Αυτοκυριαρχία για Κυρίαρχους

Θα ήθελα αν μου ορίσεις τι εννοείς με τις λέξεις «ξεσπάω» και «ένταση» όποτε έχεις χρόνο 

Δεν ξερώ αν μπορεί κάποιος από ψυχαναγκαστικός να είναι Κυρίαρχος. Για εμένα κάποια άλλα χαρακτηριστικά του κυρίαρχου είναι η δυνατότητα να προσαρμόζετε, να αυτοσχεδιάζει, να αντιλαμβάνεται την στιγμή, να αφουγκράζεται. Δεν ξέρω κατά πόσο ένας τέτοιος τύπος που τα θέλει όλα στην σειρά να μπορεί να λειτουργήσει….

anasia{L G} αν ξεκινάς να πεις κάτι πες το και μην το φέρνεις γύρω γύρω  

Είμαι βιτσιόζος και το λατρεύω αν μέχρι εκεί φτάνει η «ματιά» σου.

 

Απάντηση: Αυτοκυριαρχία για Κυρίαρχους

Αν και θεωρώ πως είναι τελείως ξεκάθαρο αυτό που έγραψα ,
θα σε παρακαλούσα να διαβάσεις και την επόμενη μου φράση που έλεγε

…..‘’ Η πραγματικότητα του καθενός είναι πολύ διαφορετική
και δεν μπορεί να συσχετιστεί ,
δε μπα να λέμε και να γράφουμε ... ότι .... εδώ μέσα! ‘’

Και θα συμπληρώσω …

και να διαβάζουμε κείμενα άλλων .

Αυτό είχα να πω και τίποτα δεν έφερα γύρω γύρω SadalMelik .
Πιο καθαρά δεν μπορώ να το πω !

 

Ποια είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν κυρίαρχο ; Πρέπει να έχει και αυτοκυριαρχία ; Και πολλά άλλα threads με παρόμοιο θέμα . Υπάρχουν κοινά στοιχεία που συναντούμε σε κυρίαρχους , αλλά όχι σε όλους , ούτε ακόμα και την αυτοκυριαρχία . Υπάρχουν στοιχεία που λείπουν από κυρίαρχους , αλλά έχω δει και ανθρώπους που κυριαρχούν όταν τα έχουν . Το μόνο που έχω δει ως κοινό γνώρισμα σε όλους είναι η υπέρμετρη ποσότητα ενός μεγέθους , όχι πάντα το ίδιο , ακόμα και της παράνοιας . Δεν λέω ότι αυτό χρειάζεται .
Ψάχνετε την συνταγή του καλού κυρίαρχου , πηγαίνετε σε ένα βιβλιοπωλείο και θα βρείτε βιβλία σε σωρό . Ακόμα και τον "Ηγεμόνα" του Μακιαβέλλι να αποστηθίσετε δεν το βλέπω ... Ποιοι είστε , τι θέλετε , τι ικανότητες έχετε , τι θέλετε ;
Ο Μ. Αλέξανδρος δεν φημιζόταν για την αυτοκυριαρχία του αν μου την έμαθαν καλά την ιστορία . Από την άλλη ποια στοιχεία τον έκαναν κυρίαρχο ; Πολλά μπορείτε να πείτε , αλλά...
Ούτε κάποιος που δεν έχει τόσο δα στοιχείο αυτοελέγχου πείθει για την κυριαρχία του , αλλά... Ανατρέξτε στις εμπειρίες σας , στην ιστορία και θα δείτε πολλά που αναιρούν και άλλα τόσα που επιβεβαιώνουν . Βλέπουμε κάποιον που κυριάρχησε , τι χρειάστηκε ;
Για μένα , τα κατάλληλα στοιχεία για τον κατάλληλο άθλο , την κατάλληλη στιγμή . Ίσως αυτό είναι το ουσιαστικό κλειδί , η ανάγνωση των συνθηκών , η θέληση για την κυριαρχία και η άδραξη της ευκαιρίας ...

 

Έξοχη η τοποθέτηση, αγαπητέ, και προσυπογράφω.

