"Βανιλοποιούνται" τα κ όταν ερωτεύονται/αγαπάνε;

Όσο βιοματική ήταν και η θέση του Σπαθάρη, στην ταυτόχρονη ερμηνεία όλων των ρόλων στο θέατρο σκιών.

 

δεν γνωρίζετε την προσωπικη μου ζωη. περιοριστειτε λοιπον στα κουτσομπολια και τις εικονικες ερμηνειες και παρατηρησεις ωστε να μην εχετε και πολλα χαμπερνιμ γιοκ.

 

Δεν μπορώ να σας απαντήσω γιατί σβήστηκαν οι απαντήσεις μου προς εσάς.
Εκεί έγραφα αυτά που σκεφτόμουν για εσάς.
Οπότε μπορείτε να γράψετε ότι θέλετε.

 

Για κάποιο λόγο, ενώ έχω ξαναδώσει απάντηση στο συγκεκριμένο θέμα, αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω εκ νέου.

Έχω αναφερθεί στη λέξη "συναισθήματα" και πως είναι αδύνατον για έναν ψυχικά και κλινικά υγιή άνθρωπο να απέχει από αυτά, οπότε δε θα τη χρησιμοποιήσω ξανά.
Θα μείνω ρομαντική και θα σταθώ στον "έρωτα".

Για μένα, ένας / μία Κ όσο πιο πολύ ερωτεύεται, τόσο περισσότερο επιθυμεί να βλέπει το υ όπως ποθεί και φαντασιώνεται και όχι λιγότερο. Και αντιστρόφως, όσο περισσότερο κορυφώνεται η σχέση Κ/υ, τόσο πιο έντονος γίνεται ο ερωτισμός και η επιθυμία, τόσο πιο πολύ "μαγεύονται" και οι δύο από αυτό που τους συμβαίνει.

Όταν ερωτεύομαι κάποιον, αυτό που τείνω να κάνω είναι να τον θέλω όλο και πιο κοντά στο απόλυτο της φαντασίωσής μου, στο άκρο, στο ιδανικό και ονειρικό. Πώς είναι δυνατόν ο έρωτας να με παρασύρει σε κάτι πιο μέτριο και πιο συμβιβασμένο;
Ακόμα και αν η ικανοποίηση που μου δίνει η σχέση μαζί του με κάνει να μη θέλω να τον χάσω, αν για να μην τον χάσω, θα πρέπει να πάψω να παίρνω αυτά που θέλω, τότε θα πάψει και η ικανοποίηση. Και μπορεί να τον έχω συμπαθήσει ως άτομο, να τον έχω συνηθίσει, να μου αρέσει εξωτερικά ή πνευματικά, αλλά όχι, αυτό δεν είναι έρωτας. Έρωτας με ένταση, ταραχή και πάθος (γιατί έτσι μόνο τον καταλαβαίνω) υπάρχει όταν απέναντί μου έχω αυτό που μου τον εμπνέει, αυτό που αναζητώ διακαώς και που είναι ο μοναδικός λόγος να περιφέρομαι σε αυτά εδώ τα μέρη.

Για να καταλήξω, δε νομίζω καθόλου πως ο έρωτας βανιλοποιεί.
Η αγάπη, βέβαια, είναι άλλου παππά ευαγγέλιο. Και μεγάλο.

 

Θα σου απαντησω με οση εμπειρια απο καρδιας εχω..ειναι πολυ θεμα Κ..αλλα στη μεχρι τωρα εμπειρια μου, δεν εχω γνωρισει σοβαρο κυριαρχο που να μην επενδυει στην πνευματικη και συναισθηματικη συνδεση. Και αυτο φαινεται απο το ενδιαφερον...

 

Μα διαφερει στο κατω κατω ερωτας απο βανιλα σε bdsmer...βαλε και τις διαβαθμισεις...η αγαπη τα χωρα ολα...και ο ερωτας προσωπικη υποθεση

 

Ας κάνουμε μία υπόθεση εργασίας.
Κάποιος αγοράζει ένα σκυλάκι. Το σκυλάκι αυτό στην αρχή το βρίσκει χαριτωμένο και παίζει μαζί του. Μεταξύ των άλλων το εκπαιδεύει και το μαθαίνει να κατουράει μόνο όταν το βγάζει βόλτα.
Περνάει ο καιρός και το σκυλάκι τον υπακούει και τον αναγνωρίζει ως Κύριο του αφού αντιλαμβάνεται πως το προσέχει το ταΐζει και το νοιάζεται. Ο Κύριός του είναι αναπόφευκτο με τον καιρό να αναπτύξει συναισθήματα για το ζωντανό. Ενδέχεται δε να δημιουργηθούν ισχυρά συναισθήματα ανάμεσά τους.
Αυτο σημαίνει πως επειδή το αγαπάει θα πάψει να απαιτεί να κατουράει εξω όταν το πάει βόλτα και να το τιμωρεί όταν δεν υπακούει σε εντολές? Η θα πάψει να παίζει μαζί του και χαίρεται με τις τούμπες που κάνει τρέχοντας να πιάσει την μπάλα?...
Κάλλιστα μπορεί λοιπόν να το αγαπάει... κάλλιστα μπορεί να του το δείχνει και ταυτόχρονα να συνεχίζει να είναι ο Κύριος του όπως πριν και αυτό να είναι χαρούμενο.
ΥΠάρχουν βεβαίως και τα σκυλάκια που θέλουν κάποιον να τα δέρνει και να τον φοβούνται για να αισθάνονται καλά. Τότε είναι με λάθος Κύριο και ο Κύριος τους έχει λάθος σκυλάκι και δεν θα είναι κανένας χαρούμενος από τους δυο ...
I rest my case... (όπως λενε την πλατεία στο χωριό)

 

Χρειάζονται κι αυτά, για την εμπειρία, τι δε σου χρειάζεται, τι δεν είναι αρκετό.

edit: Και μετά αποφασίζεις, αν θες αυτό, ή κάτι, διαφορετικό.

Κι αν αυτό το συγκεκριμένο θα το αλλάξεις, ή θα πας αλλού.

 

Από την οπτική γωνία του υ δεν πιστεύω στην βανιλοποιηση . Ένα υ θέλει να υπηρετεί Την Κυρία του έτσι κι αλλιώς πόσο μάλλον αν είναι ερωτευμένος μαζί Τής θέλει να Την ικανοποίηση 2 φορες