Ασύμμετρες D/s vs ασύμμετρες M/s σχέσεις.

Δηλαδή;

 

Φαντασου να κλεισεις εισητηριο και να πετας με μια αεροπορικη εταιρια, που προσλαμβανει ΜΟΝΟ αυτοδιδακτους πιλοτους,
με μαθηματα δι αλληλογραφιας, οτι αρπαξανε κι οτι καταλαβανε. Και απ ολα τα κουμπακια, ελα μωρε, τα βασικα.

Πιλοτος. Πεταμε. Καλα.

Εχει ο καθενας το δικαιωμα αυτοπροσδιορισμου και ο καθενας και η καθεμια οπως το βλεπει. Δε βαζουμε ταμπελες. Καλυτερα ταφοπλακες.

Ασυμετρες D/s σχεσεις vs ασυμετρες M/s σχεσεις. Για να καταλαβουμε ΤΙ συζηταμε.

Συμμετρικη D/s ή M/s πρωτη φορα ακουω. Αλλα υπαρχει και μουσακας χωρις κιμα. Βαζουνε σογια.
Ισως και χωρις μπεσαμελ. Νταξ, εχει θερμιδες.
Χωρις μελιτζανες, χωρις πατατες, ασε που το πολυ το λαδι παχαινει...

Ερωτηση. Αφου σ πεφτει βαρυς ο μουσακας, για δε παιρνεις μια σαλατα λαχανο-καροτο, χμ ?

Αμα το λυσουμε αυτο το θεμα, να παμε στο επομενο. Τίτλος "Μ/s χωρις s vs D/s χωρις D".

 

Στο δικό Μου το κεφάλι αλλά και την πρακτική το D/s με το M/s μοιάζουν, έχουν κοινά σημεία αλλά δεν είναι καθόλου ίδια.

'Εχω τελειώς διαφορετικές απαιτήσεις από ένα υπό σε D/s και διαφορετικό όραμα για το που θέλω να φτάσει η σχέση, η παράδοση του ελέγχου και η ανταλλαγή δύναμης και τελείως άλλες από ένα υπό σε M/s και διαφορετικό όραμα για το που θέλω να φτάσει η σχέση, η παράδοση του ελέγχου και η ανταλλαγή δύναμης. Ότι σαφώς κάποια πράγματα σε έναν εξωτερικό παρατηρητή μπορεί να φαντάζουν όμοια, ίδια, κοινά -ειδικά στα προκαταρκτικά στάδια-, είναι έτσι και πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι αφού Εγώ είμαι ο ίδιος άνθρωπος είτε κάνω D/s είτε κάνω M/s. 'Exω όμως κι εξασκώ διαφορετική εστίαση, διαφορετικά κριτήρια στην αξιολόγηση για το πως προχωράει το πράγμα και στο σχεδιασμό που κάνω ως προς τα βήματα και τα στάδια της σχέσης.

Προσωπικά δε θα έμπλεκα εδώ ως βασικό διαχωρισμό ανάμεσα στα δύο τη συνήθη συζήτηση γύρω από αυτά που καλούμε "όρια", ότι δηλαδή ένα υπό έχει όρια σε ένα D/s, ενώ ένα slave δεν έχει όρια σε ένα M/s.
Όρια θεωρώ ότι έχουν όλοι οι άνθρωποι και όντως κάποια από αυτά καλά υπάρχουν εκεί που υπάρχουν. Για Εμένα συχνότερο πρόβλημα δεν είναι το πως να "διαλύσω", "καταλύσω" "αφαιρέσω" όρια από ένα υπό, αλλά αντίθετα να χρειαστεί να ξοδέψω περισσότερο χρόνο στο να μάθω στο υ να αναγνωρίζει, να ενισχύει, να προστατεύει και να διατυπώνει καλύτερα τα όρια του από όσο κάνει για χίλιους δυό λόγους...

