Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Απάντηση: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Το ποίος αξίζει και ποίος όχι για τον οποιονδήποτε, δεν με αφορά, είναι προσωπικές εκτιμήσεις και σχόλια.

Χρησιμοποίησα μια πρόταση σου sapfw η οποία ήταν το έναυσμα ώστε να καταθέσω τις δικές μου σκέψεις.
Δεν μίλησα σε δεύτερο πρόσωπο και δεν υπάρχει λόγος να απολογείσαι για το τί είπες και τί όχι, ήταν ξεκάθαρο αυτό που έγραψες και η άποψη σου, απλά πήγα λίγο παρακάτω.

Η ανασφάλεια περικλείει και τον φόβο, κατ` εμε, ανασταλτικός παράγοντας κατ` άλλους χρήσιμο εργαλείο.

Τελικά Εκείνος είναι όλα όσα περικλείει γύρω Του ακόμα και η ψυχική μας ισορροπία, η ίδια μας η ζωή.
Και αφού δεν είναι δικό σου το άλλο μισό σου ή όπως λες ένα κομμάτι από την ψυχή σου τότε τι είναι δικό σου;
Τίποτα;
Μπορούμε να παίζουμε με τις λέξεις ατελείωτα αλλά δεν θα μας βγάλει πουθενά.
Επειδή όλες τους μπορούν να έχουν περισσότερες από μια έννοια.

Και κλείνω εδώ με αυτό το θέμα της ανασφάλειας, ότι είχα να καταθέσω το έγραψα…

 

Απάντηση: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

* χαμογελά

 

Αυτό βέβαια, τώρα που το βλέπω και αλλού γραμμένο, εκπροσωπεί εμένα τώρα και όχι όλες τις υποτακτικές και σκλάβες. Οπωσδήποτε το βλέπουν και άλλες έτσι, αλλά δεν έπεται ότι είναι και ο κανόνας.

Παρά τις περί του αντιθέτου κατά καιρούς δηλώσεις Κυριάρχων τινών, που έχω ακούσει, όλες οι σκλάβες δεν είναι ίδιες  

Υπάρχουν σκλάβες που αντλούν κίνητρο να γίνουν όπως τις θέλει ο Κυριός τους από την ανασφάλεια και άλλες που τρέφονται ψυχικά από την ασφάλεια. Σκλάβες που θα πάρουν ώθηση από την ταπείνωση ή την προσβολή και σκλάβες που θα μεταβολίσουν καλύτερα την σωματική τιμωρία ενώ θα τις τραυματίσει ψυχικά η ψυχολογική πίεση, γιατί είναι πραγματικά χωρίς άμυνες απέναντι στον Κύριό τους. Υπάρχουν σκλάβες, αυστηροί άνθρωποι και οι ίδιες, που τους ταιριάζει η αυστηρότητα αλλά δύσκολα θ ανέχονταν τελεσίγραφα, και το αντίστροφο.

Κοντολογίς, αν δεχτούμε ότι η ανθρώπινη ροπή και συνεπώς και της σκλάβας η ροπή είναι η αδράνεια, το "δέσαμε τον γάϊδαρό μας" δηλαδή, η σκλάβα πολλές φορές θα χρειαστεί πίεση από τον Κύριό της για να συνεχίσει να εξελίσσεται (να "βελτιώνεται" δηλαδή) και η πίεση αυτή δεν θα είναι ευχάριστη. Οι επιβραβεύσεις της όσο εξελίσσεται θα είναι ευχάριστες και στις επιβραβεύσεις περιλαμβάνεται και η εξέλιξη. Το θέμα είναι τί μορφής θα είναι η πίεση; Θα είναι τελεσιγραφικού τύπου όπως των τριών καθηγητάδων; Θα είναι το σταθερό ανέβασμα του πήχυ - αυστηρότητα δηλαδή; Θα είναι προσβολές; Θα είναι σωματικές τιμωρίες; Θα είναι πειθαρχίες; Εξαρτάται κυρίως από το πού ανταποκρίνεται καλύτερα η σκλάβα, αλλά και από τις προτιμήσεις του Κυρίου της.

Τώρα, νομίζω, όταν κάποιος λέει σε μία σκλάβα "καλυτέρεψε αλλιώς σε διώχνω", δεν έπεται ότι όντως θα την διώξει. Μία σκλάβα (και μάλιστα που τα βγάζει πέρα με Τρεις!, για να θυμηθούμε το αρχικό παράδειγμα) είναι ιδιοκτησία αντικειμενικά αξιόλογη αν όχι πολύτιμη και δεν βρίσκεται "στο δρόμο" έτσι εύκολα. Απλά, Αυτός που το λέει αυτό χειρίζεται την σκλάβα Του δίνοντάς της τελεσίγραφα.

