Αυτοεκτίμηση – Ίσως ένα από τα κλειδιά για μια καλύτερη bdsm σχέση.

Είναι σίγουρο ότι ο κάθε άνθρωπος έχει μια εικόνα για τον εαυτό του, που περιλαμβάνει τουλάχιστον όλες τις συνειδητές πλευρές του εαυτού του: τη σωματική, τη συναισθηματική, τη νοητική, την κοινωνική.

H εικόνα αυτή σπάνια ταυτίζεται με την εικόνα που έχουν οι άλλοι γι’ αυτόν και πολλές φορές μάλιστα η απόσταση μεταξύ της αυτοαντίληψης και της «αντικειμενικής» εικόνας είναι πολύ μεγάλη.

Εκτός όμως από την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, έχουμε και την εικόνα ενός ιδανικού εαυτού, αυτού δηλαδή που θα θέλαμε να είμαστε και που επιδιώκουμε πάντα να φτάσουμε.

Συνεπώς θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αυτοεκτίμηση προκύπτει από τη σχέση μεταξύ της εικόνας που έχουμε για τον εαυτό μας και την εικόνα του ιδανικού εαυτού μας. Όσο πιο κοντά βρίσκονται οι εικόνες αυτές, τόσο πιο μεγάλη είναι η αυτοεκτίμησή μας. Aπό πού πηγάζει όμως και πώς διαμορφώνεται αυτή η αντίληψη και η αξιολόγηση του εαυτού μας;

Το αίσθημα ικανοποίησης όταν το άτομο έχει καλύψει τι βασικές του ανάγκες και αισθάνεται ασφάλεια, σε συνδυασμό με την ευχαρίστηση που προκαλούν η τρυφερότητα και η αγάπη από τον σύντροφό του, τα οικεία πρόσωπα, δημιουργούν την πρώτη, καθαρά «αισθαντική» ακόμη αυτοεκτίμηση, η οποία θα μπορούσε ίσως απλουστευτικά να μεταφραστεί: «Nιώθω καλά μέσα στο πετσί μου, με περιβάλλει μια ευχάριστη αίσθηση, και αυτή την προκαλούν οι άνθρωποι που είναι γύρω μου και με αγγίζουν, επειδή και αυτοί νιώθουν καλά μαζί μου».

Kάπως έτσι υποθέτουμε ότι μπαίνουν οι βάσεις για τα πρωταρχικά στοιχεία της αυτοεκτίμησης, δηλαδή το αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης με τον εαυτό μας και με τους γύρω, τους λεγόμενους «Σημαντικούς Άλλους».

Εσείς τι κάνετε για να ενισχύσετε την αυτοεκτίμηση του εαυτού σας και του εταίρου ημίσεως σας?

Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας.

 

Νομίζω πως οι βάσεις της θετικής εικόνας του εαυτού μπαίνουν στην παιδική ηλικία, μέσα από την σχέση με την μητέρα. Ο θηλασμός, το άγγιγμα, το pattern με το οποίο η μητέρα ταϊζει το βρέφος, το αλλάζει, το παίρνει αγκαλιά, είναι τα πρώτα θετικά στοιχεία. Έτσι έχω διαβάσει, νομίζω στον Carotenuto, και μπορώ να βρω το σχετικό απόσπασμα αν το επιθυμεί κάποιος (πωπω, τεμπελιά που μ' έπιασε...) 

Ναι, αν συνεχίσουν όλα καλά και αν το άτομο συνεχίσει να έχει θετική εικόνα για τον εαυτό του και αν την φροντίζει και την διατηρεί. Αλλά μία γυναίκα με χαλασμένα δόντια ή με λιγδιασμένα μαλλιά, ή ένας άντρας που ζυγίζει 180 κιλά και συγκαίγεται από το πάχος, δεν είναι ότι καλύτερο, έτσι δεν είναι; Ή κάποιος που δεν εξελίσσει την προσωπικότητά του, σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Αν δεν αγαπούμε και φροντίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, πώς περιμένουμε από τους άλλους να το κάνουν;

Μου αρέσει να είμαι περιποιημένη και να ντύνομαι όμορφα, σύμφωνα με την δική μου αισθητική, που είναι λίγο eighties αλλά οι περισσότεροι μου το συγχωρούν, γιατί είναι κι αυτοί της ηλικίας μου και τους θυμίζω τα παλιά καλά χρόνια, τότε που κάναμε καμάκια και βγαίναμε μόνοι μας και γυρνούσαμε ζευγαρωμένοι. Και πάω στο σπίτι της φίλης μου της άννας και βάφουμε τα μαλλιά μας και αποτριχώνουμε τις γάμπες μας και βάζουμε μάσκες στο πρόσωπο και είμαστε σαν χαζές, με μωβ μπέρτες και τα μαλλιά σηκωμένα σαν τζίβα και μιλάμε για όλους τους βλαμμένους που γνωρίζουμε και για το BDSM. Μετά είμαστε φρέσκιες και όμορφες.

