Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

Βάζοντας το πριν το 1978 σημαίνει χώρις ιδιωτική τηλεόραση όλο το δημοτικό
και ότι κάποιος ξέρει ότι υπήρξε και κομμουνισμός ώς αντίπαλον δέος του καπιταλισμού.
και είναι σημαντικό
άλλα και όσοι γέννηθηκαν πριν το 1985 δεν είχαν κινητό στο δημοτικό
Τι άλλο σκέφτηκες μειώνοντας κατα μια 7ετία το όριο Incomplete;

 

Απάντηση: Re: Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

Πολλά Dom80,που έχουν να κάνουν με τη δική μου ηλικία και κατ΄επέκτασιν όσων έχουν την ίδια ηλικία ή είναι μεγαλύτερη...

Ζήσαμε την ποιοτική(για μας τα παιδιά,όσον αφορά το παιδικό πρόγραμμα της ΕΡΤ-εκπαιδευτική τηλεόραση,ουράνιο τόξο και η πληθώρα ποιοτικών παιδικών προγραμμάτων και εκπομπών-μετά το χάος και εκεί..),μετά περάσαμε στη δορυφορική και μετά στην ιδιωτική τηλεόραση.Η χαράδρα ήταν βαθιά,μα ευχάριστη στην κατάβαση...
Απορρίψαμε την πολιτική γιατί βαριόμασταν να διαβάζουμε τις εφημερίδες και όχι γιατί μας βομβάρδιζαν τα κανάλια..
Κινητό δεν είχαμε και το αποκτήσαμε σε πιο μεγάλη ηλικία.Αυτό μας έδωσε τη χαρά να παλιμπαιδίσουμε με τα μηνύματα και όχι να χάσουμε την παιδικότητα μας με αυτά..

Θες κι άλλα;;; 

(Δεν πιστεύω να τα έζησε ένας 26άρης αυτά,επειδή και τα 3-4 χρόνια διαφορά που έχουμε,ήταν καταλυτικά,αφού οι αλλαγές ήταν απότομες...)

 

Όμορφο κείμενο μας γεμίσατε νοσταλγία μέσα στο forum .
Εγώ τι να πρωτοθυμηθώ από την παιδική μου ηλικία μιας και είμαι παιδί τις επαρχίας, όλα αυτά γνώριμα .
Θυμάμαι που ήμουν ένα αγοροκόριτσο και κάθε τρεις και λίγο ήμουν στα ποτάμια κάνοντας μπάνιο χωρίς να ξέρεις κανει που βρίσκομε. Αρχηγός στην ανταρσία και στον πόλεμο με τα αγόρια(έχουν φάει πολύ ξύλο τα αγόρια τις ηλικίας μου αλλά και τα μεγαλύτερα).
Τώρα λυπάμαι για τα παιδία μας ,τι θα κάνουν? πως θα μεγαλώσουν έτσι? το έχω σκεφτεί πολλές φορές αυτό το θέμα μιας και είμαι γονιός .
Όμως τα σπρώχνω έξω από το σπίτι ,τα αφήνω να χτυπήσουν και να πονέσουν δεν τρέχω σαν να είμαι καμία μανά υπερπροστατευτική ,φοβάμαι όμως!! Συγκρατώ τον φόβο μου . πρέπει να τα αφήσω να ζήσουν την παιδική τους ηλικία όπως εγώ .

Αφήστε τα παιδιά να ζήσουν, να πονέσουν, να φοβηθούν ,να κλάψουν.
Σε αυτήν μου όμως την συμπεριφορά απέναντι τους βρήκα σκληρούς κριτές άλλες μάνες ,¨ο μικρός έχει πυρετό δεν θα το πας αμέσως στο νοσοκομειο?¨¨¨εγω στα παιδιά μου αποστείρωνα τα ποτήρια τους μέχρι 1.5 χρονων,εσυ μόνο μέχρι 5 μηνών?¨
Τα έχουν τα μικρά μαδήσει στο πλύσιμο με τις φοβίες τους έλεος πια ηρεμίστε όλες οι μανάδες .

