Αφορμή και Αιτία

Εάν δεχθούμε της σχέση αιτίας-αιτιατού ως αρχή που μας διέπει ως ανθρώπους, κοινωνία και όντα της φύσης. Τότε, όλοι είμαστε σε αυτό εδώ το φόρουμ γιατί έχουμε κάποιον κοινό παρονομαστή.

Η ενασχόλησή μας με το BDSM προέκυψε σίγουρα από κάποια αφορμή. Όπως, κάποια ταινία, κάποιο βιβλίο, κάποιες φαντασιώσεις κτλ. Ποια όμως ήταν η αφορμή για τον καθένα σας ξεχωριστά?

Επίσης, έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια ήταν τα ουσιαστικά εκείνα αίτια που σας οδήγησαν σε αυτό? Το πραγματικό εκείνο γιατί? Ποιες βαθύτερες ανάγκες σας σας καλύπτει και το γιατί να υπάρχουν αυτές οι ανάγκες? Και πως ο καθένας το έχει ερμηνεύσει μέσα του?

Η αφορμή και οι αιτίες διαφέρουν και πιστεύω ότι παρουσιάζουν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε όλο αυτό.

 

Ο συγκερασμός 2-3 από τα παραπάνω σε μια τρυφερή ηλικία όσον με αφορά.
Ωραίο θέμα επί τη ευκαιρία.

 

Καμία ταινία, κανένα βιβλίο, κανένα κατάλοιπο παιδικής ηλικίας. Απλά σε κάποια φάση της ζωής μου ( κατά την διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων ),
είχα την τύχη να "πέσω" σε μια ηλικιακά ώριμη και αρκετά "τρελιάρα" γυναίκα υποτακτικής φύσεως.
Η οποία και με είχε βάλει στο "κόλπο".
Ήδη είχα ψιλοβαρεθεί τα κλασικά σεξουαλικά εικονογραφημένα και δεν έχασα την ευκαιρία, να πειραματιστώ με κάτι καινούριο.
Μετά, τα φετιχάκια μου τα είχα ήδη και από αρκετά νεαρή ηλικία, που αν και άσχετα με την όποια κυριαρχική μου φύση, τουλάχιστον μ' έκαναν άτομο αρκετά "ανοιχτό" σεξουαλικά και δίχως ταμπού.
( Εκτός από τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό που ήταν και παραμένει απαράλλακτος )

Ίσως να ακολουθούσα τον "δρόμο" αργότερα, αν δεν συναντούσα εκείνη την γυναίκα.
Αλλά πιστεύω ότι κάποτε "εδώ" θα κατέληγα. Αφού είχα ήδη μέσα μου το "σαράκι" και τις "βανιλλοσχέσεις" μου, δεν παρέλειπα να τις διανθίζω πάντα με κάποιο φετιχιστικό η βοδουσουμίζων στοιχείο/πρακτική.

Το γιατί? Ειλικρινά έχω πάψει ν' αναζητώ τις αιτίες εδώ και καιρό.
Ξέρω μονάχα ότι είναι κάτι, που με "ολοκληρώνει" σεξουαλικά και κάποιες φορές και συναισθηματικά.
Ένα είδος καθαρού οξυγόνου που άπαξ και δοκίμασα, αναζητώ πάντα.
Πάντως δεν με χαλάνε κάποια "διαλείμματα" που και που και βραχύβια "επιστροφή" σε πιο τετριμμένες καταστάσεις.
Σε κάθε όμως περίπτωση η όποια BDSMική μου "δραστηριότητα" δεν καλύπτει κενά σε άλλους τομείς της ζωής μου.
Τουτέστιν, δεν ψάχνω επιβεβαίωση/λόγο ύπαρξης/αξία που δεν θα είχα στην επαγγελματική/κοινωνική μου ζωή, στην όποια Κυριαρχία θα είχα σε κάποια σύντροφο μου.

Υ.Γ. Ενδιαφέρον θέμα και για μένα.

 

 

Δεχόμενοι ότι ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης και αποδεχόμενοι την ψυχολογία και ειδικότερα την εξελικτική ψυχολογία,
τότε έχουμε σαν βάση ότι το σεξ από την φύση του αποτελεί κάτι το βίαιο και διεκδικητικό. Όποτε είναι ένα ασφαλές
συμπέρασμα ότι ένας άντρας είναι διεκδικητικός και κυριαρχικός, όποτε αντίστοιχα μια γυναίκα είναι επιλεκτική και υποτακτική.

Άρα η αίτια για την πλειονότητα των περιπτώσεων είναι κοινή. Αλλάζει ίσως η αφορμή που το κάνει να γίνεται κάτι πιο ακραίο από το σύνηθες.

Όποτε, το κύριο ερώτημα σε αυτό το νήμα είναι για τις υπόλοιπες περιπτώσεις. Εκείνες που θα μπορούσαν να ονομαστούν παρεκλίνουσες, ακραίες κτλ.