Μου αρέσει να διαβάζω όμορφα πράγματα και να τα θυμάμαι και να τα ξεφουρνίζω την κατάλληλη στιγμή, πράγμα που κάνει τους άλλους να περνούν καλά, να σκέφτονται, να γελούν και να νιώθουν ότι δεν χάνουν τον χρόνο τους όταν μιλούν μαζί μου. Στους εξευτελισμούς δεν τα καταφέρνω και πολύ καλά, αλλά στα κιτάπια του θεού αυτό δεν φαίνεται να έχει και μεγάλη σημασία (όπου Θεός, βλέπε το καλό, το αληθινό και το όμορφο - ή ότι άλλο θέλει ο καθένας).

Το έτερο ήμισυ (ελπίζω να το έγραψα σωστά, με μπέρδεψες λίγο πριν) συνήθως εισπράττει την λατρεία μου εν αφθονία, καθώς αγαπώ πολύ το ανθρώπινο σώμα, ιδίως του συντρόφου μου, και χαρακτηριστικά θυμάμαι μία σκηνή όπου είχα πιει λίγο τότε που έπινα ακόμα και είχα χαλαρώσει και ένιωθα ότι με είχε τρελάνει η σάρκα και του το είπα και τον φίλησα αυθόρμητα στο εσωτερικό του αγκώνα, η παλιοβανίλλα. Και μου αρέσει να καταβροχθίζω το σώμα του άλλου (όχι όμως όπως οι αράχνες, χαχα). Μου αρέσει να πίνω τα ούρα του και να καταπίνω το σπέρμα του και να γλύφω τον ιδρώτα του. Τέτοιες βανιλλιές κάνω και δεν πρόκειται ποτέ να δω χαϊρι εδώ μέσα. Λολ.

Η αυτοεκτίμηση του συντρόφου μου στο πνευματικό επίπεδο φαντάζομαι ότι ενισχύεται επειδή ακούω πολύ προσεκτικά τί μου λέει και δεν συμφωνώ ποτέ εκτός εάν έχω πραγματικά πειστεί, με άλλα λόγια δεν γλύφω για να κερδίσω τίποτα γιατί δεν με ενδιαφέρει να κερδίσω τίποτα, διεκδικώ και παίρνω, δεν με νοιάζουν τα χατίρια, και όταν με καθοδηγεί πνευματικά είναι βέβαιο ότι το κάνει καλά γιατί είμαι δύσκολη και πείθομαι μόνο αν τα λέει καλά. Οπότε, ξέρει beyond all doubt, ότι είναι απίθανος, βλέποντας τις αλλαγές πάνω μου. Αν όχι, ή κάνει λάθος ή δεν προσπάθησε αρκετά. Ξανά λολ.

Πιστεύω ότι η γυναίκα είναι ένα είδος δείκτη. Κάτι σαν εκείνο το παλιό καλό τραγούδι που λέει, "I'm your flag baby".

Ελπίζω να σε κάλυψα. (Ουφ, φλύαρη, στο είπα...) 

 

Απάντηση: Αυτοεκτίμηση – Ίσως ένα από τα κλειδιά για μια καλύτερη bdsm σχέση.

Εγώ τυγχάνει να έχω την ίδια γνώμη για τον εαυτό μου που έχουν και οι άλλοι για μένα
Ότι δηλαδή είμαι ψώνιο
Το θέμα για μένα είναι άλλο
Δηλαδή το αν είμαι δικαιολογημένα ψώνιο , η σαν τους περισσότερους , δηλ απλός ψώνιο απ το μυαλό μου
Αλλά και σε αυτό συμφωνώ με τους υπόλοιπους που με ξέρουν
Δηλαδή ότι έχω κάθε λόγο εγώ τουλάχιστον να είμαι ψώνιο
Έχω τεράστια αυτοεκτίμηση , εμπιστοσύνη σε εμένα και είμαι υπεραισιόδοξος
Αλλά όλα αυτά δεν βλέπω να έχουν περισσότερη σχέση με το βδσμ απ ότι έχουν με όλες της υπόλοιπες σχέσεις ( εκτός sm,κοινωνικές ,επαγγελματικές , φιλικές )
Προσωπική παρατήρηση και γνώμη μου πάντα

 

Απάντηση: Αυτοεκτίμηση – Ίσως ένα από τα κλειδιά για μια καλύτερη bdsm σχέση.