Αν μου φαίνεται καλό αυτό εμένα; Εξαρτάται. Προσωπικά, θα ήταν σα να μου λέει Εκείνος, ότι έχω και επιλογές, να σηκωθώ να φύγω, εκεί που νόμιζα ότι η μόνη μου επιλογή είναι να γίνω όπως με θέλει. Τις 99 πρώτες φορές θα έλεγα μέσα μου "απαπα, εγώ θέλω να είμαι ασφαλής μέσα στο σκληρό ντουβάρι της αγκαλιάς Του" και θα κοίταζα να βελτιωθώ. Την 100η και τελευταία φορά, χορτασμένη από ασφάλεια πλέον, θα έλεγα "σα να έχει δίκηο ο Κύριός μου, γίνεται και αυτό, ωραία θα είναι η ζωή μου και εκτός, να συνέλθουν λίγο τα γονατάκια μου, να μαζευτεί το σαγονάκι μου, να ξαναδώ τον πισινάκο μου άσπρο, να πηγαίνω και κάνα σινεμά χωρίς να χρειάζεται να ζητώ άδεια και να διαπράττω τα 1002 για να την πάρω". Και, ίσως απερίσκεπτα, θα ζητούσα release. Ας πήγαινα μετά από μία εβδομάδα κλαίγοντας γοερά και έρποντας για να με ξαναπάρει πίσω. Αλλά τα 100 τελεσίγραφα αυτή τη δουλειά θα έκαναν πάντα, να μου θυμίζουν ψυθυριστά ότι έχω επιλογές.

Και η σκλάβα δεν έχει επιλογές. Ούτε καν την επιλογή να ζητήσει release δεν έχει στο πούρο M/s και αυτό ο Κύριός της το αποφασίζει μονομερώς και το μεθοδεύει ανάλογα με τις αντοχές και τις δυνατότητες της σκλάβας του - ευκταία.

Για μένα και άκρως υποκειμενικά, ο (σημαντικός) φόβος αυτής της μορφής, που δεν μπορεί να προσφύγει η σκλάβα στον Κύριό της για να της τον πάρει, δεν έχει θέση ως κίνητρο της σκλάβας για να βελτιωθεί γιατί εισάγει ένα είδος μεροληψίας στη λογική της. "Κοιτάζω να διορθωθώ για να είμαι εγώ καλά στη σχέση και να αποφύγω την φθορά του φόβου". Δεν πάει έτσι. Καλυτερεύει η σκλάβα για να ευχαριστήσει τον Κύριό της και μέσα απ αυτό να ευχαριστηθεί και η ίδια. Καλυτερεύει και για να μην Τον δυσαρεστήσει, είναι πολύ ισχυρό κίνητρο αυτό αλλά μόνο για συγκεκριμένα πράγματα, δεν μπορεί να είναι σταθερό κίνητρο στη σχέση γιατί, κατά τη γνώμη μου πάντα, τότε προκύπτει λίγο μίζερη η κατάσταση τελικά.

 

Συγγνώμη που ρωτάω...αλλά τι θα πει vanilla σχέση?

 

Ναι λειτουργεί. Σε μένα αυτός ο φόβος, ο φόβος μέσα από την γνώση πως αν δεν είμαι καλή σκλάβα, αν δεν βελτιώνομαι συνεχώς, αν δεν Είναι ευχαριστημένος από μένα θα με διώξει, έδρασε και δρα συνεχώς σαν καταλύτης.

Δεν είναι φόβος να Τον χάσω, όπως πολύ σωστά επεσήμανε η sapfw, μια και δεν μου ανήκει, είναι φόβος πως θα βρεθώ αδέσποτο στους δρόμους.
Και αυτό για μένα θα ήταν ότι πιο φρικτό θα μπορούσε να μου συμβεί.

Γιατί όταν η αλεπού εξημερωθεί, πως θα επιβιώσει στο δάσος, όταν φύγει ο Πρίγκιπας?
(Να ένας άλλος μεγάλος φόβος που μου έτρωγε τα σωθικά και με απέτρεπε από το να παραδοθώ παλιά.)

Κάπου είχα ακούσει πως ο φόβος φυλάει τις υποτακτικές και για μένα προσωπικά ισχύει σε μεγάλο βαθμό.

όσο για το

Νομίζω πως όπως μια αξιόλογη σκλάβα δεν βρίσκεται "στο δρόμο" άλλο τόσο αν όχι δυσκολότερο είναι να Βρεθεί Ένας Αξιόλογος Αφέντης όχι απλά στο δρόμο αλλά και σε λεωφόρους.

 

Απάντηση: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Όταν έχεις αποφασίσει πως ανήκεις δεν λειτουργεί ο φόβος...δεν υφίσταται...ξέρεις πως κάποιος νοιάζεται και σε προστατεύει....και το χαίρεσαι

 

Re: Απάντηση: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

δεν είναι πάντα έτσι.