 

Ξεκινώ τον συλλογισμό μου, ξαναλέγοντας σου ότι ειλικρινά βρίσκω ενδιαφέρον το νήμα που άνοιξες. Αλλά θα ήθελα να καταλάβω σε ποιες "ράγες", θα ήθελες να μπει.
Γι' αυτό μην παρεξηγήσεις τα λόγια μου, όσο και να είναι σε αντίθεση με την σκέψη σου.
Αν δεχτούμε ότι εκ φύσεως ο άντρας είναι Κυριαρχικός και η γυναίκα υποτακτική, όλοι και όλες ανεξαρτήτως.
Ακυρώνουμε τα άτομα Κυριαρχικής και υποτακτικής ψυχοσύνθεσης που ανήκουν και στα δυο φύλα.
Και όμως υπάρχουν.
Μετά γιατί η επιλογή ν' αποκλείει την διεκδίκηση?
Εγώ και άντρας λέω ότι είμαι και επιλέγω ποια θα "πλευρίσω". Τώρα ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της προσέγγισης μου, αρνητικό, η θετικό είναι άλλο ζήτημα.
Και ότι κάποια επιλέγει ( και αν κατάλαβα, τίθεται σε στάση "αναμονής" ), σημαίνει ότι είναι υποτακτικής φύσεως πάραυτα?

Επιπλέον, είμαστε όλοι και όλες βουδουσουμιάρηδες εκ φύσεως?
Απλά κάποιοι/ες το εκδηλώνουν για χ,ψ, ω λόγους και κάποιοι/ες άλλοι/ες όχι και για τους λόγους τους πάντα?
Αν δεχτούμε ότι η όποια παρέκκλιση κρίνεται με βάση τον κανόνα, το BDSM και η όποια πρακτική του είναι παρεκκλίνουσα.

Εύχομαι να μην σε κούρασα.

 

Υπεραπλουστευμένη προσέγγιση νομίζω...
Η εξελικτική ψυχολογία δεν καταπίνεται αμάσητη ειδικά όταν συνδέεται με κάτι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις που έτσι αναγορεύονται σε οικουμενικές αλήθειες ,περί ανταγωνιστικότητας, κυριαρχικότητας και πολυγαμικότητας για τ 'αρσενικά, υποτακτικότητας και μονογαμικότητας για τα θηλυκά, "επιστημονικά" επιβεβαιωμένες, διαγράφοντας η έστω παραβλέποντας ,αιώνες κοινωνικής και πολιτισμικής διαμεσολάβησης.

 

Δικαιολογημένες απόλυτα οι όποιες απορίες και ενστάσεις σου. Εδώ, να τονίσω, ότι όντας δυσλεκτικός έχω ένα θέμα με την έκφραση και διατύπωση των σκέψεων μου.

Δεν λέμε όμως κάτι το διαφορετικό. Παρεκλίνουσα συμπεριφορά απλά σημαίνει κάτι που είναι εκτός του μέσου όρου, του συνηθισμένου. Δεν σημαίνει πως είναι κάτι λάθος η σωστό. Απλά, αποτελεί κάτι το διαφορετικό.

Και αυτό ακριβώς είναι το θέμα μου, το ενδιαφέρον σε όλο αυτό. Το πώς ο καθένας το ζει, το ερμηνεύει και κυρίως εάν έχει μπει ποτέ σε αυτή την διαδικασία της εσωτερικής αναζήτησης.

 

Όπως ανέφερα και ποίο πάνω, το θέμα δεν είναι να αναλύσουμε εδώ τα της ψυχολογίας, αλλά το πως ο καθένας μας το ζει και το βιώνει όλο αυτό.
Το πως και εάν έχει μπει ποτέ σε αυτή την διαδικασία, ώστε να το αναλύσει και ερμηνεύσει.

 

Σ' ευχαριστώ για την απάντηση σου. Μην δικαιολογείσαι για τίποτε. Απλά νόμισα, ότι ίσως και να ήθελες μια άλλη "σειρά" για το νήμα που άνοιξες.
Εγώ αν και δυσλεκτικός δεν είμαι, ομολογώ ότι έχω τρομερό πρόβλημα στην έκφραση των σκέψεων μου. Και ειλικρινά πολλές φορές δεν καταλαβαίνω ούτε εγώ ο ίδιος αυτά που γράφω χαχα.
Ως προς το νήμα σου, πιστεύω ότι τελικά είχα ήδη απαντήσει "σωστά" με την πρώτη μου παρέμβαση.
Σου ζητώ συγνώμη για το παρόν off topic και θα το παρακολουθήσω μ' ενδιαφέρον.
Σ' ευχαριστώ για την "φιλοξενία".

 

 

... η αλήθεια είναι ότι και εγώ περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τις οποιεσδήποτε απαντήσεις έρθουν!!!

 

Ο. Κ τότε, αυτό που καταλαβαίνω πως ζητάς είναι το κατά πόσον ο καθένας μας εδώ έχει κάνει την αυτο-ψυχανάλυση του και που έχει καταλήξει.Προσωπικά δεν το έχω κάνει, ίσως γιατί δεν αισθάνομαι ούτε άβολα ούτε ενοχικά για την παρεκκλινουσα τάση μου, (χωρίς να υπονοώ το αντίθετο για όποιον το'χει ψάξει) οπότε...who gives a fuck;

 

ειμαι στην εξερευνηση του ακομη , δεν εχω κατασταλαξει μεταξυ αιτιας-αιτιατου. ακομη μου ερχονται αναμνησεις απο τα παιδικα μου χρονια, και υποσυνειδητα ξερω πως καπου εκει βρισκεται η απαντηση .
μονο την αφορμη μου γνωριζω