Αφορισμοί, ρήσεις, γνωμικά, σατιρικά, αποφθέγματα...

Όποιος διαβάσει φωναχτά μονοτονισμένα κείμενα τονίζοντας μόνο τις τονισμένες λέξεις και καθόλου τις μονοσύλλαβες ή θα μουγκαθεί ή θα πάθει ασφυξία.

Γιάννης Ταχόπουλος

 

Κάνε αυτό που πρέπει κι ας γίνει οτιδήποτε.

Ι. Μεταξάς

 

Joseph Kosuth
​

 





 





 



 







 




 




 



 







 

 ​

Joseph Kosuth (born January 31, 1945 Toledo, Ohio) is an influential American conceptual artist.


His work generally strives to explore the nature of art, focusing on ideas at the fringe of art rather than on producing art per se. Thus his art is very self-referential, and a typical statement of his goes:


"The 'value' of particular artists after Duchamp can be weighed according to how much they questioned the nature of art."


One of his most famous works is "One and Three Chairs", a visual expression of Plato's concept of The Forms. The piece features a physical chair, a photograph of that chair, and the text of a dictionary definition of the word "chair". The photograph is a representation of the actual chair situated on the floor, in the foreground of the work of art. The definition, posted on the same wall as the photograph, delineates in words the concept of what a chair is, in its various incarnations. In this and other, similar works, Five Words in Blue Neon and Glass One and Three, Kosuth forwards tautological statements, where the works literally are what they say they are.


In his essay "Art after Philosophy" (1969), he argued that art is the continuation of philosophy, which he saw at an end.







​

 

Απάντηση: Αφορισμοί, ρήσεις, γνωμικά, σατιρικά, αποφθέγματα...

@ Lost boy



"Περασμένες 8. Το σκοτάδι είναι πλέον παρόν. Τα παιδιά έχουν ήδη κοιμηθεί.
Η Μάγδα με περιμένει, γιά να πάρουμε μαζί το ρόφημα που θα μας βοηθήσει να μπούμε βαθιά στη νύχτα...

Σκέπτομαι, όπως πάντα, εκατομμύρια πράγματα ταυτόχρονα αλλά τίποτε δεν μοιάζει πιά σημαντικό.
Δεν υπάρχουν πιά εντολές ή οδηγίες να δοθούν, ούτε αυτοί που θα μπορούσαν να τις φέρουν σε πέρας.
Οι ήχοι του τέλος των πάντων σιμώνουν λεπτό το λεπτό, δεν μπορεί να απέχουν πιά περισσότερο από 2-3 τετράγωνα ερειπίων.

Δεν θα καθυστερήσω πολύ ν' ανέβω τα σκαλιά. Η Μάγδα με περιμένει ήδη εκεί.
Στέκει, όπως πάντα περήφανη, δεν αμφιβάλλω, και περιμένει μέσα τη βραδυνή παγωνιά, στο σημείο ακριβώς που κλείνει ο κύκλος...

Δεν νοιώθω κανένα φόβο, δε νοιώθω πίκρα, δε νοιώθω λύπη... Δε νοιώθω απολύτως τίποτε. Υποθέτω ότι αυτό σημαίνει ότι είμαι έτοιμος.

Κι όμως... Υπάρχει ένα ακόμη πράγμα, κάτι ελάχιστο, που πρέπει να τακτοποιηθεί...

Μοιάζει αστείο, με κάνει σχεδόν να χαμογελώ. Κι όμως...

Κι όμως, ο άνθρωπος που γιά πάνω από 10 χρόνια έλεγε κι έγραφε πράγματα αρκετά γιά να γεμίσουν ατέλειωτους τόμους, ο Υπουργός Προπαγάνδας του Ράιχ,
που όριζε το τι και πώς μπορούσε κι έπρεπε να λέγεται και να γράφεται ανάμεσα σε εκατομμύρια ανθρώπους σε μιάν αχανή αυτοκρατορία,
που ξέρει ήδη το τι ακριβώς πρόκειται να γράψει η ιστορία, μιά και φρόντισε γιά την ύπαρξη ή την εξαφάνιση των ανάλογων πηγών,
πιστεύει ότι, σ' ένα τουλάχιστον σημείο, στη δική του ιστορία, κάτι θα λείπει...

Απ' ότι φαίνεται, τίποτε δεν θα μείνει πιό βαθιά χαραγμένο στη μνήμη των ανθρώπων από τα όσα είπε ή έκανε ο Πάουλ Γιόσεφ Γκέμπελς,
από εκείνη την "περίφημη" φράση μου, "λέγε - λέγε, όλο και κάτι θα μείνει"...
Δεν έχω ακούσει τίποτε άλλο από τα λόγια μου να επαναλαμβάνεται συνέχεια, να περνάει από στόμα σε στόμα κι από αυτί σε αυτί τόσο επίμονα κι απαράλλαχτα.
Μόνον αυτό. Πάντα αυτό...