Παρέλειψες ωστόσο μια άλλη περίπτωση που δέον όπως αναφερθεί επίσης αλληγορικά. Ετσά, στο ντουκιάνι του μπάρμπα-Πωλιού τα εξαίσια απάκια είναι υπεράνω υγειονομικής υποψίας μα ελλοχεύουσιν άλλω λογιώ κίνδυνοι. Όπως οι τρύπες εξαερισμού από τα 'μούσμουλα' στο δώμα.

 

" Δε νομίζω πως εδώ μιλάμε για βίτσια "
... αν εχεις καποια αλλη λεξη για την ... ουρολοαγνεια πχ .. θα χαρω πολυ να την μαθω ....
" όπως παραδείγματος χάρη το βίτσιο να μιλάνε. "
... σωστα ... που ειναι οι παλιες καλες μερες με την πυρα και την γκιλοτινα ?... η Μπελ Εποκ του σαδισμου φαινεται οτι περασε ανεπιστρεπτι ...
" Είμαι βιτσιόζος και το λατρεύω αν μέχρι εκεί φτάνει η «ματιά» σου. "
..... το ιδιο και εγω , δεν ειπα το αντιθετο , .... αλλα οντως μεχρι εκει φτανει η "ματια" μου .. το τηλκεσκοπιο το αφησα σπιτι ...

...... κοιτα να δεις ..... εγω περιμενα αντιδρασεις για το "διαθεσιμοι" και τους πειραξε το "βιτσιο" ......

 

Κυρίαρχος ο Μ.Αλέξανδρος? Μήπως εννοεις "κυρίαρχος του παιχνιδιού" ώς εκφραση? Κυριαρχος ειναι κάποιος που επιρρεάζετε τοσο πολύ απο την μητέρα του?
Ηγέτης ναι, στρατηλάτης ναι, τολμηρός και έξυπνος ναι, χιλια κάλα στοιχεία για κάποιον που ήταν βασιλειας ναι αλλα οχι αναγκαστικά και κυριαρχος.
Η αυτοκυριαρχία δεν είναι μερος της προοδου και των μεγάλων αλμάτων, ούτε σήμερα ουτε στα ιστορικα γιγνεσθαι φίλε Ηλια

ο Ηγέτης βλέπει πάντα μπροστά, ο κυρίαρχος θέλει να κρατήσει την κυριαρχια του ως έχει...


//

 

Κυρίαρχος δίχως αντικείμενο να έχει κυριεύσει , δεν μου λέει κάτι και δεν είδα σαφή προσδιορισμό του αντικειμένου πάνω στο οποίο αναλύουμε την κυριαρχία , δεν είμαι σίγουρος γιατί . Οπότε μιλάμε γενικά . Προφανώς τα αντικείμενα είναι διαφορετικά , οπότε αν θέλουμε να μιλήσουμε πάνω σε κοινή βάση , ας προσδιορίσουμε το αντικείμενο . Αν μιλάμε για υποτακτικούς ως αντικείμενο κυριαρχίας , που πολύ αμφιβάλλω , ας μιλήσουμε για κυρίαρχους που έχουν ήδη κυριαρχήσει πάνω τους . Ας μιλήσουν οι υποτακτικοί που έχουν κυριαρχηθεί , ας μιλήσουν αυτοί που το έχουν βιώσει , είναι αρκετά θολή η προσπάθεια ανάλυσης μίας κατάστασης απ' έξω , ιδίως όταν οι λόγοι που ωθούν τις απόψεις προς μία κατεύθυνση είναι πολλοί και δεν συσχετίζονται πάντα με τις ουσιαστικές απορίες ...

 

Φίλε μου , έχω απαντήσει στο :
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=6316&page=5
post 59 , δεν έχω αλλάξει γνώμη από τότε ...

 

Σε ευχαριστώ   , όσο ζω μαθαίνω ...

 

Φημιζόταν για την ενόρασή του. Έμπαινε στην ψυχή και στο μυαλό του αντιπάλου και τον αντιμετώπιζε εκεί, με τους όρους του αντιπάλου στην αρχή, με τους δικούς του επιβεβλημένους έπειτα, για να ορίσει την έκβαση των πραγμάτων.