 

Re: Απάντηση: Re: Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

Συμφωνώ σε όλα αυτά, κυρίως εστιάζεις στην έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης απ ότι βλέπω
και δεν ήταν μικρό πράγμα
θυμάμαι και εγώ τ απομεσήμερα που στην τηλεόραση έπαιζε το σήμα της ΕΡΤ μόνο
αναγκαζόμουν και να μην ήθελα να βγω στην γειτονιά να βρώ κάποιον που βαριόταν
όπως και εγώ μέσα στην ησυχία του σπιτιού που διατάρασσαν τα ροχαλητά του παππού ή του μπαμπά...
Τα ΜΜΕ αλλά και οι τηλεπικοινωνίες άλλαξαν τις παιδικές ηλικίες
αλλά μήπως ήταν καλύτερα να έχουμε γεννηθεί πριν το 1958 τότε;

 

Μάλλον αυτοί που γεννηθήκαν πριν τις 28/10/1957 είχαν αυθεντική παιδική ηλικία.
Το επόμενο ορόσημο είναι οι 28/10/1933.
Ηταν ηδη 7 χρονών στον πόλεμο και τον απήλαυσαν.
Θα επανέλθω αντιπολιτευόμενος.

 

Αντιπολίτευση τώρα...

Άκουγα τα ίδια από τους μεγαλύτερους κι αυτοί από τους μεγαλύτερους. Τώρα φαίνεται πως ήρθε η ώρα μας για νοσταλγία και αντιστάθμιση του μέλλοντος που λιγοστεύει με την εξιδανίκευση του παρελθόντος.

Η σύγκριση και τότε και τώρα ήταν άδικη. Το εξιδανικευμένο παρελθόν συγκρίνεται με το πραγματικό παρόν.

Τι αν θυμηθώ? Τις ασφυκτικές κοινωνικές σχέσεις, την διαπόμπευση κάθε διαφορετικού, την έλλειψη ενημέρωσης (άκουγα στο ράδιο ξένους σταθμούς στα βραχέα για να ακούσω λίγη pop- rock), τη βαρβαρότητα και γυφτοβαρβατίλα των συμμαθητών μου, τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό, τις αποβολές για μαλλιά, τον εξευτελισμό των παρελάσεων. Όχι thanks δε θάθελα να τα ξαναζήσω.
Όνειρο ζωής ήταν να φύγω από την επαρχία για να έρθω στην Αθήνα να ανασάνω λίγο. Κι απ΄ την Αθήνα στον κόσμο.

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και άκουγα τους μεγαλύτερους να μιλούν για το «ένδοξο» παρελθόν τους, τα υψηλά ιδανικά της γενιάς τους με τις εξορίες και την συνεπή δημοκρατική - ανθρωπιστική στάση τους, τσαντιζόμουνα και υπερασπιζόμουν με πάθος τη «γενιά της αμφισβήτησης».

Απ’ αυτή την υπέροχη γενιά μου, οι πιο πολλοί γίνανε σκατιάδες, όπως κι από κάθε γενιά

Y.Γ.
Αφιερωμένο στα νέα παιδία που γεννήθηκαν μετά το 1985 και που πήγαν στους New Order για ν’ ακούσουν Hooverphonic και Film και να διασκεδάσουν στην dance arena

 

Μπραβο σε οποιον και αν το εγραψε...και μπραβο σε σενα Afentis_Epi8ymiwn που μας το μετεφερες.. 

 

Έγραψα "εντελεχώς σκατιάδες".
Γιατί στα υπόλοιπα, KyriosG, δεν έχεις άδικο - ίσως ήθελα να σε προλάβω, μη σε κρυώσω με νοσταλγίες εκεί στα ψύχη όπου είσαι.
Τίποτα δεν αναπολώ εξιδανικευμένα.
Αρκεί όμως να ανοίξω τηλεόραση για να ξεράσω, στον παρόντα χρόνο, χωρίς την παραμικρή σύγκριση με το παρελθόν και την προσωπική σκευή μας (κοινή πάνω κάτω).
Σε εσένα, λόγω της ιδιαίτερης εκτίμησης που έχω στις ερπετικές και κυριότατα τις μη ερπετικές ιδιότητες του πολύστροφου εγκεφάλου σου, θέλω να απευθύνω μιαν έκκληση:
Μη γίνεσαι επιεικής.
Ακόμα και ο σκατιάς μοχθεί για να διατηρήσει τον τίτλο του.
Τα παιδαρέλια της ενδιάμεσης εποχής δεν είναι, ως επί το πλείστον, ικανά ούτε να βρούνε το απαυτό τους, αν δεν τους βγάλει η μαμά το σώβρακο.
Τα μειράκια τελευταίας εσοδείας, σου το λέγω μετά λόγου γνώσεως, είναι πολύ καλύτερα.
Ίσως επειδή γνωρίζουν πια, μετά από τα χρηματιστήρια και τις παπαριές των lifestyles, ότι για να επιβιώσουν θα φτύνουν καθ' εκάστη αίμα.
Γι' αυτό και ντρέπονται να χρησιμοποιούν την αποτρόπαια έκφραση, απαύγασμα βλακείας ή και χυδαιότητας:
"καλά να περνάμε".
Το σλόγκαν των nineties.
Αρχίζουν να υποψιάζονται ότι αν δεν είσαι έτοιμος να χώσεις την κεφάλα στο ντορβά, τότε η κεφαλή σου είναι περιττή - για σένα και τους άλλους.

