Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

IN MY MIND -Denise Levertov

There's in my mind a woman of innocence, unadorned but
fair-featured and smelling of apples or grass. She wears
a Utopian smock or shift, her hair is light brown and smooth, and she
is kind and very clean without sensation -
but she has no imagination
And there's a turbulent moon-ridden girl
or old woman, or both,dressed in opals and rags, feathers
and torn taffeta,who knows strange songs
but she is not kind.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Υπάρχει στο μυαλό μου μια γυναίκα της αθωότητας, λιτή αλλά
με όμορφα χαρακτηριστικά και μυρωδιά των μήλων ή γρασίδι . Φοράει
ένα ουτοπικό μανδύα ή χαλαρό φόρεμα , τα μαλλιά της είναι ανοιχτό καφέ και απαλά , και αυτή
είναι ευγενική και πολύ καθαρή χωρίς να προκαλεί -
αλλά δεν έχει καμία φαντασία.
Και υπάρχει και ένα ταραχώδης φεγγάροκαβαλημένο κορίτσι
ή ηλικιωμένη γυναίκα , ή και τα δύο , ντυμένh με οπάλιο και κουρέλια , φτερά
και σκισμένo ταφτά , που γνωρίζει περίεργα τραγούδια
αλλά δεν είναι καλή .

 

to me.....  
Φεγγάρι γεμάτο στη θάλασσα χύνεται,
η νύχτα κυρία γελάει και γδύνεται.
Τα λόγα αστέρια στα χείλη σου κρέμονται,
αυτά που θα γίνουν, σαν ψέμα μου φαίνονται.

Με τα ρούχα όπως είσαι, πέσε στο νερό για μένα,
η σελήνη θα χορεύει μέχρι το πρωί για σένα.
Να σε βλέπω σα γοργόνα απ' τα κύματα να βγαίνεις,
είναι η ζωή σταγόνα, μόλις που την προλαβαίνεις.

 

to .. Me!... 

 

Για να ξεκινήσει καλά η μέρα.(Θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν πάλι 16 χρονών. Τις ίδιες μαλακίες θα έκανα αλλά θα ξεκινούσα νωρίτερα).

 

Μωρε ας ημουν ξανα 16 χρονων.... Θα κανα πιο χοντρες μαλακιες.... ακομη κουμπωμενο ημουν :Ρ

 

η ζωή τελικά είναι μικρή, ή είναι μεγάλη?

 

τι μάτια Θεέ μου!!!
an unfortunate slight