Δεν λέω πως δεν το είπα. Δε λέω πως ήταν λάθος. Δε μου φαίνεται κακή κληρονομιά γιά ν' αφήσει κανείς πίσω του. Μόνο που είναι μισό...:

"Λέγε - λέγε, γράψε - γράψε, όλο και κάτι θα μείνει... Μην ξεχάσεις όμως, αυτά που γράφτηκαν, σύντομα να τα σβήσεις. Μόνον έτσι θα είσαι σίγουρος,
ότι η διαστρέβλωση και η ανακρίβεια θα συνεχίσουν και θα ολοκληρώσουν το έργο που ξεκίνησαν η διαβολή και η φημολογία...".

Αυτό ήταν όλο. Υποθέτω ότι ήταν λίγο μακροσκελές γιά να το συγκρατήσουν ολόκληρο οι απλοί άνθρωποι. Δεν πειράζει όμως.
Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν πάντα κάποιοι αρκετά έξυπνοι, οι οποίοι έστω κι αν δεν ξέρουν το δεύτερο κομμάτι, θα μπορούν να το μαντέψουν μόνοι τους
και να εφαρμόσουν σωστά, αυτή την τόσο απλή αλλά αποτελεσματική μέθοδο. Αυτό, αξίζει ένα γνήσιο, πλατύ χαμόγελο...


Ακούω όμως έξω από την πόρτα τον Σβέγκερμαν, να βηματίζει πλέον ανυπόμονα. Είναι ώρα...".




Αυτές είναι αγαπητέ μου, όπως σου έλεγα, οι φερόμενες ως τελευταίες γραμμές που γράφτηκαν από το χέρι του Γιόσεφ Γκέμπελς,
λίγα λεπτά πριν την αυτοκτονία του, δηλαδή γύρω στις 8 το βράδυ της 1ης Μαϊου 1945. Λέγεται ότι βρέθηκαν σ' ένα καψαλισμένο κομμάτι χαρτί,
που ανακαλύφθηκε την επόμενη μέρα, λίγα μέτρα μακρυά από το λάκο όπου κείτονταν τα απανθρακωμένα πτώματα του ίδιου και της συζύγου του Μάγδας,
έξω ακριβώς από το Φύρερμπούνκερ.

Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι βεβαίως, γιά το κατά πόσον ολ' αυτά αληθεύουν. Εάν το χειρόγραφο υπήρξε, κάποιοι φρόντισαν να εξαφανισθεί.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, πιστεύω ότι είτε ο Γκέμπελς, είτε ο θρύλος, λέει κάτι σωστό: Ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι αρκετά έξυπνοι ώστε να ξέρουν,
έστω και διαισθητικά, ότι η δημιουργία και η χρήση μιάς φήμης, μπορεί να είναι πολύ πιό επικίνδυνη γιά κάποιους (και ως εκ τούτου πολύ χρησιμότερη γιά κάποιους άλλους) από την αλήθεια.
Και ταυτόχρονα, πολύ ασφαλέστερη γιά τους δεύτερους...

 

I am worse at what I do best
and for this gift I feel blessed
I found it hard, it was hard to find
Oh well, whatever, nevermind...

(Kurt Cobain R.I.P.)


Don't need a helmet, I have a hard hard head,
Don't need a raincoat, I'm already wet,
Don't need a bandage, there is too much blood

(Eddie Vedder)

 

"Η Αυτού Εξοχότης ο Στρατηγός Κοροντριόφ δεν μπορεί να σας δεχτεί επί του παρόντος. Βουτάει το ψωμάκι του στο μελάτο αυγό του".

Γκιγιώμ Απολλιναίρ, "Οι έντεκα χιλιάδες βέργες".

 

Το σεχ είναι βρώμικο, όταν γίνεται σωστά!

 

@ MindMaster

Πρώτα σε περιφρονούν, μετά σε συκοφαντούν, μετά σε πολεμούν και μετά τους νικάς!

(Mahatma Gandhi)

 

Απάντηση: Αφορισμοί, ρήσεις, γνωμικά, σατιρικά, αποφθέγματα...

"Oh, Yeahhh!!!"

(James Brown)

 

Το άκουσα και αυτό.

-Εγώ θα γίνω Mistra.
-Γιατί την λες έτσι?
απ.
-Οι πολλές λέγονται Mistress. Η μία λέγεται Mistra.

γνωστής.

 

Estragon : We always find something , eh, Didi, to give us the impression we exist ?

Vladimir (impatiently) : Yes, yes, we 're magicians.
.
.
.
.
.
Pozzo : I don't seem to be able......(long hesitation).....to depart.

Estragon : Such is life.



(Samuel Beckett ,Waiting for Godot)

 

"Να μετατρέπεις το "έτσι συνέβη" σε "έτσι το θέλησα". Αυτό και μόνο ονομάζω λύτρωση".

Ζαρατούστρα.