Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ατονικό

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Εμπειρίες' που ξεκίνησε από το μέλος margarita_nikolayevna, στις 14 Ιουνίου 2024.

  1. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna owned Contributor

    Κάποια πηγή ρίχνει στο ταβάνι του σκοτεινού δωματίου ένα αμυδρό μπλε φως. Χρώμα ψυχρό. Οι αρθρόποδοι εξάγγελοι μεταφέρουν το μήνυμα του καλοκαιριού. Ο ήχος τους μπλέκεται με το ρόγχο του ανεμιστήρα δημιουργώντας ένα άχρονο, ατονικό σάουντρακ.

    Σκέφτομαι εναλλάξ τους στίχους δυο τραγουδιών για το καλοκαίρι που ακούω από την εφηβεία. Θυμάμαι αποσπασματικά και τις μελωδίες τους. Ένας γλυκόπικρος συναισθηματικός κυματισμός και στα δυο. Αυτό είναι το κοινό τους σημείο, παρατηρώ. Άποψη. Ή και όχι.

    Στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Tαγγέρη

    Αλλά εν τέλει

    Με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι

    Την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει

    Καλοκαίρι

    Στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει


    Στριφογυρίζω στο ελαφρά νοτισμένο σεντόνι. Μια μορφή νομίζω ότι με στοιχειώνει. Μια μορφή ή μια ιδέα; Πρόσωπο ή αναπαράσταση; Όνειρο ή πραγματικότητα;

    Άραγε επιλέγουμε τις μορφές ή τις ιδέες που θα μας στοιχειώσουν;

    Άραγε τι έγινε με τα όσα είχα αποφασίσει; είχα πει…

    Κι ύστερα πάλι…

    Και ύστερα πιο δυνατά η μουσική…

    Κι ύστερα πάλι…

    Και ύστερα πιο χαμηλά η μουσική…


    Προσπαθώ να ξεφύγω από τη μορφή. Ή όχι; Θυμάμαι μερικές φορές που τα καλοκαίρια έπαιζα κρυφτό. Και κρυβόμουν με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο. Και προσπαθούσα να παραστήσω ότι δεν ήθελα να με βρει κανείς. Αλλά δεν ήθελα; Γιατί προσδοκούσα τότε με μια αμφίθυμη έκσταση να με βρει όποιος «τα φυλάει»;

    Νταμ φιλίμικο νταμ νταμ

    καραγάτς ξεπετώ δίπλα στον ποταμό

    εγώ τανγκό…


    Προσπαθώ άραγε να ξεφύγω από τη μορφή ή όχι; Με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο…ή προσπαθώ το αντίθετο;

    Άραγε επιλέγουμε τις μορφές που θα μας στοιχειώσουν; Και αν ναι, πότε αποφασίζουμε; Και μετά; i do; Ή so long; Πότε επέλεξα και τι; Να μην μπορώ παρά να με στοιχειώνει ή ότι είμαι αυτό; Επιστροφή στο παιδικό παιχνίδι ή ενήλικη επιλογή; Οι πεποιθήσεις δημιουργούνται από τις αναμνήσεις της πορείας μιας ζωής; Ή από την ολική επικράτηση σε αυτές με την απόφαση πως «είμαι εγώ και ό,τι κι αν έγινε, ΕΓΩ αποφασίζω»;…

    Η ευθεία είναι πάντα ο πιο σύντομος δρόμος και η ευθεία και η ευθύνη προέρχονται από την ίδια ρίζα… Είχε πει…

    To be continued (?)
     
  2. Just_Me

    Just_Me Contributor

    Εγκεφαλικά μεθυστικό   
     
  3. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna owned Contributor

    Ευχαριστώ ειλικρινά    
     
  4. skia

    skia Contributor

    Εξαιρετικό.
     
  5. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna owned Contributor

    Ευχαριστώ πολύ