Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»


Καληνύχτα μου , όνειρα γλυκά μου:hug:

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

[media=youtube]QcDIyHZ1BOE[/media]

...

 

Κάποτε μου φαίνεται πως είμαι ψηλά
και από κει ποτέ δεν πρόκειται να πέσω
Κάποτε όμως είμαι κουρασμένος
κι αναρωτιέμαι αν θα σηκωθώ
Μα σήμερα τα πράγματα είναι τόσο σκληρά
που κάπως έτσι πρέπει να' ναι το τέλος

Κοιτάω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη
και είμαι φρίκη μα δε με νοιάζει πια
γιατί 'ναι άλλη μια σκυλίσια μέρα σαν κι αυτή
δε φοβάμαι το αγκάθι στην πληγή

Ο καθένας προσπαθεί να ξεκινήσει πολέμους
έτσι απλώς για να νιώθει καλά
Μα εγώ λέω πως θα πρέπει να φύγω
όσο μπορώ πιο μακριά

Πρόκειται να βρέξει, κι ο αέρας αγριεύει
και ποτέ δεν είχα πιο πολλά
μπορεί και να χάσω αυτό το τραίνο απόψε, μα δε με νοιάζει πια
γιατί 'ναι άλλη μια σκυλίσια μέρα σαν κι αυτή
δε φοβάμαι το αγκάθι στην πληγή.​

 

...
I found an island in your arms
Country in your eyes
Arms that chain us
Eyes that lie
...

​

Time to break on through to the other side.​

 

Γράφω ένα τραγούδι μονάχα για την πάρτη μου
κάθε φορά που σε κοιτώ, κοιτώ τα λάθη μου
Ίσως τελικά να έκανα ένα μεγάλο λάθος
ερωτεύτηκα μια σκιά, μέσα στο βάθος
Ένα μέρος της καρδιάς μου στο έκανα τραγούδι
να σε νανουρίζει, σαν αγγελούδι
Θεά σε κέρδισα με λόγια παραμορφωμένα
Μάλλον αυτό δεν ήταν αρκετό για σένα..

Πίστεψα στο πεπρωμένο, σ' όλα τα σημάδια
Πίστεψα στον χαρακτήρα σου, στα μάτια σου τα πλάνα
Με μάγεψαν τα άτιμα, με κάναν να υποφέρω
Σε βάφτισα Αρχή του Τέλους μου, μα τώρα ξέρω
Ήσουν και θα είσαι όνειρο ανεκπλήρωτο ομορφιά μου
Δεν σε κατηγορώ για τίποτα, ξέρω τα σφάλματά μου
Στον αυθορμητισμό μου μέσα χάθηκα..
Προσπάθησα για μια αγάπη μάταια κ άδικα
Άνοιξα κάθε κάστρο, κάθε πύλη της καρδιάς μου
να παρελάσει από μπροστά η ομορφιά σου
Πάντα πίστεψα πως ότι αξίζει, και τα παντοτινά
μάλλον για πολλοστή φορά, λάθος ξανά

Άσε φίλε τα παλιά και κοίταξε μπροστά
Δεν έχει νόημα να πνίγεσαι στη μοναξιά..
Άσε το τραγούδι να ζεστάνει την καρδιά
Ήταν δύσκολη η νύχτα, νέα μέρα ξεκινά..

Ψέμα κ αλήθεια ένα, θολή πραγματικότητα
Βύθιζες το σύμπαν μου στην ματαιότητα
Η ενότητα που είχαμε κομμάτια σπασμένα
και μέσα σ' αυτά βλέπω εσένα κ εμένα
Χρόνια ευτυχισμένα και όλα αυτά γιατί;
Ήσουν ένας άγγελος που έπεσε στη γη
Ακόμα δεν κατάλαβα ποια ήταν η αφορμή
που σ' έδιωξαν από κοντά τους οι ουρανοί
Σε βλέπω στ' όνειρο μου, όμως μη φεύγεις στάσου
είναι τα πάντα τόσο γκρίζα μακριά σου
Μου λείπει η αθωότητα και η ματιά σου
Τα πάντα μου θα έδινα για ένα λεπτό κοντά σου
Άλλη μια σελίδα από ένα γράμμα ανεπίδοτο
Άλλη μία μέρα μακριά σου τόσο δύσκολο
Άλλη μία νύχτα σε γκρίζα μονοπάτια
Άλλο ένα ποίημα μου κυλάει απ' τα μάτια..