Υ.Γ. Καμιά στυγνή δικτατορία δεν ήταν, νομίζω, αγριότερη από τον ολοκληρωτισμό της σημερινής κοινωνίας της κατανάλωσης.
Τα νεαρούδια, με ένα "λάθος", περνούν αυτόματα στη φρίκη της περιθωριοποίησης, εκτός κι αν είναι γόνοι εξαιρετικά εύπορων οικογενειών.

Κλείνω εδώ, αλλά πιστεύω πως θα επανέλθουμε.

 

Συμφωνώ απόλυτα για την "ενδιαμέση γενιά" (που φυσικά γεννήθηκε πρίν το 85, το 85 ήταν ήδη 10- 15 χρονών οσο κι αν δεν αρέσει στην πλειοψηφία εδώ). Τη γενια του lifestyle -- όχι δεν είμαι επιεικής.

Γι τα μειράκεια μιλούσα, κι εγω μετά λόγου γνώσεως.

 

Καλησπερα KyrieG νομιζς συναντηθηκαμε στο τελευταιο meeting...

 

Όπως και να χει το πράγμα τα παιδικά χρόνια πολλοί απο μας τα αγαπάμε είναι καταφύγιο
όποτε και να τα ζήσαμε θα είναι καλύτερα απ τα παιδικά χρόνια των άλλων
γιατί είναι δικά μας και κανείς δεν μπορεί να μας τα πάρει
ευχαριστώ τον Αφέντη Επιθυμιών πάντως που μου θύμισε πάνω κάτω τα δικά μου

 

Τα παιδικά μας χρόνια άλλοι τ’ αγαπάμε, άλλοι τα μισούμε. Σημασία δεν έχει από πού ξεκινάς, αλλά το τι κάνεις εσύ στη ζωή σου (σχετικό και με το άλλο thread για τους μπαμπάδες).

Πάντως το να ανήκεις σε μια δημιουργική γενιά δε σε κάνει δημιουργικό, ούτε το ν’ ανήκεις σε μια βλαμμένη γενιά σε κάνει βλαμμένο.

Υπάρχει η κοινωνική ιστορία, αλλά ο καθένας βιώνει τη δικιά του ιστορία. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Ο καθένας επί της γης θα πρέπει να ανακαλύπτει ξανά τον τροχό (σε συναισθηματικό και βιωματικό επίπεδο- δηλαδή επί της ουσίας). Η συλλογική συνείδηση επηρεάζει αλλά δεν υποκαθιστά την ατομική. Γι αυτό κείμενα που γράφτηκαν πολλούς αιώνες πριν μας φαίνονται επίκαιρα.

Δεν είμαι επιεικής με τα καθίκια της γενιάς μου που κρύβονται πίσω από «μύθους» στους οποίους καμία συμμετοχή δεν είχαν. Μου λένε "Θυμάσαι .. όταν κάναμε…." – "Θυμάμαι πολύ καλά ότι τίποτα δεν κάναμε μαζί εσύ κι εγώ".

Ως μέλος της υπαρξιστικής λέσχης αυτονομίας, και χωρίς να παραγνωρίζω την αλληλεπίδραση κοινωνικού και ατομικού γίγνεσθαι, θεωρώ ότι η ουσία και το βάρος βρίσκεται στην ατομική στάση ανεξάρτητα από το έτος γέννησης.

Ασφαλώς δε διαφωνώ με τις περιγραφές που έγιναν στα προηγούμενα posts. Δεν είμαι ευτυχής που οι νεότεροι είναι κατά πολύ συντηρητικότεροι και ηλιθιότεροι των παλαιοτέρων μας. Αλλά αντιδρώ στα εύκολα συμπεράσματα και στη συλλήβδην δικαίωση που μπορεί να εξαχθεί απ’ αυτή τη διαπίστωση.

Με βρίσκεις επιεική φίλτατε Dolmance?

ΥΓ1 . Συγνωμη που χαλάω το παρτυ

Υ.Γ2. Δεν κάνετε λάθος ωραιοτάτη Mistress of Death. Toν Death ομολογώ δεν τον είδα.