Η διαφορά ως προς τα όρια είναι ότι σε ένα D/s αφού τα πραγματικά όρια του υπό διερευνηθούν και τοποθετηθούν κι εφόσον δεν κρίνω ότι Με χαλάνε, Με εμποδίζουν, Μου είναι ασύμβατα, τα αποδέχομαι και τα ενισχύω αλλά θεωρώ ότι ανήκουν στο υπό. Είναι δικά του όρια και του ανήκουν και δεν είναι δικά Μου. Ενώ σε ένα Μ/s αφού τα πραγματικά όρια του υποψηφίου slave διερευνηθούν ως κάτι που αφορά στην ουσιαστική γνωριμία Μου μαζί του, περνάμε στις εξής δύο διατυπώσεις και κατανοήσεις: ότι τα όρια του δεν ανήκουν στο slave, Μου τα εναποθέτει και βρίσκονται πλέον στην κατοχή και διαχείρησή Μου και στη συνέχεια, το slave, αποκτάει άλλα όρια. Τα δικά Μου. Τα δικά Μου όρια γίνονται τα δικά του. Σε όλες τις εκφάνσεις και συσχετισμούς της ζωής του και όχι μόνο στις μεταξύ Μ/μας διαδράσεις και σαφώς όχι μόνο σε αυτές που ανήκουν στο "ηδονιστικό" κομμάτι.

Στο μυαλό κάποιων η διαφορά μεταξύ ενός D/s κι ενός M/s είναι και στην ποσότητα "σκληρότητας", "πόνου" και λοιπών s/m πρακτικών. Ότι το D/s είναι πιο light ενώ το M/s πιο hardcore...

Για Εμένα αυτό δεν ισχύει απαρραίτητα ως παράγοντας που τα διαχωρίζει. Μπορεί ένα D/s με κάποιο υπό με υψηλές αντοχές/ανάγκες στον πόνο, (σωματικό, ψυχικό, συναισθηματικό) να είναι χίλιες φορές πιο σκληρό από ένα M/s με ένα slave μίας άλλης ιδιοσυστασίας ως προς το s/m κομμάτι.

Για Εμένα η βασική και ουσιώδης διαφορά είναι ότι σε ένα D/s o υποτακτικός δεν έχει ως ζητούμενο να γίνει/μετατραπεί/νιώθει ιδιοκτησία εκχωρώντας όλα όσα θα τον μετατρέψουν σε ιδιοκτησία και δεν είναι ζητούμενο ούτε δικό Μου να τον μετατρέψω σε ιδιοκτησία Μου, ενώ σε ένα M/s υπάρχει στόχος και σκοπός το s να καταστεί σταδιακά ιδιοκτησία.

Και όταν μιλάμε για ιδιοκτησία είναι κάτι διαφορετικό από το γενικό συναίσθημα του "δεσίματος" που δύο άνθρωποι μπορεί να αρχίσουν να νιώθουν μεταξύ τους όσο η σχέση τους προχωρά και συνεχίζεται. Δέσιμο, η αίσθηση ότι ο άλλος είναι δικός σου κλπ μπορεί να υπάρχει και σε ένα D/s όπως και σε μία βανίλα σχέση. Το να είναι Ιδιοκτησία σου όμως ο άλλος είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Είναι λίγο εξτρεμιστικό το project... Παίρνει χρόνο για να γίνει, περιλαμβάνει ευθύνες, κι από εκεί και πέρα χρωμματίζεται από τα χαρακτηριστικά που το Κ επιθυμεί να δώσει στη μορφή και στην έννοια αυτής της ιδιοκτησίας, γιατί όπως και να το κάνουμε, το "παιχνίδι" αυτό είναι και εγκεφαλικό, οπότε χωρίς συντονισμό εγκεφάλων γύρω από την αίσθηση, το βίωμα της ιδιοκτησίας και το τί σημαίνει αυτή και για τους Δ/δύο το πράγμα κολλάει και δεν προχωράει...