Σε όρους δυαδικής (η εν πάσει περιπτώσει διαπροσωπικής) ερωτικής κυριαρχίας αυτό το λέμε empathy. Και είναι αυτό που κάνει τον Κυριαρχο. Η αυτοκυριαρχία είναι επίκτητη και έρχεται μετά κατ εμέ. Η empathy δύσκολα είναι επίκτητη.

Εννοώ ότι το ψυχρόαιμο του Κυρίαρχου, το ότι ως προς την υποτακτική συχνότατα δρα προμελετημένα, au sang froid, συγνώμη για τη γαλλικούρα, μ αρέσει όμως η έκφραση, σημαίνει "με κρύο αίμα", είναι μία ερωτική συμπεριφορά βασικά, μία ερωτική επικοινωνία, που λογικά θα πρέπει να κατασυγκινεί και άλλες υποτακτικές, όχι μόνον εμένα  

Συνήθως ο Κυρίαρχος κάνει πράγματα στην υποτακτική όχι με την υποτακτική όπως θα ήταν σε μία vanilla σχέση ή σε ένα top/bottom παιχνίδι και γι αυτό είναι ο αυτοκυριαρχημένος, ο ψύχραιμος κλπ, επειδή αυτός ελέγχει την συνολική κατάσταση.

Με τις λέξεις "ξεσπάω" και "ένταση" λοιπόν, περιγράφω τις στιγμές εκείνες που ο Κυρίαρχος παύει να είναι ο υπεράνω και ο ψύχραιμος, θέλει απλά να απολαύσει την διαθέσιμη υποτακτική Του, και να ξεσπάσει πάνω της, να βγάλει την σεξουαλική του ένταση, να εκτονωθεί ερωτικά. Τί πιό φυσικό από το να υπάρχουν τέτοιες στιγμές. Τότε που παύει η αυτοκυριαρχία Του, τότε είναι που έχουν σημασία τα όρια. Τα όρια που έχει βάλει ο ίδιος στον εαυτό Του.

Γι αυτό με νοιάζει το τί υπάρχει σ έναν Κυρίαρχο πέρα από την αυτοκυριαρχία και πώς εννοεί τον πέραν της αυτοκυριαρχίας χώρο.

 

10 χρόνια μετά. Το ξαναδιαβάζω. Όλο. Κάθε λέξη. Δεν αναρωτιέμαι γιατί δεν έγραψα κάτι τότε. Γιατί η απάντηση δεν είναι απλά αυτονόητη, οφείλει να είναι αυτονόητη.

Σήμερα όμως, 10 χρόνια μετά, βλέπω μια διαφορετική παράμετρο. Μια παράμετρο που τότε συνειδητά αγνόησα, διότι έπρεπε αυτά τα 10 χρόνια να περάσουν και να δοκιμασθεί.
Το νήμα έγειρε από την μια πλευρά, από την οπτική της αυτοκυριαρχίας σε σχέση με τις ενέργειες και τις επιπτώσεις αυτών, του Κ. επί της υ.
Όμορφα. Αλλά χωρίς ενδιαφέρον. Είπαμε, η απάντηση οφείλει να είναι αυτονόητη.

Για να πάμε λίγο πιο κάτω. Η αυτοκυριαρχία και ο αυτοέλεγχος στις πράξεις εκείνες του Κ. που αφορούν τον ίδιο άμεσα είναι προσόν, μειονέκτημα ή απλά εργαλείο? Και ας μη χαθούμε σε άχρηστη φιλολογία για την τυχόν αντανάκλαση των ενεργειών στην υ. ή σε τρίτα πρόσωπα.

Η δική μου απάντηση στο ερώτημα.
Ο Κ. που στις ενέργειες του, οι οποίες τον αφορούν άμεσα, δείχνοντας αυτοέλεγχο, αμφισβητεί ενδόμυχα την προσωπική του Ισχύ, συνεπώς αναγκαστικά την αυτοϋπονομεύει. Το χαοτικά παρορμητικό, ακόμη ίσως και παράφορο, είναι η απόλυτη απόδειξη πίστεως στις δικές του δυνάμεις.

 

Εμένα πάντως με συγκίνησε