Αφήστε το μυαλό σας ελεύθερο

ευτυχως γιατι σου παει πιο πολυ 

Ναι, αλλά ώρες-ώρες μου ξυπνάει πάλι και θα γαμήσω και κανέναν (όχι και τόσο) παιδικό κώλο....   καθώς ορισμένες περσόνες εδώ μέσα έχουν ιππεύσει τον κάλαμο της μαστεροσύνης... 

 

Ή ορθόδοξη ψυχανάλυση ισχυρίστηκε πώς καί στίς τρεις μορφές υπάρχει μιά ειδική άποψη σεξουαλισμού· στή δεύτερη φάση της θεωρίας τοΰ Freud παρουσιάστηκε ό ισχυρισμός ότι ό σαδισμός ήταν ένα κράμα έρωτα (σεξουαλικότητας) καί ενστίκτου τού θανάτου, πού κατευθύνεται έξω από τό άτομο, ενώ ό μαζοχισμός ένα κράμα έρωτα καί ενστίκτου τού θανάτου πού κατευθύνεται μέσα στό άτομο.
Καί ό σαδιστής καί ό μαζοχιστής χρειάζονται κάποιο άλλο πλάσμα γιά νά τους «συμπληρώνει». Ό σαδιστής κάνει τό άλλο πλάσμα προέκταση τοΰ εαυτού του · ό μαζοχιστής κάνει τόν εαυτό του προέκταση κάποιου άλλου. Καί οι δύο ζητούν μιά συμβιωτική σχέση επειδή κανείς τους δέν έχει κάποιο κέντρο μέσα του. “Αν καί φαινομενικά ό σαδιστής είναι ελεύθερος άπό τό θύμα του, δέν παύει νά τό χρειάζεται με τρόπο διεστραμμένο. Μιας κι ή σχέση σαδισμού καί μαζοχισμού είναι πολύ στενή, είναι πιο σωστό νά μιλάμε γιά σαδομαζοχιστικούς χαρακτήρες, άν καί σέ κάθε συγκεκριμένο άτομο κυριαρχεί ή μιά ή ή άλλη πλευρά.

(https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=3&cad=rja&uact=8&ved=0CCsQFjAC&url=http://aretimaurogianni2.blogspot.com/2012/10/blog-post_6688.html&ei=lHu_VOPrJ8_VarOkgtgK&usg=AFQjCNE6Hyy_RXRZiUVtuLUSExmcLBnIBQ)

 

7 σελίδες μετά, συνεννοηθήκαμε   @brenda @Madeleine Rk

 

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου κορίτσι μου, αλλά πρέπει να συμπληρώσουμε και αυτό, γιατί για μένα έχει σημασία.....


[ Η πράξη τής δημιουργίας είναι ένα θαύμα πού ακούει ν' αναφέρουν οι άλλοι άλλα πού δέν τό πιστεύει.

Οι ανώτατες αξίες του είναι η τάξη καί η ασφάλεια· έμβλημα του τό «ουδέν καινόν υπό τόν ήλιον». Στή σχέση του μέ τους άλλους η οικειότητα είναι απειλή· γι' αυτόν ασφάλεια είναι η απομόνωση ή η κατοχή ενός άλλου άνθρωπου. Ό άποθησαυριστής είναι καχύποπτος κι έχει μιά ειδική αντίληψη γιά τή δικαιοσύνη, πού λέει: «Τά δικά μου δικά μου καί τά δικά σου δικά σου».
Ό πρωκτοερωτικός-άποθησαυριστικός χαρακτήρας μόνο ένα τρόπο έχει νά νιώθει σιγουριά σέ σχέση μέ τόν κόσμο: νά τόν έχει στην κατοχή καί στον έλεγχο του, αφού δέ μπορεί νά συνδεθεί μαζί του μέ τήν αγάπη καί τήν παραγωγικότητα.

Τό ότι ό πρωκτοερωτικός-άποθησαυριστικός χαρακτήρας έχει στενή σχέση μέ τό σαδισμό πού περιέγραψαν οι κλασικοί ψυχαναλυτές φαίνεται άπό τά κλινικά δεδομένα, καί δέν έχει καμιά διαφορά άν ερμηνεύουμε αυτή τή σχέση στή βάση τής θεωρίας τής λίμπιντο ή στή βάση τής σχέσης του ανθρώπου μέ τόν κόσμο. Φαίνεται ακόμα άπό τό γεγονός ότι κοινωνικές ομάδες μέ πρωκτοερωτικό-άποθησαυριστικό χαρακτήρα εμφανίζουν έναν αξιόλογο βαθμό σαδισμού.]

