"Βανιλοποιούνται" τα κ όταν ερωτεύονται/αγαπάνε;

δεν θα μας πει, είναι κακοποιημένος τώρα.
μετά που θα στανιάρει θα δει.

 

Αν τρολαρε, δεν το κατάλαβα, το ομολογώ. Κράτησα κάποια κομμάτια που μου άρεσαν, αν δεν τα εννοούσε και τρολαρε, well shit, αλλά δεν αλλάζει ότι μου άρεσαν.

 

Θα ήταν εάν υπήρχε  

 

Συγκλονιστικός!

 

Ναι μεν αλλά...
Δεν σημαίνει ότι μια σχέση με το κ μη ερωτευμένο πως ταξιδεύει στη νηνεμία και δεν έχει καταιγίδες.
Καλός είναι ο καπετάνιος που ξέρει να χειρίζεται το καράβι τόσο σε ήρεμα όσο και φουρτουνιασμένα νερά. Και επίσης ο καπετάνιος που έχει μάθει και ξέρει πως να αντιδράσει στις τρικυμίες που έχουν τα ύδατα στα οποία πορεύεται. Και επίσης πως έχει μάτια ανοιχτά όταν συναντάει άγνωστα για αυτόν νερά και την προσοχή του στραμμένη σε αυτά.

 

Δεν πειράζει που δεν το καταλάβατε  

 

είναι γνωστό τοις πάσι, ότι το Κ δεν λέει ποτέ δεν μπορώ. ό,τι δεν μπορεί, λέει πως δεν γίνεται. το ντύνει βέβαια αυτό με διάφορα επιχειρήματα. μην γίνει και σαν τη σοκολάτα, αφού εγώ δεν κάνω σκουιρτ καμιά σας δεν κάνει...

 

Δεν θα σας το χαλάσω. Ότι νομίζετε. 

 

Για μια στιγμή είπα....πάλι μπέρδεψα τα νήματα γμτ ....αλλά Όχι στο σωστό είμαι 

 

Οι κατηγοριοποιήσεις έχουν το chicε τους. Κάποιες φορές είναι έως και αρκετά αναγκαίες, για να εγκαθιδρυθεί μια συζήτηση ( διάλογος ή παράλληλοι μονόλογοι, είναι άλλου priest ευαγγέλιον ). Το αν ο έρωτας ή η αγάπη είναι μεγέθη ίδια για όλους. Το αν τα προαναφερόμενα γίνονται αντιληπτά απ' όλους κατά τον ίδιο τρόπο ( άρα θα είχαν ένα κοινά αποδεκτό φίλτρο/ζυγαριά ), θεωρώ, ότι έχει απαντηθεί ήδη πλειστάκις. Όποιος θέλει καταλαβαίνει, όποιος δεν θέλει, "μελιτζάνες" και λοιπά συναφή.

Ακόμη όμως και ο έρωτας, η αγάπη ( εκείνα τα πραγματάκια που ίσως και ο καθένας μας να αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο ), να περνούν από τα ολόδικα τους κόσκινα.
Θα είναι οι εκάστοτε χρονικές συγκυρίες, θα είναι τα όποια βιώματα, θα είναι....Εγώ μέχρι σήμερα, τους ελάχιστους άνθρωπες που αληθινά γνώρισα αρκετά καλά ( δηλαδή όχι μόνο για ένα καφέ ), δεν είδα κανέναν τους να μένει απαράλλακτος στα θέλω του. Όλοι, ποιος λιγότερο, ποιος περισσότερο με τον καιρό διαφοροποιήθηκε ( εις βέλτιστον ή εις χείριστον κι αυτό υποκειμενικό ) σε κάποιες εκφάνσεις του προσωπικού τους οικοδομήματος. Άρα, έχω από δαύτους μια στοίβα από "φωτογραφίες", του πως ήταν σε μια τάδε στιγμή και του πως ήταν σε κάποια δείνα. "Φωτογραφίες" έχω και του εαυτού μου και κάποιες φορές τρομάζω κι εγώ ο ίδιος να με αναγνωρίσω.

"Εκπτώσεις" ? Ίσως και κάποιες να τις κάνει, όταν πια κάτι δεν τον ενδιαφέρει ιδιαιτέρως. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν σαν να του στερούσαν τον αέρα, το νερό ή κάτι άλλο για κείνον απαραίτητο ως προς την ύπαρξη του. Τεσπα, κάποιοι δεν μπορούν ν' αγαπούν ή να ερωτεύονται με δόσεις, ούτε με την αστρική τους προβολή που θα ήταν διαφορετική από τα υπόλοιπα τους σώματα. Από την άλλη θα μου πείτε, υπάρχει και το θέμα των προσωπικών οπτασιών, για όσο καιρό διαρκούν και για όσο καιρό θα ήταν χρειαζούμενες.

Οι δαιμονοποιήσεις είναι εξίσου εποικοδομητικές με τις εκθειάσεις - κατά την άποψη μου όσο μια τρύπα στο νερό-.

Το έχω "ρωτήσει" πολλές φορές εδώ μέσα κι ακόμη απάντηση δεν πήρα - έτσι...ξανά για το chicε, για κανέναν άλλο λόγο -. Χωράει ο ωκεανός σ' ένα φλιτζανάκι του καφέ? Ένας ωκεανός είναι ο καθένας από μας. Και είναι όμορφο ταξίδι οι άνθρωποι, ακόμη κι όταν διαφωνούμε μαζί τους. Ακόμη κι αν κάποιες φορές μας φαίνονται κοινοί, προβλέψιμοι, βαρετοί. Ακόμη και σαν απρόσωπες αράδες που απλώνονται σε μια οθόνη ( κι εδώ έρχεται το, να λέμε και καμιά μαλθακία, να περνάει η ώρα ). Καλή συνέχεια στο νήμα.  

 

Να τι μαθαίνει κανείς! Γι'αυτο όλοι θέλουν να ειναι κ. Τα Κ είναι μονογαμικά;