Α.

 

Οι λέξεις φαίνεται πως μάς κάνουν την ζωή δύσκολη...

Ο χαρακτηρισμός μιας σχέσης ως ασύμμετρης ή άνισης ή ακόμα-ακόμα και ως ετεροβαρούς, αυτόματα μας κατευθύνει στα αντίστοιχα μοντέλα κατανόησης/αντίληψης, που έχουμε για τις λέξεις αυτές, όπως έχουν διαμορφωθεί για από την ακαδημαϊκή μας εκπαίδευση και το περιβάλλον μας (1).
Η διαδικασία αυτή παράγει με την σειρά της αυτό που λέμε σκεπτομορφές, δηλαδή το άκουσμα/ανάγνωση μιας λέξης δημιουργεί, στον καθένα μας ξεχωριστά, μια συγκεκριμένη αντίληψη/κατανόηση και φυσικά όταν επιλέγουμε μια λέξη για να εκφραστούμε για κάτι, η συγκεκριμένη λέξη απηχεί/αποτυπώνει την σκεπτομορφή αυτή (2).

Ως απόρροια των παραπάνω, οι λέξεις ισότητα και ισοτιμία είναι επόμενο να δημιουργούν πλήθος σκεπτομορφών, περισσότερες απ' όσες φανταζόμαστε, ομοίως και αυτά που λέμε ανταλλαγή ενέργειας ή εξουσία.
Εν προκειμένω ο σκοπός/το σκεπτικό της χρήσης της λέξης ασυμμετρία είναι να δημιουργήσει/πλάσει την εικόνα μιας σχέσης, στην οποία κάτι λειτουργεί διαφορετικά ως προς την λειτουργία παραγωγής οφέλους των μελών της εξ αιτίας του ρόλου τους, γεγονός που εξ αντικειμένου δεν ισχύει, δεδομένου πως καμιά διαπροσωπική σχέση δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς όφελος για τα μέλη της, όποιο κι αν είναι αυτό το όφελος.

Η παρατήρηση πως δεν πρόκειται για αυτή καθεαυτή την λειτουργία παραγωγής οφέλους των μελών της, αλλά για την μεθοδολογία/πρακτική παραγωγής του, είναι άνευ αντικειμένου, δεδομένου πως δεν αφίσταται των όποιων άλλων μεθόδων/πρακτικών, συνειδητών ή όχι συνειδητών, λειτουργούν στις "υπόλοιπες" διαπροσωπικές σχέσεις.
Στο εύλογο ερώτημα "και που εντοπίζεται η όποια διαφοροποίηση", η απάντηση συμποσώνεται σε αυτό:
Στην απόπειρα/προσπάθεια της όποιας συνειδητής εμβάθυνσης στο νόημα των όποιων λέξεων επιλέγουν τα μέλη της σχέσης, με τα όποια μέσα και εργαλεία διαθέτουν, με σκοπό την καλύτερη δυνατή, στην αντίληψή τους, προσέγγιση του εαυτού τους και του γίγνεσθαι, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα τους/μας.

Προσωπικώς έχω την δική μου προσέγγιση, τις δικές μου λέξεις-κλειδιά, δεν χρήζουν κάποιας παρουσίασης, διότι σιχαίνομαι -εντελώς όμως (!)- να πείθω, δεδομένου πως όλοι και όλες ξέρουμε να κάνουμε τα δικά μας λάθη (3).

