Αφιερώσεις!!!

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

Με λίγη καθυστέρηση, ανταποδίδω στον Sadal Melik




Στον "Δεμασάουα" thanasi  



Και στον King^Style που του αρέσει

 

Στη sorriso solare (ελπίζω να σου αρέσει)...  

 

Στον Σ.

 

Στον απο δω, στον απο κει και στον παραπερα...
στη zoyzoy κανα κομματακι που ειναι ζηλιαρα
και παραπονιαρα δεν ξερετε να στειλετε!   

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

Όλως παραδόξως βρίσκω την εκτέλεση του Νταλάρα καλύτερη από την αρχική του Κούτρα.

Όσο για το που το αφιερώνω... εν μέρει σ' εμένα εν μέρει αλλού, μακάρι και νά 'ξερα πού.



Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές.
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes

Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς.
Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
απ' το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής.

Ο παπαγάλος σου 'στειλε στερνή φορά το γεια σου
κι απάντησε απ' το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής:
"πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς".

Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"
κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού:
"Μη φεύγεις. Πες μου, το 'πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;"

Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά

Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές,
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές.

 

Απάντηση: Re: Αφιερώσεις!!!

Στη zoyzoy (ελπίζω να σου αρέσει!)



 

 

Re: Απάντηση: Re: Αφιερώσεις!!!

Thank you κουκλα,
εσυ "Felicia", εγω Layla...  για περαστικουλια  

 

Έλα, παραπονιάρα, για σένα... 

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

Αν είχε χρώμα η μοναξιά δεν θα 'ταν άλικο
και αν την κάνανε τραγούδι, όχι απντάλικο,
κοίτα το χρώμα της ψυχής μου και κατάλαβε
ποτέ τ' ουράνιου τόξου χρώμα δεν μετάλαβε
κι ύστερα, τα λέμε
κι ύστερα, τα λέμε.

Αν είχε μέτρο πες μου μέχρι που θα έφτανε
κι αν απ' τον άγιο Πέτρο αγγέλοι αν θα πέφτανε,
κοίτα το δάκρυ μου να δεις μέχρι που κύλησε
στο βήμα του Θεούς και Δαίμονες που μίλησε
κι ύστερα, τα λέμε
κι ύστερα, τα λέμε.

Αν είχε χώρο η μοναξιά πες που θα άραζε
κι αν κρύβονταν στα σκοτεινά κι ύστερα χάραζε,
κοίτα το χώρο της καρδιάς μου και ζωγράφισε
στ' απέραντο κενό αν μπορείς σημάδια άφησε
κι ύστερα, τα λέμε
κι ύστερα, τα λέμε.

---------- Post added at 12:56 ---------- Previous post was at 12:44 ----------

Ρούχο γι' αλλαξιά
Τι εποχή, μ' αποχή, να προχωράμε
με βροχή, χωρίς βροχή, να μην μιλάμε,
πνιγμένοι δρόμοι, κι οδηγούμε χωρίς τιμόνι
και είμαστε απ' τους μόνους, δυο φορές πιο μόνοι.

Δεν είναι η μοναξιά - παρέα για να ζήσεις
μα ρούχο γι' αλλαξιά - κι είναι μόνο μιας χρήσης.

Τι βραδιά, με καρδιά, χίλια κομμάτια
στην άκρη, κάποιο δάκρυ, κυλάει στα μάτια,
άδεια σοκάκια, τα περνάμε χωρίς ελπίδα
και λες πως δεν με είδες, κι εγώ πως δεν σε είδα.

 

Αχ τι καλος  
ευχαριστω και επειδη γκρινιαρα μπορει να ειμαι
αλλα αχαριστη ποτε...

 

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!