Άσε φίλε τα παλιά και κοίταξε μπροστά
Δεν έχει νόημα να πνίγεσαι στη μοναξιά..
Άσε το τραγούδι να ζεστάνει την καρδιά
Ήταν δύσκολη η νύχτα, νέα μέρα ξεκινά..

Ίσως να φταίει που ερωτεύτηκα πρώτα την μουσική
Ίσως να φταίει που δεν ήμουνα τόσο συχνά εκεί
Ίσως να φταίει η ξενιτιά που σε βρήκε ένα πρωί
απροστάτευτη, ευάλωτη και μόνη σαν κερί,
να λιώνεις και να καίγεσαι σαν αμαρτωλή,
να νιώθεις τόσο βρώμικη, όμως δεν έφταιγες εσύ
για την άδικη τη βίαιη αγιάτρευτη πληγή
που σου άφησε ο δαίμονας εκείνη τη στιγμή
Κ ήταν τέτοια η πληγή που δεν χώραγα εκεί
ή προστάτευες κ μένα με την γκρίζα σου στοργή

Γιατί διάλεξες η κόλαση να 'ναι μοναχική;
Γιατί μ' έβγαλες απ' έξω
ήμουν βράχος είχες πει
Μάλλον άδικα θεώρησα την σχέση ικανή
ν' αγκαλιάσει την ψυχή σου, να γιατρέψει το κορμί
Τώρα πια εναποθέτω όλα αυτά σε προσευχή :
Να 'χεις κάθαρση, αγάπη κ αγκαλιά αγγελική..

Άσε φίλε τα παλιά και κοίταξε μπροστά
Δεν έχει νόημα να πνίγεσαι στη μοναξιά..
Άσε το τραγούδι να ζεστάνει την καρδιά
Ήταν δύσκολη η νύχτα, νέα μέρα ξεκινά..​

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

[nomedia=""]YouTube- Nights in White Satin - Mario Frangoulis[/nomedia]

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

Με τσιγάρα βαριά..
Και φτερό την καρδιά..
Πάντα φεύγω..
Σαν μεγάλο παιδί..
Που τα πάντα έχει δει..
Λες κι είναι έργο..
Μ' αλλαγμένη φωνή..
Μη ντραπώ και φανεί..
Ψυθυρίζω..

Και φυσώ Τον Καπνό..
Με μια δόση θυμό..
Που μα ποτέ δε τελείωνω..
Ό,τι αρχίζω..

Κι είν' οι δρόμοι υγροί..
Τι κατάλαβαν τι...
Από μένα..
Λες και τα μυστικά..
Τα κρατούσα κρυφά..
Για να μείνουν κρυμμένα..

Με τσιγάρα βαριά..
Μια βουτιά στα βαθειά..
Κι επιπλέω..
Κι ας μην είναι σωστό..
Πάντα ό,τι σκεφτώ..
Θα το λέω...

Μ' αλλαγμένη φωνή..
Τεντωμένο σκοινί..
Να βαδίσω..

Τον τραβώ τον καπνό..
Με μια δόση θυμό..
Που ποτέ δε μπορώ..
Όσα θέλω να αρχίσω.......................

Κι είν' οι δρόμοι υγροί..
Τι κατάλαβαν τι...
Από μένα..
Λες και τα μυστικά..
Τα κρατούσα κρυφά..
Για να μείνουν κρυμμένα..

Γερασιμος Ευαγγελατος

 

Απάντηση: Αφιερώσεις «εμού του ιδίου»

[nomedia=""]YouTube- Waterboys - Return Of Pan (live Athens 8/6/07)[/nomedia]