Αγαπητή dora_salonica,


"Αρχικό μήνυμα απο Amanteus
Το αίσθημα ικανοποίησης όταν το άτομο έχει καλύψει τι βασικές του ανάγκες και αισθάνεται ασφάλεια, σε συνδυασμό με την ευχαρίστηση που προκαλούν η τρυφερότητα και η αγάπη από τον σύντροφό του, τα οικεία πρόσωπα, δημιουργούν την πρώτη, καθαρά «αισθαντική» ακόμη αυτοεκτίμηση, η οποία θα μπορούσε ίσως απλουστευτικά να μεταφραστεί: «Nιώθω καλά μέσα στο πετσί μου, με περιβάλλει μια ευχάριστη αίσθηση, και αυτή την προκαλούν οι άνθρωποι που είναι γύρω μου και με αγγίζουν, επειδή και αυτοί νιώθουν καλά μαζί μου».
«Νομίζω πως οι βάσεις της θετικής εικόνας του εαυτού μπαίνουν στην παιδική ηλικία»"

Θα συμφωνήσω μαζί σου. Θα πρέπει να προσθέσω ακόμα ότι και οι ειδικοί μοιάζουν να συμφωνούν στην άποψη ότι η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας χτίζεται -από την πρώτη στιγμή της ζωής μας- από την αλληλοεπίδραση των προσωπικών μας εμπειριών και των αξιολογήσεων των σημαντικών για εμάς ανθρώπων, που είναι κατά την παιδική ηλικία κυρίως οι γονείς, αργότερα οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοι. Kατά το πρώτο έτος της ζωής ενός παιδιού, το οποίο για πολλούς εξελικτικούς ψυχολόγους είναι και το σημαντικότερο για την ανάπτυξη της αίσθησης του εαυτού του, το παιδί αρχίζει να κατανοεί ότι είναι μια οντότητα ξεχωριστή από τη μητέρα του, ενώ ταυτόχρονα παραμένει εξαρτημένο από αυτήν και από άλλα πρόσωπα που είναι γύρω του, για την ικανοποίηση των αναγκών του. Φαίνεται ότι το κατά πόσο και το πώς ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του παιδιού για τροφή, ύπνο, προστασία αλλά και σωματική επαφή, τρυφερότητα, επικοινωνία κατά τους πρώτους αυτούς μήνες της ζωής του -που είναι απόλυτα εξαρτημένο από τους άλλους- αποτελούν το θεμέλιο για μια θετική αυτοαντίληψη.

Αργότερα στην ζωή του η ανάληψη πρωτοβουλιών και η ενθάρρυνση του παιδιού εκ μέρους των «μεγάλων» είναι ιδιαίτερα σημαντικές, γιατί έτσι συντελείται το πρώτο μεγάλο βήμα προς την αυτονομία και την ανεξαρτησία, που συνεπάγονται αίσθημα ικανοποίησης για ό,τι το παιδί δοκιμάζει και πετυχαίνει μόνο του. Αντίθετα, η αποθάρρυνση από το να αναλάβει πρωτοβουλίες, με υπερβολικούς περιορισμούς ή τιμωρίες, μπορεί να προκαλέσει στο παιδί ενοχές αλλά και αίσθημα ανεπάρκειας και εξάρτησης, που επιδρούν αρνητικά στη διαμόρφωση της αυτοαντίληψής του. Στην πορεία της κοινωνικοποίησης του παιδιού αποκτούν σημασία, εκτός από την οικογένεια, και οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοί του, καθώς αξιολογούνται πια και οι επιδόσεις του στο σχολείο και αρχίζει να κρίνει τον εαυτό του σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Οπότε το συμπέρασμα που βγαίνει μας οδηγεί το επόμενο κομμάτι που επέλεξες να σχολιάσεις.