Είπε και αυτά ο Φρομ....

 

Ελπίζω να μην έκανα μουνί καπέλο την συννενόηση με την μεταγενέστερη συμπλήρωση.....   

 

Κάθε Ψ είναι αποδεκτό από μέρους μου   προβληματίζομαι, συμπληρώνομαι, αναρριχώμαι...

 

Σαφέστατα, όμως Καί ό σαδιστής καί ό μαζοχιστής χρειάζονται κάποιο άλλο πλάσμα γιά νά τους «συμπληρώνει». Ό σαδιστής κάνει τό άλλο πλάσμα προέκταση τοΰ εαυτού του · ό μαζοχιστής κάνει τόν εαυτό του προέκταση κάποιου άλλου.

Ο Σαδιστής αγαπάει με έναν μοναδικό τρόπο, Τά δικά μου δικά μου καί τά δικά σου δικά μου.

 

["Όταν ό χαρακτήρας τού άτομου εκτρέπεται άπό τόν κοινωνικό χαρακτήρα, η κοινωνική ομάδα τείνει νά ενισχύσει όλα εκείνα τά στοιχεία τού χαρακτήρα πού τής αναλογούν, ενώ τά αντίθετα στοιχεία παραμένουν σέ λανθάνουσα κατάσταση. Αν π.χ. ένας σαδιστής ζει μέσα σέ μιά ομάδα όπου η πλειονότητα δέν είναι σαδιστική καί όπου η σαδιστική συμπεριφορά θεωρείται ανεπιθύμητη καί δυσάρεστη, δέ θ' αλλάξει αναγκαστικά τό χαρακτήρα του άλλά ούτε καί θά ύποκριθεί· ό σαδισμός του δέ θά εξαφανιστεί αλλά θά «στεγνώσει» επειδή δέ θά έχει άπό πού νά τραφεί. Η ζωή στά κιμπούτς καί σέ άλλες τέτοιες κοινότητες προσφέρει πολλά παραδείγματα γι' αυτό, άν καί υπάρχουν περιστάσεις πού η καινούργια ατμόσφαιρα δημιουργεί μιά πραγματική αλλαγή τού χαρακτήρα.

Ένα άτομο με σαδιστικό χαρακτήρα θά είναι ουσιαστικά ακίνδυνο σε μιά άντισαδιστική κοινωνία· εκεί όλοι θά τό θεωρήσουν άρρωστο. Ποτέ του δε θά αποκτήσει δημοτικότητα ούτε καί θά μπορέσει ν' ασκήσει κοινωνική επιρροή.

Αν αναρωτηθούμε τί είναι αυτό πού κάνει τόσο έντονο τό σαδισμό ενός ατόμου, θά πρέπει ν' αναλογιστούμε κι άλλους παράγοντες εκτός άπ' τους βιολογικούς, όπως π.χ. τήν ψυχική ατμόσφαιρα πού ευθύνεται σέ μεγάλο βαθμό όχι μόνο γιά τή γέννηση τού κοινωνικού σαδισμού αλλά καί γιά τά ελαττώματα των μεμονωμένων ατόμων, τού ίδιοσυστασιακού σαδισμού. Γι' αυτόν ακριβώς τό λόγο η ανάπτυξη ενός ατόμου δε μπορεί ποτέ νά νοηθεί απόλυτα στή βάση της φύσης του ή τού οικογενειακού παρελθόντος του.

Αν δεν ξέρουμε τήν τοποθέτηση τού ατόμου καί της οικογένειας του μέσα στό κοινωνικό σύστημα, κι ακόμα τό πνεύμα αυτού τού συστήματος, δέ θά μπορέσουμε νά καταλάβουμε ποτέ γιατί ορισμένα χαρακτηριστικά είναι τόσο επίμονα καί τόσο βαθιά έδρασμένα.]


Η ζωή στα κιμπούτς και στον παρόντα χώρο δεν θα σταματήσει ποτέ να μας διδάσκει και να μας εμπνέει...
Η ζωή εκεί έξω επίσης...
Τα συμπεράσματα είναι προσωπικά....
Ωστόσο χαίρομαι τόσο όταν μου δίδεται η χαρά να μελετήσω την ορθότητα των θεωριών σοφών ανθρώπων στην πράξη....
Με την σουμπομαζοχιστική μου αντίληψη και κοσμοθεωρία....

 

Mεταφέρω ένα ποστ εδώ, τα εξηγεί όλα..