Αυτές οι στιγμές...

Να είσαι καλά συναγωνιστή @Iagos ....στρατός λοιπόν... έκατσα πάντως και τους τρέλανα εγώ.... χσχαχα

 

Γύθειο καλοκαίρι 2013...
καθισμένοι και οι 2 δίπλα δίπλα στην παραλία,απόγευμα,δεν είχε σουρουπώσει ακόμα
θυμάμαι ένα χαοτικό ρήγμα να ανοίγει μέσα μου,να ρουφά την μία διάσταση και εγώ να βουτάω μέσα του
αμουδιά,θάλασσα,ήλιος,ουρανός να προσπαθούν να βολευτούν στις 2 διαστάσεις,μία στάσιμη εικόνα
...αυτός είναι ο θάνατος ψέλλισα...να είσαι ζωντανός και όλα να είναι νεκρά γύρω σου,αυτός είναι ο θανατός σου
μια ανείπωτη θλίψη με κατέκλυσε όταν βίωνα τον θάνατο ζωντανός...
γύρισα το κεφάλι μου και την είδα,την είδα να εμφυσεί ζωή σε ό,τι ήταν νεκρό,να μοιράζει ένα αγνό φως
...αυτή είναι η αγάπη μου ψέλισσα...
Γύθειο καλοκαίρι 2013 η μετάβαση από την ζώη στον θάνατο και πάλι πίσω
2 παιδάκια χέρι χέρι στην παραλία,
ένα χαμόγελο να ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος της κερκίδας μίας ρωμαϊκής αρένας
ένας έρωτας σε όλες τις ηλικίες, σε όλες τις εποχές

Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω-κάτω
Για ΜΕ Ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων.

 

Καλοκαιρινό πάρτυ σε παραλία της Κεφαλλονιάς το 2011. Ξυπόλητοι όλοι με λίγα ρούχα, ξέφρενος χορός, τιγκαρισμένοι όλοι από ποτά και ναρκωτικά μα το κυριότερο απ' όλα είναι ότι αισθανόμουν ευτυχισμένη και ένιωθα αγάπη από όλους προς όλους!

 

αιμα κι αμμος......

 

Αν ήταν στην Αντισσαμο ήμασταν στο ίδιο...
Πέρασα πολύ καλά χωρίς να έχω πιει σταγόνα αλκοόλ και χωρίς μαστουρα..
Γινόταν χαμός , παντως  

 

Αντε ρεεεεε!! Στην Αντισαμμο ηταν χαχαχα κοιτα συμπτωση. Υπεροχο παρτυ

 

Εεεεεε τεεεεεελειο !!!

 

εεεεεε στιγμες. Ποσο ωραιες και ποσες πολλες στιγμες. Ξεχωριζω 4-5 σαν τοπ-τοπ. Θα αναφερω μονο 2.
1. Δεκεμβρης 1999. Επιστροφη οδικως απο Αγγλια. Σουπερ ταξιδι, σουπερ παρεα, σουπερ διαθεση. Απο τη μια να μην θελω να τελειωσει και απο την αλλη να μην βλεπω την ωρα να φτασω Θεσσαλονικη να δω τον ερωτα που τοτε με ειχε σε αναμενα καρβουνα. Θυμαμαι να μπαινω στην χιονισμενη Θεσσαλονικη απο δυτικα και να διασχιζω ξημερωματα ολη την χριστουγεννιατικα στολισμενη λεωφορο νικης και μεγ. Αλεξανδρου. Παιζει να ημουν για μερικα λεπτα ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος πανω στη γη. Πεταλουδιτσες και αστρακια παντου.
2. Ανευ ημερομηνιας...η γεννηση του πρωτοτοκου. Νταξει....αλλου. Το πρωτο βραδυ, απλως επεστρεψα σπιτι, κατεβασα το ακουστικο του τηλεφωνου, εκλεισα το κινητο, περασα τις φωτογραφιες του στον υπολογιστη, πηρα παραμασχαλα ενα dimple απο αυτα που ξεροσταλιαζαν κλειστα για πολλους μηνες στο σαλονι....γεμισα το ποτηρι, επινα και εβλεπα σε loop τις φωτογραφιες μεχρι να με παρει ο υπνος στον καναπε. Πολυ κλαμα λεμε. Σιγουρα εκεινο το βραδυ ημουν ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος στη γη. Γαμωτο συγκινήθηκα παλι... 

 

Δεν θα άλλαζα ποτέ αυτές τις στιγμές που πειράζω τις αδερφές μου....Και με κοιτούν σαν χάνοι....όποιος το έχει ζήσει μπορεί να με καταλάβει...Και σήμερα είχα πολλές τέτοιες στιγμές...

 

Καλοκαίρι '07. Συγκατοίκηση με δύο φίλους απο το Πανεπιστήμιο. Μόνοι στο σπίτι με τον ένα (καθώς έλειπε στο εξωτερικό το τριτο μισο μας) με μπουγελώματα, τρεξίματα μέσα στο σπίτι, kung fu παιχνίδια για τη πλάκα, συζητήσεις μέχρι μεσανυκτίας :Ρ (κοιμόμαν και νωρίς) για το νόημα της ζωής, τη φιλία, το μέλλον, το παρόν. Ροζ εγώ, πράσινο εκείνος.. Ασυμβατοι και όμως αγαπημένοι. Ολοκαίνουριος αδερφος, πρότυπο... Καθώς επίσης λίγες σχέσεις με τον αδερφό μου (της ηλικίας πραματα) ήταν δώρο θεού.

Και ήρθαν αργότερις και οι άλλες δυό τσούπρες της παρέας και κύλησαν τα πιο σπουδαία φοιτητικά χρόνια που θα μπορούσαν να υπάρξουν!! (για εμενα..   )

 

Μαρίνα Φλοίσβου , Καλοκαίρι 2014
Εγώ κι αυτός καθισμένοι και αγκαλιασμένοι σε ένα παγκάκι να χαζεύουμε τον λαμπερό ήλιο απέναντι και τη θάλασσα δίπλα μας και από μια καφετέρια να ακούγεται μουσική... Νομίζω δε σκεφτόμουν τίποτα άλλο εκείνη την ώρα, ήμουν τόσο ήρεμη και χαρούμενη.