Αρχικό μήνυμα απο dora_salonica
"Kάπως έτσι υποθέτουμε ότι μπαίνουν οι βάσεις για τα πρωταρχικά στοιχεία της αυτοεκτίμησης, δηλαδή το αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης με τον εαυτό μας και με τους γύρω, τους λεγόμενους «Σημαντικούς Άλλους»."
Ναι, αν συνεχίσουν όλα καλά και αν το άτομο συνεχίσει να έχει θετική εικόνα για τον εαυτό του και αν την φροντίζει και την διατηρεί. "

Αυτό είναι το σημαντικό σημείο κατά την γνώμη μου.
Άτομα με χαμηλή αυτο-εκτίμηση συνήθως έχουν την τάση:

1. Να πιστεύουν ότι και οι άλλοι δεν τους εκτιμούν και έχουν αρνητική γνώμη γι’ αυτούς.
2. Να συμπεριφέρονται απέναντι στον εαυτό τους χωρίς αίσθημα ευθύνης και φροντίδας -όπως απέναντι σε ένα αντικείμενο που δεν μας πολυαρέσει και δεν έχει αξία για μας-, συχνά με συνέπειες για τη σωματική τους υγεία. Yποφέρουν συχνότερα από ψυχοσωματικές διαταραχές.
3. Να μην τολμούν να εκφράσουν τις ανάγκες ή τις απαιτήσεις τους και να διεκδικήσουν αυτά που επιθυμούν, ακόμη και όταν είναι απόλυτα δικαιολογημένα.
4. Να μην έχουν συχνά την τάση να προσαρμόζουν τη ζωή τους στις επιθυμίες και τις απαιτήσεις των άλλων και στις σχέσεις τους να εξαρτώνται από τους άλλους.
5. Να μην αντιδρούν πολύ ευαίσθητα στην κριτική, ακόμη και όταν αυτή είναι καλοπροαίρετη, και συμπεριφέρονται καχύποπτα και αμυντικά.
6. Έχουν συχνά αυστηρή και αρνητική στάση και απέναντι στους άλλους, εστιάζουν στα ελαττώματά τους και δεν δείχνουν επιείκεια και ανεκτικότητα.

Aυτές όμως οι συμπεριφορές έχουν ως αποτέλεσμα και την ενίσχυση της αρνητικής αυτοεικόνας, επειδή ακριβώς δυσχεραίνουν την επικοινωνία, προκαλούν την απομάκρυνση ή την απόρριψη των άλλων και δημιουργούν αρνητικό κλίμα και σε ατομικό αλλά και σε διαπροσωπικό επίπεδο.

Πως όμως μπορούμε να τους βοηθήσουμε?

Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι είναι δυνατό, και υποστηρίζουν ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε σήμερα απέναντι στον εαυτό μας ή επιτρέπουμε να μας συμπεριφερθούν, καθορίζει και το πόσο καλά αισθανόμαστε με τον εαυτό μας. Σύμφωνα με αυτούς, υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας ή να βοηθήσουμε στο να βελτιωθεί η αυτοεκτίμηση του συντρόφου μας:
1. Aν είμαστε πιο επιεικείς και πιο «γενναιόδωροι» με τον εαυτό μας και δεν τον τυραννάμε με υπερβολικές απαιτήσεις τού είδους «αυτό πρέπει να το πετύχω οπωσδήποτε», «αν δεν τα καταφέρω σε αυτό, θα είμαι ένας αποτυχημένος» και του επιτρέπουμε λάθη και ατέλειες.
2. Aν μπορούμε να εγκαταλείψουμε απαιτήσεις και επιθυμίες που μας ταλαιπωρούν επειδή θα θέλαμε, αλλά επί χρόνια δεν μπορούμε να τις πραγματοποιήσουμε.
3. Aν μπορούμε να επιδιώξουμε ή να αποδεχτούμε αλλαγές σε σχέσεις ή καταστάσεις που δεν μας ικανοποιούν πια, αλλά μας γεμίζουν αμφιβολίες για τον εαυτό μας.
4. Aν μπορούμε να δεχτούμε «δυσάρεστες» πλευρές του εαυτού μας, συναισθήματα που μας φοβίζουν επειδή τα θεωρούμε αρνητικά και ανεπίτρεπτα, όπως η θλίψη, η μοναξιά, ο φόβος, η απόγνωση, ως κομμάτια του εξίσου πολύτιμα με τα θετικά, όπως η χαρά, η ικανοποίηση, η αισιοδοξία.
5. Kαι φυσικά, αν μπορούμε να δεχτούμε για τον εαυτό μας τη θετική γνώμη των άλλων για μας, χωρίς να την υποτιμάμε με σκέψεις όπως «το λέει μόνο για να με παρηγορήσει», «αν ήταν κάποιος πιο σχετικός με το θέμα, θα είχε σίγουρα διαφορετική γνώμη».