 

Απάντηση: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Κατοπιν Αδειας του Κυριου μου απαντω.Η αληθεια ειναι πως η καθεμια σκλαβα λειτουργει διαφορετικα σε κατι τετοιο. Μετα απο δικια μου εμπειρια σε μια κατασταση "τελεσιγραφου" οπως το περιγραφει πιο πανω η tender_lilly ενιωσα τοσο λιγη, ανικανη και φοβισμενη που δεν μπορουσα πια να λειτουργησω σε τιποτα. Ο φοβος απο καποια στιγμη και μετα κατα την διαρκεια της εκπαιδευσης μου λειτουργησε σαν τροχοπεδη για την εξελιξη μου και οχι σαν μεσο. Ενιωθα τον φοβο πως θα Τον χασω και μην παιζουμε με τις λεξεις οσο και να μην μου ανηκει αν δεν μου Επιτρεπει να ειμαι διπλα Του, να Τον υπηρετω και να Τον ευχαριστω τοτε Τον εχω χασει και μαζι με Εκεινον και εμενα. Ενιωθα ανικανη και απλα ασχημα που δεν μπορω να Του εκπληρωσω καθε Του θελω στην στιγμη. Ο φοβος λειτουργησε τοσο αρνητικα πανω μου που καποια στιγμη ζητησα release, οχι επειδη ειδα πως εχω επιλογες αν και μην γελιομαστε η σκλαβα εχει παντα την επιλογη να σηκωθει να φυγει, απλα αυτο για μια σκλαβα που εχει αποφασισει πως ανηκει δεν ειναι επιλογη. Μιλησα ειληκρηνα με Τον Κυριο μου και Εκεινος (φυσικα) καταλαβε. Απο εκεινη την μερα που βρεθηκα στην Αγγαλια Του και ενιωσα την αληθινη σιγουρια και ασφαλεια (οπως κατανοει αυτους τους ορους μια σκλαβα) δεν υπαρχει πια κανενα ψυχικο και σωματικο εμποδιο να εξελισσομαι για Εκεινον καθημερινα. Πιστευω πως μια σκλαβα που ξερει που και σε Ποιον ανηκει δεν νοειται πια η λεξη "φοβος" στο λεξιλογιο της. Ξερει πως ο Κυριος της την φροντιζει, την αγαπαει, και δεν θα αφησει ποτε μα ποτε να της συμβει τιποτα μα τιποτα κακο(επισης ενοιες οπως τις καταλαβαινει μια σκλαβα). Το εδαφος τοτε ειναι προσφορο για εκεινη να εξελιχθει και να γινει αυτη που Εκεινος Θελει αλλα και για να νιωθει ελευθερια και ευχαριστηση σε καθε τι που κανει για Εκεινον. Ο φοβος σαν λεξη πιστευω πως δεν ταιριαζει σε ενα τετοιου ειδους σχεση, αλλα μονο η λεξη εμπιστοσυνη. Και οταν εκεινη ριζωθει καλα στο μυαλο, στην ψυχη, στην καρδια μιας σκλαβας η καθε δοκιμασια (απο οτι καταλαβα μετα ακομα και εκεινη του τελεσιγραφου) αποτελει μια πραξη γεματη με απεραντη ομορφια και διαφορων αλλων αισθηματων που μου ειναι αδυνατον να περιγραψω.

 

Άμποτε να ζήσω ότι "η σκλάβα που γνωρίζει ότι Του ανήκει δεν έχει φόβο " αλλά αμφιβάλλω ότι ισχύει  

Ο τυφλός φόβος είναι από τα πρωτογενή συναισθήματα, η σκλάβα είναι ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη να ανήκει, η σκλάβα είναι ένας άνθρωπος που τα όριά του πιέζονται αν όχι διαρκώς, συχνά και άρα δεν έχει πάντα την ευκαιρία να ελέγχει τα συναισθήματά της, έτσι δεν παίρνω όρκο ότι δεν θα νιώσει αυτόν τον φόβο.

Είναι όμως άλλο να νιώθει τέτοιον φόβο μέσα από την ψυχή της, παράλογα θα της λέει ο Αφέντης της, άλλο να της καλλιεργηθεί από τον Αφέντη της ως μέσο πίεσης για να γίνει καλύτερη.

 

ως μεσο πιεσης για να γινει καλυτερη?

η ως μεσον εκβιασμου ? κανε μου αυτο αλλοιως σε παραταω..

 

Απάντηση: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Πως αλλοιως μπορει να ειναι?

 

Δεν μπορώ να γνωρίζω, δεν το έχω βιώσει ποτέ μου το τελευταίο.