_____________________
(1). Ισχύει για κάθε λέξη.
(2). Για τον λόγον αυτό δημιουργήθηκε η πολιτική ορθότητα και στην χρήση λέξεων, αλλά ακόμα και στον τρόπο εκφράζεσθαι, δηλαδή η επιβολή/σύσταση/υπαγόρευση συγκεκριμένων λέξεων/τρόπου εκφράζεσθαι να αποτρέπει την δημιουργία/προβολή/επικοινωνία συγκεκριμένα ανεπιθύμητων σκεπτομορφών. Επειδή, δηλαδή, δεν είναι δυνατόν να επέμβω στο πρόβλημα, τεχνικώς το διαγράφω.
(3). [ Έδιτ ]:
Τα λάθη είναι καλό πράμα, δεν κουβαλάνε κανένα φορτίο από μόνα τους, δεν χρειάζεται να μας δημιουργούν ενοχές, τις συνέπειες τους καλούμεθα να διαχειριστούμε κι έτσι μαθαίνουμε, μια χαρά διαδικασία είναι αυτή ...

 

Δεν αντιλαμβάνομαι το λόγο, που κάνατε τον κόπο, να μου απευθύνετε αυτό το μήνυμα.
Αλλά δεν χάλασε κι ο κόσμος.

 

Ο όρος 'ασύμμετρη σχέση ' ειναι λίγο γενικός και αόριστος .Μια M/s σχέση (ποσό μαλλον μια D/s) έχει συγκεκριμένους κάνονες και συγκεκριμένες συνέπειες αν αυτοί δεν τηρηθούν .

 

Τολμώ να υποθέσω ότι ήταν ένα σχόλιο πάνω στην έννοια της ισότητας, το οποίο απευθυνόταν σ εσάς μόνον επειδή θέσατε ότι όλοι είμαστε ίσοι. Σκέπτομαι το θέμα της ισότητας, πιθανότατα θα επανέλθω.

Πάντως δεν πιστεύω ότι στο M/s υπάρχει ή είναι επιθυμητό να υπάρχει ισότητα, εντός της σχέσης. Θα πω (ξανά) για δύο ανθρώπους που είναι εσωτερικά άνισοι, ο ένας απέναντι στον άλλο. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ Αφέντη που να θεωρήσει φυσικό π.χ. η σκλάβα του να έχει χειρότερη υγειονομική περίθαλψη από την δική του. Αλλά όταν οι δύο αυτοί γνωρίζουν ότι η σκλάβα ανήκει στον Αφέντη της και το υλοποιούν αυτό με τους τρόπους που τους ταιριάζουν, πώς αυτός που ανήκει είναι ίσος με τον κάτοχό του; Δεν βλέπω να γίνεται.

 

Όντως τολμηρή υπόθεση να προσπαθείς να ερμηνεύσεις, το τι εννοούν κάποια άτομα στον μεταξύ τους ολιγόλογο διάλογο.
Για να μην μπερδεύεσαι πάντως, εγώ προσωπικά δηλώνω ότι τις εκάστοτε υποτακτικές μου τις θέλω να μην υστερούν σε διάνοια ή ικανότητες, σε σχέση με εμένα. Με ενδιαφέρουν να είναι σπουδαίες γυναίκες στον τομέα τους.
Δεν τις θεωρώ, ούτε τις θέλω παρακατιανές ή χαζές.
Μπορεί να μην είμαστε ίσα κι όμοια αλλά ίσα μπορούμε να είμαστε. Τότε αποκτά άλλη αξία η κυριαρχία πάνω τους.
Το να Κυριαρχήσεις σε ένα ψυχικά ή διανοητικά προβληματικό άτομο, δεν έχει για εμένα καμία αξία.
Αν έχει ωραίο κώλο θα μπορούσα να εκδηλώσω ενδιαφέρον για τον κώλο της, αλλά μέχρι εκεί, δεν θα με ενδιέφερε να μπω σε μια σχέση Κυριαρχίας υποταγής μόνο και μόνο για τον ωραίο της ποπό και ακόμη δεν θα βάφτιζα την κάθε ξεπέτα με το καλλίπυγο ζαβό, D/s.

 

@espimain είστε ο πιο ισχυρός στην D/s σχέση σας ως Κ;

Όσο για τον λόγο που μίλησα, δημόσιος διάλογος είναι, αφορά όποιον ενδιαφέρεται.