Αυτό απαντάει και στο δεύτερο κομμάτι του σχολίου σου για την ατημέλητη γυναίκα. Αλλά και αν δεν θέλει να το κάνει αυτό που μπορούμε να παραδεχθούμε είναι ότι υπάρχουν και «Pervert Masters», ή Masters αδιάφοροι σε άλλη περίπτωση.


Εσείς τι κάνετε για να ενισχύσετε την αυτοεκτίμηση του εαυτού σας και του εταίρου ημίσεως σας?

Σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου στο παραπάνω τρίτο κομμάτι.

Εγώ δεν θα το σχολιάσω. Δεν είμαι σε θέση να το κάνω. Αλλά μπορώ να σου πω την δική μου άποψη, η οποία συνοψίζεται στις παρακάτω 4 αρχές - σχόλια:

1. Η αγάπη για τον εαυτό μας δεν έχει καμία σχέση με το νοσηρό ναρκισσισμό και την ανάγκη ορισμένων να βελτιώσουν την δική τους αυτοεκτίμηση μειώνοντας τους άλλους.
2. H εκτίμηση, η αγάπη και η αποδοχή του εαυτού μας φαίνεται να αποτελούν τη βάση της ψυχικής ισορροπίας, αλλά και της ικανότητας του ατόμου να κάνει και να διατηρεί ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις. Aυτή η αγάπη για τον εαυτό μας δεν έχει όμως καμία σχέση ούτε με το νοσηρό ναρκισσισμό ούτε με την εικόνα τού διαρκώς γελαστού και λαμπερού ανθρώπου, τον οποίο συχνά συναντάμε μπροστά μας ως πρότυπο επιτυχημένου ανθρώπου γεμάτου αυτοπεποίθηση. Πολύ περισσότερο, η αληθινή αυτοεκτίμηση φαίνεται ότι περιλαμβάνει (σε αντίθεση με το ναρκισσισμό) την αποδοχή και την αγάπη προς τους άλλους.
3. Η γενναιοδωρία προς τον εαυτό μας, μας κάνει πιο γενναιόδωρους και απέναντι στους άλλους.
4. Tο σίγουρο είναι πάντως ότι δεν ζημιώνουμε κανέναν αν έχουμε μεγάλη αυτοεκτίμηση! Αντίθετα, φαίνεται ότι αυτή η θετική στάση, η «γενναιοδωρία» προς τον εαυτό μας και προς τον σύντροφο μας, μας κάνει περισσότερο γενναιόδωρους και δεκτικούς και απέναντι στους άλλους. Και το μόνο που μένει είναι να απολαύσουμε τους καρπούς των προσπαθειών μας με τον σύντροφο που έχουμε επιλέξει να είμαστε μαζί.


Σε ευχαριστώ για την συμμετοχή σου και την συνεισφορά σου στο νήμα αυτό.

Με μεγάλη εκτίμηση,

Amanteus

 

Απάντηση: Αυτοεκτίμηση – Ίσως ένα από τα κλειδιά για μια καλύτερη bdsm σχέση.

Αγαπητέ danos,

Σε ευχαριστώ για την συμμετοχή σου στο νήμα.

Αρχικό μήνυμα από danos.
“Αλλά όλα αυτά δεν βλέπω να έχουν περισσότερη σχέση με το βδσμ απ ότι έχουν με όλες της υπόλοιπες σχέσεις (εκτός sm, κοινωνικές, επαγγελματικές, φιλικές). Προσωπική παρατήρηση και γνώμη μου πάντα.”


Αναρωτιέμαι όμως αν το bdsm αποκόπτει τα άτομα από την φυσική τους εξέλιξη, κοινωνική, ψυχική, επαγγελματική, φιλική κλπ). Αναρωτιέμαι ακόμα αν οι βασικοί κανόνες των διαφόρων επιστημών όπως η κοινωνιολογία, η ιατρική, η ψυχολογία, η φυσική κλπ έχουν αλλάξει τους κανόνες τους και τις αρχές τους και έχουν ιδιαίτερα ασχοληθεί με το bdsm, θεμελιώνοντας νέες θεωρίες.

