψεων, λαμβάνω την ελευθερία να εκφράζω τις θέσεις μου τόσο σθεναρά όσο πιστεύω ότι τους αρμόζει. (Αν μου έλεγες πως όσο πιο δυνατά τις εκφράζω τώρα, σε τόσο πιο δύσκολη θέση θα βρεθώ αν τυχόν αλλάξω γνώμη στο μέλλον, αυτό θα με έβαζε σε περισσότερες σκέψεις.)

Το πολύ-πολύ που μπορεί κανείς να κάνει σε ένα forum είναι να διαπιστώσει διαφορά απόψεων και να διαχωρίσει τη θέση του. Αν και, ούτε εκεί έχουμε φτάσει μέχρι στιγμής, γιατί έχουμε ακόμα σημασιολογικά ζητήματα να λύσουμε. (Όπως συμβαίνει συνήθως.)

Ας μιλήσουμε λοιπόν με λίγο πιο συγκεκριμένα παραδείγματα, για να καταλάβουμε πως θεωρεί ο καθένας τη συναίνεση.

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως έχουμε τον «Κ» ο οποίος έχει αποφασίσει πως τώρα το «υ» χρειάζεται να κάνει ένα «άλμα» αντί για "baby steps" (για να χρησιμοποιήσω προηγούμενα λόγια της alnair) και ας υποθέσουμε ότι το «υ» έχει διαφορετική γνώμη.

Υποθέστε αν θέλετε τις καλύτερες δυνατές υπόλοιπες παραμέτρους της σχέσης, (εμπιστοσύνη, προηγούμενες καλές εμπειρίες, κλπ.) και πείτε μου, που σταματάτε;

• στο «αχ μη!»;
• στο «αχ μη, καλέ!»;
• στο «σταμάτα τώρα!»;
• στο «σταμάτα τώρα!» με πολύ άγριο βλέμα;
• στο «σταμάτα τώρα γιατί θα φωνάξω "βοήθεια, αστυνομία!"»;
• δεν σταματάτε σε κανένα από τα παραπάνω;

Άντε, για να τις διαχωρίζουμε σιγά-σιγά τις θέσεις μας.
Το ερώτημα απευθύνεται προς όλους όσους δηλώνουν «Κ», όχι μόνο προς τον MasterPerris.

Ναι, βέβαια, ήξερα ότι στην ακριβή έννοια του όρου θα με πατήσεις, αλλά δεν κρατήθηκα να μην απαντήσω. Δυστυχώς, δεν είμαι τόσο διαβασμένος, και το google δεν με βοήθησε. Νομίζω όμως πως το «ανταμοιβές» εξακολουθεί να στέκει ως απάντηση.

Πολύ σωστά, η παρούσα συζήτηση πάσχει πράγματι από αυτό που διακρίνεις, όμως βλέπεις ότι κι εσύ παρακάτω κάνεις λόγο για συναίνεση; δεν την ορίζεις, αλλά αναγνωρίζεις την ύπαρξή της και ότι έχει να διαδραματίσει κάποιο ρόλο. Εδώ όμως το ερώτημα που τίθεται υπό αμφισβήτηση είναι αν η συναίνεση είναι καν αναγκαία. Μιλάμε για βασικά πράγματα.

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

???!!!

Αραγε διαβάζεις ή μόνο γράφεις;