Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

and i suppose
i've not been rejected
and i suppose
we've not been a failure
and i suppose
that we're proof of it​

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

(Η διαιτησία αυτού του κόσμου είναι μιλημένη από την αρχή.)

​

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

Oυφφφ...τι τραγουδι έγραψε ο άνθρωπος...οργασμός σκέτος.

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

It's lack and it's longing and it's not very kind.

​

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»



You've never shown a trace of human frailty,
No-one could ever catch you on the hop:
Each post-modern take on the action would find you
already, in principle, totally hot,
all self-referential commentary
and a marketing man's sense of talk shop.
The sharper the image you cut
the more you seem unreal;
so sharp you could cut yourself,
transparently ideal.

We all know that hard-boiled look,
you cooked it up to face down the stares;
I feel like I'm walking on eggshells around you,
as though you're already no longer quite there.
You acknowledge your trauma,
your neurosis is stripped and laid bare.

The sharper the image you cut
the more you disappear;
so sharp you could cut yourself,
somehow this transparency's unclear.

All the mirrors in your playroom,
they twist your psycho-epidermis into shape.
No doubt you emerged in your make-up believing
quite simply, believing that you'd got it taped
but the vacancy you offered
is already a Cheshire Cat gape.

The sharper the image you cut
the more you disappeared;
so sharp you could cut yourself -
are you still really here?
And the sharper the image you cut
the more you seemed a fake,
so sharp you could cut yourself,
transparently opaque.......
And the sharper the image you cut
the less you seemed alive,
so sharp, but this open book's
transparently jive.

You were so sharp you cut yourself,
so sharp you could cut yourself,
you were so sharp you made yourself transparent
and transparently unclear

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

I I I ...!!!

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

(Κι όταν σηκωθείς από το κρεβάτι, μην ξεχάσεις να δεις τα ανακατωμένα σεντόνια του δολοφόνου.)

​

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»



Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα
ναι είναι δύσκολα μα δεν θα κλαίω σαν αδερφούλα.
Δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν
και τι να λέει ε; Ουσιαστικά δεν με νίκησαν.
αντίθετα με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας μα για μένα.

Είναι για μένα γιατί όποιος και να μου τα πει
μπαίνουν απ' το ένα και βγαίνουν απ' το άλλο αφτί.
Είναι από μένα για μένα
και τα βράδια τα μεθυσμένα
που αρνείται το μυαλό τα δεδομένα να δεχτεί.
Για μένα που με είδα γονατισμένο,
με είδα απελπισμένο στο πάτωμα σωριασμένο
Για μένα που οι πληγές μου ακόμα αιμορραγούν
και είναι δύσκολο να τις αγνοήσω γιατί πονούν.
Μα δεν πειράζει γιατί ο πόνος μου δεν είναι άσκοπος
μένει εκεί μένει εκεί για να μου θυμίζει πως είμαι άνθρωπος
μ' αισθήματα, με καλές στιγμές και με προβλήματα,
που έκανε μα και θα ξανακάνει λάθος βήματα πολλά.
Τα πράγματα δεν πάνε καλά
μα θα τ' αντέξω τι να κάνεις έτσι πάνε αυτά.
Κι αφού η ζωή δεν κάνει εξαιρέσεις για κανένα,
κάνω εγώ ένα τραγούδι που είναι μόνο για μένα.

Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα
ναι είναι δύσκολα μα δεν θα κλαίω σαν αδερφούλα.
Δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν
και τι να λέει ε; Ουσιαστικά δεν με νίκησαν.
αντίθετα με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας μα για μένα.

Είναι για μένα που μου 'τυχε ο κλήρος
ν' αποκτήσω μια πληγή που ξέρω πως δεν θ' αναρρώσει πλήρως.
Για μένα που πάντα θα σηκώνομαι στα πόδια μου
ακόμα κι αν νοκ-αουτ θα με βγάζει ο κάθε γύρος.
Για μένα και τα τόσα μου απωθημένα
που σιγά σιγά διαγράφω απ' τη λίστα ένα ένα.
Για μένα που χάθηκα σε αλκοόλ μπουκάλια
γιατί δεν ήθελα να με δει κανείς σε τέτοια χάλια.
Όμως να 'μαι το φως της μέρας πλέον δε φοβάμαι,
φίλοι μου διαλέξτε μέρος και προορισμό να πάμε.
Κι όσοι τη ψυχολογία μου γαμήσατε επίτηδες
ένα πράγμα έχω να σας πω... ΣΑΣ ΛΥΠΑΜΑΙ
Για μένα που δεν φοβήθηκα να αγαπήσω,
που έβλεπα το τέλος μα διάλεξα να το ζήσω
κι όσο για σένα που έκανες επιστήμη το ψέμα
δεν χαραμίζω πια άλλο μελάνι από την πένα.

Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα
ναι είναι δύσκολα μα δεν θα κλαίω σαν αδερφούλα.
Δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν
και τι να λέει ε; Ουσιαστικά δεν με νίκησαν.
αντίθετα με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας μα για μένα.

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

Don't look for me, I ain't easy to find.

​