Θέλοντας και μη πιστεύω ότι όλα έχουν σχέση και αλληλοεξαρτώνται σε διαφορετικό βαθμό μεταξύ τους. Αυτά αν βλέπεις τα πράγματα κάτω από μια πιο πλατιά οπτική.

Αν εστιαστείς αποκλειστικά με το bdsm, τότε ίσως κάποιος να ισχυριστεί ότι μπορεί να μην έχεις ολοκληρωμένη άποψη, αλλά πολύ καλή γνώση ενός πεδίου, που δεν το συνδέεις με το όλον.

Με εκτίμηση,

Amanteus

 

μα σαφώς και μειώνω τους άλλους! (και μετα βρισκώ κανα 2 ακόμα γαμάτους
(εννοείται λιγότερο από μενα) και λέμε πόσο γαμάτοι είμαστε)

 

Απάντηση: Αυτοεκτίμηση – Ίσως ένα από τα κλειδιά για μια καλύτερη bdsm σχέση.

Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη μου και χαϊδεύομαι. Όταν θα καταφέρω κάποτε να τελειώσω έτσι, σημαίνει ότι θα έχω αποκτήσει αυτοεκτίμηση. Μέχρι να συμβεί αυτό όμως, πηγαίνω στον Lost hours όταν θέλει να νιώσει γαμάτος, και κάθομαι να με μειώνει.

 

Απάντηση: Αυτοεκτίμηση – Ίσως ένα από τα κλειδιά για μια καλύτερη bdsm σχέση.

Αγαπητοί Lost hours και alnair,

Έχω την αίσθηση ότι οι «γαμάτοι» τύποι που ψάχνετε βρίσκονται σε άλλο νήμα, μπορεί και σε άλλο site.

Αν ψάχνεται όμως ευπρεπείς και σοβαρούς ανθρώπους που έχουν γνώμη, γνώση και κρίση, τότε θα σας πληροφορήσω ότι είστε οι πλέον ευπρόσδεκτοι.

Με εκτίμηση (την οποία περιμένω να κερδίσετε),


Amanteus

 

Απάντηση: Αυτοεκτίμηση – Ίσως ένα από τα κλειδιά για μια καλύτερη bdsm σχέση.

Αγαπητότατε Αmadeus,

Πρέπει σε αυτό το σημείο να σε πληροφορήσω ότι οι "ευπρεπείς και σοβαροί άνθρωποι που έχουν γνώμη, γνώση και κρίση" στους οποίους αναφέρεσαι εσύ, είναι οι γαμάτοι τύποι στους οποίους αναφέρομαι εγώ. Πρόκειται περί ταυτοπροσωπίας δηλαδή. Λυπάμαι που δεν το έκανα πιο σαφές προηγουμένως.

Κατά τα λοιπά, κι εφόσον συνεισέφερα κι εγώ στον προβληματισμό του νήματός σου, οφείλω να σε ενημερώσω ότι θα πρέπει να διαθέτεις πολλή υπομονή αν θέλεις να κερδίσω την εκτίμησή σου. Δεν θα σου το συνιστούσα όμως.

 

Απάντηση: Re: Αυτοεκτίμηση – Ίσως ένα από τα κλειδιά για μια καλύτερη bdsm σχέση.

ΧΑΧΑΧΧΑΧΧΑ, ειναι αστειο να το διαβαζω αλλα τραγικο να το ζω, που δυστυχως το εχω ζησει πολλακις τωρα τελευταια!!! Το παραδοξο ειναι οτι το δεχτικα απο ατομα μικρης ηλικιας, και κατελιξα ν αναπωτιεμαι μηπως τελικα δεν υπαρχει ισοτητα??? (για εμενα δεν υπαρχει ουτςσ συ αλλος, αλλα ο κοσμος το υποστηριζει)

Λυπαμαι ,αντρες που ειμαι 22 και εχω καλυτερη δουλεια απο εσας(αλλα πολυ πιο κουραστικη), Λυπαμαι που βγαζω περισσοτερα χρηματα απο εσας πολλες φορες, λυπαμαι για τα ονειρα μου, που καταφερνω να τα κανω πραγματικοτητα! Λυπαμαι που η μητερα μου, μπορει να μην ειχε μορφωση να μου δωσει η να με βοηθισει στα "μαθηματικά", αλλα μου εμαθε κατι που σχεδον κανενα παιδι της ηλικιας μου δεν το εχει γνωρισει ακομα, η που μπορει να μη το γνωρισει ποτε , "Ολα ειναι κατω απο εμας, δεν υπαρχει κατι που δεν μπορουμε να νηκισουμε περα απο την ανθρωπινη φυση" και εγω πορευτικα με αυτο, δεν υπαρχει κατι που δεν μπορω να κανω αλλα κατι που δεν θελω να κανω (ελπιζω να παραμινω ετσι)

Ετσι δεν εχει κανενας την δυνατοτητα να με υποβιβαζει για να νιωσει καλυτερα αυτος, οσο και να προσπαθεί, (που εχουν προσπαθησει παρα πολλοι) κατα καιρους αλλα το αποτελεσμα ειναι ενα ΕΓΩ ΠΡΟΧΩΡΩ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΣΩ ΤΗΝ ΠΡΩΣΟΠΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ, και οσοι με εχουν κατακρινει παραμενουν οι ιδιοι και πολλεσ φορες χειροτεροι!

Οσο για την αυτοεκτιμηση που ειναι και το θεμα του νηματος, εμενα εχει φτιαχτει με αυτα που εχω κανει η ιδια, φτιαχνετε καθημερινα οταν ανθρωποι μεγαλυτεροι απο εμενα με θαυμαζουν γι αυτο που κανω και προσπαθω, που η γνωμη μου μετραει σε καθε ηλικια, που εχω φυγει απο το ρετρο " Ελα μωρε 22 χρονων κοριτσι τι εχεις κανει εσυ στην ζωη σου, τι ξερεις, ενα club ειναι η ζωη σου και να τρως τον μοχθο των γονιων σου"

Και ομως εχω κανει πολλα και εχω μαθει πολλα, αλλα μπορω να πω οτι τον τροπο που εχω επιλεξει να ζω δεν θα το επελεγε κανεις μονο αν ειχε αναγκη επιβιωσης (αν και δεν το βλεπω ουτε αυτο τωρα πλεον), τι ειναι club δεν ξερω, ουτε ξερω τι ειναι να βγαινεις χωρις πρισμενα ποδια μεσα σε γοβες, ουτε ξερω τι σημενει να μεθας και να εχεις πονοκεφαλο την αλλη μερα! Ξερω ομως τι σημενει να μη μπορεις να πιεις επειδη την επομενη πρεπει να πας να δουλεψεις, να μη βγεις επειδη μπορει να μη ξυπνισεις, ξερω τι σημενει να εισαι 22 και να μην εχεις χρονο να βγεις με τουσ φιλους σου, ξερω τι σημενει να εχεις να κανεις διακοπες 5 χρονια!

Και ομως ειμαι περιφανη για αυτα που κανω, ξερω να θυσιαζω ανουσια πραγματα για να καταφερω κατι πιο σημαντικο! Λυπαμαι πραγματικα τους ανθρωπους που υποβιβαζουν τους αλλους για να νιωσουν καλυτερα, ειναι πραγματικα αξιοθρηνιτοι 

ΥΓ. Sorry , για τα ορθογραφικα και τις ατονες λεξεις απλα δεν χειριζομαι ελληνικα εδω και 4 χρονια μονο σε προφορικα  

 

Στη δική μου περίπτωση, ισχύει μια ατάκα του αείμνηστου Βλάσση Μπονάτσου από το πρώτο επεισόδιο των "Απαράδεκτων":

"Ξέρω ποια είμαι, ποιον θέλω, και πώς να τον παίρνω.
...Αυτόν που θέλω..." 

(Συγνώμη, αλλά δεν κρατήθηκα!)

 

Re: Απάντηση: Re: Αυτοεκτίμηση – Ίσως ένα από τα κλειδιά για μια καλύτερη bdsm σχέση.

Mε αφορμή το παραπάνω συνεχίζω την τελευταία υπογραμισμένη φράση λέγοντας:
...και όταν απόφασίσω να το κάνω είναι από ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ!
Αυτομάτως λοιπόν κατατάσσομαι στην κατηγορία των γαμάτων!!!
(Την πάτησες alnair) 
Αγαπητέ Amanteous σε ενημερώνω πως αυτό το φορουμ αποτελείται από πολύ δύσπιστους ανθρώπους, πρέπει να ιδρώσεις για να κερδίσεις εκτίμηση εδώ μέσα